بسیاری از انساها به دنبال یافتن راهکار مناسب و صحیح برای ارتباط با خداوند هستند و از آنجا که خداوند به شکل کلامی با آنها صحبت نمی کند هرگز مطمئن نمی شوند که خداوند صدای آنها را شنیده است.
برای صحبت کردن با خداوند نیاز نیست به زبان خاصی با صحبت کنید. زبان شما بهترین زبان ارتباط با خداوند است.
چگونه با خداوند صحبت کنم
از کودکی به من آموخته شده بود که برای صحبت کردن با خداوند باید از زبان عربی استفاده کنم به همین دلیل همیشه به دنبال پیدا کردن دعا یا نوشته ای به زبان عربی بودم تا خواسته ام را به خداوند عرضه کنم.
از زبان عربی خوشم نمی آمد ولی از سر ناچاری برای اینکه بتوانم به خداوند بگویم به چه چیزی نیاز دارم یا از او درخواست کمک کنم سعی می کردم به هر شکل ممکن نوشته های عربی بخوانم و سعی می کردم به شکل صحیح عبارت ها را تلفظ کنم تا مبادا منظور من به شکل اشتباه به خداوند منتقل شود. چون شنیده بودم که در زبان عربی تلفظ یک کلمه که علامت فتحه دارد با صدای علامت کسره به طور کلی معنی آن کلمه را تغییر می دهد.
از آنجا که برای خواندن عبارت های عربی باید دقت و وسواس زیادی به خرج می دادم کمتر سعی می کردم با خداوند صحبت کنم چون حوصله صحبت کردن به زبان عربی را نداشتم.
به لطف خداوند زمانی که در مسیر تغییر کردن قرار گرفتم روبرو شدن با این واقعیت که می تواتم به زبان خودم با خداوند صحبت کنم مرا دچار سردرگمی کرده بود و با اینکه ذوق زده شده بودم که می توانم به راحتی با خدای خودم صحبت کنم اما هرچه فکر می کردم نمی دانستم باید به خداوند چه چیزی بگویم یا از او چه درخواستی داشته باشم.
چون تا آن زمان من فقط عبارت های نوشته شده را بدون اینکه متوجه معنی و مفهوم آن بشوم را تکرار می کردم و اکنون که می خواستم خودم با خداوند صحبت کنم انگار صحبت کردن را فراموش کرده بودم.
با هر زحمتی بود شروع کردن به صحبت کردن با خداوند و در ابتدا هر جمله ای که به خداوند می گفتم بلافاصله خودم را سرزنش می کردم که این چه جمله ای بود که گفتی؟؟!!
چرا اینو گفتی؟ چرا اونو نگفتی؟ چرا خودمونی گفتی؟ چرا مودبانه تر نگفتی؟
بسیار زیاد دچار شک و تردید می شدم که مبادا در صحبت کردن با خداوند دچار اشتباه شوم چون بارها شنیده بودم صحبت کردن با خداوند آداب معاشرت مخصوص به خود دارد و من اطلاعی درباره آن نداشتم.
اما آنچه در نهایت موجب آرامش خاطر و تغییر احساس و نگرش من درباره خداوند شد این بود که توانستم با زبان خودم و به هر شکلی که دوست دارم بدون نگرانی از رعایت نکردن آداب گفتگو با خدا یا اینکه خداوند فقط زبان عربی را درک می کند با خدای خودم صحبت کنم و از او درخواست کنم.
بنابراین برای ایجاد ارتباط بهتر با خداوند فقط با زبان خودتان و به هر شکلی که احساس خوبی از صحبت کردن با خدا دارید با او صحبت کنید و از او درخواست کنید.
و همیشه به این نکته بسیار مهم توجه داشته باشید که: دارید با خداوند صحبت می کنید.
خداوندی بی نهایت است و بر آسمان و زمین تسلط دارد.
نقش احساس در گفتگو با خداوند
مهمتر از اینکه با چه زبانی با خداوند صحبت می کنیم این مهم است که با چه احساسی با او صحبت می کنیم.
تصور می کنم فقط فارسی زبان ها هستند که برای گفتگو با خداوند با زبان عربی و زبانی غیراز زبان محاوره ای خود استفاده می کنند درصورتی که هر انسانی در هر گوشه از دنیا با زبان مادری خود با خداوند صحبت می کند و این موضوع به تنهایی ثابت می کند که خداوند فقط عربی بلد نیست بلکه هر زبانی را با هر گویش و گفتاری می شنود چون خداوند از گوش برای شنیدن و از مغز برای درک کردن استفاده نمی کند.
خداوند نه گوش دارد و نه عقل که بخواد زبان ها را بشنود و آنها را تحلیل کرده و بفهمد بلکه خداوند فقط و فقط احساس ما را دریافت می کند. بنابراین مهم نیست انسانها با زبان های مختلف با خداوند صحبت می کنند چون همه انسانها از یک نوع احساس برخوردار هستند.
تصور کنید احساس شادی در همه زبان ها حالت شادی و نشاط است و ارتباطی با زبان گفتاری ندارد. ممکن است افراد با زبان های مختلف به صورت کلامی ابراز شادی کنند ولی احساسی که در انسان ها شکل می گیرد جدای از زبان گفتاری آنهاست و همه انسان ها به یک شکل شاد یا غمگین می شوند.
به همین دلیل است که واحد ارتباط بین انسان و خداوند احساس است که فارغ از هر نوع وابستگی به کلام و زبان گفتاری است.
احساسی که نسبت به خداون دارید تعیین کننده میزان ایمان و توکل شما نسبت به خداوند است.
اگر هنگام توجه به خداوند یا درخواست کردن یا دعا کردن احساس خوب و امیدبخش نسبت به آن شرایط داشته باشید به این معنی است که به قدرت و توانایی خداوند برای بهبود شرایط یا تغییر هر شرایطی ایمان دارید.
اما اگر هنگامی که با خداوند صحبت می کنید احساس یاس و ناامیدی یا عجز و ناتوانی داشته باشید به این معنی است که امیدی به بهبود شرایط و ایمان به قدرت خداوند برای تغییر شرایط ندارید.
بنابراین مهم نیست با چه زبان یا از چه کلماتی برای صحبت با خداوند استفاده می کنید مهم احساسی است که در قلب شما در هر لحظه نسبت به خداوند جریان دارد.
توکل و ایمان در واقع استمرار احساس خوب نسبت به خداوند داشتن است. اینکه ما هر بار که توجهمان به سمت خداوند جلب شد احساس آرامش و آسودگی خاطر در وجود ما جربان پیدا کند.
این یعنی من به خداوند توکل دارم یا انسان متوکلی هستم.
بنابراین بیشتر از آنکه به دنبال پیدا کردن کلمات مودبانه یا … برای صحبت با خداوند باشید سعی کنید احساس آرامش و سپردن مسائل به خداوند را تمرین کنید تا به مرور توکل و ایمان قوی تری نسبت به همراهی و نزدیک بودن خداوند به خود پیدا کنید.
بررسی نگرش خود درباره خداوند
برای اینکه به درک و شناخت بهتری نسبت به خداوند برسیم باید ابتدا نگرش فعلی خود درباره خداوند را بررسی کرده و چنانچه نیاز به اصلاح یا تغییر دارد اقدام کنیم و سپس تغییر شرایط در زندگی خود را مشاهده کنیم تا درک و نگرش بهتری به شکل عملی نسبت به خداوند پیدا کنیم.
باید آنچه در ذهن خود درباره خداوند می دانید را با واقعیت زندگی خود مطابقت دهید تا متوجه شوید چقدر شناخت شما درباره خداوند صحیح می باشد. چون هرچه درباره خداوند شنیده اید اگر باور کرده باشید باید نشانه های واضح درباره آن موضوع در زندگی خود داشته باشید.
بعنوان مثال حتما شنیده اید که خداوند رزاق است. آیا این عبارت درباره خداوند را باور کرده اید یا فقط شنیده اید.
احتمالا اگر از هر انسانی سوال شود که خداوند رزاق است قطعا پاسخ می دهد که بلکه او رزاق است اما چرا در زندگی بیشتر افرادی که این عقیده و نگرش را تایید می کنند نشانه ای از رزق و روزی که خداوند وعده داده است وجود ندارد؟
فقط به این دلیل است که آنچه درباره خداوند شنیده ایم را باور نکرده ایم و فقط شنیده ایم که خداوند این است و آن است اما در باطن و عمق وجودمان عقیده و ایمان نسبت به ویژگی های زبانی که درباره خداوند بیان می کنیم نداریم.
تجربه هنرجوی زندگی با طعم خدا
مطالب این فایل هم عالی بود، بعد از ده بار گوش کردن، تازه متوجه شدم قسمت هایی هست که من هرگز در گذشته متوجه آن نشده بودم و این نشان میده چه قدر فایل ها لایه ای و هوشمندانه تولید شده.
نکته ای بسیار مهم که باید توجه زیادی روی آن داشته باشیم این هست که مهم نیست ما چه کار انجام میدیم بلکه مهم این هست که با انجام آن عمل چه تغییر احساسی درون ما ایجاد میشود.
درواقع نتیجه را احساس ما از انجام آن عمل رقم میزند نه فعالیتی که انجام میدیم.
به خاطر همینه با اینکه خیلی از انسان ها، نماز، روزه، قرآن و تمام اعمال دینی خود را انجام میدهند ولی دائم در فقر، بیماری، حال بد، مشکلات و … هستند چون آن اعمال تغییر خاصی در حال آن ها ایجاد نمی کند، ایمان و باور آن ها به خداوند را افزایش نمی دهد بلکه از روی عادت یا ترس از خداوند رخ میدهد.
برعکس خیلی انسان های موفق را می بینیم که ملاک های ظاهری مومن بودن درون آن ها وجود ندارد اما بسیار شاد و خوش زندگی میکنند و وقتی به آن ها دقت میکنیم، متوجه می شیم از درون با خداوند رفیق هستند و طبق قوانین پیش می روند.
این نشان میده فعالیت های فیزیکی تاثیر خیلی کمتری نسبت به احساس دارد.
این دقیقا همان جمله معروف که خداوند از نیت شما آگاه هست را ثابت میکند.
از آنجایی که قوانین حاکم بر جهان ثابت هستند، این موضوع را در لاغری هم بارها داشتیم. مهم نیست چی میخوریم بلکه این اهمیت دارد که بعداز خوردن آن چیز چه احساسی داریم، اگر حس عذاب وجدان، ترس، پشیمانی و احساس بد به همراه ما باشد، نتیجه و تاثیر بدی روی جسم میگذارد.
خوردن یا نخوردن آن مواد غذایی هیچ تفاوتی ندارد، این نکته خیلی برای من جالبه که در خیلی از موارد هم از انجام کاری حسمون بد میشه هم از انجام ندادن اون کار.
برای مثال یادم میاد در گذشته وقتی شب بود و خسته بودم و حوصله نماز خوندن نداشتم ، هم از نخواندن آن حس بد داشتم و هم با خواندن اون اذیت میشدم.
خیلی مهم هست که درک کنیم، هدف از تمام اعمال ما به وجود آمدن آرامش و آسودگی خاطر در وجود ما هست و اگر کاری این آرامش را برای ما ایجاد نکند بدون ترس و نگرانی آن را کنار بگذاریم و به دنبال راه های دیگر باشیم .
احساس هرگز به ما دروغ نمی گویند پس بهتر است نگاه خود را از اعمال ظاهری بر داریم و ایمان و باور خود را بسنجیم .
مدت ها فکر میکردم با گوش کردن فایل ها و حتی نوشتن متن و خواندن متن قرار است زندگی من تغییر کند و بعد از مدتی متوجه شدم قرار نیست معجزه ای رخ دهد، بلکه این آگاهی ها قرار هست طرز فکر و نگرش و باور من را تغییر دهد که در نهایت با تغییر دیدگاه، زندگی فرد تغییر خواهد کرد.
هرگز نمی شود بدون تغییر باورها و فقط با گوش کردن و نوشتن، چیزی تغییر کند. هر راه، مقصد خود را دارد و تغییر مقصد تنها با تغییر راه امکان پذیر هست.
پس سعی کنیم علاوه بر این که شنونده خوبی هستیم، عمل کننده خوبی هم باشیم و اینکار خیلی هم ساده است، مهم ترین کاری که باید انجام دهیم این هست که با منطقی کردن و آوردن دلیل این مطالب و آگاهی ها را برای خودمون باورپذیر کنیم و با گذشت زمان متوجه می شیم، طرز فکر، انتخاب ها، رفتار و در نهایت واکنش ما به رویداد ها و در کل صفر تا صد زندگی ما تغییر خواهد کرد.
به نظر من مهم ترین دلیل تفاوت آگاهی ما و باور ما نسبت به خداوند، حس لیاقت و ارزشی هست که برای خودمون قائل هستیم.
ما همون قدر از خداوند پاداش دریافت می کنیم که لیاقت خودمون میدونیم و طبق قانون حاکم بر جهان هرگز چیزی که ما آن را لیاقت خودمون ندونیم به ما داده نمیشه.
برای مثال ما میگیم خداوند شفا دهنده است اما چون خود را بنده خوبی نمیدونیم انتظار شفا از او نداریم غافل از اینکه ارزش تمام بنده ها نزد خداوند یک اندازه هست و خداوند بین بنده های خود فرق نمی گذارد و این ما هستیم که با انتظار از او، به او می گوییم که چه چیزی از او می خواهیم.
خیلی از ما ها فکر می کنیم چون ملاک های ظاهری انسان خوب را نداریم پس خداوند ما را رها کرده و سخت در اشتباه هستیم چون پیوند و ارتباط ما با خداوند هرگز قطع نمی شه چون ما همان خداوند هستیم که به شکل انسان ظاهر شدیم و به دور از او نیستیم.
برای افزایش لیاقت کافی است خودمون رو دوست داشته باشیم و برای دوست داشتن خودمون باید همانطور که هستیم و با تمام کم و کسری هایی که داریم خودمون را بپذیریم و دقت کنیم اینکه تمام اعمال ما خوب نباشد امری طبیعی هست و این نباید هرگز دلیلی شود که از خداوند نعمت و خواسته های بزرگی نداشته باشیم.
دقت کنیم خداوند نامحدود هست و این بدین معنا است که به قدر باور ما محدود می شود، یعنی به هر شکلی در می آید که ما انتظار آن را داشته باشیم، هرچه قدر بتونیم باور های کامل و گسترده تری داشته باشیم، همان هم برای ما پیش می آید.
مانند آبی که از دریا بر می داریم، دقیقا به شکل ظرفی هست که در دست ما قرار دارد، پس خداوند همان گونه ای خودش را در زندگی به ما نشان می دهد که ما از آن تصور داریم؛ به همین راحتی.
قابل درک و ساده صحبت کردن شما توانایی بزرگی هست که خداوند به شما بخشیده.
شاید کمتر کسانی باشند که باگوش کردن به صحبت هایشان نه تنها گیج نشیم بلکه به این نتیجه برسیم هیچی قرار نیست به سختی ایجاد بشه و ما همانطور که آسان لاغر شدیم، آسان هم زندگیمون تغییر پیدا میکنه.
وقتی فایل آخر دوره خدا هرگز دیر نمی کند را نگاه می کردم، هنگامی که متوجه شدم بهشت و جهنم به این معنا است که ما همان احساسی را لمس و درک می کنیم که در دیگران به وجود میاوریم ، خیلی برای شما خوشحال شدم، چون ایمان دارم شما با لمس حس و حالی که درون ما ایجاد کردین خیلی لذت خواهید برد و قطعا این میتونه بهترین راه برای جبران زحمت های شما باشه.
(نوشته sudehfallah عزیز در بخش نظرات)
دستور کار اجرای جلسه دوم:
۱- تماشای فایل ویدیویی توضیحات جلسه دوم
۲- تکرار ۵ مرتبه فایل جلسه دوم (تصویری یا صوتی) تا قبل از ارائه قسمت سوم
۳- انجام تمرینات مربوط به جلسه دوم در قسمت نظرات
منتظر خواندن نوشته های شما هستم
همراه همشگی شما: رضا عطارروشن
Rating 3.99 from 204 votes
با دیگران به اشتراک بگذارید تا امتیاز بگیرید!
سلام خدای مهربونم
خدایا سپاس که مرا هدایت کردی و در این مسیر حمایتم میکنی
سلام استاد عزیزو دوستان خوبم
خداوند در قران به قلم قسم خورد و انچه مینویسد
نوشتن خیلی مهمه و تاثیر خیلی زیادی داره نوشتن خیلی قدرتمند است
خداوند یک زبان مشخص رو بلد نیست برخلاف اموزشهای ما که فقط عربی بگم تا خدا خواسته هایم رو مستجاب کنه و میترسیدیم که اگر اشتباه بخونیم برای همینه که دعامون مستجاب نمیشه
من همیشه فکر میکردم که مشکلاتم برای ابنه که درست عربی نمیخونم
تنها کشوری هستیم که زبونون فارسیه و زبون صحبت با خدا عربیه و وقتی متوجه نمیشیم که چی میگیم چطور میخوایم با تدا ارتباط بگیریم من همیشه تصمیم میگرفتم هم عربی بخونم و هم به ترجمش فکر کنم و چند ثانیه بود و یا اگر بیشتر بود رکعت ها رو اشتباه میکردم
و بعدش باز عربی میخوندم و حواسم بود رکعتها رو اشتباه نکنم و در نماز به تنها چیزی که فکر نمیکردم ارتباط با خدا و وجود خدا بود
ما از عبادتهامون دنبال ارامش بودیم ولی من به این ارامش در طول زندگیم نرسیدم چون نمیفهمیدم که چی میگم و چی میخوام نتونستمخوب ارتباط بر قرار کنم و به ارامش برسم وگرنه که خدا هست
تا وقتی ندونم که چی میگم نتیجه ای هم نمیگیرم
من کلاس ژاپنی که برم هیچی نمیفهمم نسبت به کسی که زبان ژاپنی بلده
من وقتی نمیدونم به خدا چی میگم چیزی هم دریافت نمیکنم
از وقتی اومدم به این دوره خدا رو در کنارم حس میکنم یه حالتیه که به یک تکیه گاه محکم تکیه کردم و پشتم رو خالی نمیکنه و منو دوست داره
خداوند همت زبانها رو بلده اصلا زبان خداوند رو محدود میکنه و در صورتی که خداوند محدود نیست و نامحدود است
احساس ماست که ارتباط ما با خداوند رو مشخص میکنه
این احساس منه که خداوند درک میکنه
بزرگترین مشکل انسانها اینه که فکرشون با باورشون با عملشون در مورد خداوند متفاوته
ما از بچگی شنیدیم که خدا رزاقه ولی زمانی که در تنگنا قرار یگیریم در درجه اخر به خدا فکر م میکنیم و خیلی کارها انجام نمیدیم مثلا از ترس اقتصاد و جامعه بچه دار نمیشیم
ایمان به خدا نتیجش احساس خوب و شادی و سلامتی باشه
ولی دیدم کسایی و یا خودم قبلا دم از ایمان میزدم و خیلی خودم رو معذب میکردم به بهترین شکل عبادت کنم ولی نه احساس خوب و نه شادی و نه سلامتی داشتم و به دنبال اینا همش میگشتم غافل از اینکه همه اینا در خودم هست و فقط باید ایمان واقعی داشته باشم تا بهشون برسم
پس مشکلاتم برای عدم همخوانی بین عمل و فکرم هست
من از اول دوره اندازه سر سوزن این فکرو هماهنگ کردم و خیلی فرق کردم و دارم روز بروز تغییرات رو متوجه میشم
ما باور داریم خدا شفا دهندس ولی باور مون اینه که خدا میخواد منو با مریضی امتحان کنه و شفا نمیده تا منو امتحان کنه
ماباورمون اینه که خداوند بخشنده است ولی باور نداره کا توبه کنه خدا میخشدش وفتی بهشون مبگم که مگر نمیگی خدا بخشندس پس تو رو میبخشه جالبه میگه نه منو نمیبخشه و به زبون باور داره خداوند هر کاری رو میخواد میتونه انجام بده ولی باور نمیکنه که خدا میبخشدش و یا شفاش میده
چرا نگرانی داریم برای مساعل مختلف
چون به عمل به خدا ایمان نداریم
مگر خداوند با تغییر دنیا و اقتصاد تغییر میکنه
ایا شنیده هامون رو باور داریم در مورد خداوند
ایا انتظار داریم از خداوند که هر چی میخوایم خدا بهمون میده
ما نمیتونیم به امید خدایی که در موردش شنیدیم قدم برداریم
ایا ما انسانی هستیم که در قران گفته کوهها رو جابجا کنیم
ما اون انسان نیستیم چون فکرمون با عملمون در مورد خدا یکی نیست
خدا چقد غریبه رو زمبن
مشکل ما اینه که ایمانمون ظاهریه
هر چی بیشتر بتونیم فکرمون رو با عملمون یکی کنیم به همون میزان زندگیمون تغییر میکنه
چقدر دعا کنیم و هی گریه کنیم و نتیجه نداشته باشه چقدر شبهای قدر گریه کردم و چقدر نماز شب خوندم طوری که پاهام خواب میرفت و چقدر تو روضه ها گریه کردم ولی مشکلاتم بیشتر میشد و حالم بدتر و ارامشم کمتر و فکر میکردم چون بنده خوبی نیستم و گناه دارم و موهام دیده شده و نمازم دیر شده و فلان عبادت رو انجام ندادم پس برای اینه که عبادت هام جواب نمیده من در فکرم خداوند اون بالا منتظر بود تا من کاری انجام بدم و سریع منو مجازات کنه
هر مشکلی در زندگی داریم یعنی در اون مورد به خدا ایمان نداریم
من در مورد رزق و روزی میگفتم خداوند روزی میده و وقتی احتیاج داشتم اخرین کسی که بهش رو میزدم و از همه رونده میشدم خدا یادم میومد
به ما وعده داده بودن که اون دنیا جوابتو میگیری در صورتی که باید همین دنیا نتیجشو ببینم
من تو این عمری که گذاشت احساس میکنم ادای ایمان در میاوردم و ایمان واقعی نداشتم
من خداوند رو بخشنده و رزاق و مهربون و زیبا شنیده بودم
ولی وقتی اشتباهی میکردم باورم نبود که اون میتونه منو ببخشه نه این که خدا نبخشه نه خودم رو لایق بخشش خدا نمیدیدم
خداوند روزی دهندس و ولی وقتی پای کار میومدم و نوبت توکل به خدا بود و یا پولی نیاز داشتم اول میگفتم از کی جور کنم و به همه رو میزدم و میگفتم خب اینا وسیله هستن از طرف خدا و در نهایت که از همه ناامید میشدم رو به خدا میکردم
من خدا رو مهربون میدونستم و خدا هوامو داره وچون از ته دل به این باور داشتم در خیلی از شرایط از خیلی شرایط نجاتم داد و در خیلی از شرایط بد واقعا حسش کردم که با منه و دوستم داره مثل همین دوره که منو در این مسیر کشوند که نیاز داشتم
من شنیده بودن خدا زیباست و خودم به چشم خدا زیبایی های طبیعتشو میدیدم و عاشق گلها هستم و میدونم که این زیبایی ها نمادی کوچک از زیبایی های خداست
من شنیده بودن خدا به هر که بخواهد بی حساب عطا میکند ولی خودم رو لایق اون عطا نمیدونستم
خلاصه بیشتر ایمان من ادا بود و نمیخوام دیگه ادا در بیارم و میخوام حتی ذره ای هم ایمان داشته باشم خالص باشه و ایمانم با عملم همسو باشه و برای اون روز تلاش میکنم و ایمان دارم خداوند تلاشم رو بدون پاداش نمیزاره
خداوندا زندگی رو با طعم خودت بهم هدیه کن
و هر روز این طعم رو شیرین تر و زیبا تر کن
در پناه خدا باشید