زندگی با طعم خدا (جلسه سوم)

زندگی با طعم خدا (جلسه سوم)

سلام به همه هم مسیرانم

۱. لیست کارهایی که من را ا از خدا دور کرده است:

ممکن است طرز تفکر اینکه ما همه چیز را خودمون تحت کنترل داریم، باعث می‌شود که ما خدا را از خودمون دور بپنداریم. البته توکل نداشتن هم می‌تواند این تصور و تخیل ما را تقویت کند. در عین حال،تنها به دنبال امور دنیوی بودن بیش از حد تعادل، ما را از خدا دور  خواهد کرد. ولی آیا واقعا خدا از ما دور است؟

۲. احساس دور افتادگی من از خدا:

وقتی من احساس کردم از خدا دور افتادم، احساس تاریکی، ترس و یاس کردم. من جهنم واقعی را در این دنیا دیدم. همه چیز در حال سوختن بود و من هم در حال سوختن و آتش گرفتن و نابودی محض بودم. من به پوچی رسیدم، اما دریغ از آن همه تصور من، چون درهمان حال و هوا بودم که خداوند با هدایتگر خود، مرا نجات داد. تا حالا نشده است جایی و مکانی در ناامنی بیش از حد، فقر مالی وروحی بالای ده سال و غیره بمانم و خدا به کمکم نیامده باشد. هر وقت به خدا روی آورده آم، دستم را گرفته است. هر موقع هم خدا رافراموش کردم، باز نهایتا کمکم کرده است.

۳. خوردن لطمه در زندگی به خاطر دوری از خدا:

عدم خوشحالی درون، باعث می‌شود که اثرات دوری از خداوند برای ما ا حساس نیستی و عدم بیاورد. خوب یادمه که من و همسرم حدود ۱ سالی مشکل خیلی بزرگ روحی، مالی و سر درگمی داشتیم. وقتی کاملا جهنم را به چشم دیدیم، همسرم به من گفت:« من فکر کردم که خدا ما را فراموش کرده است، ولی ما الان مدتهاست که ما روی شانه های خدا هستیم و در مسیر درست داریم پیش میرویم.» باخودم گفتم که چقدر من به عنوان بنده خدا می‌توانم،  بی انصاف باشم که فکر کردم خداوند که عاشق ماست و عشق بدون چون و چرا، مارافراموش کرده است.واقعا این را الان در این  دوره، تا اعماق وجودم حس میکنم.

۴. حس من نسبت به خدا:

خداوند قادر و توانا، همیشه با ماست؛ ولی ما گاهی او را درکنار خودمون فراموش میکنیم. من الان لازم نیست که دفترچه مناجات ودعایی در دست داشته باشم تا خدا را حس کنم، یا اینکه چشم‌هایم را ببندم و پر از اشک کنم تا خدا، صدایم را بشنود. الان کافی استکه فقط نام خدا از ذهنم رد شود، چون خدا با من است، و در درونم است و هر لحظه من پیش او هستم. خداوند، هر کس را بخواهد به ثانیه ای به جهان الهی، میبرد و هر موقع اراده ای کند، نوزادی را در این دنیا متولد میکند. شاید من قدرت درک و شناخت کامل او رانداشته باشم؛ ولی او همچنان من را بهتر از خودم میشناسد و تمامی استعدادها ی درجه یک، ممتاز و عالی را در وجودم هر روز بیشتراز روز قبل، نمایان میکند.

۵. طرز تفکر ما نسبت به خدا:

من اصلا نمیدونستم، خدا کجاست. از خانه، مدرسه و جامعه یاد گرفته بودم که خدا بالاست. آنقدر دور که من نمیتوانم به او دسترسی داشته باشم. خواهرم که ده سال از من بزرگ‌تر است، برایم خاطره ای از من که اصلا یادم نمی اید  را تعریف کرده آست که در اینجابرای شما از زبان خواهرم، بازگو میکنم:

« لاله، تو حدود ۵ ساله بودی. از من پرسیدی؟ خدا کجاست؟ من گفتم:« خدا، آن بالاست.» لاله، تو گفتی:« چقدر بالا؟ مثلا خیلی دور، پیش ماه و ستاره ها؟» من گفتم:« افرین، خدا پیش ماه و ستاره ها آن بالا، دور از ماست.» تو زدی زیر گریه و اصلا ارام نمیشدی. بعدمامان، من را دعوا کرد که چرا راستش را بهت گفتم، چون تو درک معنای خدا را در سن ۵ سالگی، نداشتی.»

به نظرم، من، در سن ۵ سالگی، حس کرده بودم که نمیتوانم پرواز کنم و به سمت خدا بروم و از او خواسته ای داشته باشم، برای همین دلم شکسته شده بود و بی قرار گریه میکردم. الان حس میکنم که حتی خواهرم، بعد از سالها نتوانسته درک کند که کودکان بیشتر و بهتر ازبقیه افراد، می‌توانند خدا را درک کنند؛ چون آنقدر بی گناه و معصوم هستند که خودشون را جدا از خدا نمیبینند. اگر شما، در باره این خاطره من نظری دارید، خوشحال میشوم از زبان شما خوبان، بشنوم.

۶. رها شدن من از این موارد فوق:

من از تو ای خداوند عزیز، میخواهم که مرا ببخشایی. ای خدای مهربانم، من از تو طلب بخشایش میکنم و  بابت تمامی اشتباهاتی که درگذشته داشته ام؛  طلب بخشایش بی نهایت تو را دارم. من امروز آگاه شدم که این رفتارم اشتباه بوده است و تصمیم گرفتم که اشتباهاتم را تکرار نکنم و من مطمینم که تو مرا میبخشایی. من از امروز، روز ۳۰ آگوست سال ۲۰۲۲ میلادی مطابق ۹ شهریورسال ۱۴۰۱ هجری شمسی،  تصمیم گرفتم که برای همه اشتباهاتم و برای همه گناهانم وبرای همه خطاهایم، خودم را ببخشایم و از خدای مهربانم طلب عفو و بخشایش کنم. ایمان دارم که خدای مهربانم، بلافاصله درخواست من را تایید میکند و من از این لحظه بنده پاک و مطهر  و مورد علاقه و دوست داشتنی خداوند هستم.

7. احساس نزدیکی من به خداوند:

در مواقعی که کاری  انجام میشد که ‌من برای آن کار نگرانی داشتم، متوجه میشدم که خداوند چقدر زیبا، هم گام با قدمهای من، قدم برداشته است.  وقتی هم ان کار به انجام میرسید، کاملا تکمیل آن و به پایان رسیدن آن کار با موفقیت را از طریق   تاییدات خداوند عالم میدانستم.

روز چهارشنبه  ۹ شهریور  ماه سال ۱۴۰۱ هجری شمسی مطابق ۳۰ ماه آگوست سال ۲۰۲۲ میلادی

سلام دوست عزیز و گرامی

چقدر خواندن دیدگاه شما در ساعات اولیه صبح ، برایم لذت بخش بود. چقدر خوب است که شما به درک بالایی از خودتون رسیدید، ومهمتر از آن، آن را به اشتراک گذاشتید.من باورم این  است کسانی که خودشون را بیشتر میشناسند  و به وجود خودشون بیشتر پی میبرند، خدای خودشون  را نیز بیشتر شناخته اند و به او نزدیکتر شده اند. من یک خواهر دارم که حدود یکسال از من کوچکتر آست. ازهمان دوران کودکی،  والدین من در هر لحظه از زندگیم، من را با او مقایسه می‌کردند. اگرمن خواسته ای داشتم و چیزی را دوست داشتم و در دستم بود، به من میگفتند که :« تو بزرگ‌تری، تو گذشت کن. توببخشا. » من فقط یکسال از او بزرگ‌تر، بودم بنابراین در سن ۵ سالگی، چطور میتوانستم خواهر ۴ ساله خودم را مثل والدین ۴۰ ساله خودم، درک کنم!؟

الان سالها از آن روزها، گذشته است و من بزرگ شده آم، اما واقعا هنوز که هنوز است، بعد از این همه تمرین  در سایت؛ متوجه شده ام که ناخودآگاه من دایم خودم را با دیگران مقایسه میکنم. ناخودآگاه به خودم میگویم:  « لاله، تو گذشت کن. تو ببخشا.» بعد از خواندن نوشته شما، متوجه شدم که چقدر این نگرش و دیدگاه اشتباه من،  همچنان « سد » راه موفقیت من است. در جایی دیگر، درباره حس خوب و بد صحبت کردید. واقعا من با شما موافقم. اگر ما کاری را انجام دهیم و حس بد داشته باشیم، خودهمان « حس بد » باعث می‌شود که ما حالمون بد بشود، شاید حتی، نیاز به تنبیه هم نداشته باشیم. الان که متوجه شدیم، چه کارهایی حسمون را خوب میکند، چرا آنها را  انجام نمیدهیم؟

اگر « احساس ما »به راحتی می‌تواند، معیار ما برای انجام کارهای ما باشد ، پس چه دلیلی دارد که نسبت به آن احساس و یا معیار،بی اهمیت باشیم و از دیگران راجع به کارهای خودمون، نظر سنجی کنیم!؟ ما فقط باید خودمون را باور کنیم تا بتوانیم مثل یک درخت که در فصل بهار شکوفه می‌دهد؛ درخت ذهن ما هم، نهایتا فصل بهارش را تجربه کند و شکوفه بدهد. من حس کردم که باید برای بار دوم، این دوره را بگذرانم و با خودم قرار گذاشتم و به خودم قول دادم که بعد از اتمام دوره، حتما  شغل مورد نظرم را به دست میاورم و آن قراربا خودم را باور کردم. الان که فقط در جلسه سوم این دوره هستم، یک هفته ای هست که در شغل جدیدم؛ مشغول کار و فعالیت هستم، البته راهنمایی‌های استاد همیشه در کنار من بوده آست. اینها همه از باور و دیدگاه های  مثبت وفایلهای بی نظیر این دوره میاید.

گاهی دوست دارم که فریاد بزنم و از خداوند بابت الهاماتی که به من و یا به شما ویا به دیگر هم مسیرانم  و یا حتی به استاد گرامی مان می‌شود، تشکر کنم؛ ولی،  « بودن و ادامه دادن من » در این دوره های بی نظیر در سایت؛ خودش قدردانی من از معبودم است. من ازهمان بچگی به پسرم یاد داده ام که  آدم خوب و بد وجود ندارد، ما فقط رفتارهای خوب و بد داریم و همه آدم‌ها، خوب هستند چون خداونددر سیستم خودش نقصی ندارد. دلیل این حرفم هم این بود ه است که حداقل روزی ۳ بار از والدینم و مخصوصا مادرم، از بچگی  میشنیدم که : « تو بی ارزشی؟ تو دختربدی هستی؟ »حالا دلیلش چی بود؛ مثلا من زمان زیادی بازی می‌کردم و بعد، خواهرم که خیلی لوس بود، گریه می‌کرد و من مواخذه میشدم که چون با او بازی نکردم، و نهایتا به من القا می‌کردند که من دختر بدی هستم.

الان مادر من، سالهاست که اصلا دیگر حرف نمیتواند بزند ، خواهرم هم که یکسال از من کوچکتر آست، به خاطرلوس شدن توسط پدر و‌مادرم، حدود ۱۲ ساله است که با همه قطع رابطه کرده و طلاق گرفته است و تنها زندگی میکند و من که از نظر والدینم دختر بدی بودم،این همه تغییر کرده ام  و با افتخار در این سایت هر روز مطلب میخوانم و از زندگی ام لذت  میبرم. البته بگویم، من خوشحال نمیشوم که میبینم مادرم در تلفن تصویری،  فقط نگاهم میکند و چیزی نمیتواند بهم بگوید، اما باید بدانیم که هرکدام از ما، میوه همان بذری  را میخوریم که خودمون روزی آن را در ذهن خودمون کاشتیم و مرتب آبیاری آش کردیم. اگر بذر سیب بکاریم، میوه سیب میخوریم و اگر بذر هلو بکاریم میوه هلو والا از بذر سیب، نمیتوانیم،  انتظار داشته باشیم که میوه هلو به ما بدهد.

این شاید خنده دار باشد، ولی همه ما  یک جو رایی، به کاشتن بذر در ذهنمون اصلا اهمیتی نمیدهیم. ماها همه، انتظار چیزی را داریم که در زندگیمون رخ دهد که اصلا روز ی به کاشتن بذر ان، حتی فکر هم نکرده ایم چه برسد به کاشتن آن. به نظر من، حتی یک قاتل زنجیره ای هم حسش بد می‌شود وقتی فردی را میکشد؛ ولی چون عادت کرده، با کشتن آدم‌ها زندگی میکند ومتاسفانه چون عادت دیگری را بلد نبوده و یا نتوانسته آست یاد بگیرد، نمیتواند دست از این کار بردارد، مگر اینکه از نظر ذهنی؛ کسی به اوآموزش بدهد که عادت خوب دیگری را جایگزین عادت بد قتل کند. خیلی دیدگاه شما را  دوست داشتم و از این همه پیشرفت در ذهن و باورهای شما،  بسیار مسرور شدم.

در پناه حق دوست خوبم.