برخورد با مواد غذایی (هشتم)

سلام و درود . 

برخورد ما با مواد غذایی .

برای خوردن تعریف نداشته باشیم . 

معده من یخچال نیست . 

معده من محل تبدیل غذا به انرژیه . 

وقتی رفتار صحیح بیشتر بشه نتیجه ما هم تغییر می کنه . 

چقدر تکرار این فایلها حال منو خوب می کنه . 

به قدری که ما در فرمولهای ذهنی تغییر ایجاد کنیم ؛ تصور ما از خودمون تغییر می کنه . 

مثلا ما هر روز داریم ۱۰۰ قدم به سمت چاقی میریم . اولها که فقط به سمت چاقی حرکت میکردیم فقط چاقتر میشدیم .  ولی الان ۵۰ قدم به سمت لاغری حرکت میکنیم . 

خب به اندازه ی همین حرکت ، روند چاقی من کندتر شده . حالا هر روز یه سری قدم ها در مسیر لاغری اضافه می کنیم و بر عکس یه سری قدمها رو دیگه در مسیر چاقی نمیریم در نتیجه مقدار حرکت ما در طول روز در مسیر لاغری کم کم و کم کم زیاد و زیادتر میشه و روند چاقیمون کم کم متوقف میشه و برعکس روند لاغری شروع میشه . 

من اول میپذیرم خود مسئول چاقیم هستم . پس در نتیجه خودمم دلیل لاغریم هستم . من انتخاب می کنم که مسیر لاغری رو بیشترش کنم در طی روز . 

دلیلهای خوردنمو پاک میکنم . در طی روز  برای خوردنم دلیل تراشی نمی کنم . 

دلیلهای خوردن رو تبدیل به دلیل های نخوردن می کنم . 

مثلا دیگه تو مسافرت نمیگم وای عجب هوای خوبی حالا بخوریم که لذت و تفریحمون بیشتر بشه . 

اتفاقا میگم نمیخورم که بیشتر بتونم لذت و تفریح کنم .

وقتی بخورم حواسم به خوردنه و بعدشم سنگین میشم نمیتونم لذت ببرم . حالمم بد میشه خوابم میگیره . 

پس نخوردن اضافه ها به من لذت بیشتری میده بیشتر میتونم از فضا استفاده کنم . توجهمو بدم به سایر  موارد دلپذیر  . هوای پاک . آسمان آبی . دریای مواج . صدای پرنده ها . نفس کشیدن . هوای مطبوع . 

این همه چیز برای فکر کردن و لذت بردن هست اون وقت من فقط فکر خودمو  به خوردن محدود کنم . 

یا مثلا ببخشید عذر میخوام در طی راه نمیخورم که دسشوییم نگیره . 

بدن ما جایگاه ذخیره غذایی نداره . بدن ما جایگاه تبدیل انرژیه و هر چیزی که واردش بشه رو به انرژی تبدیل می کنه . 

اکسیژن وارد میشه اون رو به سلولها میرسومه و طی فرایندهایی اعمال بدن رو انجام میده حاصل  سوخت رو به صورت دی اکسید کربن پس میده . غذا رو میخوریم اول کلی تجزیه روش انجام میده اونها رو به ریز ملکول تبدیل می کنه . باز اکسیژن و آبش رو مورد استفاده قرار میده و  آشغالهاش رو بیرون میریزه . 

اصلا جایگاه ذخیره نداره بدن ما و بدن ما تا آخرین قطره بنزین رو به مصرف سلولها میرسونه . 

خب ما وقتی باک بنزین خالی میشه پرش می کنیم وقتی پره که نیازی نداره . ازش استفاده می کنیم . لذت میبریم تفریح می کنیم . مصرفش می کنیم . هروقتم که خالی بشه همه جا پمپ بنزین هست . پرش میکنیم دوباره . 

اصلا چیزی به نام چاقی و ذخیره انرژی وجود نداره . 

هرچی وارد کارخونه بشه مرحله به مرحله  روش عملیات انجام میشه تا از بدن دفع بشه و بره و انرژی خالصش هم برای کارکرد سلولها استفاده میشه . 

تمام افکار ما بیخوده . ما باید افکار و عقاید  نخوردن رو در سرمون مرور کنیم . یعنی برای نخوردنمون دلیل داشته باشیم . 

از همه چی میشه برای نخوردن استفاده کرد . 

هوا سرده نمیخورم .

هوا گرمه نمیخورم . 

دارم رانندگی می کنم نمیخورم . 

دهنم باز نمیشه فعلا نمیخورم . 

مسافرته زیاد نمیخورم . 

کار دارم نمیخورم . 

میخوام روزه بگیرم زیاد نمیخورم .

چون بدنم فعالیتش زیاد میشه . عمل هضم بیشتر تکرار میشه . عمل دفع بیشتر انجام میده . چندین بار باید برم دستشویی . چربیهای بیشتری باید اکسید بشه . زیاد بخورم  کار بدنم زیاد میشه . ماه رمضون ماه استراحت بدنه .

نمیخورم چون میخوام استراحت کنم . 

استراحت می کنم تا بدن در آرامش بیشتری کاراشو انجام بده . 

البته بدن همیشه آرامه این ماییم که عجله میکنیم و استرس واردش می کنیم . 

نمیخورم چون استرس دارم .

نمیخورم چون آرومم . 

در افکارمون بیشتر دنبال بهانه برای نخوردن باشیم . 

بهانه های نخوردن رو زیاد کنیم . 

چون نخوردن ناخوداگاه به ما احساس چاقی نمیده . 

ما نخوردن رو نباید برای لاغر شدن انجام بدیم . 

ما نخوردن لقمه های اضافی رو میخوایم برای لذت و تفریحمون انجام بدیم .

به نخوردن به عنوان سرگرمی نگاه کنیم . 

لاغر شدن خودش خودبه خود اتفاق میافته .

یکی از دلایل خوردن ما سرگرم شدنه . 

اتفاقا نخوردن رو دلیل سرگرمیمون کنیم . مثلا یکی از بازیهامون این باشه . تمام چیزهایی که نخوردیم رو بنویسیم . بعد  بشمریم ببینیم چیا نخوردیم . 

حتی دلیلشم بنویسیم . 

دو تا باور عالی دیگه رو هم قبلش تکرار کنیم . 

بدن من سطل آشغال نیست .

بدن من یخچال نیست . 

بدن من فقط جایگاه تبدیل انرژیه . 

من  نخوردم چون اصلا بهش فکر نکردم . 

وقتی  دلایل خوردن رو پاک می کنیم ناخوداگاه دیگه اصلا به خوردن فکر نمیکنیم . 

نمیخورم چون اصلا تو فکرم نیست . 

نمیخورم چون دوست ندارم .

نمبخورم چون نمیدونم چی بخورم .

نمیخورم چون اصلا نمیخوام بدونم که چی میخوام بخورم . 

نمیخورم چون سیرم . 

نمیخورم چون گرسنه نیستم .

نمیخورم چون نمیخوام .

نمیخورم چون با نخوردنم بیشتر حال می کنم . 

نمیخورم چون دوست ندارم . 

پس تمرین امروزمون این بود که نحوه برخورد خودمون با مواد غذایی رو تغییر بدیم و بهانه های خوردن رو پاک کنیم . 

نمیخورم چون دلیلی برای خوردن ندارم . 

من دیروز صبحانه نخوردم  ناهار نخوردم . 

کیک تا آخر ظرف نخوردم . 

کیک با آبمیوه نخوردم . 

قند با چایی نخوردم . 

باز هم اضافه کیکها رو نخوردم . 

یعنی کیک چند روز در خونه ما موند . 

بیسکویت  نخوردم .

تا ته بسته نخوردم . 

من غذامو زود و تند نخوردم .

یکی از رفتارهای انسان لاغر اینه که وقتی سر سفره یا میز میشینند سریع شروع به خوردن نمی کنند . اول مقدماتشو فراهم می کنند . 

من قبلنا از این رفتار بابام خیلی حرص میخوردم . به محض اینکه مامانم غذا رو می آورد من سریع میخوردم . اما بابام اول قاشقا رو نگاه میکرد دستمال میزد گاهی . غذا رو به آرامی توی بشقابش میکشید . استخونای گوشت یا مرغ رو اول جدا میکرد به ارومی یعنی حرکاتشون خیلی آرومه حالا من همونجوری میزاشتم دهنم تو دهنم استخونهارو جدا میکردم گاهی هم اصلا نمیفهمیدم و قورت میدادم . 

همیشه بابام میگفت استخونا همش میاد زیر دندون من . چرا تو غذاهای شما استخون نمیاد  . میگفتم بابا چون از بس شما غذا رو میجوری . قورت بده بره اصلا متوجه نمیشی . 

ولی اون نمیتونست . 

نمیخورد چون میخواست لقمه های پاک وارد دهانش کنه . 

چون معده اش سطل آشغال نبود . 

ولی معده من سطل آشغال بود حتی استخونارو هم واردش میکردم تند و سریع . 

ولی حالا دیگه نمیخورم چون میخوام به بدنم احترام بزارم . 

معده ی من سطل آشغال نیست . 

نمیخورم چون میخوام غذای ناپاک وارد بدنم نکنم .

نمیخورم چون میخوام گناه نکنم . 

گناه هر رفتاریه که حال منو بد می کنه . 

پرخوری حال منو بد می کنه پس برای من گناهه . نمیخورم که گناه نکنم .

نمیخورم که حال خوبم از دست نره . 

نمیخورم چون میخوام همسو با طبیعت بدن در راه پاکی قدم بردارم . 

نمیخورم چون یخوام همراه و هماهنگ و همسو با بدنم باشم و ….

بسم الله الرحمن الرحیم .

چقدر فرمول جدید در این فایل و متن بود .

بیشتر از همه قدرت تعمیم دادن ذهن توجهمو جلب کرد .خب من از این قدرتم میخوام در جهت تعمیم فرمولهای لاغری استفاده کنم . 

البته فکر کنم این ویژگی ذهنه و وقتی من فرمول اصلی رو لاغر کنم این ویژگی ها همه در جهت لاغری من حرکت میکنند . 

قدرت انعطاف ، تنوع طلبی و حالا هم قدرت تعمیم دهی .

من در این روزها کلی فرمول لاغری یاد گرفتم . البته تک تک ننوشتم . ولی اینم خیلی ایده ی خوبی بود که گفتین . یعنی در هر فایل بگردیم و فرمولهای لاغری رو گسترش و تعمیم بدیم . 

بیشتر کامنتا رو که میخوندم میدیدم بچه ها در حال نوشتن از قدرت تعمیم دهی ذهن در جهت چاقی هستن .  چقدر اونا خوب فرمولای چاقی رو شناسایی کردن ولی درصد نوشته ها در مورد تعمیم فرمولای لاغری کم بود .

چون همه ی ذهن چاق رو خیلی خوب میشناسیم ولی ذهن لاغرمون دیرتر فعال شده .

مثلا خود من وقتی بخوام دلیل برای خوردن بیارم هزاران دلیل خیلی راحت به ذهنم میاد ولی وقتی میخوام  دلیل برای نخوردن بیارم دلیلهام انگشت شمارن . من یکی دو روزه دارم از ذهنم برای نخوردن دلیل میارم .البته سیری خودش به تنهایی قادره تمام رفتارهای انسان رو صحیح که اما دوست دارم تعمیمش بدم .  یه وقتایی دلیل میتراشم .مثلا  الان یه دلیل دیگه  برای نخوردنم پیدا کردم . چون فعلا پرنده هام غذا ندارن منم  نمیخورم . البته من الان سیرم که نمیخورم ولی گرسنه هم بشم خوبه این دلایل رو بیارم . حالا حتما که نباید موقع گرسنگی غذا خورد . 

خیلی جالبه برام این تمرینات . 

اول این متن که دیگه هیچی من تو اوج یادگیری بودم و با دقت داشتم جمله ها رو میخوندم که  یهو با جمله ی تنها یک عامل در تبدیل فرمول های چاقی ذهن به اضافه وزن تاثیرگذار است و آن عامل “خودمان “ هستیم. 

روبرو شدم . 

اصلا تاثیر این جمله و مخصوصا کلمه خودمان در وجود من مثل زنگ به صدا دراومد . 

اینم که انتخاب می کنم . این منم که عامل چاقی خودم هستم . قبلا فکر میکردم اگر گناه رو گردن دیگران بندازم بار اضافه وزنم کم میشه ولی این روزا فهمیدم خودم نخواستم . البته باز یه توجیهی هست اینکه خب راهشو بلد نبودم . خدا هم آورد اینجا منو تا یادم بده و حالا که یادگرفتم اگه استفاده نکنم این خودم هستم . 

ولی اگه استفاده کنم و از این فرمولای خوب در زندگیم بهره ببرم این فرمولها در ذهنم تعمیم داده میشه و این ویژگی ذهن به جای اینکه در راستای چاق شدن من حرکت کنه در راستای لاغر کردن من حرکت می کنه . 

نمیخورم چون میخوام برم بیرون سنگین میشم . 

نمیخورم چون دوست دارم سبک باشم .

نمیخورم چون فلان دوستم نمیخوره .

نمیخورم چون پرنده هام نمیخورن . 

نمیخورم چون سیرم (اینکه خیلی خوب دارم ازش استفاده می کنم ولی بقیه فرمولها تازه ترن برام ذهنم به یادم میاره ولی خودم دارم جستجو میکنم و یا در اطرافیان دنبالش میگردم یه زمانی میرسه دیگه انقدر به کار میبرمشون برام عادت میشه . و یه زمان میشه که انقدر از فرمولهای چاقی استفاده نمیکنم از یادم میره حالا شاید تو ناخوداگاهم باشه ولی عادت می کنم که کمتر ازشون استفاده کنم . الان بیشتر حالت آگاهانه دارم تمرین می کنم . ولی این تمرینهای آگاهانه و انتخابهای آگاهانه همه عادتم خواهد شد . 

چون یاد گرفتم که تنها عامل لاغر شدن “خودم ” هستم . 

من صبحانه نخوردم چون سیر بودم . 

من تخمه نخوردم چون دلم نمیخواست . 

من نخوردم چون همکارمم نخورد . 

من نخوردم چون پرنده هام نخوردن .

من نخوردم چون سنگین بشم همش خوابم میگیره (جدید اومد) 

من نخوردم چون دوست دارم فرز و سبک حرکت کنم (جدید) 

من نخوردم چون سیر بودم (قویترین عامل) 

من نخوردم چون دیگه نمیخوام معده ام یخچال باشه و دو کیلو بار اضافه به حجم بدنم اضافه کنم . (آموزش)

من نخوردم چون همیشه مواد غذایی در دسترس هست . هروقت گرسنه ام شد و بعد اگه خواستم انتخاب کنم بخورم همه جا به فراوانی غذا هست . 

نخوردم چون حالم بهتره نه از نظر عذاب وجدان و ترس بلکه از نظر سلامتی . وقتی نمیخورم رفتارها و حالم به انسانهای سالم شبیه میشه وقتی زیاد بخورم دائم یا خوابم یا مثل مریضا همش میخوام لم بدم یا دراز کشیدم تو رختخواب یا حالت سنگینی و افسردگی دارم . 

من نمیخورم که خوابم کمتر بشه . الانم این روزا حس میکنم میلم به خواب کم شده . یعنی نیازم زودتر از قبل پر میشه و از خواب زودتر از قبل سیر میشم . 

نمیخورم چون زیاد باید برم دسشویی و آب زیادی هدر میره  (عذرخواهی میکنم ) 

اها ما تازه میتونیم از تمام دلایلمون که برای چاقی استفاده میکردیم برای لاغری استفاده کنیم . مثلا یکی از فرمولامون در چاقی اینه میخورم حیفه اسراف میشه . البته مامانم بیشتر این فرمول رو داره . ولی خب به منم یاد داده . حالا اگه باز بهم گیر داد می گم آب زیاد مصرف کردنم اسرافه . وقتی همشو بخوری بایدزیاد بری دستشویی خب آب اسراف میشه . 😁

البته اینا فعلا در سطح فرموله برام ولی خب بوسیله قدرت تعمیم دهی ذهن فهمیدم که در ذهنم گسترده میشه . 

نیروی هدایت باعث شد من به اینجا هدایت بشم . 

نیروی انتخاب باعث شد من راه لاغری رو انتخاب کنم . 

نیروی دانشپذیریم باعث شد بتونم خوب ازتون یاد بگیرم .

نیروی عملکردم باعث شد خوب بتونم به آموزشهاتون عمل کنم و ازشون در زندگیم استفاده کنم . 

نیروی انعطاف ذهن به کمکم اومد و باعث شد در اضافه کردن فرمولهای لاغری به عادت چاقیم خیلی خوب عمل کنم .

نیروی تنوع پذیری باعث شد بتونم انواع و اقسام فرمولهای لاغری رو در زندگیم به کار ببرم 

و حالا نیروی تعمیم دهی ذهن به کمکم میاد تا بتونم این فرمولها رو بیشتر تعمیم بدم به سایر رفتارهام . 

و البته دلیل اصلی همه اینها خودم هستم .  لاغر شدن یک جریانه . و من خواستم که ادامه بدم و البته خداوند بهترین استاد رو در مسیرم آورد . 

اقای عطار شما استاد بسیار خوبی هستید و البته منم خیلی خوب دارم از اطلاعات شما استفاده می کنم . 

هم از خدا ممنونم هم از شما و هم از خودم . 

هم از ذهنم ممنونم هم از عملکردم . 

خلاصه وقتی اراده و خواست من اینه که لاغر بشم همه چیزهایی که در مسیر چاقی بهم کمک میکردن حالا اومدن و در مسیر لاغری دارن بهم کمک می کنند . 

اون زمان میگفتم خدا میخواد چاق باشم .چرا خدا منو چاق آفرید ؟  ولی الان میگم خدا میخواد من لاغر باشم که هدایتم کرد اینجا . 

اون زمان میگفتم خودم نمیتونم . اصلا به تنها کسی که فکر نمیکردم که مسبب چاقیمه خودم بودم  . الان میگم خودم تنها دلیل چاق شدن د  لاغر شدنم هستم . اون زمان مامانم رو دلیل چاقیم میدونستم که هی داد خوردم البته الانم هنوز این عامل رو پررنگ می دونم ولی بازم باید بگم خودمم . دیشب مامانم تمام تلاششو کرد که من بخورم ولی نخوردم . صبحم که بیدار شدم یادش رفته بود و اصلا دیگه بهم اصرار نکرد .   کم کم نقش مادرم در چاقیم کمرنگ میشه و باز خودم پررنگ تر میشم . الان میگم استادم مسبب لاغریمه . استاد خوبی داشتم و این فرمول باعث میشه به تعالیمتون متعهدتر باشم . ولی البته فرمول خودم قویتره . خودم خواستم و دارم از آموزشهای عالی شما استفاده می کنم . 

البته تمرین من اینو نخوردم رو اخر شب انجام میدم . 

فعلا که تا الان از دیشب حدودا ساعتای ۸ و نیم که شامم تموم شد تا الان نخوردم و بزرگترین دلیلش سیری بوده البته از فرمولهای متنوع هم استفاده کردم و امروزم میخوام تعمیمش بدم . 

البته تا شب هم دوباره تمرین رو انجام میدم و من اینو نخوردمهام رو خواهم گفت  خواهم گفت . البته تا اونجایی که یادم بیاد .