لاغری با ذهن رایگان (مقدمه ۱۲ گام)

سلام به همه ی متناسبین 

نوشته های دوستان رو خوندم . چقدر خوشحالم که میبینم نه تنها من که خیلی ها با من هم مسیرن و منو درک می کنند و من اونا رو درک میکنم . امروز برای اولین بار بود که فهمیدم تنها نیستم . 

همه ی انسانها دقیقا به نوعی از درگیریهای ذهنشون دارن رنج  می کشن . این که خودشون یه چیزی میخوان و میبینند سرنوشتشون یه چیز دیگه است . 

وقتی چند تا از نوشته های دوستان رو خوندم به یک وجه مشترک رسیدم اینکه ما بلد نیستیم چطور به آرزوهامون برسیم . راه رسیدن به ارزوهامون رو بلد نیستیم و خداوند مارو هدایت کرد به اینجا که یاد بگیریم و مهمتر از اون آموخته هامون رو عمل کنیم . 

من تا الان چه چیزهایی یاد گرفتم .

یاد گرفتم لاغری با ذهن خیلی آسونه . 

یاد گرفتم تنها راه لاغری  فقط و فقط لاغری با ذهنه . 

یاد گرفتم باید راههای دیگه رو کنار گذاشت و درست مثل چاقی که بدون هیچ برنامه ای و فقط در زندگی روزمره بهش رسیدیم برای لاغری هم دقیقا باید از همون مسیر رفت و باید فقط از طریق زندگی روزمره بهش رسید .

فهمیدم برای تغییر رفتارم باید محتوای ذهنم تغییر کنه و برای اینکه محتوای ذهنم تغییر کنه باید ورودیهاش رو تغییر بدم . 

وقتی یه گل رو بو می کنیم و یا وقتی از جایی رد میشیم و بوی مردار مثلا یه موش به مشاممون میرسه این هر دو ورودیه و هر دو در ذهن ما واکنش متفاوت ایجاد می کنه . ما از بوی گل خوشمون میاد ولی از بوی تعفن مردار بدمون میاد . پس این احساس خوش اومدن یا نیومدن شده محتوای ذهن من که از طریق ورودی ایجاد شده و این رفته در ذهنم و شده الگوی ذهن من . تا ابد هم که بگذره من هر وقت گل بو کنم لذت میبرم و هر وقت بوی مردار بهم برسه حالم بد میشه و سریع بینیم رو میگیرم که اون بو نره توی مشامم . یعنی واکنشم اینه سریع جلوی ورودی رو میبندم  تا رنج نکشم . اما ورودی رو برای لذت باز میکنم تا بیشتر لذت ببرم . اما حالا کسی که کارش کار با زباله است اصلا از بوی تعفن زباله مثل من رنج نمیکشه . اون عادت کرده و خیلی وقتها دیدیم افرادی هستند که تا کمر در سطلهای زباله خم میشن و دنبال موادی به دردبخور برای فروش میگردن . یعنی اونها به خاطر رسیدن به لذت پول حاضر شدن رنج خم شدن در سطلهای زباله رو تحمل کنند و الگوی اولیه ی رنج از بوی تعفن رو برای خودشون تبدیل کردن به لذت برای به دست آوردن پول . اونا الگوی اولیه رو تغییر دادن . درست مثل ما که الگوی اولیه تناسب رو تغییر دادیم و به جاش الگوهای چاقی جایگزین کردیم و با تکرار این الگوها چاق شدیم . 

اما من دارم در اینجا یاد میگیرم که چطور دوباره برگردم به ریست از کارخانه . من باید کم کم برنامه های مخرب رو شناسایی کنم و اونها رو با دلیل و منطق به خودم ثابت کنم که اشتباهه و برام رنج آوره  و بعد الگوی جدید رو به خودم بدم و به خودم ثابت کنم که این  الگوی جدید به من لذت میده . حال منو خوب می کنه . من این الگو رو دوست دارم و بعد هر بار با لذت تکرارش کنم و ازش خاطره ی لذتبخش برای خودم  بسازم . 

من یاد گرفتم که  تناسب در ژنتیک تمام انسانها هست  یعنی متناسب بودن طبیعت اصلی همه ی انسانهاست . اما ما این ژنتیک رو با دستای خودمون تغییر دادیم . پس هرکسی میگه ژنتیک تغییر نمی کنه اشتباه میکنه . چون ما خودمون با تکرار فرمولهای چاقی ژنتیک خودمون رو تغییر دادیم . 

ژن قسمتی از دی ان ای هست و مجموعه ای از ملکولهاست که کنار هم قرار میگیرند و روی یک دی ان ای مجموعه ای از ژنها قرار دارند . ملکولهای دیگه در فضای بین دی ان ای در حال گردشن وقتی در ما هر احساسی تولید میشه خاصیت مغناطیسی ژنهای ما تغییر می کنه و ملکولهایی از جنس همون مغناطیس و احساس جذب دی ان ای میشه و در نتیجه به مرور زمان ژن ما تغییر می کنه . 

ما اینجوری تناسب رو تبدیل کردیم به چاقی . وگرنه در اصل ژنتیک همه ی ما تناسب هست . 

اما حالا چطور برگردیم . ما با تغییر مغناطیس وجودمون میتونیم خاصیت جذب چاقی رو برداری . یعنی وقتی خاصیت ربایش چاقی در وجود ما از بین بره ژن تغییر شکل یافته ی ما ملکولهایی که برای چاق شدن جذب کرده رو  دفع می کنه و چاقی رو از بین میبره . 

پس اگه ما باور کردیم که چاقی ژنتیکه اول این که باید بپذیریم که این یه فرمول اشتباهه . چون در اصل چاقی وجود نداره بلکه ما ایجادش کردیم و حالا که ایجادش کردیم پس قطعا خیلی راحتتر از ایجاد کردنش میتونیم دوباره به اصلش برگردیم و  دوم اینکه ژنتیک اصلی ما تناسب هست و ما برای برگشتن به این ژنتیک فقط کافیه مغناطیس خودمون رو تغییر بدیم . 

یعنی چی مغناطیس خودمون رو تغییر بدیم یعنی اینکه با تغییر ورودیها محتوای ذهنی رو تغییر بدیم بعدش احساس ما تغییر می کنه . رفتارمون تغییر میکنه وقتی احساس ما تغییر کنه یه سری هورمونها در بدنمون ترشح میشن که باعث جذب یه سری ملکولها به دی ان میشن و ملکولهای اضافه رو دفع میکنند . 

فضای جسم ما تحت تاثیر این مغناطیسه . پس خیلی مهمه ما در طول روز با چه مغناطیسی زندگی کنیم . 

ما با تغییر ورودیهامون میتونیم احساس خوب در خودمون ایجاد کنیم . احساسی که ما رو به تناسب اولیه بر میگردونه . وقتی کار خوبی انجام میدیم احساس خوب در ما تولید میشه و این احساس خوب مارو به تناسب اولیه بر می گردونه . 

اما اگر هم کار بد طبق عادت  ازمون سر زد باید بتونیم احساسمون رو تغییر بدیم . این کار یکم سخته . این که وقتی کار بد انجام میدی بعد بتونی احساست رو نسبت بهش تغییر بدی .

کار راحتتر از اون اینه که من محتوای ذهنیم رو با تغییر ورودیها تغییر بدم طوری که کار خوب ازم سر بزنه و تمایلم به انجام کار خوب زیاد بشه . 

کار خوب هم کاریه که احساس منو خوب کنه . 

اما اینجا یه تناقض پیش میاد . کارهای چاق کننده برای من لذت بخش بوده . مثلا من وقتی به اوج ناراحتی میرسم خوردن چیپس و پفک آرومم می کنه .  پس این کار که برای ذهنم خوب تعریف شده رو چطور رنج آفرین کنم . 

البته زیادم تکرارش نمیکنم . چون تکرار زیادش حال منو بد می کنه . 

اینجا  من یه تغییر جدید کردم من  از تکرار فرمولهای چاق کننده  احساسم بد میشه . پس همین یعنی یه تغییر  در جهت مثبت . 

در حالیکه من یه زمانی هر چقدرم چیپس و پفک میخوردم بازم لذت میبردم . 

پس من این تغییر رو کردم که از تکرار این عمل ناراحت میشم . حالا چرا ناراحت میشم . 

چون من خوردن زیاد چیپس و پفک رو برابر با چاقی می دونم و چون از چاق بودن ناراحت میشم  پس از خوردن زیاد تنقلات هم ناراحت میشم . 

خب تناسب رو دوست دارم با خوردن زیاد حس دوری از تناسب میکنم . 

خب این دو تا فرمول من چاق کننده است . ولی در ذهنم هست . 

۱- خوردن زیاد چیپس و پفک = چاق شدن 

۲- ناراحت بودن از چاقی  = چاقی بیشتر  و دور شدن از تناسب 

 ما باید چاقی رو بپذیریم و ازش بدمون نیاد . حتی از خوردن زیاد چیپس و پفک هم بدمون نیاد . حتی اگه زیادم خوردیم بدمون نیاد .

 ولی خب وقتی یه چیزی ناراحتمون می کنه چرا باید بگیم نه من خوشحالم از اینکه چاق میشم . خب من ناراحتم از اینکه چاق بشم ولی هر چقدر بیشتر ناراحت بشم انگار که چاقیم بیشتر گسترش پیدا میکنه . چون احساس دودی از تناسب می کنم . پس باید حس بدم رو نسبت به چاقی بردارم . 

احساس چاقی باعث چاقی بیشتر میشه . اینم یه فرمول دیگه است . 

 من از احساس چاقی  نباید ناراحت بشم . 

 اما درست مثل همون بوی تعفن که دماغمو ازش میگیرم برای اینکه ناراحت نشم باید ورودیهامو ازش ببندم . 

من از چاق شدن ناراحت میشم . این فرمول ذهنیه . نمیدونم خودم ایجادش کردم یا از اول بوده . اما میدونم هست . پس برای اینکه بوی تعفنش به مشامم نرسه باید ورودیهامو کنترل کنم که  بوی چاقی رو به مشامم نرسونه . 

باید چشم و گوشم رو پر از بوی گل کنم . چون من بوی گل رو دوست دارم . 

چرا جایی برم که بوی تعفن چاقی به مشامم برسه جایی میرم که بوی خوش گل تناسب بهم بخوره . 

شاید  تنها جایی که بوی خوش گل تناسب به مشامم میرسه همینجاست . 

من اینجا رایحه ی تناسب رو استشمام می کنم . برای همین احساس خوب تناسب رو میتونم حس کنم . 

وقتی احساسم خوبه کاری هم که انجام میدم خوبه . 

من یه چیز دیگه رو هم تا اینجا یاد گرفتم که برای لاغر شدن باید از همون مسیر چاقی حرکت کنم . 

من هیچ وقت نخواستم چاق بشم بلکه کم کم چاق شدم . اگر وقتی ۷ سالم بود یه روزی بهم میگفتن قراره تا ۷۵ کیلو برسی اون موقع درک نمیکردم که نه چجوری . مگه میشه ؟ 

ولی دیدم که آرام آرام شد . خودبه خود شد . من در مسیرش حرکت کردم و به خودم ورودیهای چاق کننده دادم . همه چیز رو براساس چاقی تحلیل کردم . همه چیز رو بر اساس چاقی سنجیدم و آرام آرام اندامم چاق شد . 

من هیچ وقت عجله ای برای چاقتر شدن نکردم . پس چرا حالا که میخوام لاغر بشم عجله می کنم . احساس عجله همیشه با من هست و جلوی لاغریم رو میگیره . من همیشه خواستم لاغر بشم و هیچ وقت لاغر نشدم . 

حالا بیاییم از طریق چاقی عمل کنیم . 

لاغرشدن رو نخوایم .  بلکه با لاغر شدن زندگی کنیم . شاید بگیم وقتی نخوایم لاغر بشیم ذهن میخواد چاق بشه پس خواسته ی چاقی میاد سراغمون . ولی ما هیچ وقت نخواستیم چاق بشیم بلکه با فرمولهای چاقی زندگی کردیم . 

پس الانم نباید بخوایم که لاغر بشیم بلکه فقط با فرمولهای لاغری زندگی کنیم . 

البته جایی شما فرمودید حتی لازم نیست با فرمولهای لاغری زندگی کنید همین که هربار کمتر از فرمولهای چاقی استفاده کنید به همون میزان خودبخود فرمولهای لاغری میان جای فرمولهای چاقی . 

من دیروز دلم پفک و کرانچی میخواست رفتم خریدم و با دل درست نشستم خوردم . دیشب میلم نکشید شام بخورم . تا همین حالا هم هنوز چیزی نخوردم . آها راستی فقط یه خرما و دو تا زیتون  خوردم چون باید ساعت ۹ صبح قرص میخوردم  و یه باوری که ما داریم اینه که با شکم خالی نباید قرص بخوریم . 

نمیدونم این فرمولش چاق کننده است یا نه ولی یه خرما و دو تا زیتون حس چاقی بهم نداد . 

من باید طوری غذا بخورم که حس چاقی نکنم . حس چاقی مثل حس ولع حس سرزنش و …. 

این احساسات چاقی باعث میشن در مسیر چاقی هدایت بشم و ذهن من چاقی بیشتر تولید کنه . پس همینکه من هربار از فرمول چاقی کمتر استفاده کنم یعنی فرمول لاغری در من جایگزین شده . 

چیز دیگه ای که تا اینجا یاد گرفتم اینه که من مسئول چاقی خودم هستم پس نباید عوامل بیرونی رو مسبب چاقی خودم بدونم . انتخابهای خودم منو چاق کرد پس انتخابهامو که تغییر بدم لاغر میشم . 

من تا الان چه انتخابهاییم رو تغییر دادم ؟ 

این که از دندانهام که خدا قرار داده برای جویدن ازش استفاده کنم . چرا من غذا رو تند تند میخورم مگه من دندان ندارم . چرا از دندانهام استفاده نکنم . دندان برای جویدن هست . چرا من انقدر تند غذام رو فرو میدم . قطعا اگه بخوام از دندونهام استفاده کنم احساس تناسب رو بهتر حس می کنم ‌ . 

یه انتخاب دیگه ام استفاده از مفاصله . خدا به من مفصل داده تا ازش استفاده کنم . چرا فقط میخوابم و ازش استفاده نمیکنم . هم دندان و هم مفاصل جزء نعمت های من هستند . نعمت هم اومده که حال منو خوب کنه پس چرا ازشون استفاده نکنم . 

یه نعمت دیگه ام که خوبه  انتخابش کنم نعمت استفاده کردن از طبیعته . درسته الان طبیعت پاییز و زمستانه و شاید من تنبلیم بیاد جای گرم و نرمم رو رها کنم که برم از نعمت طبیعت گردی استفاده کنم ولی خب طبیعت گردی هم یکی از دارایی های منه . 

چرا ازش استفاده نکنم . 

چرا فقط از خوابیدن استفاده کنم شب تا صبح که خوابم روز هم همش تو رختخوابم . پس چطور توقع دارم پول بیشتری جذب کنم وقتی ازش استفاده نمی کنم . 

پس استفاده از نعمتها یکی دیگه از انتخابامه . فعلا هم سه تاست . دندان مفصل طبیعت . 

سعی کنم از این سه نعمت بیشتر استفاده کنم . 

فعلا چیزی که از این قسمت یاد گرفتم همینا بود .