بسیاری از انساها به دنبال یافتن راهکار مناسب و صحیح برای ارتباط با خداوند هستند و از آنجا که خداوند به شکل کلامی با آنها صحبت نمی کند هرگز مطمئن نمی شوند که خداوند صدای آنها را شنیده است.
برای صحبت کردن با خداوند نیاز نیست به زبان خاصی با صحبت کنید. زبان شما بهترین زبان ارتباط با خداوند است.
چگونه با خداوند صحبت کنم
از کودکی به من آموخته شده بود که برای صحبت کردن با خداوند باید از زبان عربی استفاده کنم به همین دلیل همیشه به دنبال پیدا کردن دعا یا نوشته ای به زبان عربی بودم تا خواسته ام را به خداوند عرضه کنم.
از زبان عربی خوشم نمی آمد ولی از سر ناچاری برای اینکه بتوانم به خداوند بگویم به چه چیزی نیاز دارم یا از او درخواست کمک کنم سعی می کردم به هر شکل ممکن نوشته های عربی بخوانم و سعی می کردم به شکل صحیح عبارت ها را تلفظ کنم تا مبادا منظور من به شکل اشتباه به خداوند منتقل شود. چون شنیده بودم که در زبان عربی تلفظ یک کلمه که علامت فتحه دارد با صدای علامت کسره به طور کلی معنی آن کلمه را تغییر می دهد.
از آنجا که برای خواندن عبارت های عربی باید دقت و وسواس زیادی به خرج می دادم کمتر سعی می کردم با خداوند صحبت کنم چون حوصله صحبت کردن به زبان عربی را نداشتم.
به لطف خداوند زمانی که در مسیر تغییر کردن قرار گرفتم روبرو شدن با این واقعیت که می تواتم به زبان خودم با خداوند صحبت کنم مرا دچار سردرگمی کرده بود و با اینکه ذوق زده شده بودم که می توانم به راحتی با خدای خودم صحبت کنم اما هرچه فکر می کردم نمی دانستم باید به خداوند چه چیزی بگویم یا از او چه درخواستی داشته باشم.
چون تا آن زمان من فقط عبارت های نوشته شده را بدون اینکه متوجه معنی و مفهوم آن بشوم را تکرار می کردم و اکنون که می خواستم خودم با خداوند صحبت کنم انگار صحبت کردن را فراموش کرده بودم.
با هر زحمتی بود شروع کردن به صحبت کردن با خداوند و در ابتدا هر جمله ای که به خداوند می گفتم بلافاصله خودم را سرزنش می کردم که این چه جمله ای بود که گفتی؟؟!!
چرا اینو گفتی؟ چرا اونو نگفتی؟ چرا خودمونی گفتی؟ چرا مودبانه تر نگفتی؟
بسیار زیاد دچار شک و تردید می شدم که مبادا در صحبت کردن با خداوند دچار اشتباه شوم چون بارها شنیده بودم صحبت کردن با خداوند آداب معاشرت مخصوص به خود دارد و من اطلاعی درباره آن نداشتم.
اما آنچه در نهایت موجب آرامش خاطر و تغییر احساس و نگرش من درباره خداوند شد این بود که توانستم با زبان خودم و به هر شکلی که دوست دارم بدون نگرانی از رعایت نکردن آداب گفتگو با خدا یا اینکه خداوند فقط زبان عربی را درک می کند با خدای خودم صحبت کنم و از او درخواست کنم.
بنابراین برای ایجاد ارتباط بهتر با خداوند فقط با زبان خودتان و به هر شکلی که احساس خوبی از صحبت کردن با خدا دارید با او صحبت کنید و از او درخواست کنید.
و همیشه به این نکته بسیار مهم توجه داشته باشید که: دارید با خداوند صحبت می کنید.
خداوندی بی نهایت است و بر آسمان و زمین تسلط دارد.
نقش احساس در گفتگو با خداوند
مهمتر از اینکه با چه زبانی با خداوند صحبت می کنیم این مهم است که با چه احساسی با او صحبت می کنیم.
تصور می کنم فقط فارسی زبان ها هستند که برای گفتگو با خداوند با زبان عربی و زبانی غیراز زبان محاوره ای خود استفاده می کنند درصورتی که هر انسانی در هر گوشه از دنیا با زبان مادری خود با خداوند صحبت می کند و این موضوع به تنهایی ثابت می کند که خداوند فقط عربی بلد نیست بلکه هر زبانی را با هر گویش و گفتاری می شنود چون خداوند از گوش برای شنیدن و از مغز برای درک کردن استفاده نمی کند.
خداوند نه گوش دارد و نه عقل که بخواد زبان ها را بشنود و آنها را تحلیل کرده و بفهمد بلکه خداوند فقط و فقط احساس ما را دریافت می کند. بنابراین مهم نیست انسانها با زبان های مختلف با خداوند صحبت می کنند چون همه انسانها از یک نوع احساس برخوردار هستند.
تصور کنید احساس شادی در همه زبان ها حالت شادی و نشاط است و ارتباطی با زبان گفتاری ندارد. ممکن است افراد با زبان های مختلف به صورت کلامی ابراز شادی کنند ولی احساسی که در انسان ها شکل می گیرد جدای از زبان گفتاری آنهاست و همه انسان ها به یک شکل شاد یا غمگین می شوند.
به همین دلیل است که واحد ارتباط بین انسان و خداوند احساس است که فارغ از هر نوع وابستگی به کلام و زبان گفتاری است.
احساسی که نسبت به خداون دارید تعیین کننده میزان ایمان و توکل شما نسبت به خداوند است.
اگر هنگام توجه به خداوند یا درخواست کردن یا دعا کردن احساس خوب و امیدبخش نسبت به آن شرایط داشته باشید به این معنی است که به قدرت و توانایی خداوند برای بهبود شرایط یا تغییر هر شرایطی ایمان دارید.
اما اگر هنگامی که با خداوند صحبت می کنید احساس یاس و ناامیدی یا عجز و ناتوانی داشته باشید به این معنی است که امیدی به بهبود شرایط و ایمان به قدرت خداوند برای تغییر شرایط ندارید.
بنابراین مهم نیست با چه زبان یا از چه کلماتی برای صحبت با خداوند استفاده می کنید مهم احساسی است که در قلب شما در هر لحظه نسبت به خداوند جریان دارد.
توکل و ایمان در واقع استمرار احساس خوب نسبت به خداوند داشتن است. اینکه ما هر بار که توجهمان به سمت خداوند جلب شد احساس آرامش و آسودگی خاطر در وجود ما جربان پیدا کند.
این یعنی من به خداوند توکل دارم یا انسان متوکلی هستم.
بنابراین بیشتر از آنکه به دنبال پیدا کردن کلمات مودبانه یا … برای صحبت با خداوند باشید سعی کنید احساس آرامش و سپردن مسائل به خداوند را تمرین کنید تا به مرور توکل و ایمان قوی تری نسبت به همراهی و نزدیک بودن خداوند به خود پیدا کنید.
بررسی نگرش خود درباره خداوند
برای اینکه به درک و شناخت بهتری نسبت به خداوند برسیم باید ابتدا نگرش فعلی خود درباره خداوند را بررسی کرده و چنانچه نیاز به اصلاح یا تغییر دارد اقدام کنیم و سپس تغییر شرایط در زندگی خود را مشاهده کنیم تا درک و نگرش بهتری به شکل عملی نسبت به خداوند پیدا کنیم.
باید آنچه در ذهن خود درباره خداوند می دانید را با واقعیت زندگی خود مطابقت دهید تا متوجه شوید چقدر شناخت شما درباره خداوند صحیح می باشد. چون هرچه درباره خداوند شنیده اید اگر باور کرده باشید باید نشانه های واضح درباره آن موضوع در زندگی خود داشته باشید.
بعنوان مثال حتما شنیده اید که خداوند رزاق است. آیا این عبارت درباره خداوند را باور کرده اید یا فقط شنیده اید.
احتمالا اگر از هر انسانی سوال شود که خداوند رزاق است قطعا پاسخ می دهد که بلکه او رزاق است اما چرا در زندگی بیشتر افرادی که این عقیده و نگرش را تایید می کنند نشانه ای از رزق و روزی که خداوند وعده داده است وجود ندارد؟
فقط به این دلیل است که آنچه درباره خداوند شنیده ایم را باور نکرده ایم و فقط شنیده ایم که خداوند این است و آن است اما در باطن و عمق وجودمان عقیده و ایمان نسبت به ویژگی های زبانی که درباره خداوند بیان می کنیم نداریم.
تجربه هنرجوی زندگی با طعم خدا
مطالب این فایل هم عالی بود، بعد از ده بار گوش کردن، تازه متوجه شدم قسمت هایی هست که من هرگز در گذشته متوجه آن نشده بودم و این نشان میده چه قدر فایل ها لایه ای و هوشمندانه تولید شده.
نکته ای بسیار مهم که باید توجه زیادی روی آن داشته باشیم این هست که مهم نیست ما چه کار انجام میدیم بلکه مهم این هست که با انجام آن عمل چه تغییر احساسی درون ما ایجاد میشود.
درواقع نتیجه را احساس ما از انجام آن عمل رقم میزند نه فعالیتی که انجام میدیم.
به خاطر همینه با اینکه خیلی از انسان ها، نماز، روزه، قرآن و تمام اعمال دینی خود را انجام میدهند ولی دائم در فقر، بیماری، حال بد، مشکلات و … هستند چون آن اعمال تغییر خاصی در حال آن ها ایجاد نمی کند، ایمان و باور آن ها به خداوند را افزایش نمی دهد بلکه از روی عادت یا ترس از خداوند رخ میدهد.
برعکس خیلی انسان های موفق را می بینیم که ملاک های ظاهری مومن بودن درون آن ها وجود ندارد اما بسیار شاد و خوش زندگی میکنند و وقتی به آن ها دقت میکنیم، متوجه می شیم از درون با خداوند رفیق هستند و طبق قوانین پیش می روند.
این نشان میده فعالیت های فیزیکی تاثیر خیلی کمتری نسبت به احساس دارد.
این دقیقا همان جمله معروف که خداوند از نیت شما آگاه هست را ثابت میکند.
از آنجایی که قوانین حاکم بر جهان ثابت هستند، این موضوع را در لاغری هم بارها داشتیم. مهم نیست چی میخوریم بلکه این اهمیت دارد که بعداز خوردن آن چیز چه احساسی داریم، اگر حس عذاب وجدان، ترس، پشیمانی و احساس بد به همراه ما باشد، نتیجه و تاثیر بدی روی جسم میگذارد.
خوردن یا نخوردن آن مواد غذایی هیچ تفاوتی ندارد، این نکته خیلی برای من جالبه که در خیلی از موارد هم از انجام کاری حسمون بد میشه هم از انجام ندادن اون کار.
برای مثال یادم میاد در گذشته وقتی شب بود و خسته بودم و حوصله نماز خوندن نداشتم ، هم از نخواندن آن حس بد داشتم و هم با خواندن اون اذیت میشدم.
خیلی مهم هست که درک کنیم، هدف از تمام اعمال ما به وجود آمدن آرامش و آسودگی خاطر در وجود ما هست و اگر کاری این آرامش را برای ما ایجاد نکند بدون ترس و نگرانی آن را کنار بگذاریم و به دنبال راه های دیگر باشیم .
احساس هرگز به ما دروغ نمی گویند پس بهتر است نگاه خود را از اعمال ظاهری بر داریم و ایمان و باور خود را بسنجیم .
مدت ها فکر میکردم با گوش کردن فایل ها و حتی نوشتن متن و خواندن متن قرار است زندگی من تغییر کند و بعد از مدتی متوجه شدم قرار نیست معجزه ای رخ دهد، بلکه این آگاهی ها قرار هست طرز فکر و نگرش و باور من را تغییر دهد که در نهایت با تغییر دیدگاه، زندگی فرد تغییر خواهد کرد.
هرگز نمی شود بدون تغییر باورها و فقط با گوش کردن و نوشتن، چیزی تغییر کند. هر راه، مقصد خود را دارد و تغییر مقصد تنها با تغییر راه امکان پذیر هست.
پس سعی کنیم علاوه بر این که شنونده خوبی هستیم، عمل کننده خوبی هم باشیم و اینکار خیلی هم ساده است، مهم ترین کاری که باید انجام دهیم این هست که با منطقی کردن و آوردن دلیل این مطالب و آگاهی ها را برای خودمون باورپذیر کنیم و با گذشت زمان متوجه می شیم، طرز فکر، انتخاب ها، رفتار و در نهایت واکنش ما به رویداد ها و در کل صفر تا صد زندگی ما تغییر خواهد کرد.
به نظر من مهم ترین دلیل تفاوت آگاهی ما و باور ما نسبت به خداوند، حس لیاقت و ارزشی هست که برای خودمون قائل هستیم.
ما همون قدر از خداوند پاداش دریافت می کنیم که لیاقت خودمون میدونیم و طبق قانون حاکم بر جهان هرگز چیزی که ما آن را لیاقت خودمون ندونیم به ما داده نمیشه.
برای مثال ما میگیم خداوند شفا دهنده است اما چون خود را بنده خوبی نمیدونیم انتظار شفا از او نداریم غافل از اینکه ارزش تمام بنده ها نزد خداوند یک اندازه هست و خداوند بین بنده های خود فرق نمی گذارد و این ما هستیم که با انتظار از او، به او می گوییم که چه چیزی از او می خواهیم.
خیلی از ما ها فکر می کنیم چون ملاک های ظاهری انسان خوب را نداریم پس خداوند ما را رها کرده و سخت در اشتباه هستیم چون پیوند و ارتباط ما با خداوند هرگز قطع نمی شه چون ما همان خداوند هستیم که به شکل انسان ظاهر شدیم و به دور از او نیستیم.
برای افزایش لیاقت کافی است خودمون رو دوست داشته باشیم و برای دوست داشتن خودمون باید همانطور که هستیم و با تمام کم و کسری هایی که داریم خودمون را بپذیریم و دقت کنیم اینکه تمام اعمال ما خوب نباشد امری طبیعی هست و این نباید هرگز دلیلی شود که از خداوند نعمت و خواسته های بزرگی نداشته باشیم.
دقت کنیم خداوند نامحدود هست و این بدین معنا است که به قدر باور ما محدود می شود، یعنی به هر شکلی در می آید که ما انتظار آن را داشته باشیم، هرچه قدر بتونیم باور های کامل و گسترده تری داشته باشیم، همان هم برای ما پیش می آید.
مانند آبی که از دریا بر می داریم، دقیقا به شکل ظرفی هست که در دست ما قرار دارد، پس خداوند همان گونه ای خودش را در زندگی به ما نشان می دهد که ما از آن تصور داریم؛ به همین راحتی.
قابل درک و ساده صحبت کردن شما توانایی بزرگی هست که خداوند به شما بخشیده.
شاید کمتر کسانی باشند که باگوش کردن به صحبت هایشان نه تنها گیج نشیم بلکه به این نتیجه برسیم هیچی قرار نیست به سختی ایجاد بشه و ما همانطور که آسان لاغر شدیم، آسان هم زندگیمون تغییر پیدا میکنه.
وقتی فایل آخر دوره خدا هرگز دیر نمی کند را نگاه می کردم، هنگامی که متوجه شدم بهشت و جهنم به این معنا است که ما همان احساسی را لمس و درک می کنیم که در دیگران به وجود میاوریم ، خیلی برای شما خوشحال شدم، چون ایمان دارم شما با لمس حس و حالی که درون ما ایجاد کردین خیلی لذت خواهید برد و قطعا این میتونه بهترین راه برای جبران زحمت های شما باشه.
(نوشته sudehfallah عزیز در بخش نظرات)
دستور کار اجرای جلسه دوم:
۱- تماشای فایل ویدیویی توضیحات جلسه دوم
۲- تکرار ۵ مرتبه فایل جلسه دوم (تصویری یا صوتی) تا قبل از ارائه قسمت سوم
۳- انجام تمرینات مربوط به جلسه دوم در قسمت نظرات
منتظر خواندن نوشته های شما هستم
همراه همشگی شما: رضا عطارروشن
Rating 3.99 from 204 votes
با دیگران به اشتراک بگذارید تا امتیاز بگیرید!
سلام
وقتی داشتم این فایل تصویری رو میدیم حسای عجیب و مختلفی رو تجربه کردم. اولش خوشحال بودم از اینکه خیلی وقته با حرف شما همزاد پنداری کردم و دقیقا به حرف شما رسیدم که با هر زبانی میشه با خدا حرف زد و ازش هم نتیجه گرفت ولی هر چی فایل جلوتر میرفت بیشتر تو فکر فرو میرفتم. در این حد که چند دقیقه از فیلم رفته بود و من بعد متوجه میشدم که تو فکرای خودم غرق شدم و به جایی رسیدم که وسط فایل واقعا گریم گرفت حتی الانم که دارم اینو مینویسم یهو دوباره گریم گرفت، به خاطر اینکه داشتم به این فکر میکردم که چقد آدما کوچیکن ولی چه قد میتونن بزرگ باشن. به اینکه واقعاااا داریم با خودمون چیکار میکنیم ، چرا وقتی یه گنج عظیمی داری، یه نیرویی که به بهترین شکل ممکن میتونه کمکت کنه، راهنماییت کنه، پولدارت کنه خوشحالت کنه، نفر اولت کنه ولی ما با این اوضاع زندگیمون، داریم تو حقیر ترین جای کائنات زندگیمونو میگذرونیم و هممون به جای اینکه هر روز پیشرفت کنیم بیشتر تو کثیفیای فکرامون و حرفامون فرو میریم و این واقعااا ناراحت کنندست وقتی داشتین میگفتین به کدوم صفتی که از خدا شنیدید ایمان *کامل* دارین؟ من واقعا هیچ جوابی نداشتم چون دیدم واقعا هیچی واسه گفتن ندارم و این بد ترین حسیه که یه انسان میتونه داشته باشه اینکه خدا باشه ولی نفهمیش ، حسش نکنی ، ندونیش و هیچکسو هم نمیشناسم که ایمان کامل کامل داشته باشه و این بده! بده! برای اینکه ما ناسلامتی اشرف مخلوقاتیم، ولی کی اینو قبول داره؟ و چی میتونه ازین بد تر باشه _حداقل برای من_ که باور نداشته باشم اشرف مخلوقاتم؟ پس چه کسی جز منی که الان نشستم اینجا دارم نظرمو مینویسم و شمایی که دارین میخونیدش باید به این باور داشته باشه که اشرف مخلوقاته و میتونه تو هستی دست ببره ، میتونه به ابر بگه ببار ، به طوفان بگه آروم شو و به مرده بگه زنده شو؟
یادمه همیشه از مامانم میشنیدم که میگفت خدا مراقبمونه، ما رو میبینه، همه کارامونو زیر نظر داره ولی هر وقت بابام بیرون بود و دیر میومد خونه و گوشیش خاموش میشد ، استرس میگرفت و واقعا حتی به زبون میومورد که نکنه بابات چیزیش شده باشه نکنه حالش بد شده و سریع فکرش میرفت به اینکه زنگ بزنه بیمارستانا و بره تو خیابونا دنبال بابام بگرده (در صورتی که بابام خوش و سلامت همیشه بر میگشت خونه) و من همش میگفتم پس ایمانت چی میشه پس مگه این خدایی که میگفتی مواظبمونه الان یهو وقتی بابا دیر میاد خونه، غیب میشه میره تو زمین؟ فقط وقتی بنا به حرف زدن باشه میتونی از خدا تعریف کنی برام و قصه بگی ازش؟
این اولین چیزی بود که اومد به ذهنم کلی چیز دیگم هست ، مثل اینا:
من هم شنیدم ، هم تو کتابای دینی مون خوندم خدا حساب رسه و خیلی سریع به کارامون جواب میده ولی جوری که ما اعتقاد داریم اینه که خدا فقط نشسه تو آسمونا تا ما اشتباه کردیم بزنه پس کله مون ولی وقتی کار خوب میکنیم به قول شما اون دنیا جواب کارامونو میده ولی قطعا این حرفا اشتباهه اصلا من به بهشت و جهنم اعتقاد ندارم من میخوام هر چی خوشبختی هست همینجا باشه میخوام بهشتم همینجا باشه تو همین دنیا مثله بمب بریزه رو سرم خوشبختی. پس اگه خدا سریع العقابه باید پاسخ کارای خوبمونو الان بهمون بده
وقتی بچه بودم میگفتن اگه دروغ بگی و کار بد بکنی خدا سنگت میکنه. این شاید ظاهرش خنده دار بود ولی وقتی ما بچه بودیم واقعا ازش میترسیدیم و اصلا با اون اعتقادی که میگفتن خدا غفوره ، بخشندست و… مطابقت نداشت.
میگفن خدا یار و یاور ماست ولی من مثلا وقتی میخواستم با یه نفر برم بیرون همه چی خوب بود ولی وقتی تنهایی پامو از خونه میذاشتم بیرون همش حرفای بقیه میومد تو ذهنم که جامعه پر گرگه، همه مردا در کمینن تا تو پاتو بزاری بیرون و بیان بهت تجاوز کنن و اسید بپاشن و غیره ولی یه زمانی شد که به خودم گفتم بسه توهم که داری میشی عین بقیه مگه خدا یار و یاورت نبود پس چطوره که اگه با دوستت بری بیرون همه چیز اوکیه ولی وقتی تنهایی میری بیرون احساس تنهایی میکنی؟ و از یه جایی به بعد گفتم خودمو میسپرم به خدا اگه قراره به هر چی فکر کنی همون اتفاق بیوفته پس بیا هر چقدرم که سخته ولی بیا به چیزای خوب فکر کنیم و واقعا همه چیز خوب میشه! دقیقا وقتی از قدرت ذهنمون و خدااا حرف میزنیم، منظور کل جهان همینه!
آممم فکر میکنم کافی باشه با گریه این تمرین رو شروع کردم ولی الان عمیقا احساس امنیت میکنم
ممنون که اینقد روی نوشتن تاکید دارین استاد عطار چون من خیلی وقته که فقط دارم افکارمو تو ذهنم میگم و رو برگه نمیارمشون ولی الان حس خیلی بهتری دارم
از خودم ممنونم که اینو نوشتم و از خدا ممنونم که اینا رو بهم الهام کرد
از استاد عطار روشن ممنونم که وجود دارن
و از هر کس اینو خونده ممنونم…
احساس کردم اینو باید بنویسم که: این داستان ادامه دارد:) به قول استاد که میگه من ول کن این نیستم که شما رو متناسب کنم، منم باید از همین تریبون اعلام کنم که منم تا متناسب و خوشبخت نشم این سایتو ول نمیکنم 8)
سلام
من اول تعریفی که از خدا در ذهنم کردن رو مینویسم؛
خدا بسیار بزرگ و بخشندست و هر چقدر تقوا داشته باشی بهش نزدیک تری و باید هر کار میکنی در جهت بیشتر شدن تقوات باشه. باید خودتو بکشی هر روز نماز بخونی. اگه زن هستی باید دقیقا همون طور که خدا توی قرآن گفته پوشش داشته باشی. نباید خیلی از زندگیت لذت ببری چون نمیتونی خودتو کنترل کنی و به دام گناه میوفتی ، اگه یه انسانی رو دیدی که خودش عقل داره و قدرت انتخابم داره ولی مثلا موهاش بیرونه باید بری و بهش تذکر بدی . زن ها ارزش کمتری دارن از نظر خدا، ارثشون کمتره ، در جامعه مقام خیلی بالایی ندارن و بیشتر باید توی خونه باشن و بچه ها رو عالی تربیت کنن و بار بیارن. از نظر خیلی هایی که خدا رو به من شناسوندن زن ها یا خوب هستن یا فاحشه. من به عنوان یک دختر اگه دوستی داشته باشم که پسره گناه کردم و باید برم و توبه کنم و از چشم خیلی ها از جمله خانوادم میوفتم و اسم دختر خراب روم میزارن ، خدا هم دیگه دوستم نداره و جام وسط جهنمه. خدا بهت پول میده ولی هر چی فقیر تر باشی به خدا نزدیک تری و کسایی که پولدار هستن کافرن! باید یک ماه از سال رو روزه بگیری و اگه به خاطر یک اتفاق طبیعی در بدنت نتونستی روزه بگیری باید کفاره بدی و برای خدا جبرانش کنی. خدا دوست داره که توی ماه محرم بشینی و با خوندن زیارت عاشورا به بقیه لعن و نفرین کنی. خدا دوست داره در ماه محرم برای یک اتفاقی که در هزاران سال پیش افتاده، لباس سیاه به تنت کنی و ناراحت باشی و اگه اینطور نباشی خدا دوستت نداره. خدا دوست داره توی روز های عاشورا کلی اسراف کنی و به کسایی که هیچ نیازی ندارن، نذری بدی در صورتی که گوشه گوشه ی شهرت یک نفر حتی توان خرید یک قرص نون رو نداره. و تو باید همه ی این کار ها رو بکنی تا *بلکه* خدا گوشه چشمی بهت بکنه و تو رو نندازه توی جهنم! یعنی این همه بد بختی بکشی ولی هیچ تضمینی هم نیست که تو با این کارا خوشبخت زندگی کنی. اما به اصطلاح توشه میشه برای آخرتت!!!
ولی
من این خدا رو نمیخوام. حتی فکر کردن به اینکه، خدا این شکلیه حال منو بد میکنه چه برسه به اینکه واقعیت داشته باشه! چجوری خدا انقدر بی رحمه ولی اول هر آیه ی قرآن گفته : به نام خداوند بخشنده ی مهربان؟؟ اگه خدا واقعا اینطوریه که بقیه و مخصوصا کتابای مزخرف دینی مدرسه از همون اول میکنن توی مخ بچه ها، پس چرا اینطوری سوره هاشو شروع نکرده: به نام خدایی که برای جلب رضایتش، پدرت باید در بیاد، تهشم هیچی نصیبت نمیشه.
واقعا چرا خدا اینطوری سوره های مقدس قرآنش رو شروع نکرده؟ چون خدا اینطوری نیست. خدا دلش نمیخواد من سختی بکشم و جون بکنم تا یه لقمه نون در بیارم. دلش نمیخواد با عذاب وجدان زندگی کنم. دلش نمیخواد من تا توی دماغم رو بپوشونم تا یه وقت مردی رو از راه به در نکنم. بله! این خدایی که من میشناسم واقعا فرق میکنه. حتی اگه من نماز نخونم، حتی اگه با دو بنده برم بیرون، حتی اگه گناه کنم … بازم منو دوست داره.
به قول استاد نیازی نیست ما در رنج و سختی باشیم. من خودم به شخصه هر وقت دارم سختی میکشم به خودم شک میکنم و به خودم میگم قطعا راهی که اومدی خدا توش خیلی کمرنگه وگرنه سختی ای در کار نبود. هر جا خدا باشه یعنی اونجا بهشته، یعنی اونجا شادیه، سلامتیه، ثروته، عشقه، موفقیه، شغل خوبه، رتبه ی خوبه! خدا یعنی این. انسان یعنی این!
..
من همیشه میدونستم که خدا توانائه ولی امروز که داشتم دوباره فایل رو گوش میدادم با خودم گفتم واقعا بهش ایمان ندارم و به خودم گفتم تو خیلی کم ایمانی وگرنه تمام چیزایی که میخواستی داشته باشی رو الان داشتی و خبری از کمبود توی زندگیت نبود ولی الان که خیلی چیز ها رو میخوام ولی ندارم میدونم به خاطر کم ایمانیمه. مثلا اگه میخوام رتبم عالی بشه ولی نمیشه به خاطر اینه که ایمان ندارم خدا میتونه رتبه ی منو توی سنجشا عالی کنه. واقعا اگه بخوام منطقی بهش فکر کنم برای خدا آسون تر از هر کاریه که بخواد منو رتبه یک کنکور کنه. واقعا چه زحمتی براش داره؟ نمیتونه؟ قطعا میتونه ولی من ایمانم در این مورد خیلی کمه و تقریبا صفره. ولی من الان در مسیر درستش هستم. دارم خدا رو میشناسم دارم خودم و توانایی هامو میشناسم و میخوام ایمان رو به درجات خیلی خیلی بالا برسونم با انجام تمرینات این دوره و تکرار هزار باره ی این فایل ها و فکر کردن به حرف های استاد و استمرار در این مسیر.
خدایا شکرت
منو ببخش که انقدر کم بهت ایمان دارم.
…
استاد ممنون از حرف های بی نظیرتون
سلام
تمرین اول این جلسه منو یاد اولین بارایی انداخت که این تمرینا رو انجام میدادم اون موقع ها خیلی به دنبال این جوابا میگشتم و تو ذهنم و خاطراتم جستجو میکردم.
یادمه وقتی بچه بودم میدونستم خدا خیلی قدرتمنده ، مریضا رو شفا میده ، مامان و بابامو بهم داده و ازشون میتونه محافظت کنه ، میدونستم اگه خدا بخواد سپهر سالم به دنیا میاد ، من توی درسام خوب میشم و ….
ولی همیشه به دنبال یه راهی میگشتم که این اتفاقای خوب توی زندگیم بیوفتن . اگه مریض میشدم ام یجیب میخوندم چون بهم گفته بودن با این ذکر میشه مریضی رو پشت سر گذاشت ، اگه تو راه بودیم و یا از خونه میزدیم بیرون باید آیت الکرسی میخوندم تا سالم به مقصدم برسم و اگه یه بار نمیخوندم دیگه مطمعن بودم که یه بلایی سرم میاد ، اگه میخواستم توی درسام خوب بشم و خدا دوستم داشته باشه باید نماز میخوندم و هر روزی که میگذشت و من بازم نماز نمیخوندم احساس گناه عجیبی میکردم انگار هیچ راه دیگه وجود نداشت که به خدا نزدیک بشم و توی دلش جا بشم و مثه اون فرشته کوچولوهایی که توی تلویزیون نشون میداد و نماز میخوندن دوستم داشته باشه .
همیشه فکر میکردم اگه یه دونه اسباب بازی اضافه بگیرم پول مامان بابام تموم میشه و دیگه هیچ پولی براشون نمیمونه برای همین با خجالت و استرس ازشون درخواست خرید وسائل جدید میکردم با اینکه اونا همیشه هر چی نیاز داشتم برام میخریدن ولی این فکر توی سر من همیشگی شده بود تا همین چند وقت پیش که فهمیدم هر چی بیشتر بخوام بیشتر بهم میده و منم اولش میترسیدم که بیشتر بخوام انگار این افکاری که توی سرم بودن و بهم میگفتن لیاقت داشتن چیزای بیشتر رو ندارم با افکاری مثل اینکه من همیشه باید صرفه جویی کنم چون ممکنه همه چیز تموم بشه ، توی سرم قاطی شده بودن ولی من به خودم گفتم بزار امتحان کنم . اولین باری که یه پولی میخواستم و خیلی یهویی دوبرابر اون مبلغ اومد توی حسابم واقعا تعجب کردم و باورم نمیشد این اتفاق واقعی باشه . کم کم این ماجرا ها تکرار شد و من فهمیدم این درستشه و الان دارم درست فکر و رفتار میکنم.
این نشونه ی تغییر نوع نگرشم بود.
اگه بخوام صادق باشم در گذشته من هیچ باوری به چیزی که توی ذهنم بود نداشتم البته بچه هم بودم اما خب همین شده بود که من خیلی وقتا که از زندگیم ناراضی میشدم و حتی احساس بدم باعث شده بود توی وجود داشتن خدا هم شک کنم و این منو عصبی میکرد ، چون من تمام سعیمو میکردم همون دختری بشم که توی کتابای دینی مون گفته بودن خدا دوسش داره ولی هر چی به اون دختر نزدیک تر میشدم ، از خود واقعیم دورتر میشدم. من واقعا از نماز خوندن فرار میکردم ولی همیشه سعی میکردم نمازمو اول وقت بخونم چون فقط و فقط به خاطر ترسش و شاید پاداشی که ازش حرف میزدن ادامه میدادم و میخوندم . یه روز پا میشدم از صبح تا عصر همش نماز میخوندم به جای تمام نمازاییم که قضا شده بودن و چقدر همه تشویقم میکردن اما خود من سر نماز به هر چیزی فکر میکردم جز کاری که دارم انجام میدم. نه معنی چیزایی که میگفتم یادم بود ، نه حواسم به نمازم جمع بود و صاف میرفتم یه جایی که همه نشسته بودن نماز میخوندم که هم بشنوم بقیه دارن از چی حرف میزنن و هم بقیه منو ببینن که چه دختر خوبیم که دارم از صبح نماز قضا میخونم.
ولی یه بار معلمم ادبیاتمون یه حرف درست بهمون زد ، اونم این بود که اگه از روی عشق نماز میخونید بخونید اگه نه هیچ فرقی با نخوندنتون نداره . منم یه ذره بهش فکر کردم و دیگه ازون به بعد نماز نخوندم. اولشم برام سخت بود چون میترسیدم ، مامانمم چپ چپ نگاهم میکرد و خالم هر وقت میدید من نماز نمیخونم فکر میکرد عادت ماهانم ولی بعد یه مدت که دید من کلا نماز نمیخونم همش سعی میکرد از خوبیای نماز بگه و غیر مستقیم منو تشویق کنه به نماز خوندن ولی من دیگه حداقل الان میدونم که راه ارتباطی من با خدا احساسمه و اگه احساسم خوب باشه یعنی دارم راه درستو میرم نه وقتی که حتی یه نماز غذا توی کارنامم ندارم.
من خیلی خیلی خوشحالم که با شما آشنا شدم استاد عزیز و خیلی بده که هر روز نمیام تمرین مربوط به اون روزمو بنویسم و پشت گوش میندازم و میدونم همه ی اتفاقای بدی که داره برام میوفته به خاطر اینه که به احساسم رسیدگی نمیکنم و احساسم کم کم داره بد میشه . برای خودم آرزوی موفقیت میکنم و میخوام یه تعهد کوچولو بدم و شروع کنم به برگشتن به حالت اصلیم و هر روز یه قدم برای خوب کردن احساسم بر دارم.
خدایا ازت کمک میخوام لطفا بیشتر از چیزی که من دارم تلاش میکنم کمکم کن
ممنونم استاد عزیز