از زندگی کردن لذت ببرید

سلام. روز هفتاد و هشتم تکرار:
اگر شما اینجا هستی و داری این فایل رو گوش میدی یعنی در مسیر تغییر کردن هستی.
این جمله در فایل خیلی به من انرژی های خوب داد.
از خودم بگم که من آدم خیلی زودرنجی بودم یعنی کوچیکترین حرفی به من برمیخورد و گریه ام می‌گرفت خودم از این رفتارم خسته شده بودم ولی نمیدونستم چیکار کنم که درست بشه. از آدم ها که اذیتم میکردن یا حرفی میزدم کینه میگرفتم.
دوره ی لاغری با ذهن رو شروع کردم که لاغر بشم ولی یه تغییراتی کردم که باید دوره ی تغییر اخلاق و رفتار براش میرفتم، ولی بدون هیچ کدوم از آنها، رفتارهام تغییر کرد.
سعی کردم به مسئله های ناراحت کننده زمان کمی بدم. شدم داور یک مسابقه، مسابقه ی زندگی. اتفاقات خوب و بد میان و عرض اندام میکنن و این منم که هرکدوم رو بخوام انتخاب میکنم و براش چراغ سفید و ورود به زندگیم رو روشن میکنم یا ردش میکنم و چراغ قرمز رو میزنم تا از زندگیم حذف بشه. خیلی وقته حرف کسی بهم برنخورده. با شوخی و خنده ردش میکنم بره.
ولی فراموش کردن اتفاقات قبلی هنوز برام اتفاق نیوفتاده. شاید چون خانواده ام خیلی یادآوری گذشته‌ میکنن برام تکرار میشه و رد شدن ازش کار بیشتری لازم داره.
من روی غذا خیلی حساس بودم اگر دوستش نداشتم قیامت برپا میکردم، قهر میکردم گریه میکردم ولی خیلی زود بعد از چند هفته از شروع دوره این عادت حذف شد نفهمیدم اصلا چی شد یه روز که ناهار یه چیزی داشتیم که من خیلی بدم میاد ازش، وقتی مامانم گفت ناهار چیه گفتم باشه عزیزم من میل ندارم.
دوتایی اینجوری شدیم 😳😳
از اون موقع اصلا غذا برام مهم نیست که خودم و خانواده م رو به خاطرش اذیت کنم من اگر یک وعده غذا نخورم چیزی نمیشه اما اون اثری که با رفتار بدم در روح خودم و دیگران میذارم اثرش در زندگی خودم برمیگرده و باعث حال بدم میشه.
برسیم به حرف های دیگران :سعی میکنم محل ندم و میگم من مسئول فکر و دهان این شخص نیستم. من تو این دنیا به این بزرگی مسئول کامل یک نفر هستم اونم خودم. همین یک نفر رو خوشبخت میکنم کافیه و هم عالیه.
قبلا میگفتم چرا فلانی منو دید سلام نداد، چرا منو محل نداد، چرا این حرف رو زد و….
الان به همه ی مزاحم های فکری میگم بروووو بااابااا من میخوام پیشرفت کنم بذار این احساس های بد همین پایین بمونه تا من برم بالا.
البته خیلی جای پیشرفت دارم خیلی و باید خیلی روی خودم کار کنم تا عالی عمل کنم اما تا همین جا هم راضیم ولی قانع نیستم.

الان که فکر میکنم میبینم انسان های موفق در هر جنبه ای هیچ وقت نمیگن مثلا من ۴۵۸۲۵۶ نفر حسودی کردم موفق شدم یا کینه ی خانواده و دوستانم رو داشتم موفق شدم یا حتی نمیگن راز موفقیت من به یاد سپردن بدی های دیگران هستش. انسان های بزرگ چه از لحاظ روحی و معنوی چه موفق در جنبه های مختلف زندگی همش از احساس خوب، خوبی ها، موفقیت ها و خودشون صحبت میکنند. حتما که اتفاقات بد در زندگی آنها هم بوده و هست ولی میبینیم که اصلا به آنها اشاره ای نمیکنن جوری که فکر می‌کنیم هیچ اتفاقی بد برای اونا وجود نداره. اگر میخوایم مثل اونا بشیم باید سبک زندگی اونا رو زندگی کنیم تا نتایج مثل آنها بگیریم.