بسیاری از انسانها رابطه خود با خداوند را بر اساس شنیده های خود بررسی و تحلیل می کنند و به این نتیجه می رسند که فاصله زیادی بین آنها و خداوند ایجاد شده است و به عبارتی از خدا دور شده اند.
این درحالی است که انسان بعنوان مخلوق نمی تواند آنچه خداوند مقرر کرده است را تغییر دهد.
خداوند به ما نزدیک است
در آیه ۱۸۶ سوره بقره خداوند به پیامبر می فرماید:
و هرگاه بندگان من، از تو در باره من بپرسند، [بگو] من نزديكم، و دعاى دعاكننده را اجابت مى‌كنم، پس [آنان] بايد فرمان مرا گردن نهند و به من ايمان آورند، باشد كه راه يابند. (۱۸۶ بقره)
در این آیه خاص و منحصربفرد خداوند درباره رابطه خودش با انسان از عبارت من نزدیکم استفاده کرده است که بیانگر تمام ویژگی ها و خصوصیات الهی است. و این مهم ترین باور و نگرشی است که باید درباره خداوند در خود ایجاد کنیم.
اگر خداوند خود را بخشنده معرفی می کرد تصور انسان این بود که: درست است که خداوند بخشنده است اما من از خدا دور شده ام و شامل بخشش او نمی شوم.
اگر خداوند خود را رزاق معرفی می کرد تصور انسان این بود که: درست است که خداوند رزاق است اما من از خدا دور شده ام و شامل رزق و رزی الهی نمی شوم.
بنابراین بهترین ویژگی که خداوند می توانست درباره خود بیان کند این بود که من نزدیکم. این عبارت شامل همه ویژگی های خداوند می شود و مهمترین باوری است که باید در انسان ایجاد شود.
درحالی که متاسفانه بیشتر انسانها عقیده دارند که از خداوند دور افتاده اند یا خداوند آنها را به واسطه اعمالشان رها کرده است.
خداوند تغییر نمی کند
باید همیشه به این نکته توجه داشته باشم که خداوند تغییر ناپذیر است به این عبارت که وقتی خود را نزدیک به ما معرفی کرده است هرگز از ما دور نخواهد شد چون خداوند خودش را نهی یا نفی نمی کند.
بنابراین وقتی خداوند وعده داده است که به ما نزدیک است بنابراین انسان بعنوان مخلوق قادر به غلبه بر اراده خداوند برای نزدیک بودن به ما و دور شدن از او نیست.
این تصور که ما از خدا دور شده ایم نگرشی اشتباه و شیطانی است. چون انسان نمی تواند از وعده خدای خود تخلف کرده و درحالی که خداوند به او وعده داده است به او نزدیک است او بخواهد از خدای خود دور شود.
هر تعریف یا نگرشی درباره رابطه خود با خداوند دارید این فقط نظریه شماست و هیچ تاثیری بر رابطه خداوند با شما ندارد.
اگر تصور می کنید به واسطه رفتار یا اعمال خود از خداوند دور شده اید یا خداوند شما را رها کرده است این عقیده شما یا افرادی است که به شما این نگرش را تلقین کرده اند درحالی که خداوند نگرش شما و اطرافیان شما را ندارد.
خداوند وعده داده است به شما نزدیک است و نزدیکی خداوند به شما به هیچ شکل و دلیلی تغییر نخواهد کرد.
بنابراین برای اصلاح رابطه خود با خداوند و تجربه رابطه ای متفاوت قدم اول این است که باید نسبت به فاصله خود با خداوند اصلاح نظر و عقیده در خود ایجاد کنیم. باید خود را بخشیده و فاصله ای که در ذهن مان با خداوند ایجاد کرده ایم را حذف کرده و آماده تجربه نزدیک شدن به خداوند شویم.
از توبه و بخشش خود برای رهایی استفاده کنید
در قرآن بارها از عبارت توبه استفاده شده است و انسان دعوت به توبه کردن شده است.
نکته جالب درباره توبه کردن این است که هرجا از عبارت توبه کردن استفاده شده است بلافاصله وعده بخشیده شدن و عفو شدن داده شده است بدون هیچگونه شرط و شروطی.
تنها شرطی که خداوند قرار داده است این است که فرد خطاکار نیت کند خطای خود را تکرار نکند.
این تنها شرط بخشیده شدن توسط خداوند است.
برای افکار و نگرش خود درباره دور افتادن از خداوند به واسطه هر خطا یا گناه یا عملی در درگاه خداوند توبه کنید و سپس خود را نزدیک خداوند احساس کنید.
برای تغییر شرایط زندگی خود مهمترین موضوع اینه که گذشته خود را رها کنید. گذشته ای که موجب رنج و ناراحتی و ایجاد احساس بد در شما می شود را باید رها کنید.
برای رها کردن گذشته خود بهترین روش توبه کردن است. از توبه کردن و وعده خداوند برای بخشش و باز شدن درهای نعمت به سمت خود استفاده کنید.
به این شکل نگرش و احساس شما نسبت به خداوند به شکل عالی تغییر خواهد کرد و در این صورت است که طعم و احساس واقعی ایمان داشتن و رابطه با خداوند را تجربه خواهید کرد.
تجربه هنرجوی زندگی با طعم خدا
درباره انسان خوب بودن و ملاک های انسان خوب، خیلی فکر کردم و در انتها به این نتیجه رسیدم، تنها کسی که توانایی اینو داره که تعیین کنه چه انسانی خوبه فقط خود فرد هست.
در واقع هر فرد تعریفی از خوب بودن داره که کاملا هم قابل قبوله و اصلا لازم نیست با ملاک های دیگران خودش رو قضاوت یا مقایسه کنه، همین که خودش، خودش رو قبول داشته باشه و انسان درستی بدونه،کافیه.
اگر رفتار و واکنش های ما در جهتی باشه که حال دل ما خوب باشه و از خودمون راضی باشیم دیگه چه اهمیتی داره از نظر دیگری چه انسانی هستیم، در ابتدا سعی کنیم ملاک های خوب بودن رو آنگونه که خودمون رو قانع کنه، جمع آوری کنیم و کم کم خودمون رو به اون نزدیک کنیم و اینگونه با این دیدگاه که بنده خوبی هستیم حس لیاقت درون ما افزایش پیدا می کنه.
درنهایت انتظار ما از خداوند و نعمت هایی که از او درخواست میکنیم بالا میره.
من اینگونه فرض کردم که اگر خدا بودم، دوست داشتم بنده ام چه خصوصیاتی داشته باشه و با کمی دقت متوجه شدم من خیلی شبیه اون چیزی هستم که خودم، خوب میدونم، و نه تنها من، همه ما ذات خوبی داریم؛ دقت کنیم نیازی نیست روی خودمون عیب بذاریم و همش دنبال بهونه ای باشیم که خودمون رو انسان بدی نشان بدیم.
من به این دیدگاه رسیدم با انجام ندادن اصول به ظاهر واجب که تاثیر مثبتی در وجود من ندارد، هرگز مرتکب گناه نمیشم. اصلا گناه هر چیزی هست که حس مارا بد کنه، هیچ گناهی بد تر از فکر منفی، سرزنش، خود تخریبی، منفی اندیشی، توجه به بیماری و نکات غیرخوشایند نیست.
ایمان دارم اون عذاب وجدان الکی و اون حس ناراحتی و سرزنشی که از انجام کاری که خودمون گناه میدونیم به ما دست میده در خیلی موارد از خود گناه بدتره، یعنی خیلی چیز ها که ما گناه میدونیم و به خاطر اون ها ناراحت میشیم اصلا گناه حساب نمیشن و برعکس خیلی چیزهایی که به نظر ما ثواب هستند، چون حس و حال ما را خوب نمی کنند پس قطعا نتیجه ای هم ندارند.
برای مثال زمانی که به نیازمندی کمکم میکنیم یا مثلا فردی چیزی از ما درخواست میکنه که ما واقعا از ته قلبمون دوست نداریم اون کار رو انجام بدیم و انجام دادنش حس خوبی به ما نمیده اما چون نمیتونیم نه بگیم، اینجوری توجیه میکنیم که اشکال نداره من این رو انجام میدم و خدا خودش پاداش میده.
درسته خدا پاداش میده اما دقت کنیم پاداش اولیه همون حس خوبه که ما با اجبار به انجام کاری که دوستش نداریم از خودموم گرفتیم.. پس ثواب هرچیزی هست که حسمون رو خوب کنه و هر تعریف دیگری برای آن اشتباه هست.
این اواخر هرچی نگاه میکنم میبینم همه ی انسان ها خوبن و واقعا ما انسان بد نداریم، فقط هرکس در یک سری موارد کم و کسری داره که اونم کاملا طبیعیه چون این جهان دو بعدی هست و هرگز نمیشه بد وجود نداشته نباشه، در اصل خوب بودن با بد بودن معنا پیدا میکنه.
پس ما هرجور که هستیم خداوند مارو دوست داره و ما براش ارزش داریم. من‌فکر میکنم مهم تر از اینکه خودمون رو ببخشیم، این هست که خودمون رو همانطور که هستیم بپذیریم، یعنی با تمام اخلاق بدی که داریم خودمون رو انسان خوبی بدونیم. باید توجه داشته باشیم ما به خاطر ذهنمون که جایگاه شیطانه هرگز نمیتونیم کامل باشیم و هیچ خطایی انجام ندیم؛ مهم اینه وقتی خطایی انجام میدیم متوجه باشیم و سعی کنیم کمتر اشتباه انجام بدیم نه اینکه خودمون رو سرزنش کنیم.
متاسفانه خیلی از ما حتی جرئت درخواست کردن از خداوند را نداریم و این باعث میشه اون رو خیلی از خودمون دور ببینیم و توی این جهان حس تنهایی کنیم و وابسته چیز ها و افراد شیم در صورتی که از نظر من انسان وقتی به کمال میرسه که تمام اهدافش به هستی و بودن خودش وابسته باشه، نه به زمان، نه به مکان، نه به شخصی، نه به یک انسان و نه حتی یک شئ.
در کل دوست دارم بگم که من فکر میکنم لازم نیست این قدر همه چیز رو به خودمون سخت بگیریم، فقط دنبال بهونه باشیم تا به خودمون افتخار کنیم و بیشتر عاشق خودمون باشیم، به جای توجه روی مسائلی که در خودمون دوست نداریم، روی نکات مثبت خودمون، توجه کنیم. آخه ما چه کسی رو غیر خودمون داریم ؟؟:)
با تشکر از استاد عزیز به خاطر این فایل عالی، به شدت لذت بردم و خیلی خیلی ازتکرار دوباره دوره راضی هستم. براتون آرزوی خیر و برکت، سلامتی و خوشحالی و در آخر پیشرفت خیلی بیشتر در کارتون دارم.
(دیدگاه sudehfallah عزیز در بخش نظرات)
منتظر خواندن نوشته های شما هستم
همراه همشگی شما: رضا عطارروشن
امتیاز 3.99 از 140 رای
با دیگران به اشتراک بگذارید تا امتیاز بگیرید!
سلام و عرض ادب خدمت استاد عزیزم و دوستان پرانگیزه
ونحن اقرب الیه من حبل الورید
وما نزدیک تراز رگ گردن به شما هستیم
من خودمو بخشیدم
دقیقاً همه ی مثال هایی که زدین در مورد طبیعی بودن شرایط و مشکلات زندگیم و انتظارم درباره لیاقتم از بخشش خداوند رو قبول دارم استاد
وهمین آموزش های قبلی رو مانند قانون شطرنج فکر میکردم باید اصول رو رعایت کنم وگرنه کیش و مات میشم
وهمیشه همین فکر رو دارم و پرونده ی خودمو سیاه می‌دیدم
وطبق معمول شیطان در کمین وارد صحنه میشد و اون احساس بد و سرزنش رو به شرایط داغون تبدیل میکرد و درنهایت آرزوی مرگ میکردم میگفتم خدایا الان در هر لحظه دارم گناه میکنم کاش بمیرم تا بیشتر ازاین دیگه گناه نکنم وتا قبل از شروع این دوره اینقدر خودمو تو ترازوی گفته های همون اصولی که خانواده و معلم و اجتماع و بیشترین نفر خودم قرار میدادم و مقایسه میکردم که…
وهمه ی این تصورات غلطی که من از خدا داشتم و باورم که خودم رو لایق و شایسته استفاده از این نعمت ها رو ندارم به هر دلیلی…
من متوجه شدم این احساس یعنی اینکه من خودمو بنده خدا نمیدونستم
واین یعنی شرک
چون اجازه داده بودم دیگران منو براساس گفته هاشون قضاوت کنن یا خودم بر اساس همون گفته ها که هیچ سند ومدرک وامضای الهی پای
اون گفته ها ندیدم قضاوت کنم
خدایا شکرت که این آگاهی رو بدست آوردم
بی نهایت سپاسگزارم استاد 🙏
هرجا حرف از اشتباه وخطاست بلافاصله خداوند تاکید کرده توبه کنید میبخشمتون
آخیش چقدر این جمله خوبه واااای خدای من چقدر آروم شدم
پس همش چرت بوده
چون احساسم همیشه بامن صادق بوده و همیشه از گفته های شما نتایج عالی گرفتم پس به شما اعتماد میکنم
همین چند کلمه خیلی آرومم کرد پس درسته ، درسته،،،
من فابریکی نزدیک خدا هستم
من جرعه ای از خدا هستم
من ذره ای از خدا هستم
ازاین جمله هم خیلی خوشم اومد
من از امروز به تاریخ ۰۱/۱۲/۵ خدای مهربونم من ازتو طلب بخشش میکنم از تمام اشتباهات گذشته ام ومن امروز آگاه شدم این رفتارهایم اشتباه بوده و تصمیم گرفتم این اشتباهات رو تکرار نکنم و خودم رو میبخشم مطمئنم که تو منو می‌بخشی و ایمان دارم خدای مهربونم بلافاصله خواسته ی منو تایید میکنه
ازاین لحظه به بعد من بنده پاک ،محبوب و دوست داشتنی و مورد علاقه خداوندم هستم
درپناه خداوند مهربان باشید
سلام و عرض ادب
من می خوام طعم خدا رو حس کنم
چون من در دوران کودکی خیلی از اطرافیانم شنیدم که برای احساس نزدیکی به خداوند اول نماز و تسبیح و قرآن جزوه اعمال واجبات و باید بهشون عمل بشه یکی از دلایلی که احساس دوری می کردند از خدای مهربونم و همچنین احساس بدم از آرایش و لباس هایی که آخوند ها می گفتند که این گناه ولی نمیدونستم که احساس ملاک درستی رفتار یک شخص محسوب میشه و ترازوی اعمال از طریق احساس باعث شناخت درستی مسیر است ولی از الان برای همیشه تمام سعیم رو می کنم تا نمازم و سر وقت بخونم و احساس عالی از خواندن قرآن و درک کنم حالا که ملاک من برای درستی مسیر احساسم هست و به خاطر اینکه درست عبادت نکردم به خاطر حرف هایی که می زدند و من ناراحت می شدم و از خدا گله می کردم و بدی هایی که در حقم انجام دادند و من همیشه از خدا شکایت میکردم که چرا واقعاً همچین اتفاقی برای من میافته غافل از اینکه فکرم اشتباه بوده حتی یادم یکبار به خاطر بدی هایی که در حقم می شد پدر و مادرم گفتند تو نیت بدی داری مقصر خودت هستی در صورتی که قبلاً اعتقاد داشتم که آدم زرنگ دشمن زیاد داره یا مثلاً شعر هرکه در این بزم مقربتر است جام بلا بیشترش میدهند و همین افکار و باور اشتباه باعث شده بود تا در مسیرم افراد بدی قرار بگیرند الان بیشتر درک کردم و الان آگاه هستم که آرامش و آسایش و اعتماد به نفس فقط از طریق ارتباط با خداوند متعال کسب میشه و من نهایت سعیم را خواهم کرد تا این احساس دور افتادگی از خداوند و لطمه روحی زیادی که خوردم و حالت ناشکری که داشتم چون اصلاً فکر نمیکردم به خاطر افکار خودم هست رو خط بزنم
و حالا پایان این سبکه زندگی
من از امروز تصمیم گرفتم برای همه اشتباهاتم برای همه گناهانم برای همه خطا هام خودم رو ببخشم از خدای مهربانم طلب عفو و بخشش کنم و ایمان دارم خدای مهربانم بلافاصله درخواست من را تایید میکند و من از این لحظه بنده پاک و محبوب و مورد علاقه و دوست داشتنی خداوندم هستم
بی نهایت سپاسگزارم استاد