شناسایی خطاهای مغز چاق

سلام . 

نطر من در مورد این پست اینه که ما هیچ وقت پرخوری نمی کنیم مگر این که الگوی  چاق کننده در مورد خوردن در ذهنمون داشته باشیم . 

خطاهای مغز یا ویروس چاقی در ذهن عوامل محرک پرخوری هستند . 

وقتی من باور دارم هر غذایی که میخورم  یعنی دارم حجم اضافه وارد بدنم می کنم خب این اتفاق دقیقا رخ میده و من هر چقدر بخورم این احساس رو دارم که دارم پرخوری می کنم . 

من خودم به شخصه از طریق کنترل رفتار نمیتونم به کنترل ذهن برسم بلکه از طریق کنترل ذهن می تونم به تغییر رفتار دست پیدا کنم . 

من وقتی با خودم میگم تو در مسیر لاغری هستی خب ذهنم آروم میشه دیگه دستور پرخوری نمیده .

وقتی با خودم میگم تو از هر چی دوست به هر اندازه که بخوای میتونی بخوری ذهنم آروم میشه و به من دستور پرخوری نمیده .

وقتی خودمو همینجوری و با هر رفتاری که دارم دوست دارم و از نظرم اون رفتار درست ترین رفتاره ذهنم اروم میشه و دستور پرخوری نمیده .

وقتی  به خودم اطلاعات صحیح لاغری میدم طوری که حال دلمو جا میاره ذهنم به من دستور پرخوری نمیده . 

وقتی امید و انگیزه ی من با خوندن مطالب سایت تناسب فکری بالاتر میره ذهنم دیگه دستور پرخوری نمیده .

من عاشق اطلاعات لاغری هستم . لذت لاغری برای من رسیدن به وزن ایده آلم نیست چون دیدن لذت اون عدد فقط یه لحظه است  بلکه لذت لاغری برای من کسب دانش و بینش بیشتره . راحتی و ارامشه . یعنی من اگه لاغری رو میخوام به خاطر حال خوب بیشتر آرامش و شادی و سبکی هست که بهم انتقال میده . 

من برای اینه که لاغری رو دوست دارم . چون در لاغری ذهنم سبکه احساسم خوبه . 

ذهن من برای دریافت آگاهی کمال طلبه . در پی آگاهی بیشتره . هر چقدر آگاهتر میشم حالم بهتر میشه . وقتی بهم آگاهی نمیرسه یا به واسطه ی افکار منفی پشت حجاب پنهان میشه  حالم بد میشه انقدر می گردم دنبالش تا به آگاهیش برسم . 

این مسیر به خاطر معرفتی که به من میده برام لذت داره . 

 شیرینی و لذت دریافت معرفت لاغری برای من شیرینی و لذت خوردن مواد غذایی رو برام کمرنگ می کنه . 

لذت سبک شدن ذهنم و شادی حاصل از اون باعث میشه من آرامش بگیرم و نیازم به مصرف مواد غذایی کم و کمتر بشه . 

نه اینکه خودم غذام و کم کنم یا ببینم میلم کم شده نه بلکه من از لذتی دیگه پر میشم . از لذت آگاهی و معرفت . لذتی که دیگه نگران چاقیش نیستم . لذتی که نگران تموم شدنش نیستم . لذتی که نگرانی براش ندارم میدونم همیشگیه . میدونم میاد . میدونم اومدنیه و برای داشتنش نیازی به زحمت نداره . وقتی از لذت آگاهی سرشار میشم دیگه لزومی نداره نگران پرخوریم باشم چون فکرم دیگه درگیر خوردن نمیشه .

از نظر من هر رفتاری که ازم سر بزنه صحیحه . وقتی فکر چاق کننده در سرم باشه خب عمل من هم چاق کننده میشه اما وقتی افکار صحیح در سرم جاری میشه بدیهی و طبیعیه که  عمل منم لاغر کننده میشه . 

عمل لاغر کننده از نظر من کم خوردن غذا یا کاهش اشتها نیست  عملیه که به من حس لاغری انتقال میده . حس توانایی . حس امید . حس رهایی .  گرسنگیم از درون به بیرون اتفاق میفته و دیگه عوامل بیرونی منو تحریک به خوردن نمی کنند . 

وقتی من در حال رنج کشیدن درونی باشم بوی غذا منو دعوت می کنه به خوردن برای اینکه لحظاتی از اون رنج درونی فارغ بشم  و از خوردن لذت ببرم حالا هر چقدر من روحم آشفته تر باشه خب دهن من برای لذت دادن من به خوردن بیشتر دعوت می کنه ولی وقتی من به واسطه کسب آگاهی به آرامش رسیدم پس پرخوری ندارم . 

پرخوری برای من ناشی از رنج درونی و رنج روانی هست . یه اختلال در ذهن و مغز ما هست که برای رهایی از اون ، ذهن مارو به خوردن دعوت می کنه .

پس از نظر من پرخوری دو علت داره 

۱- سنگین شدن ذهن توسط افکار منفی و چاق کننده  

۲- احساس رنج درونی به دلیل فرمولهای منفی . 

ذهن و احساس با هم رفتار و جسم رو خلق می کنند . 

و خود ذهنیت و احساس چاقی هم از باورها و ورودیهای چاق کننده حاصل میشن . 

هر وقت من چیزی بخورم و خودمو سرزنش کنم یعنی به ذهنم افکار و احساس منفی دادم . 

هر وقت من خوردنهامو برابر چاقی معنا کردم به ذهنم افکار منفی برای چاقی و ولع بیشتر دادم . 

هر وقت من خودمو تایید نکردم به خودم افکار منفی دادم  و افکار منفی سبب پرخوری کردنم شد .

علت اصلی پرخوری در من رسیدن به آرامشه . در حالیکه این آرامش فقط یه لحظه است اما آرامشی که در کسب لذت آگاهیه خیلی بیشتره . در عین حال من هم از لذت معنوی برخوردارم و هم از لذت مادی . 

 غذامو کم و کنترل نکردم که رنج بکشم  فقط الگوهای دلخواه به خودم گفتم و گفتگوهای ذهنیمو به سمت لیاقت داشتن هدایت کردم و در نتیجه تنظیم وزن مطابق الگوهای لاغری برام اتفاق افتاد . 

حالا هرچقدر بیشتر روی این الگوها کار کنم رفتار من در جهت متناسب کردن من بهتر خلق میشه . من خوردنم با لذت تر و نخوردنم هم با لذت تر میشه . مدار لاغری دقیقا همینه 

هروقت بخوری لذت میبری هر وقت نخوری هم لذت میبری .

 پرخوری در مدار لاغری رخ نمیده . این باور منه . 

 چون نیازی نیست

 سرکوب و سرزنش و محدودیتی نیست .

  پرخوری در مدار چاقی رخ میده . چون میخوایم جلوی خودمون رو بگیریم . پس اگه پرخوری می کنیم علتش اینه هنوز توی مدار چاقی هستیم و هیچ لذتی از خوردن نمیبریم و ذهن برای لذت بیشتر هی دستور بیشتر میده به خوردن . 

ما در مدار چاقی هیچ معرفتی نداریم برای همین تنها لذت میشه خوردن 

و نخوردن برامون عذاب آوره ولی در مدار لاغری ما لذت معرفت و توانایی و عشق به خود رو تجربه می کنیم . 

کالبد ذهنی و احساسی ما سبک بال هست و در نتیجه بارش روی جسم کم میشه . جسم خیلی راحت موادی که خورده رو دفع می کنه و در عرض ۸ ساعت هرچی غذاست از روده ها دفع میشن و هرچی هم که مورد نیازش باشه بدن جذب میکنه .و مابقی رو دفع . 

پس جسم خودش راه حل پرخوری رو بلده اون دفع می کنه به همین راحتی . 

وقتی ما کالبد ذهنی و احساسیمون سبک باشه احساس شادی و شور و نشاط داشته باشیم افکار مثبت و نوید دهنده داشته باشیم جسم ما سبک میشه راحت میشه و بار اضافه وزن از روش برداشته میشه . 

رفتارمون سبک میشه راحت میشه و تحمیل از روش برداشته میشه . 

خدایا شکرت بابت لذت آگاهی که در مسیر تناسب فکری موج میزنه . 

خدایا شکرت . 

من آزاد و رها می نویسم حرف دلمو می نویسم . هزاران نفر دارن در سایت مینویسن چون حالشون اینجا خوبه . خیلیهاشون رو نمیشناسم و چند نفری رو میشناسم . 

اما میدونم همه واقعا در مسیر تناسب فکری عشق می کنند و لاغر میشن . 

خدایا شکرت