چاقی زبان مشترک افرادی است که اضافه وزن دارند.
همانطور که در یادگیری و استفاده از هر زبانی، چالش هایی وجود دارد برای زبان چاقی هم چالش های مخصوص به خود وجود دارد.
برای فردی که می خواهد از زبان انگلیسی استفاده کند، تلفظ صحیح کلمات، رعایت گرامر در جمله سازی، داشتن لهجه مناسب و … می تواند چالش های مهمی در استفاده از زبان انگلیسی برای برقرار ارتباط با دیگران باشد.
برای فردی که از زبان چاقی برای چاق شدن استفاده می کند، مواجه شدن با ایام نوروز، ماه رمضان، شرکت در مهمانی، مسافرت رفتن و … چالش های مهمی هستند که همیشه باعث ایجاد ترس و نگرانی در افراد شده و در نتیجه انتظار چاق تر شدن را در ذهن آنان ایجاد می کند و نتیجه نهایی معمولا چاق تر شدن بعد از مواجه شدن با این چالش هاست.
در سال هایی که اضافه وزن داشتم ایام نوروز و همچنین ماه رمضان، چالش های ذهن من برای چاق تر شدن بودند.
از مدت ها قبل مواجه شدن با این شرایط نگران چاق تر شدن خودم در این ایام بودم و تقریبا همیشه هم بعد از عید و ماه رمضان مقداری چاق تر می شدم.
البته مسافرت رفتن و همچنین مواجه شدن با جشن و مهمانی هم باعث نگرانی و ترس از چاق تر شدن در من می شد اما ایام نوروز و ماه رمضان به دلیل طولانی بودن تاثیر بیشتری بر چاق تر شدن من داشتند.
نکته جالب توجه اینکه در برخی سالها که حتی روزه نمی گرفتم و طبق روال قبل زندگی می کردم ولی بعد از ماه رمضان چاق تر می شدم.
حتی در سال هایی که دانشجو بودم و در خوابگاه زندگی می کردم و به دلیل استفاده از غذای سلف دانشگاه در ماه رمضان غذای چندانی برای خوردن در دسترسم نبود ولی باز هم بعد از ماه رمضان چاق تر از قبل می شدم.
در سال هایی که ساکن خوابگاه بودم خیلی از چاق تر شدنم بعد از ماه رمضان متعجب شده بودم چون فکر می کردم بخاطر کم بودن سهم غذا و همچنین خوشمزه نبودن و اینکه امکان زیاده روی در خوردن وجود نداشت حتما در ماه رمضان لاغر خواهم شد اما در کمال ناباوری طبق روال سالها قبل من چاق تر شده بودم.
برای افراد چاق مواجه شدن با ایام خاص یا مراسمات ویژه همیشه همراه با ترس و نگرانی از چاق تر شدن می باشد و از آنجایی که آگاهی درباره فرمول های ذهنی و چگونگی تاثیر آنها بر رفتار و وضعیت جسمانی ندارند، خود را تسلیم شرایط دانسته و چاق تر شدن را طبیعی می دانند.
همانطور که در زبان مکالمه ای برخی جملات پرکاربرد و عمومی و برخی خاص و کم استفاده هستند در زبان چاقی نیز برخی فرمول های چاقی عمومی و پرکاربرد در زندگی روزمره هستند اما برخی از آنان مربوط به شرایط خاص یا موقعیت های ویژه می باشند که فرمول های مربوط به چاق‌تر شدن در ایام نوروز، چاق‌تر شدن در ایام ماه رمضان، چاق‌تر شدن در سفر، چاق‌تر شدن در ایام امتحانات و چاق‌تر شدن در مسافرت ها از مهمترین ها می باشند.
بنابراین برای لاغر شدن از طریق اصلاح فرمول های ذهنی و مهمتر از آن لاغر ماندن همیشگی لازم است علاوه بر شناسایی و اصلاح فرمول های پرکاربرد روزمره مروبط به چاقی، فرمول های مربوط به شرایط خاص را نیز شناسایی و اصلاح کنیم.
اصلاح فرمول های چاقی در شرایط ویژه به قدری مهم است که عدم توجه به آن می تواند باعث برهم خوردن روند لاغری شود.
دلیل این امر این است که فرد با استفاده از آموزش های لاغری با ذهن مشغول شناسایی و اصلاح فرمول های روزمره ذهن خود در ارتباط با چاقی است و از فرمول های چاقی در شرایط خاص به دلیل کم اهمیت بودن یا کم کاربرد بودن غافل می شوند. این درحالی است که در روند زندگی روزمره با قرار گرفتن در شرایط خاص مانند ایام نوروز یا ماه رمضان و … فرد با بروز رفتارهای ناخوشایند از خود مواجه می شود.
این تغییر ناگهانی رفتار باعث ایجاد استرس و نگرانی از تغییر وضعیت آرام روزهای گذشته می شود و از آنجاکه افراد متوجه فعال شدن فرمول های چاقی ذهن مربوط به شرایط خاص نیستند دچار سردگمی می شوند و قادر به مدیریت افکار و رفتار خود نمی شوند.
بنابراین شناسایی و اصلاح فرمول های چاقی ذهن در شرایط خاص از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است و باید مورد توجه قرار گیرد.
منتظر خواندن نوشته های شما هستم
همراه همیشگی شما: رضا عطارروشن
Rating 4.01 from 97 votes
با دیگران به اشتراک بگذارید تا امتیاز بگیرید!
با سلام خدمت شما
کسی که میخواد چاق بشه از آخر فقط به یکی از این دو نتیجه میرسه:
یک: یه کم، فقط در حد چند گرم یا یک کیلو وزنش میره بالا اما دوباره برمیگرده به وزن قبلیش. یعنی در هر صورت هرکاری بکنه، خودش و زجر بده بازم برمیگرده به حالت قبلی که بوده.
دو: همونطور که میخواد، یه روزی به خاطر باورهای اشتباه و دست کاری شدن باورهاش، بالاخره وزنش اضافه میشه. اما… نکته اینجاست که وقتی وزن همینطور رفت بالا و بالاتر دیگه نمیشه جلوش و گرفت، بالا رفتن وزن اونقدر ادامه پیدا میکنه که به زنگ خطر تبدیل میشه.
اولش آره، فرد با خودش میگه چقدر خوب شدم، به قول معروف آب اومد زیر پوستم، از اون حالت استخون دراومدم. اما بعد چند ماه، یا بعد چند سال یه دفعه فرد به خودش میاد و میبینه که انگار زیادی دیگه وزنش رفته بالا. یه دفعه میبینه که انگاری شکمش زیادی بزرگ شده. شاید احساس کنه کمر درد داره به خاطر وزنی که کمرش داره تحمل میکنه، ممکنه احساس کنه به زانوهاش فشار میاد و درد داره. ممکنه ببینه نمیتونه مثل قبل سرپا وایسته یا راه بره، حتی ممکنه براش مشکلات درونی سلامتی به وجود بیاد مثل فشار خون، چربی بالا و …. اونجا فرد دیگه احساس خطر میکنه و میخواد وزنش رو معتادل کنه، یا یکم بیاره پایین، یکم کمتر بخوره، یکم فعالیتش و بیشتر کنه. اماااا قضیه با این چیزا درست بشو نیست که نیست. دلیل اینکه این سایت وجود داره همینه، افرادی که میخوان لاغر بشن چون چاق شدن، وگرنه اونا هم جلوی وزنشون و میگرفتن دیگه.
حتی ممکنه فرد با خودش بگه نههه من میخوام فوقش ۵ کیلو چاق بشم حواسم هست. حواسم هست که بیشتر از اون وزنم نره بالا. اما این تصور کاملا غلطه. اگر اینطور بود که همه‌ی افراد چاقی که میخوان لاغر بشن به همین راحتی میگفتن اوکی، من میخوام ۵ کیلو کم کنم، بزن بریییم. اگر اینطور بود که الان دیگه هیچ آدم چاقی وجود نداشت.
نقطه مقابل کسی که میخواد چاق بشه، کسیه که میخواد لاغر شه. این عدد و ارقامی که ما برای وزنمون تعیین میکنیم هیچ معنی و مفهومی برای ذهن و بدنمون نداره. نمیتونیم به بدنمون بگیم که فقط ۵ کیلو جاق شو و دیگه چاق نشو. اگر اینطور بود که کلا کسی چاق نمیشد.
بعضی از افرادی که در این سایت هستند قبلا مثل شما بودند. میخواستن چاق بشن حالا به هر دلیلی.
مثال از خودم بزنم: من وقتی ۱۴ سالم بود متوجه شدم چاقم، اون زمان ۴۵ کیلو بودم با قد تقریبا ۱۴۸ یا ۱۴۹، منم تصمیم گرفتم لاغر بشم. و بعله لاغر هم شدم، شدم ۲۸ کیلو. اما بعد مدتی بدون اینکه خودم بخوام وزنم برگشت به حالت قبل، اما همونجا استپ نکرد. انقدر به وزنم اضافه شد که شدم یک آدم چاق با کلی مشکلات. به همین دلیله که اینجام، چون نمیتونستم جلوی اضافه شدن وزنم و بگیرم. هیچکس نمیتونه (البته به غیر از روش ذهنی). دیگران به من میگفتن ریقو، اما این آدم ریقو حالا به غلط کردن افتاده. میخواد خودش و لاغر کنه، خودش و سالم کنه که بتونه مثل یک فرد لاغر زندگی کنه. میخواد جوری که یک انسان باید باشه عمر کنه. یک انسان چاق بیماره، چون طبیعت بدن چاقی نیست.
ای کاش چاقی به همون اندازه عذاب داشت که لاغری داره. اما نکته تلخ اینه که چاقی صد برابر عذاب و مشکلاتش بیشتره.
یک همکلاسی داشتم که از لاغری خودش ناراحت بود. البته از نظر ظاهری خیلی عالی بود، اما میخواست چاق بشه. از همه میپرسید که چیکار کنه چاق بشه. البته خودش با خودش مشکلی نداشت اما میگفت دیگران بهم میگن که چاق شو. غذاشم خوب میخورد، عاشق میوه و بود و هر روز چندتا میوه میخورد. در اون چند سالی که میدیدمش نتونست چاق بشه. امیدوارم هیچ وقت نتونه چاق بشه.