فریب نگاهتان را نخورید

با سلام.خواندن عنوان فایل من را ترغیب کرد که فایل را دانلود کنم و گوش بدهم.متن قبل از فایل خیلی عالی بود دو بار خواندم و در قسمت یادداشت های موبایلم آن را ذخیره کردم تا چند بار دیگر هم بخوانم.دیشب که فایل را گوش کردم احساس کردم نیاز دارم تا صبح زود هم یکبار دیگر به آن گوش بدهم و الان ساعت ۷ صبح است و من آماده برای درک بیشتر آگاهی هستم.موضوع تکاملی بودن جهان هستی که در متن به آن اشاره شده است را من تجربه کردم.مثلا دیشب که دوبار این متن را خواندم برداشت من این بود که نباید انتظار نتایج بزرگ و اتفاقات عالی داشته باشیم و باید دلخوش به اتفاقات خوب اما کوچک در زندگی باشیم.اما امروز که دوباره متن را خواندم متوجه شدم که به مرور اتفاقات مثبت و عالی و بزرگ برای ما اتفاق می افتد و باید با تجربه های مثبتی که شاید خیلی بزرگ نیستند ما آماده ی تجربه های بزرگ تر و عالی تر زندگی بشویم.مثلا من هدف گذاری کرده بودم که تا پایان سال و حتی بعد از عید ، عینک خودم را عوض کنم و فریمی جدید تهیه کنم که ظرف مدت دو روز بعد از اینکه تصمیم گرفتم تا پول هایم را جمع کنم ، این اتفاق افتاد و من توانستم عینک جدید بخرم و حتی عینک قبلی را هم تعمیر کنم.با اینکه خیلی زودتر از زمان تعیین شده من به خواسته ام رسیده ام خوشحال نبودم چون میگفتم اینکه چیزی نیست !!! و بعد از نوشتن این تجربه الان متوجه میشوم که ” فریب نگاهتان را نخورید” یعنی چه .

مطمئن هستم با بیشتر گوش دادن و بیشتر نوشتن میتوانم درک بهتری باز از این موضوع پیدا کنم.

قدر دان بودن برای فرصت زندگی

خیلی ها امروز از خواب بیدار نشدند و دیروز آخرین فرصت شان برای زندگی بود.اما من امروز هم زنده هستم و میتوانم از نعمت فوق العاده ی حیات برخوردار باشم.شاید اشتباه من این است که روزها را مثل هم میدانستم.در صورتی که هرروز فرصتی است تازه برای تجربه کردن.و روزها هیچ ارتباطی با هم ندارند بنابراین احساس و عملکرد روز قبل نباید تعیین کننده ی روند حرکت من در امروز باشد.من باید امروزم را فقط برای امروز زندگی کنم و غم گذشته و ترس آینده را به این فرصت ارزشمند پیوند ندهم.خدایا شکرت که امروز هم فرصت حضور در این جهان به من دادی.سپاسگزارم!

دلایل ما برای مشکلاتمان در زندگی

من هم قبلا چند نفر را مقصر شرایط زندگی ام میدانستم گاهی هم به آنها میگفتم !!!ولی واقعا زندگی کردن این شکلی خیلی سخت است.چون مجبور بودم کوله بار اشتباهات اطرافیانم را که گریبانگیر من هم شده بود هرروز با خودم حمل کنم و هر چه زمان میگذشت این کوله بار سنگین تر میشد و نمیتوان انتظار داشت که من توجهی به فرصت هایی که داشتم ، بکنم.

شرایط تغییر نمی‌کند؟!/ از ما پایین تر هم خیلی هست.

من فکر میکردم چون خانواده ام به زعم من کاری برای من انجام نداده اند پس تا ابد هم تغییری رخ نمیدهد حتی اگر من تمام تلاشم را بکنم ولی نمیتوانم تغییر کنم و دقیقا هم همینطور میشد.تمام کارهایم نصفه انجام میشد، و یا به نتیجه نمیرسید‌.خوب شروع میشد ولی نتیجه ای برایم نداشت و غیره…و هروقت هم که شکایت خود را به سمع و نظر خانواده می‌رساندم با این جمله مواجه میشدم که برو خدارو شکر کن یا ناشکری نکن و همیشه پدرم از انسان هایی که دیده بود وضع مالی بدی دارند میگفت .من آن زمان از ترس اینکه من به شرایط آنها دچار نشوم ساکت میشدم و گاهی هم احساس خوبی داشتم که مثلا حداقل ما این مشکل رو دیگه نداریم ، بازم خدایا شکرت..ولی این سوال همیشه در دلم بی جواب بود که مگه من مقصر شرایط بد آن فرد هستم؟ / چرا نباید به افرادی که شرایط بهتری از من دارند نگاه کنم؟/چرا شکر من از خدا باید به سبب دیدن بدبختی یک انسان دیگر باشد؟/ چرا برای نعمت های خودم سپاسگزاری نکنم؟ ( البته آن زمان فکر میکردم هیچ نعمتی ندارم.)

نگرش ما به زندگی باعث خلق اتفاقات میشود.

من خیلی شنیدم که ؛ ما اگر شانس داشتیم فلان میشد،فلانی شانس داره، هرکی سمت ما میاد بدبخت میشه !،و حرف هایی که واقعا احساس خوبی رو باعث نمیشدند .و شاید علت شبیه بودن زندگی ما به خانواده هامون باور کردن حرف هایی باشه که میتونه برای هرکسی متفاوت باشه.مثلا من خودم یاد ندارم که جمله ی تشویقی زیاد شنیده باشم.سال کنکورم مامانم به همه میگفت آخرش که چی همه شون بیکار میشینن تو خونه!!!! چون او هم آموزش درست ندیده بود همون چیزی که یاد گرفته بود بدون اینکه بخواد بسنجه به من منتقل میکرد.نمیخوام بگم که مقصر بود.شاید اکثر ما قربانی عادت هایی شدیم که ریشه در چند قرن خانواده ی ما دارند و دیگه به درد زندگی امروز نمیخورند ولی ما با آنها بزرگ شدیم.اشکالی نداره اگر قربانی بودیم.مهم اینه که آگاه شدیم.با وجود اینترنت و منابع خیلی زیاد و در دسترس ما میتونیم خودمون رو بازسازی و ترمیم کنیم و به لحاظ شخصیتی درجه ی سلامتی خودمان را بالا تر ببریم.و با تغییر نگرش خود ، زندگی خود را تغییر دهیم و مدل خودمان زندگی کنیم و شبیه هیچ کس نباشیم.

اول حفظ آرامش/ نترس !

از این چیزی که الان هست، نترس.از بیرون به ما حمله ای نشده، این شرایط نتیجه ی تغییرات درونی ماست.

چاق شدن و لاغر شدن یکی اند ، هردو خودمان هستیم.هیچ چیزی را ربط ندهید به چاقی تان.

همین مسیری که حال خوب به شما میدهد تا آخر عمر بس است.این شاخه آن شاخه نکن…

فقط شعله ات را حفظ کن .