جلسه دوم: بارگزاری تصویر ذهنی

به نام خدایی که در این نزدیکیست 

سلام 

ورود به ضمیر ناخودآگاه: جلسه دوم : بارگزاری تصویر ذهنی 

تمرین آموزشی 

من تو گوگل سرچ کردم و یک تصویر متناسب که مطابق با سلیقه و علاقه ام باشه انتخاب کردم و روی صفحه گوشیم گذاشتم که تا هر زمان گوشیمو دستم میگیرم و روشن میکنم اون تصویر رو ببینم و من باور کردم و ایمان دارم که من بلاخره صاحب اون اندام و استایل میشم چون در مسیر درست هستم و هرروز دارم یک قدم به سمت هدفم بر میدارم و همچنین من لیاقت و شایستگی داشتن همچون اندامی رو دارم بنابراین این خواسته حق طبیعی و الهیه منه 

و دیدن این تصویر به من حس فوق العاده و آرامش خاصی میده به طوری که هر بار اون تصویر و میبینم خودمو تو اون شرایط حس میکنم 

ولی از وقتی که این تصویر و روی گوشیم گذاشتم مدام همسرم و بچه هام بهم میگن که چرا این تصویر روی گوشیم گذاشتم البته همسرم فقط یکبار گفت ومن بهش گفتم دوست دارم این تصویر بهم آرامش میده و اونم دیگه پیگیر نشد ولی بچه هام هربار که اون تصویر میبنن مجدداً سوال شونو تکرار میکنن حتی دخترم چند بار بهم گفت مگه تو همسر و بچه نداری یعنی عکس ما بهت آرامش نمیده و من نمی‌دونم چی بگم که دیگه پیگیر این مضوع  نباشن امیدوارم که براشون عادی بشه و دیگه با این حرفا منو اذیت نکنن

من دیشب تمرین این جلسه رو انجام دادم قبل از خواب به اون تصویر چند ثانیه نگاه کردم 

و بعد گوشی مو خاموش کردم و چشمامو بستم و در حالی که لبخند آرامش بخشی روی لبام بود

گفت و گوی ذهنی مو شروع کردم 

خودمو تو اون شرایط با اندام متناسب تجسم کردم خیلی احساسی بود من بسیار ظریف و  باریک و سبک شدم مثل پر 

کمدم پر از لباسهای سایز کوچک و رنگی رنگی شده 

اونا رو مرتب کردم 

اونقدر سبک شدم که مثل باد پله هارو بالا پایین میرم همه کارامو خودم تند تند انجام میدم و برای انجام کارام از هیچ کس کمک نمی‌خوام تازه وقت اضافه هم میارم و به دیگرانم کمک میکنم 

شکمم تخت و صاف شده و هیچ اثری ازش نیست 

انگشتام ظریف و کشیده شدن انگشترام همه شون به انگشتام گشاد شدن 

پاهام و بازوهام باریک و زیبا شدن 

موقع خرید لباسای تن مانکن هم به تنم گشاد و لق میزنه و فروشنده بهم پیشنهاد میده که یه دو تا ساسون بزنم به تنم خوب میشه 

از هر مدل و رنگی که بخوام میتونم بر دارم و هیچ محدودیتی واسه انتخاب ندارم

بعد ازظهر ها که بچه هامو میبرم پارک من از اونا تندتر راه میرم باهاشون کلی بازی میکنم و مثل بچه‌ها رو تاب جا میشم و تاب بازی میکنم 

غذام خیلی کم شده اصلا نمیتونم هر چیزی بخورم خیلی زود سیر میشم از یه سری غذاها و خوراکی ها اصلا خوشم نمیاد درست مثل بچه‌ها 

دردا و بیماریهام همه از بین رفتن دارهام همه رو ریختم بیرون 

همسرم بهم میگه چه قدر زیبا و خوش اندام شدی من بهت افتخار میکنم 

دوست و فامیل و آشنا 

هر کی منو میبینه با تعجب یه چند ثانیه ای نگام می کنه که درست دیده یا نکنه اشتباه کرده باشه بعضیا شون میان جلو ازم میپرسن که چیکار کردم که این قدر زیبا و خوش اندام شدم بعضیا شونم به روم نمیارم ولی من از در گوشی صحبت کردناشون متوجه میشم که دارن در مورد من حرف میزنن ومن فقط بهشون لبخند میزنم و با همون لبخند خوابم برد و نفهمیدم که دیگه چی شد