سالاد اولویه لاغری

سلام و درود  خدمت  استاد. عطار روشن گرامی و دوستان همراهم .

طبق معمول من مشتاق و حریص به گوش دادن هر آگاهی در زمینه ی لاغری با ذهن هستم و فکر کنم جز اولین افرادی باشم که وارد سایت میشم و اون فایل جدید رو که شما روی سایت میزارید رو  میبینم و درباره ی اون  می‌نویسم من با تمام وجودم این فایل رو گوش دادم و با اینکه ویدیوی کوتاهی بود اما  برای من سراسر آگاهی بود همین یک تایم کم  که شما در ویدیو سس  مایونز رو در دستتون گرفتین  و اینجور توضیح دادین که موادش چی هست و گفتین ترس نداره کافی بود که من راهم رو پیدا کنم و با اندکی زیرکی برای خودم اگر هر ترسی از هر مواد غذایی رو اگر دارم به همین شکل مثل شما برطرفش کنم  و  واقعا میگم همین یه کار شما بینهایت برای من ارزشمند بود و خیلی راه کار بود برای بچه های این مسیر که بابا ترس ازمواد غذایی نداشته باشین اگر دارین هم حلش کنید با خودتون و حملش نکنید  اما در نوشته ی  بالای ویدیو هم از  شما هم یه نکته بسیار ارزشمند دیدم که دوست دارم اینجا تکرارش کنم :

«البته نکته ای که باید مدنظر قرار گیرد این است که اصلاح نگرش درباره مواد غذایی نباید به اشتباه باعث افزایش میزان خوردن یا پرخوری کردن از آن ماده غذایی شود. بلکه تغییر نگرش به این منظور لازم و تاثیرگذار است که خوردن مقدار مورد نیاز با آرامش و احساس خوب انجام شود و با مرور افکار اشتباه فرمول ها و تصاویر ذهنی چاق را تقویت نکنیم.»

واقعا این جمله ی شما عالی بود و هست و ما باید مرزبین این آگاهی رو پیدا کنیم که مواد غذایی ترس ندارن اما نه اینکه چون این حرف رو می‌زنیم پس پرخوری کنیم نه هدف استاد و این سایت لذت  داشتن و آرامش  داشتن ما از خوردن  غذای مورد نیاز جسم ما هست .نه مثل دوران چاقی با عذاب وجدان وترس  و ناراحتی  یکم غذا بخوریم و چاقی  بیشتر رو تجربه کنیم .

پس من هزار بار باید این نکته ها رو تکرار کنم تا ملکه ی ذهنم بشن استاد من دوست دارم هر آگاهی روپیدا میکنم اینقدر تکرارش کنم تا در اون مهارت پیدا کنم و درست تر رفتار کنم  پس به انبوه کردن اطلاعات و هر روز آگاهی جدید پیدا کردن نیست ما باید به  آنچه  یاد میگیریم عمل کنیم و بارها و بارها  اونها رو تکرار کنیم تا به نتیجه برسیم .

 شاید باورتون نشه استاد اما من  این اواخر  که داشتم به‌شدت با چاقی مبارزه میکردم و هی ترسم از مواد غذایی بیشتر میشد و هی محدودیتم بیشتر میشد خیلی از این مدل افکار مثل الان خود شما که داشتین سس مایونز رو بررسی میکردین داشتم اما چون از این قوانین و آگاهی ها خبر نداشتم پس اون حرفهای کارشناس تغذیه و مربی که بارها و بارها میگفتن چی بخور چه نخور در ذهن من پررنگ تر بودن و اونها نتیجه رو رقم می‌زدن و اما یادم میاد یه زمانی مثلا برای مثال عرض میکنم اگر هفت تا خرما می‌خوردم با گردو یا خالی اون روز عذاب وجدان داشتم که چرا من این کار رو کردم ؟؟؟ من مجاز نبودم سه تا بیشتر بخورم ؟؟ نباید میخوردم اما برای یه لحظه  به خودم میگفتم اگر همین تعداد رو که خوردم هسته اش رودر بیارم  و در دستم گلوله کنم و با کمی گردو هم وسطش باشه  و به عنوان یه دسر ی در ظرفی  پر ازاونها چیده  شده باشه و من یه دونه از اونها  بردارم  اینقدر ناراحت نمیشم تازه خوشحال هم میشم  که خب من یه عدد از این همه شیرینی های   قلقلی خرمایی.  که به   اندازه یه بسکوییت قنادی هم  نیست بردم پس ترس  من الکی هست .

و یا اینکه من چقدر  اون موقع از خوردن سالاد فصل  با سس که عاشقش بودم ترس داشتم چون آگاهی های الآنم رو نداشتم و یا چقدر از خوردن الویه که منم عاشقشم  بودم ترس داشتم  و یا چقدر از خوردن پنیر پیتزا و روغن و  شیرینی و نون و برنج و ماکارانی و ساندویچ و  سرشیر و ارده و مربا و بستنی و ..‌‌..ترس داشتم اما ازوقتی در مسیرم بدون اینکه بخوام اغراق کنم اصلا یادم رفته که خیلی از اونها ترس دارن خیلی راحت با عشق اونها رو میخورم اما در بعضی خوراکیها هنوزم یه افکار نادرستی دارم اما خیلی کمرنگ و کوچیک هستن که به زودی برای خودم به سبک استاد تک به تک اون خوراکی ها رو تحلیل میکنم تا هیچ ترسی از اونها نداشته باشم .

اتفاقا یادم هست یک بار نوشته ی یکی از بچه های سایت رو می‌خوندم که به همین شکل برای خودش. ترس از بعضی خوراکیها مثل سرشیر رو حل کرده بود که بابا چطور ما خود شیر رو میخوریم نمی‌ترسیم و بعد  از روی شیر که میشه سرشیر می‌ترسیم خب اینم از همون شیر به وجود اومده و یا کره و یا … پس من بارها به خودم میگم میشه این ترسها رو منطقی کنم با کمی فکر و کمی تحلیل میشه اونها رو منطقی کرد و دیگه نترسید و با عشق و لذت اون مقدار غذا رو خورد .

و این دقیقا همون   طرز فکری و چیزی میشه که من در دوران مجردی و در دوران تناسبم  داشتم یعنی ترس از هیچ مواد غذایی نداشتم و اصلا فکر بدی در مورد هیچ چیز نداشتم و  با تمام مواد غذایی خیلی راحت بودم اصلا برام فرق نمی‌کرد که چی میخورم یا نمی‌خورم فقط بحث این بود که دوست دارم یا نه ؟؟اگر دوست داشتم می‌خوردم اگر دوست نداشتم نمیخوردم و بسیار لاغر هم بودم و اتفاقا من بچه های خودم  رو به همین سبک بزرگ کردم هیچوقت یادم نمیاد گفته باشم این خوراکی چاق کننده هست  یا نیست اصلا  برای اونها تفکیک نکردم و یا نگفتم این خوراکی ضرر داره یا نداره  که باعث بیماری و چاقی میشه گذاشتم ذهن اونها پاک بمونه البته اون اوایل نااگاهانه اینطور بودم اما الان دیگه آگاهانه اینطور هستم( یعنی در گذشته داشتم که  به زور بهشون  بیشتر غذا دادم که چاق بشن که خدا رو شکر هم نشدن و تلاشهای من برای چاقی اونها به ثمر ننشست  شاید مقطعی اونها کمی تپل تر شدن اما به محض رها کردن اونها دیگه چاق که نشدن هیچ بسیار بسیار لاغر تر هم هر دوتاشون شدن که خیلی خوشحالم و  اما هیچ وقت اگاهی  نادرست و بد به اونها ندادم که این غذا باعث چاقی میشه و …) چون می‌دونم افکار چقدر  قدرت دارن اما مواد غذایی همچین قدرتی ندارن پس سعی میکنم همسو با آگاهیهام رفتار و عمل کنم و خدا رو شکر بچه هام خیلی راحت هر چیزی  بخوان  در هر زمانی میخورن  و بسیار متناسب هم هستن و هیچ ترس  و نگرانی ندارن و چون ذهن لاغر و پاکی دارن از چاقی رفتارهاشون خیلی جاها برای من قابل تامل هست و من با نگاه کردن به اونها کلی ایده میگیرم .

سس مایونز = سرکه و روغن و پودر تخم مرغ و اسید و ….

پس اصلا چاق کننده نیست .

اصلا نعمتهای خدا با ما که خصومت ندارن که بخوان یکی رو چاق کنن یکی دیگه رو لاغر کنن  اونها آفریده شدن تا ما از خوردن اونها لذت ببریم  به فرض من الان با بچه هام داخل یه خونه زندگی میکنم هر چیزی من میخورم اونها هم میخورن حالا یه روزهایی اونها کمی بیشتر از من میخورن یه روزهایی من بیشتر از اونها میخورم به هر حال مواد غذایی مصرفی ما یکی هست و خیلی هم رفتارهای ما با هم تفاوت نداره  ولی جسم من هنوز در بعضی اندام ها  اضافه وزن داره و با اونها فرق داره  اما اونها اصلا اضافه وزن  ندارن و این نشون میده من تاخدود زیادی رفتارهام درست شده اما هنوز در ته تهای ذهنم ترمزی هست که نمیزاره من لاغر بشم و میگه تو باید چاقی در بعضی از اندام ها رو داشته باشی و خیلی دوست دارم اونها. رو کشف کنم تا راحت تر به نتیجه برسم و اما مطمعنم با گذشت زمان تمام موانع ذهنی من برداشته میشه و من به لاغری دلخواهم میرسم