نوشته ” من می توانم ” عزیز در بخش نظرات
من مسئول یک روز خوب هستم 😊 😊
یکی از نکاتی که من خیلی دوستش دارم و از استاد یاد گرفتم این بود که مسئولیت بپذیرم. در تمام جنبه ها.
- مسئولیت چاقیم رو به عهده بگیرم
- مسئولیت تناسب اندامم رو به عهده بگیرم
- مسئولیت افکار و احساساتم رو به عهده بگیرم
و یه جورایی پشتیبانی کنم از خودم و بپذیرم که اگر فکری، احساسی، یا کاری انجام میدم خواسته ی خودم بوده و مسئولیت نتیجه هم با من خواهد بود.
من خیلی عادت داشتم میگفتم : حوصلم سررفته.
به مامانم، به خودم، به دوستام و..
فکر می‌کردم باید تفریحات زیادی داشته باشم، امکانات زیادی داشته باشم یا ازدواج کنم و در این شرایط هست که دیگه من هیچ وقت حوصله ام سر نمیره.
تا اینکه دیدم اونایی که تفریحاتی که من میخوام رو دارن، امکانات زیادی دارن هرجایی بخوان میرن، ازدواج کردن و.. هم پیش میاد که بگن حوصله شون سر رفته
برام عجیب بود که چرا با این همه چیزایی که آرزوی منه اما باعث خوشحالی این افراد نشده یا بعضی هاشون که خودشون شرایط نرمالی دارن به مشکلات اطرافشون توجه میکنند و با اونا حالشون رو بد میکنند.
یکی از دوستانم ازدواج کرد و چند وقت بعد دیدم به من پیام داده حوصلم سررفته..😳🤔😐
من الان میدونم که اگر من از درون حال خوش و خرمی داشته باشم همه چیز در نهایت به خوبی گرایش پیدا میکنه.
ممکنه مسائلی که خواسته ی من هم نیستند پیش بیاد ولی من دیگه تغییر کردم و نق نمیزنم و به جای ناشکری میگم حلش میکنم و ازش پلی برای شادی بیشتر و رشد خودم می‌سازم.
من اگر خوشبختی و رضایت از زندگیم رو در اسارت رسیدن به ثروت، ازدواج با شخص ایده آل یا.. بذارم اگر بهشون برسم هم بعد از مدتی باز خوشبختی من اسیر چیز دیگه ای میشه که باید تلاش کنم بهش برسم.
اما اگر من خودم خوشبختیم رو بسازم با افکار خوب، با احساس خوب، وقتی نعمت ها وارد زندگی من میشن به بیشتر شدن احساس من کمک میکنند و این خیلی خیلی لذت بخش تره.
پس…
من مسئول این روز خوبم هستم 😊 😊
امتیاز 4.57 از 7 رای
با دیگران به اشتراک بگذارید تا امتیاز بگیرید!
سلام و درود
امروز حال خوب من در این صفحه بود .
حال خوب همواره از طرف روح الهی ما در حال جاری شدن به سمت ذهن و جسم ماست .
با مطالعه ای که در علم کالبد شناسی داشتم و تا حدودی در خودم درک کردم
من یک کالبد روحی دارم که دمیده شده از خداوند است .
یک کالبد ذهنی یا فکری
یک کالبد احساسی
یک کالبد رفتاری
یک کالبد جسمی
روح و نفخه الهی همواره از طرف کالبد روحانی ما در حال تابش به ۴ کالبد دیگره . انرژی یکیست .
در سطح فکر که منطقه ی انتخاب باورهاست ما باورهایی را انتخاب کردیم که حال خوبی در ما تولید میکند و حال خوب در بدن به شکل سلامتی و تناسب اندام خود را نشان می دهد .
هر آنچه خلاف باورهای ما باشد باعث میشود در ذهن ما دوگانگی ایجاد شود و این حس دو گانگی حال خوب را مکدر می کند و در ما حس نومیدی رخوت سستی و … ایجاد می کند . در رفتار ما به شکل رفتارهای خلاف باور ما خود را نشان دهد و در جسم نیز آنچه خلاف باور ماست خود را به صورت اختلالاتی چون بیماری چاقی زشتی پیری ناتوانی نشان میدهد .
هر چقدر دایره ی باورهای ما محدودتر باشد در نتیجه اختلال در کالبدهای دیگر بیشتر خود را نشان میدهد .
تنها راه اینکه احساس ما سلامت باشد ؛ بزرگ کردن وسعت باورهامون هست .
هر چه باورهامون رو بیشتر وسعت بدیم آنچه خلاف باور ماست کمتر رخ میدهد . چون ما نسبت به همه چیز حس پذیرش داریم و کمتر دچار دوگانگی میشویم .
در نتیجه حال خوب و رفتارهای بهنجار و سلامتی و تناسب اندام بهتر در ما تداوم پیدا می کند .
اما اشخاص در انتخاب باورها آزاد هستند .
نمیتوان گسترش باورها را به همه پیشنهاد داد .
پس در نتیجه برای گسترش حال خوب کنترل ورودی و کنترل ذهن کار گشاست .
مثلا من امسال که به اردو رفته بودم به نسبت پارسال خب با افراد بیشتری می تونستم گفتگو کنم . خیلی با هم صحبت میکردیم . صحبتهایی بدون مشاجره و خیلی منطقی .
حتی در مورد تغییر افکار و احساس هم بهشون پیشنهاداتی میدادم که همون وقت براشون منطقی بود و میپذیرفتن .
خب دایره ی افرادی که با آنها بودم بیش از پارسال بود . پارسال فقط با دوستان خودم رابطه داشتم ولی امسال با افراد بیشتر . در اردوی ما کلا افراد از سن ۱۰ سالگی تا ۶۰ -۷۰ سالگی بودند و خب اختلاف نسل قطعا اختلافاتی را ایجاد می کرد . اما من خودم به شخصه در حوزه روابطم با افراد دیگه خیلی رضایت آمیز عمل می کردم .
من امسال خیلی بیشتر از پارسال تونستم لذت ببرم . چون به خوبیها توجه می کردم و نمیزاشتم ذهنم منفی بشه .
پس من مسئولیت حال خوبم رو به عهده می گرفتم و با پذیرش همه ی افراد در اون لحظاتی که با آنها بودم سعی می کردم که رفتاری متناسب با هر قشری داشته باشم .
یعنی از کودک ۱۰ ساله گرفته تا مردان ۵۰ -۶۰ ساله خب با هم صحبت میکردیم و کنار می اومدیم و لذت میبردیم .
موقع پیاده روی ها که خیلی لذت میبردم .
چون دسته جمعی پیاده میرفتیم به همه حس خوب انتقال میدادم و می گفتم اجازه ندید ذهنتون منفی بشه که زود خسته بشید .
برای بدن شما خستگی معنا نداره . او فقط دارد قدم میزند اما این ذهن شماست که مسافت رو میبینه هی می گه وای چقدر راه اومدم چقدر خسته شدم . فشار میاد بهم و … سعی کنید به توانایی بدنتون توجه کنید . اینکه در هر قدم کلی قلب پمپاژ میزنه تا خونرسانی عالی انجام بشه . بدن عرق می کنه که گرمای زیاد به بدن فشار نیاره .
به زیبایی های مسیر نگاه کنیم و لذت ببریم و خلاصه پیاده رویهای طولانی مدت داشتیم که پارسال من همه رو به زور انجام میدادم ولی امسال با لذت سپری کردم .
پارسال خیلی حالم بد بود ولی امسال بسیار لذت میبردم .
خدارو شکر که من وارد این راه شدم و تونستم امسالم رو با مدیریت ذهنم بسیار عالی سپری کنم .
و خلق اتفاقات خوب نتیجه پذیرش مسئولیت حال خوب است .