گام ۱۱: آرزوی لاغری را برآورده کنید

 به نام خدای مهربان 🌼

سلام به استاد عزیز و همراهان گرامی سایت تناسب فکری.

گام یازدهم: آرزوی لاغری را برآورده کنید.

اینکه چرا همه افراد چاق آرزوی لاغری رو دارن، به خاطر اینه که واقعیت وجودی ما لاغریه،برای اینه که حالت پیش فرض بدن ما تناسب اندام و سلامتیه،پس وقتی  از این وضعیت خارج میشم یک ناهماهنگی بین وجود فعلیم و واقعیت وجودیم که خداوند برام مقدر کرده ایجاد میشه.

و از اونجایی که جسم در تلاش برای رسیدن به حالت طبیعی و پیش فرض خودشه، آرزوی لاغری توی ذهن همه افرادی که چاقن شکل می‌گیره.

نکته مهم اینه که  افرادی هم که از لاغری رنج می‌برن و تلاش می‌کنن کمی چاق بشن،وتوی خلق آرزوی چاقیشون ناکام می‌مونن اینه که چاقی حالت غیر طبیعی جسمه و از اونجایی که با تلاش فیزیکی نمی‌تونیم جسم رو از حالت طبیعی خودش خارج کنیم،تلاش این افراد هم برای چاق شدن بی‌نتیجه میمونه.

منم که الان چاق شدم، از اول برای چاقی سعی و تلاش فیزیکی نکردم،اول به خاطر وارد شدن آگاهی‌های چاق کننده به مغزم از طریق کانال‌های ارتباطی، تصاویر چاقی توی ذهنم ایجاد شده،

 اون وقت جسمم برای منطبق شدن  وهماهنگ شدن با تصاویر ذهنی، به سمت چاقی تغییر وضعیت داده و چون چاقی حالت غیر طبیعی بدنه، برای همینه که آرزوی لاغری توی ذهن همه افرادی که اضافه وزن دارن ایجاد میشه.

خیلی از افراد چاق فکر می‌کنن که توانایی لاغر شدن رو ندارن،یا بدتر از اون فکر می‌کنن بدنشون نسبت به لاغر شدن مقاومت می‌کنه،همین فکر اشتباه میتونه به راحتی مانع لاغر شدن بشه،پس باید بدونم که جسمم هیچ مقاومتی در برابر لاغر شدن نداره،چرا که لاغر شدن حالت طبیعی و پیش فرض جسممه،و اتفاقاً جسمم به شدت علاقه داره که به وضعیت متناسب خودش برگرده.

پس الان که این آگاهی رو دریافت کردم، و اونو برای خودم منطقی کنم که این حق طبیعی منه که لاغر بشم،و جسم من بیشتر از من دوست داره متناسب باشه، برای همینه که آرزوی لاغری در من ایجاد شده،اون وقت افکار و هدفم با هم موازی و همسو میشن،تا قبل از این دوست داشتم لاغر بشم،اما از طرفی عقیده ام این بود که جسمم در برابر لاغری مقاومت می‌کنه،یا من توانایی لاغر شدن رو ندارم،یا لاغر شدن کار سخت و رنج‌آوریه،و توی این حالت خواسته من که لاغر شدن بود،با افکار و عقیده‌های من همسو و هم جهت نبودن،برای همین هر چقدر تلاش می‌کردم لاغر نمی‌شدم، اما الان با درک این آگاهی،افکار و عقیده‌های من با خواستم که لاغر شدنه همسو و در یک جهت قرار می‌گیره و روند متناسب شدنم روان‌تر میشه.

دلیل اینکه هر چقدر تلاش میکردم موفق به تحقق آرزوی لاغری خودم نمیشدم، فقط و فقط اینه که از روش صحیحی برای تحقق آرزوم استفاده نمیکردم،رژیم گرفتن، ورزش کردن، دارو مصرف کردن، استفاده از دمنوش‌ها، قرص‌های چربی سوز، و هر عاملی که به عنوان یک وسیله، ابزار، یا برنامه بیرونی، بخواد باعث لاغری من بشه،اینا که نتیجه بخش برام نمیشن.باید بدونم که هیچ فرد چاقی برای چاق شدنش برنامه‌ریزی نکرده،پس با برنامه‌ریزی کردن، یا استفاده از برنامه‌هایی که دیگران برام تنظیم می‌کنن، هرگز موفق به تحقق آرزوی لاغریم نمیشم،روش لاغری با ذهن از این جهت تنها روش صحیح برای تحقق آرزوی لاغریه که برنامه ریزی نمیکنه که چطور بخورم، چه چیزی بخورم،چه مقدار بخورم،چقدر فعالیت داشته باشم،یا چه کاری انجام بدم،چه کاری انجام ندم،توی این روش فقط فرمول‌های صحیح و لاغر کننده بهم یادآوری میشه. فرمول‌هایی که توی ذهنم از قبل  بودن،اما به خاطر یادگیری چاقی، سال‌هاست که از اونا استفاده نکردم،این روش به یادم میاره که چه فرمول‌هایی توی ذهنم دارم و چطور شروع به استفاده کردن از اونا بکنم،تموم مراحل روش لاغری با ذهن درونی و ریشه در وجود خودم داره،توی روش لاغری با ذهن،هیچ برنامه‌ای به من تحمیل نمیشه.

و تک تک این آموزش‌ها حکم یک راهنما و انگیزاننده همیشگی برای ساختن افکار و رفتاری قدرتمند کننده است که جسمی سرشار از شادی، سلامتی و تناسب اندام رو برام به ارمغان میاره،آموزش‌هایی که راهنمای من برای تحقق بخشیدن به رویای لاغری هستن،این آموزش‌ها سرمایه‌گذاری روی ساختن فرمول‌های لاغر کننده و تغییر عادت‌هاست،جسم من به عنوان بزرگترین و با ارزش‌ترین سرمایه من در زندگیه که باید مراقبت از اونو یاد بگیرم.

پس الان که از نقش افکار و رفتار و کلاً ذهن خودم در اضافه وزنم آگاه شدم،به جای استفاده مکرر و بیهوده از هر روش دیگه‌ای،کار کردن روی ذهنم رو شروع کنم و افکار و رفتارهای متناسب کننده رو جایگزین افکار و رفتار چاق کننده کنم،اون وقت به راحتی میتونم صاحب سلامتی و جسمی بشم که سال‌ها در رویام بود و سال‌ها خودمو از داشتن این نعمت‌ها محروم کرده بودم.

اگه شنیدم که خداوند آرزوها رو برآورده میکنه یا منو به خواسته‌هام میرسونه،این نباید به منزله ادامه دادن مسیر چاقی و آرزوی لاغری داشتن، به امید اینکه خدا منو لاغر کنه نباشه،باید تصمیم بگیرم و خودم هم برای برآورده کردن آرزوی لاغریم تلاش کنم،در این صورت خدا هم حامی و هدایت کننده من به سمت رویای لاغری میشه، پس اگه آرزوی لاغر شدن دارم و اشتیاق دارم که به آرزوی خودم برسم،باید در مسیر تحقق آرزوی لاغریم حرکت کنم،باید با تصمیم قاطع و اشتیاق فراوان شروع به سرمایه‌گذاری روی ذهنم برای لاغری کنم،این سرمایه‌گذاری باعث ساخته شدن ایمان و اراده‌ای توی وجودم میشه تا هر بهونه‌ای که مانع لاغر شدنم شده رو کنار بزارم،از توانایی فوق العاده‌ای که خدا در وجودم گذاشته استفاده کنم و جسمم رو اونطوری که دوست دارم خلق کنم،اون وقت نتایجی رو خلق می‌کنم که  همه ناکامی‌های سال‌های گذشته‌ام رو جبران می‌کنه و تموم آرزوهام رو از چاقی پس می‌گیره،چون به این نتیجه می‌رسم که هر چقدر هم که تلاش‌های گذشتم برای تحقق لاغری با شکست مواجه شده،ولی من باز می‌تونم لاغر بشم،و این بار تصمیم گرفتم که از روش صحیح و متفاوت به خواستم برسم،و توی این مسیر لاغری با ذهن به این شناخت رسیدم که تفاوت من با همه افرادی که سال‌هاست لاغرن و به راحتی و بدون ترس از هر ماده غذایی که دوست دارن مصرف می‌کنن،فقط توی فرمول‌های ذهنیمونه.

باید بدونم افراد لاغری که اندام متناسبی دارن،اون‌ها به دلیل تلاش یا استعداد بیشتر، برنامه‌های رژیمی قویتر،ورزش‌های سخت و مدام،و یا شانس و ژنتیک،صاحب این اندام نیستن،بلکه به خاطر افکار و رفتار غذایی صحیحی هست که توی ذهن این افراد وجود داره.

مشابه  فرمول‌هایی که توی ذهن افراد متناسب وجود داره، توی ذهن افراد چاق هم وجود داره،فقط باید اونا رو پیدا کنم و از اونا استفاده کنم،در این صورت چه بخوام چه نخوام لاغر میشم.

پس استفاده از آموزش‌های دوره لاغری با ذهن فرصت مناسبیه تا ذهنم رو برای تحقق آرزوی لاغری و از اون مهمتر لاغر موندن تربیت کنم،اون وقت تحول عظیمی در وضعیت جسم و روح و کل زندگیم ایجاد میشه.

خیلی از افراد در دنیا هستن که هر ساله دارن هزینه‌های سنگین، تلاش فوق العاده، رژیم‌های سخت، عمل‌های خطرناک، انجام میدن برای اینکه به آرزوی لاغریشون برسن،اما هرگز موفق نمیشن.

اینها به خاطر اینه که آرزو کردن کلاً توی ذهن ما به این شکل ثبت شده که مثلاً توی یک شرایطی هستیم، از خدا می‌خوایم، دعا می‌کنیم، طلسم می‌بندیم، از این کارهای عجیب و غریب انجام میدیم،و  فکر می‌کنیم که مثلاً آرزو کردن و انجام یه سری کارهای عجیب و غریب مثل دعانویسی و چله گرفتن و این چیزا باعث میشه که شرایط زندگیمون کلاً عوض بشه،مثلاً توی یه شرایطی هستیم که اوضاع مالیمون خرابه، نابسامانه، آرزو می‌کنیم ثروتمند بشیم،برای رسیدن به آرزومون دعا می‌خونیم، نذر و نیاز می‌کنیم، سال‌ها نذر می‌کنیم که به آرزومون برسیم،اما هرگز آرزومون محقق نمیشه،چون کلاً بیس نگرش ما درباره رسیدن به آرزوها اشتباهه،ما فکر می‌کنیم که رسیدن به آرزو یعنی اینکه من یه خواسته‌ای رو مشخص کنم، یه آرزویی رو تعیین کنم برای خدا،بعد دیگه خدا اگه صلاح دونست، اگه به خیر و صلاح من بود، آرزوها رو وارد زندگیم می‌کنه،یا منو میندازه تو آرزوم،و به این شکل یه دفعه زندگیم تغییر می‌کنه، هرگز این اتفاق برای هیچ کسی رخ نداده و هیچ کسی هم نمیتونه بیاد بگه که من به این شکل به آرزوم رسیدم.

مثلاً خیلی‌ها آرزوشون اینه که پزشک بشن، از بچگی میگن که آرزوم اینه که دکتر بشم و اگر بپرسی برای رسیدن به این آرزو چیکار می‌کنی؟؟میگه هیچی، و برای رسیدن به این آرزو هیچ کاری انجام نمیده،اما اون فردی که رفته پزشک شده خیلی کارها رو انجام داده که خیلی از اونایی که آرزو داشتن پزشک بشن انجام ندادن،چه قبل از اینکه بخواد به مرحله کنکور برسه و کنکور بده،چه بعد از حتی قبولیش در دانشگاه و رشته پزشکیش،خیلی فعالیت‌های مختلف و تلاش و تمرکز داشته،خیلی کارها رو انجام نداده که هم سن و سال‌های خودش انجام می‌دادن،و خیلی کارها رو انجام داده که هم سن و سال‌های خودش انجام ندادن،و دلیل تفاوت اینکه بعضی از افراد مثلاً به رویای پزشکی خودشون می‌رسن و خیلیای دیگه نمی‌رسن، به خاطر همینه،نه شانسه، نه تفاوت خاصی بین اون‌هاست.

یه عده‌ای فقط آرزو می‌کنن و فکر می‌کنن  که آرزو کردن یعنی من یه چیزی رو می‌خوام و اگر خدا صلاح دونست من رو میندازه در آرزوم،در حالی که یه عده دیگه اینجوری فکر نمی‌کنن،اونا می‌خوان به یه شرایطی برسن و برای رسیدن به اون شرایط تلاش می‌کنن، آزمون و خطا دارن، سعی می‌کنن، و در نهایت به خواسته‌شون هم می‌رسن.

افراد به دو دسته تقسیم میشن،یه عده که برای رسیدن به آرزوشون یه اقداماتی انجام میدن، اقدامات مستمر. 

مثلاً چند ساله داره تلاش می‌کنه، راه‌هایی رو امتحان می‌کنه، آزمون و خطا می‌کنه، سعی می‌کنه آزمون شرکت کنه، میخواد زبانش رو تقویت کنه برای اینکه بتونه مهاجرت کنه،اما یه عده دیگه فقط آرزو می‌کنن،خدایا یه جوری بشه ما هم مهاجرتکنیم،اما هیچ اقدامی براش انجام نمیدن،

در مورد لاغر شدن هم دقیقاً همین تفاوت بین افراد هست،اونایی که اضافه وزن دارن و آرزوی لاغر شدن دارن به این شکل می‌خوان لاغر بشن که مثلاً یه مدت کوتاه، یه رژیمی رو استفاده کنن، یا یه مدت کوتاه یه باشگاهی ثبت نام کنن، یه دمنوشی بخورن، یه چیزی رو استعمال کنن، یه کاری رو برای یه مدت محدودی انجام بدن و دیگه لاغر بشن،ولی آرزوشون محقق نشده.

چرا محقق نشده؟؟چون رسیدن به آرزو به انجام یه سری کارها در مدت زمان کوتاه و فشرده هیچ وقتی انجام نمیشه،یعنی هیچ فردی نیست که در یک دوره یه ماهه، ۶ ماهه، یه ساله، پزشک بشه. آرزوش پزشکی باشه، بتونه یه ساله به رویاش برسه.

یعنی اون فردی که می‌خواد به آرزوش برسه در واقع سبک زندگیش، افکارش، نگرشش و تصمیماتش در زندگی تفاوت داره با اون افرادی که فقط آرزو می‌کنن که به خواسته‌هاشون برسن،مثلاً اون فردی که آرزوش پزشک شدنه ممکنه ۱۰ سال این سبک درس خوندنش، سبک زندگی کردنش، جوری باشه که خیلی از جاها رو نمیره،سعی میکنه بیشتر وقتش رو مطالعه و تکرار و تمرین کنه،یه سری کارها رو انجام میده که بقیه انجام نمیدن،و چون یه سبک مداوم چند ساله رو انجام داده، خیلی راحت هم ممکنه به آرزوش برسه، اگر که ادامه بده.

اما خیلی‌ها ممکنه همون یه سال آخر بشینن بکوب بخوان درس بخونن، نتیجه خاصی هم نمی‌گیرن،چون رسیدن به آرزو به این شکل نیست که من فقط یک مقطع کوتاه بخوام یه تغییری توی زندگیم ایجاد کنم و دیگه به آرزوم برسم و دوباره بخوام به سبک قبلی زندگی کنیم.

یا اونی که کسب و کار موفقی داره همیشه داره اون کارو انجام میده،این نیست که ۶ ماه، یک سال، این کارو انجام داده باشه و دیگه ترکونده باشه و دوباره رفته باشه به سبک گذشته اش.

یعنی موفقیت ارتباط مستقیمی داره به سبک زندگی و نگرش طولانی مدت فرد.

پس توی لاغر شدن هم این نیست که توی ذهنم اینجوری ترسیم کنم که یه مقطعی بیایم فشرده رژیم بگیریم،۲۰ کیلو، ۳۰ کیلو کم کنم، و دیگه خلاص میشم از این ماجرای چاقی و دوباره برم لذت ببرم به سبک قبل از لاغر شدنم.

خیلی از افراد برای لاغر شدن، تصورشون اینه که برای یه مقطعی اینا میان یه تغییری رو ایجاد می‌کنن،حالا این تغییر می‌تونه ورزش باشه، میتونه رژیم باشه، میتونه خوردن دمنوش و هر چیز خوردنی دیگه‌ای باشه،میتونه استعمال کردنی باشه،میتونه هر چیزی باشه،که مثلاً من میام این کارو انجام میدم راحت میشم، خلاص میشم از چاقی،دیگه بعدش عشق و حاله،برای همینه که همه روش‌هایی که برای لاغری ارائه میشه معمولاً زمان و مقدار تعیین می‌کنن که مثلاً توی سه ماه ۴۰ کیلو یا ماهی ۱۰ کیلو.

برای همینه که افرادی که متولی روش‌های لاغری هستن، هم از همین ترفندها استفاده می‌کنن،چون میدونن افراد چاق به دنبال یه روش برای زمان محدود، با یک مقدار اضافه وزن خاص هستن،

 به خاطر همینه که روش‌های مختلفی رو ارائه میدن که اگه ۱۰ کیلو اضافه وزن داری، این روش خوبه.اگه ۲۰ کیلو می‌خوای کم کنی این روش،و به این شکل وعده میدن، واون انگیزه رو در فرد چاق ایجاد می‌کنن که از اون محصول استفاده کنه.

پس   برای محقق شدن رویای لاغریم باید کلاً سبک فکری، نگرش و عملکردم تغییر کنه،اگه می‌خوام که همیشه پایدار لاغربمونم.مثل اون فردی که همیشه موفقه،مثل افرادی که همیشه موفقن،دلار میره بالا موفقن، میاد پایین موفقن، رئیس جمهور هرکی می‌خواد باشه، دولت هرچی می‌خواد بشه،اینا کسب و کارشون موفقه،اینا افراد موفق پایدارن،یه کار رو به شکل خوب، برای مدت طولانی دارن انجام میدن و در این مدت طولانی، سعی کردن اشتباهاتشون رو کمتر و کمتر کنن،چون موفق شدن فقط به این شکل نیست که من هی فقط فکر کنم که چه قدم موثری باید بردارم برای موفق شدن، 

همونطور که باید یاد بگیرم که چه قدم‌های مفیدی رو باید بردارم،باید در کنارش هم یاد بگیرم چه قدم‌های اشتباهی رو برندارم،ادغام این دوتا باعث موفقیت میشه،نه اینکه فقط تمرکزم بر روی برداشتن قدم‌های موثر باشه،چون اگه قدم‌های موثر بردارم در کنارش حواسم نباشه و قدم‌های غیر موثر هم بردارم،اینا همدیگه رو خنثی می‌کنن و رشد و پیشرفتی هم صورت نمی‌گیره،لاغری با ذهن تنها روشیه که باعث میشه نه تنها سبک زندگیم، افکارم، نگرشم برای همیشه تغییر کنه،بلکه باعث میشه که قدم‌های اشتباه کمتری رو بردارم،قدم‌هام به سمت چاقی کمتر میشه،در عین حال که قدم‌هام به سمت لاغری بیشتر میشه.

و اینقدر باید این کارو انجام بدم تا به شکل مستمر زندگیم اول از نظر افکار تغییر کنه،افکار یعنی چی؟؟یعنی اینکه به شکل پایدار دیگه ترس از خوردن نداشته باشم،دیگه نگران چاق‌تر شدن نباشم،اینکه چپ چپ به خودم نگاه نکنم که از خودم متنفر باشم،خودمو سرزنش نکنم،اینا همه تغییراتیه که در سطح فکر باید انجام بشه به شکل پایدار،یعنی باید مدت‌ها دیگه هرگز خودمو سرزنش نکنم،نه اینکه خودم رو بگیرم که خودمو سرزنش نکنم،پس یه سری تغییرات در سطح فکره،مثل از غذا خوردن نترسیدن،پذیرفتن اینکه  وراثت و سوخت و ساز و داروها اینا عامل چاقی نیستن،و بپذیرم که من تا الان اشتباه فکر می‌کردم که اینا عامل چاقی هستن،اینا همه تغییر در سطح فکره،یه سری تغییرات هم در سطح نگرش به وجود میاد،تحلیل ذهنی باید به وجود بیاد،که مثلاً خوردن پیتزا در من تبدیل نشه به فکر چاقی،چون یه سری اعمال در ذهن ما تبدیل میشه به چاقی،مثلاً می‌خوابیم چیزی نخوردیم خوابیدیم، بعد بلند میشیم میگیم بعد از ناهار بازم خوابم گرفت، حالا چاق‌تر میشم،اینا میشه تحلیل‌های ذهنی،اینم باید تغییر کنه.و در نهایت یه سری عملکردها هم تغییر می‌کنه و اینا وقتی به شکل پایدار عوض بشه،

 اونوقت دیگه آدم گذشته‌ نخواهم بود،بعد می‌بینم که جسمم هم خیلی آسون خود به خود تغییر می‌کنه،این جسمی که الان توی آینه دارم میبینم و از خودم بدم میاد، این جسم حاصل همون افکار، نگرش و عملکردیه که به سمت چاقی بوده، نتیجه‌اش این جسمه،حالا من از جسمم فرار کنم که مشکلی رو حل نمی‌کنم،پس باید بپذیرم که این وضعیت حاصل عملکرد خودمه،شاید الان ندونم عملکردم چیه،اشکالی نداره،ولی باید بپذیرم و ازش فرار نکنم،که بعد بتونم بگم خب پس حالا که حاصل عملکرد خودمه،من می‌خوام عملکردم رو تغییر بدم که این جسم هم تغییر کنه،اینکه بخوام این جسم رو با یک عامل بیرونی تغییر بدم، کلاً یه فکر باطل و شکست خورده است،اینکه افکار، نگرش و عملکردم همون آدم قبلی باشه، بعد فکر کنم خوردن یه قرص بتونه منو لاغر کنه،یا افکار عملکرد و نگرشم همون آدم باشه، فکر کنم یه چند تا حرکت ورزشی، یه برنامه غذایی می‌تونه منو لاغر کنه،اینها یک توهم باطله،

 یک خیال باطله، 

افکار و نگرش و عملکردم باید تغییر کنه، به شکل پایدار،اون وقت جسمم هم تغییر می‌کنه.

پس برای تحقق رویای لاغری، اگه آرزوم لاغر شدنه،بدونم که برای رسیدن به آرزوم باید یک مسیری رو طی کنم  تا تغییر کنم، نه اینکه مقطعی باشه،

چرا همه آدمایی که رژیم گرفتن، ورزش کردن، و لاغر شدن، ترس از دوباره چاق شدن دارن،؟؟چون چیزی توی ذهنشون عوض نشده، 

اونا با فشار جسمشون یه مقدار لاغر شدن،

در حالی که لاغر نشدن ضعیف شدن،

 لاغری زمانی معنی پیدا میکنه که من شاد و سرحال و پر انرژی باشم،مثل خیلی از افراد متناسب،نه اینکه تلاش کنم از یه روشی لاغر بشم، موهام بریزه، عصبی باشم، پرخاشگر باشم، منزوی باشم، صورتم آویزون بشه،این چه لاغریه، این ضعیف شدنه.

باعث فشار گذاشتن روی خودمه،پس اگه هر اتفاقی واست بیفته و حس کردم  لاغر شدم، یا یکی دو سایز کم کردم،باید بدونم که در واقع ضعیف کردم خودمو،به همین دلیله که وقتی دوره ام تموم میشه،

 برمی‌گردم به حالت قبلم،چون دوباره بدنم میاد روی حالتی که قبلاً بودم.

پس برای رسیدن به رویای لاغری و تحقق آرزوی لاغری باید بدونم که به شکل پایدار افکار، نگرش و عملکردم باید تغییر کنه،  به این شکله که به خواستم می‌رسم،حالا هر خواسته‌ای که باشه،اگر خواستم رسیدن به استقلال مالی باشه، باید افکار، نگرش و عملکردم در حوزه مالی تغییر کنه،اینکه تصمیم بگیرم ساعت‌های بیشتری کار کنم،

 مثل همون رژیم گرفتنه است، چقدر می‌تونم مگه کار کنم، چند ساعت بیشتر مگه می‌تونم کار کنم،

که اینم مثل همون رژیم گرفتنه است،

 که طبق یه برنامه‌ای عمل می‌کردم، ۵ ، ۶ کیلو کم می‌کردم، بعد می‌گفتم، خب اگه قراره بیشتر کم کنم باید این کارا رو هم بکنم،خب مگه تا کجا می‌تونستم کمش کنم،یه جایی دیگه قفل می‌کردم،یا اینکه بخوام ساعت کاریم رو اضافه کنم، چند سال مگه می‌خوام ساعت کاریم رو اضافه کنم،چقدر مگه می‌تونم بیشتر کار کنم، نمی‌تونم،پس نگرشم باید در مورد ثروت عوض بشه،اونی هم  که می‌خواد روابطش بهتر بشه، چقدر میخواد سعی کنه که یه جوری رفتار کنه که حالا همسرش خوشش بیاد، یه روز، دو روز،بالاخره خسته میشه و برمی‌گرده به حالت قبلش،پس اگه بخواد روابطش تغییر کنه، باید به شکل پایدار افکار، نگرش و عملکردش در روابط تغییر کنه که ارتباطش هم تغییر کنه.

دلیل اینکه بچه‌های دوره‌های لاغری با ذهن به شکل پایدار حالشون خوب میشه،

 اعتماد به نفسشون میاد بالا،

 روابطشون با بقیه بهبود پیدا می‌کنه،

 ذوق و شوق پیدا می‌کنن،

 انگیزه پیدا می‌کنن، 

به خیلی از خواسته‌هایی که سال‌ها نرسیدن انرژی پیدا می‌کنن که به سمتش حرکت کنن، 

به خاطر همین تغییراته،

یه هفته، ۱۰ روزه نیست،اینا به شکل پایدار خیلی از نگرش‌ها، افکار و عملکردشون تغییر می‌کنه و خود به خود جریان زندگیشون متحول می‌شه.

پس برای تحقق لاغری باید بدونم که باید به شکل پایدار و مستمر، سبک فکری، نگرش و زندگیم باید تغییر کنه،مقطعی و  کوتاه و یه هفته و ۲۰ روزه و یک ماهه هم نمیشه.

سپاس بینهایت از شما استاد عزیز و مهربون.

💖💖💖🦋🌼💖