جلسه پنجم: توجه ذهنی به لاغری

سلام خدای مهربونم 

خدایا یاریم کن تا فقط به خواسته ها و ارزوهایم توجه کنم 

سلام استاد عزیز و دوستان خوبم 

توجه کردن مهمترین نیرو محرکه به واقعیت تبدیل شدن رویا است که ما معمولا از این به خوبی استفاده نمیکنیم 

این که من دوست داشتم لاغر باشم و ثروتمند و خوشبخت ولی در طول روز به چاقی وقناعت و بدبدختی به خاطر شرایط بیرونی فکر میکردم خب معلوم بود که ارزو هابه واقعیت تبدیل نشد و من نه لاغر شدم داعمی و نه ثروت مند داعمی و نه خوشبخت داعمی شدم و همه اینها مقعطی بود 

اگر تخیل شبونه رو به درسته انجام بدیم ولی در زندگی روزمره خودمون بیشتر توجهمون روی چاقی باشه رویای لاغری به واقعیت تبدیل نمیشه مثلا من تخیل کنم و در طول روز بادیدن خودم و یا موقع پوشیدن لباسم باز توجهم به چاقی باشه موقعی که میخوام غذا بخورم هنوز اون ترس باشه و توجه به چاقی باشه دراین صورت هست که تخیلی های من به واقعیت جسمم تبدیل نمیشه 

توجه کردن 2نوع هست 

توجه عینی 

توجه ذهنی 

توجه عینی از طریق حواس پنجگانه هست مثل دیدن و شنیدن و بوییدن ولمس کردن هست که توسط عوامل بیرونی صورت میگیره و اگه میخوایم لاغر بشیم باید این عوامل رو در جهت لاغر ی به کار ببریم بر خلاف قبل که همه اینها در جهت چاقی بود ما با دیدن یک ماده غذایی و یا بوییدن ویا شنیدن در مورد اون و حتی لمس کردن اون غذا تحریک به خوردن میشدیم 

توجه ذهنی از طریق فکر کردن به ارزوها و خواسته ها است و به عوامل بیرونی وابسته نیست 

توجه ذهنی از شکل گیری تخیل ایجاد میشه و در به واقعیت پیدا کردن ارزوها تاثیر مستیم داره 

تخیل قبل خواب شبانه است 

ولی توجه ذهنی در طول روز است و نیاز به انتخاب اگاهانه دارد چو ن در طول روز تحت تاثیر عوامل بیرونی قرار میگیریم و اثر اون روی توجه عینی ماست 

توجهات عینی باعث بر هم زدن تخیل میشه و مانع رسیدن به ارزوها ست اگر ما بتونیم که لابلای توجهات عینی گسترده ای که داریم از طریق توجه ذهنی روی خواسته هامون تمرکز کنیم میتونیم بهتر به ارزوهامون برسیم 

یکی از دلایل نتیجه نگرفتن عالی من استفاده از توجه عینی در این مسیر هست که من با بودن در این دوره اونو کشف کردم

 من در طول دوره خیلی اگاهی هام فرق کرده و افکارم متفاوت شده و لی توجه عینی در طول روزم مانعی بود برای کم کردن همون چندین سانت باقی مانده 

 وقتی من صبح زود بلند میشدم مانتو شلوار م رو میپوشیدم وتوجه عینی من روی سایزم بود که تغییر نکرده و

 یا وقتی میرفتم اداره خودم روجلوی در شیشه ای اداره میدیدم باعث توجه عینی من به اندامم بود

 و وقتی مینشستم پشت میزم و توجه عینی خودم رو روی شکمم تمرکز میکردم و

 وقتی در طول روز خودم رودر اینه میدیدم بازم توجه عینی من به همون

وقتی عکس میگرفتم و خودم رو میدیدم 

خلاصه توجه عینی من بیشتر در روز بود نسبت به توجه ذهنی من برای همین این نیم سایز اخری رو مونده بودم و این دلیل همین نیم سایز اخری بود 

مغز من منطق گراست و توجه عینی از واقعیت و توجه ذهنی از توهم میدونه پس ما اسیر توجه عینی میشیم و نتیجه مطلوب نمیرسیم 

نکته مهم در طول روز توجه عینی به چاقی رو به توجه ذهنی به لاغری تبدیل کنیم هر چی این توجه ذهنی بیشتر و بهتر باشه نتیجه بهتره 

من از زمانی که وارد این دوره شدم و تخیلات و توجه ذهنیم بیشتر شده خیلی بهتر شدم همیین دیشب شوهر م گفت بازو هات و شکمت و پاهات چقد لاغر تر شده و این به این دلیله که در طول روز سعی میکنم هر کاری که انجام میدم خودم رو در اندام ایده الم تصور کنم مثل صبح که بیدار میشم و میخوام برم اداره وقتی مانتومو میپوشم تخیل میکنم که اون شماره یک هست که اینقد برام گشاده و وقتی میشینم پشت میزم تصور میکنم که شکم فرو رفته ای دارم و اصلا دیگه تلاش برای پوشوندش به صورت عملی نمیکنم و یا وقتی خودم رو میبینم در شیشه همونجا چشمامو میبندم و خودم رو در اندام ایده الم تصور میکنم و میدونم هر چی در طول روز این تجسم ها بیشتر بشه من نتیجه بهتری میگیرم شاید اضافه وزن من در حرکت من موثر باشه ولی در تخیل و تجسم ممن موثر نیست و فضا ی تخیل من شخصی است و در اختیار خودم هست و من میتونم این حریم خصوصی رو برای خودم تحت کنترل در بیارم 

تخیل من برای دیگران دیدنی نیست و قابل دسترسی نیست که به اون تسلط داشته باشن من هر طور دلم بخواد تخیل میکنم 

مثلا من تو اداره با افراد زیادی برخورد دارم ولی وقتی میشینم برای خودم تخیل میکنم که دراندام مورد علاقم هستم و یا در محوطه که راه میرم و یا میخوام برم دستشویی خودم رو در مانتوی مورد علاقم میبینم و با تصور بودن در سایز 36 راه میرم و خیلی هم حالمو خوب میکنه 

پس من یاد گرفتم که کار و درگیری های فکری وکاری رو بهونه ای برای لاغری نکنم و ادامه بدم به بهترین شکل بهونه بی بهونه 

پس اول تصویر ذهنی خودم رو انتخاب کردم 

دوم جملاتی  برای منطقی کردن این تصویر به کار ببرم 

سوم از طریق تجسم شبانه این تصویر رو وارد ذهن خود اگاهم کنم و با تکرار به اندازه  اون به واقعیت تبدیل بشه 

برای کار ذهنی معیاری نیست که قابل اندازه گیری باشه و فقط باید خودم تجربش کنم و تجربه من معیار اصلی است و تجربه باعث یقین من و نفوذ اگاهایی ها میشه و فقط باید ادامه بدم و ادامه بدم  و سوالات رو برای خودم مطرح کنم و جواب بدم و تکرار این کار باعث میشه که منطق ذهنم به سمت لاغری اصلاح بشه و میپذیرم که لاغر شدنی هستم 

پس نکته مهم اینه که هم تخیل شبانه باید باشه و هم توجه ذهنی در طول روز و اگر توجه در طول روز به تخیلمون نباشه اثر تخیل رو از بین میبره 

این ارتباط بین ذهن ناخود اگاه و خود اگاه است پس باید توجه روز مره من در امتداد تخیل شبانه من باشه 

یک خبر خوب ذهن ناخود اگاه من نمیدونه که الان وضعیت جسم من چطوریه چاقم و یا لاغر هیچ اطلاعاتی از ش نداره یه چیزی بوده تموم شده و واون چیزی بوده که بر اساس توجهات من خلق کرده بوده و الان که لاغری رو ازش میخوام تلاش میکنه تا لاغری رو بهم تحویل بده اون الان نه به وزن من کارداره و نه به جسم من ولی اگر من بهمچنان به چاقی توجه کنم دارم بر خلاف لاغر ی توجه میکنم 

تخیل برای ما اثبات شده نیست چون به واقعیت تبدیل نشده 

اما منطق من اثبات شده است و دارم وضعیت چاقی خودم رو میبینم  پس چون شرایط بیرونی قابل رویت تره همیشه توجه ما به سمت اون بیشتر میره 

ولی باید باور کنم که با تخیل هم میتونم به خواسته هام برسم به شرطی که توجهاتم در جهت تخیلم باشه 

چیزی که من تجربه میکنم در امتداد اون چیزی هست که من باور میکنم 

این حس لاغریه که منو به لاغری میرسونه و این حسن درونی منه که که نتیجه رو برام رقم میزنه