لیاقت داشتن مهمترین موضوع در رسیدن به هر موفقیتی است و لاغر شدن هم نیاز به لیاقت داشتن تاثیرگذار است.
لیاقت داشتن برای لاغر شدن با رژیم گرفتن، ورزش های سخت انجام دادن، دارو مصرف کردن و یا حتی عمل جراحی در شما ایجاد نمی شود. چرا که همه ما برای داشتن لیاقت چاقــــی کار خاصی انجام نداده ایم یا زحمت و رنج زیاد متحمل نشده ایم.
اهمیت لیاقت داشتن
لیاقت داشتن برای رسیدن به هر موفقیتی لازم است.
هر فردی به اندازه لیاقت خود از جهان و نعمت های آن سهم می برد.
جهان مادی، جهان لیاقت هاست.
جملات از این دست زیاد در کتاب های موفقیت و گفته های افراد موفق جهان استفاده می شود.
لاغر شدن هم مانند هر کاری نیاز به لیاقت دارد، همانطور که چاق شدن هم لیاقت می خواهد و همه افراد چاق حتما لیاقت چاق شدن را داشته اند.
هر فردی که اضافه وزن دارد برای چاق شدن، استمرار و پشتکار داشته است.
بارها رفتار و عادت های اشتباه را تکرار کرده است تا جسم خود را به این شرایط رسانده است، پس لیاقت تغییر کردن را داشته است، هرچند که این تغییر در جهت چاق شدن بوده باشد.
بارها از شراط جسمی خود متنفر شده است و به چاقی خود توجه کرده است و به ذهن خود دستور داده است که دوست دارد بیشتر چاق شود.
نقش ذهن ناخودآگاه در چاقی
بسیاری از افراد معده، سوخت و ساز، ژنتیک یا بسیاری عوامل دیگر را دلیل چاقی افراد می دانند درحالی که تاثیرگذارترین موضوع در چاق شدن ذهن ناخودآگاه است که هرگز مورد توجه قرار نگرفته است.
به این عبارت دقت کنید:
توجه به آن چیزی که از آن متنفر هستید با توجه به آن چیزی که عاشق آن هستید برای ذهن شما تفاوتی نمی کند
ذهن شما در هر دو حالت تصور می کند که شما آن شرایط را دوست دارید و سعی می کند آن شرایط را در زندگی شما گسترش دهد.
اینکه سال ها از چاقی متنفر بوده ایم اما هر سال چاق تر شده ایم به این دلیل است که ذهن ناخودآگاه تفاوت بین تنفر یا عاشق بودن را نمی داند.
از نظر ذهن ناخودآگاه توجه کردن، درگیر شدن، عاشق بودن، خواستن، نخواستن، دوست داشتن، متنفر بودن و … همه به یک معنی است و آن علاقمند بودن است.
عملکرد ذهن ناخودآگاه
در واقع ذهن ناخودآگاه شما به این شکل عمل می کند:
به هر چیزی توجه کنید تصور می کند شما عاشق آن موضوع هستید و آن موضوع را در زندگی شما گسترش می دهد.
پس همه افراد چاق به شکل های مختلفی به چاقی خود توجه کرده اند و با توجه کردن لیاقت چاق شدن را در خود افزایش داده و چاق تر شده اند.
زمانی که نگران چاقی بیشتر هستید شما در حال پرورش لیاقت چاقی خود هستید.
زمانی که از شرایط خود خجالت می کشید، گله و شکایت می کنید، خود را سرزنش می کنید، رژیم می گیرید و به بدن خود با ورزش های سنگین فشار وارد می آورید شما در حال افزایش لیاقت چاق شدن خود هستید.
اگر اضافه وزن دارید و این نوشته را می خوانید به خوبی درک می کنید دقیقا منظور من چیست.
شما به خاطر می آورید چه کارهایی برای لاغر شدن انجام داده اید.
به خاطر می آورید زمان هایی را که به شدت از چاقی متنفر شده اید و بارها برای دیگران درباره چاقی گله و شکایت کرده اید.
حتی به خاطر دارید زمان هایی که از چاقی به حدی متنفر شده اید که آرزوی مرگ کرده اید.
اینها تلاش شما برای چاق تر شدن بوده است.
تنفر از چاقی دلیل چاق تر شدن
شاید درک این موضوع برای شما به آسانی نباشد که چگونه ممکن است من از چیزی متنفر باشم اما آن موضوع در زندگی من گسترش پیدا کند.
این موضوع اساس قانون جذب است و درک آن نیاز به درک آگاهی بیشتر و استمرار در مسیر تغییر کردن دارد.
تا همین چند سال قبل درباره این موضوع هیچ آگاهی نداشتم و بارها از اینکه “چرا از هرچه بدم می آید سرم می آید” متعجب و خشمگین می شدم.
هزاران بار به این موضوع فکر می کردم که چرا من به فلان موضوع علاقه ای ندارم اما همیشه با آن درگیر هستم.
سال ها زمان برد تا به دلیل گسترش آنچه نمی خواهم در زندگی ام پی بردم و آن “توجه کردن” بود و اینکه ذهن ناخودآگاه من تفاوتی بین “دوست داشتن و نداشتن” قائل نیست و به هر دلیل موضوعی مورد توجه من قرار بگیرد و به آن توجه کنم به عنوان موضوع مورد علاقه درنظر گرفته شده و در زندگی من گسترش پیدا می کند.
به این ترتیب اگر می خواهید لاغر شوید باید لیاقت لاغر شدن را در خود ایجاد کنید.
تا زمانی که در نگرش خود به جسم و زندگی که دارید تغییر ایجاد نکنید شما موفق به ایجاد لیاقت متناسب شدن در خود نخواهید شد.
باید در ذهن خود لیاقت لاغر شدن را جایگزین لیاقت چاق شدن کنید.
باید فرمول های لاغر کننده موجود در ذهن ناخودآگاه خود را مجددا فعال کنید و استفاده از آنها را جایگزین استفاده از فرمول های چاق کننده کنید.
باید مانع از توجه افکار خود به چاقی شوید و در مقابل به موضوع لاغری که مورد علاقه و آرزوی شماست توجه کنید.
لیاقت چاق شدن
سال ها من در ذهن خودم در حال پرورش لیاقت چاق تر شدن بودم.
با تنفری که از خودم داشتم، با رژیم های سختی که اجرا می کردم و با ورزش های سنگینی که انجام می دادم، با فرار کردن از خودم، با سرزنش کردن خودم، با سرزنش کردن والدینم که چرا مانع از چاق شدن من نشدند.
در همه این موارد من در حال پرورش لیاقت چاق تر شدن خودم بوده ام.
اما روزی که با قدرت ذهن خود در متناسب شدن آشنا شدم معنای لیاقت متناسب شدن را آموختم و از آن روز مسیر زندگی من از چاق تر شدن به سمت لاغرتر شدن تغییر کرد.
آگاهی امروز درباره لیاقت متناسب شدن است.
آنچه در این فایل آموزشی آماده شده جهت اطلاع افرادی است که دوست دارند در شرایط فعلی خود تغییری ایجاد کنند و در مسیر افزایش لیاقت متناسب شدن قرار بگیرند.
همه افرادی که از مسیر لاغری با ذهن به رویای لاغری خود رسیده اند برای شگفتی ساز شدن ابتدا لیاقت آن را در ذهن خود ایجاد کرده اند.
امیدوارم با استفاده بارها از این فایل صوتی در درون خود شعله های متناسب شدن را سوزان تر کنید و گام های موثری در جهت رسیدن به تناسب اندام مورد نظر خود بردارید
دیدگاه فروغ عزیز در بخش نظرات:
به نام خدای مهربان
باور لیاقت داشتن و ارزشمندی خیلی باور مهمی هست من از وقتی در این مسیر هستم به شدت دارم روی این باورم کار میکنم و به صورت خود به خودی این باور مهم در من بهتر شده.
من دوست دارم در تمام جنبه ها به بهترین ها برسم و بارها از خدا خواستم بهترین فرزندان، بهترین زمانها، بهترین مکانها، بهترین افراد، بهترین اندام، بهترین زندگی و بهترین روابط و بهترین قدرت بیان و بهترین تفریح ها و خلاصه بهترین هر چیزی رو به من بده.
من یادم میاد که درگذشته که وارد این مسیر نشده بودم چون همیشه به خاطر اضافه وزنم کلی غصه میخوردم و بیشتر اوقات نگران بودم و استرس داشتم و چون اعتماد به نفس نداشتم و … بیشتر اوقات در مسیر نادرستی بودم و داشتم چاقیب یشتر رو جذب میکردم
من اگر در گذشته ادامه تحصیل ندادم چون خودم رو لایق اون نمی‌دونستم .
من در گذشته اگر به دنبال شغل و استقلال مالی نبودم چون خودم رو لایق اون نمی‌دونستم
اما من در گذشته بارها برای رهایی ازچاقی رژیم و ورزش سنگین میگرفتم و خودم رو به لاغری دلخواهم میرسوندم چون خودم رو لایق لاغر شدن میدونستم اما چون راهم اشتباه بود هیچ وقت تناسب اندام برای من ماندگار نبود و من در زجر و سختی بودم.
لیاقت نداشتن مانع رسیدن به هدف میشه و اما چون من کسی بودم که همیشه احساس لیاقت در تناسب داشتم اما راهش رو بلد نبودم خیلی جالب به این راه اصولی و الهی هدایت شدم .
من اینقدر با تمرینهای جالب دوره های استاد روی باور لیاقت داشتن کار کردم که به راحتی عدد وزنی مورد علاقم رو می‌نویسم و کلی هم در ذهنم اون رو تجسم میکنم و در مورد خودم در اون وزن، کلی رویا پردازی میکنم و می‌نویسم و اون رو حق مسلم خودم میدانم و اصلا برام چیز خاص و دست نیافتنی نیست.
حالا شاید گاهی نحوای منفی باشه ولی خدا رو شکر اینقدر در مسیر بودم و روی خودم کار کردم که به راحتی جوابش رو میدم و خیلی سریع اون نجوا کمرنگ میشه و حذف میشه و این به خاطر استمرار من در این مسیر هست که خود به خود همین احساس لیاقت در من بیشتر شده.
من کسی بودم که سالها در رژیم سخت و ورزش سخت بودم و اینقدر هدفم برام مهم بوده که تا آخرین ماه رژیمم با جدیت این کارها رو کردم و با هر سختی بوده دوام آوردم و من در وزن ایده الم قرار گرفتم اما چه فایده که ماندگار نبوده پس من انسان توانمندی بودم و هستم چون من بارها بعد از ازدواجم که چاق شدم با رژیم های سرخود. که خودم برای خودم تجویز میکردم مثلا شام و یه سری خوراکی ها رو نمیخوردم و ورزش میکردم و موفق هم میشدم
- در سال ۸۳ با رژیم های خودم که حذف شام بود در حد ده کیلو کم کردم
- درسال ۸۶ با رژیم های خودم که حذف شام و یه سری خوراکی ها بود و ورزش بود بازم در حد ۲۵ کیلو کم کردم
- درسال ۹۰ با رژیم های خودم که حذف شام و یه سری موادغذایی بود در حد ۲۰ ,کیلو کم کردم
- در سال ۹۳ با رژیم کارشناس تغذیه در حد سی و پنج کیلو کم کردم
- در سال ۹۴ بازم با دکتر تغذیه در حد ده کیلو
- در سال ۹۵ بازم با دکتر تغذیه در حد هشت کیلو
- از سال ۹۵ تا ۹۸ من مرتب در حال رفت و آمد بین چاقی ولاغری بودم و با رژیم و ورزش خودم رو متناسب میکردم
و اینها همه نشان از توانمندی جسم من هست پس من لایق تناسب اندام هستم و هر حرفی که پزشکان و اطرافیان. به من گفتن که تو نمیتونی تو دیگه چاق میشی تو ازاین به بعد به خاطر دارو چاقتر میشی و یا به خاطر زایمان چاقی شکمی خواهی داشت و یا تو با افزایش سن چاق خواهی شد و یا اینکه بهم گفتن تو با متناسب ها فرق داری و …. رو میندازم دور و با تمام وجودم به خودم جلوی آیینه میگم.
- من لیاقت لاغر شدن رو دارم
- من لایق لباس شیک به تن کردن رو دارم
- من لیاقت خوردن بهترین غذاها رو دارم
- من لیاقت آزادی و آرامش و دارم
- من لیاقت داشتن زندگی در شرایط کاملا سالم رو دارم.
- من لیاقت بهترین رفتارهای غذایی رو با خودم دارم
- من لیاقت قوی بودن و تسلط بر مواد غذایی رو دارم
- من لیاقت داشتن بهترین حالت روحی رو دارم
- من لیاقت لذت بردن از خودم رو دارم
- من لیاقت داشتن رابطه ی عالی با خدای خودم رو دارم
- من لیاقت داشتن یه زندگی عالی سراسر شادی رو دارم
- من لیاقت داشتن آزادی در خریدن رو دارم
- من لیاقت داشتن آزادی در فعالیت رو دارم
- من لیاقت داشتن لباس رنگ شاد رو دارم
- من لیاقت داشتن اعتماد به نفس عالی رو دارم
پس من برای این همه احساس لیاقت لاغر شدن را در خودم ایجاد کنم هر روز تمرینها رو انجام میدم و دیگه حرص و ولع در خوردن ندارم و از هر بهانه ای برای خوردن استفاده نمیکنم.
در گذشته چقدر میخوردم چقدر به زور و با هر بهانه من کلی غذا وارد جسمم میکردم چون در اون مواقع من لیاقت تناسب اندام رو نداشتم و چقدر بعدش خودم رو سرزنش میکردم. و ناراحت میشدم که این چه جسمی هست چرا من اشتهای زیادی دارم و اون مواقع داشتم چاقی بیشتر رو جذب میکردم
من اینقدر خودم رو ارزشمند می‌دونم که هر به هر دلیل غذای زیاد وارد جسمم نمیکنم و خودم رو بیمار نمیکنم
- برای ضربه زدن به دیگران بیشتر از نیازم نمی‌خورم
- برای اینکه غذا مجانی هست بیشتر از نیازم وارد بدنم نمیکنم
- برای اینکه پولش رو دادم بیشتر از نیازم غذا وارد بدنم نمیکنم
- به خاطر اینکه غذایی اسراف نشه اون رو به زور وارد جسمم نکنم
- اگر غذایی زیاد بود من زیادتر نخورم و به نیاز جسمم توجه کنم
- من اینقدر احساس ارزشمندی میکنم که هر ته مانده ی غذایی رو از روی میز غذا نخورم
- هر غذایی رو که چند روز مانده داخل یخچال نمی‌خورم
- هر غذای اشغال و بی‌کیفیت رو نمی‌خورم .
- به هر دلیل و بهانه غذا رو انتخاب نکنم
- در هنگام شادی و خوشحالی و یا ناراحتی و یا درد جسمی و روحی و …. من غذا نمی‌خورم
و بعد میبینم که بدنم چقدر قشنگ پاسخ این انتخاب من رو میده و من هر روز متناسب تر میشم.
همیشه ذهنم، من رو ترغیب میکرد بیشتر بخور چون من احساس لیاقت لاغر شدن رو نداشتم اما متناسبهای اطرافم رو میدیدم که چقدر به اندازه و درست میخورن و چقدر لاغر و عالی هستند و اما من همیشه هر خوراکی در اطرافم بود میخوردم اما اونها اینطور رفتار نمی‌کردند.
خیلی راحت انتخاب میکردن از چه خوراکی درر چه زمانی بخورم و من همیشه حسرت این رفتارهای غذایی اونها رو داشتم و میگفتم خوش به حالشون که همیشه سیر هستن و کم میخورن و اما من گرسنه هستم و زیاد میخورم.
من از درون احساس لیاقت لاغر شدن میکنم و چون کلی نتیجه گرفتم احساس خود باوری بسیار خوبی دارم که من میتونم بازم لاغر تر بشم و من با مرور توانمندی‌های گذشته ام فقط در زمینه ی لاغری به خودم میگم من از راه غلط بارها تونستم بارها لاغر بشم پس از راه صحیح به راحتی میتونم به تناسب اندام برسم.
بماند که من کلی توانمندی‌های دیگه هم دارم مثلا من در سن خیلی کم تونستم مدرک آرایشگری و کامپیوتر و رانندگی و گلسازی و … رو بگیرم. پس من فرد توانمندی هستم و به راحتی به تمام هدفهام میرسم.
من مسولیت صد در صد چاقیم رو پذیرفتم و هیچ عامل بیرونی رو مثل ورزش و رژیم و مربی و دکتر تغذیه و خوراکی ها وفعالیتها و داروها و ارث و سن و زایمان و …. رودلیل چاقی خودم نمیدونم و همیشه میگم من خودم با رفتارهام و افکارم جسم خودم رو رقم میزنم نه هیچ مورد دیگه ای.
من مسول شرایط فعلی زندگیم هستم و کاملا شجاعانه میپذیرم پس دیگه حاضر نیستم به هر دلیلی غذا بخورم زیادتر از نیازم بخورم و پر خوری کنم و حرص و ولع در خوردن ندارم و من اختیار کامل خودم رو در دست گرفتم.
- من مسول چاقی خودم هستم
- من کاری به خوردن اطرافیانم ندارم
- من کاری به مواد غذایی اطرافم ندارم
- من کاری به نوع مواد غذایی ندارم
- من کاری به هیچ چیز ندارم
فقط با تمرکز بر نیاز جسمم غذا میخورم چون هدف مهمی دارم که شاید برای خیلی‌ها مهم نباشه پس من مسول چاقی خودم هستم
من مسول چاقی خودم هستم پس با درست انتخاب کردن خودم رو به هدفم نزدیکتر میکنم و من با این حرف که اینجا میزنم و بارها تکرار میکنم انتخابهای درست تری دارم و به زور هیچ غذایی وارد جسمم نمیکنم و ته مانده ی غذای فرزندان و همسرم رو نمی‌خورم .از ترس اسراف بیشتر از نیازم نمی‌خورم و…
بارها به خودم میگم من با یه قرص چاق نشدم که حالا با اون لاغر بشم من با دمنوش چاق نشدم که حالا با اون لاغر بشم و … من فقط با پرخوری چاق شدم پس باید با به اندازه خوردن لاغر بشم.
من مدتها هست تمام عوامل چاقی رو در ذهنم نقض کردم و دیگه مهمترین دلیل چاقی خودم که اشتها بود رو در ذهنم حذف کردم و میگم جسم من عضویی به این نام نداره اشتها در ذهن من لانه داره نه در جسم من برای ازبین بردن اون باید ذهنم رو درست کنم و تمام باورهای بی‌لیاقتی رو حذف کنم و با باورهای قدرتمندانه جایگزین کنم مثلا متناسب شدن حق من هست
اگر من لاغر نشم پس کی لاغر بشه؟؟
من عاشق این مسیر هستم و هر روز یک گام برمیدارم و سعی میکنم به اون عمل کنم و تا جایی که در توانم باشه من عمل میکنم و مطمعنم همین ذهن من که تونسته من رو چاق کنه حالا هم می‌تونه من رو لاغر کنه.
✍️ تمرین آموزشی 📖
برای انجام بهتر تمرین این بخش به موارد زیر توجه داشته باشید و درباره آنها بنویسید.
- به آنچه در مسیر چاق شدن تجربه کرده اید فکر کنید و بنویسید چگونه لیاقت چاق شدن را در خود ایجاد کرده اید.
- با توجه به توضیحات ارائه شده در تلاش های قبلی خود برای لاغر شدن توجهی به ایجاد لیاقت لاغر شدن در خود داشته اید؟
- روش های لاغری که استفاده کرده اید باعث ایجاد لیاقت لاغر شدن در شما شده اند یا سبب افزایش لیاقت چاق تر شدن شده اند.
- پیشنهاد خود برای ایجاد و گسترش لیاقت لاغر شدن را در خود بنویسید.
- از محتوای ویدیوی آموزشی برای خود تمرین ایجاد کرده و در بخش نظرات تمرینی که باید انجام دهید را بنویسید.
منتظر خواندن نوشته های شما هستم
همراه همیشگی شما: رضا عطارروشن
Rating 4.07 from 132 votes
با دیگران به اشتراک بگذارید تا امتیاز بگیرید!
سلام
من از همون سالی که چاق شدم پذیرفتم که چاقی من ارثیه و خودم و لایق چاق شدن دیدم، تو همه این۰ 17،18 سال تمام توجهم به چاقیم بوده همش برای اینکه تو نظر دیگران زیبا باشم همه سعی ام رو میکردم لاغر باشم، میترسیدم از تایید نشدنم تو ذهن دیگران، بعد ازدواجم چاقیم یکم بیشتر شد و حتی میترسیدم دیگه به چشم همسرم نیام و خیلی اعتماد بنفسم پایین اومده بود ولی چون نمیتونستم جلو خوردنمو بگیرم عملا کاری هم ازم برنمیومد غیر از گسترش همون حس بد، وقتی رژیمم میگرفتم توجهم به اندامم بود که چاقتره و استرس میگرفتم که آیا لاغر میشه؟؟ و بازم همه توجهم به چاقی بوده، وقتی کاملا متناسبم میشدم بعد یه دوره رژیم و ورزش بازم توجهم با چاقی بوده چون با ترس و لرز غذا میخوردم که نکنه دوباره چاق بشم، چون عمیقا خودم رو لایق بدن چاق میدیدم و همیشه حسرت بدن های لاغر و داشتم و مطمین بودم من هرگز نمیتونم اون بدنها رو داشته باشم و این سرنوشت منه و خوشبحال اونایی که این بدنهارو دارن و خدا برای اونا خواست و برای من نه، من همین الانم با اینکه مطمینم به اندازه خوردم ولی باز بعدش ذهنم بهم عذاب وجدان میده چون هنوزم از غذا میترسم ببین چقد عمیقه در من و چقد باید رو خودم کار کنم، یعنی خودم و لایق یه غذا خوردن به اندازه هم نمیدونم، ذهنم میگه تو حقت نیست لذت ببری از غذا لذت مال لاغراست مال تو که نیست، یعنی میخوام بگم ببینید چقد این احساس لیاقت لاغری داشتن در ما بی معنیه که تمام توجه و نگاهمون به چاقی و ترس از غذا و ایناست، تمام روشهای لاغری که من استفاده کردم هیچکدوم بهم نگفتن من لایق بدن زیبا و سالم و لاغر هستم، همش این حس و تلقین کردن تو که ذاتا چاقی پس بیا به روشهایی که ما میگیم عمل کن تا اضافه وزنت بره ولی دیگه نخواه ایده آل بشی و یا پوست بدنت که لاغر شده زیبا باشه و جمع بشه، یا باید حتما بری باشگاه تا جمع بشه. تو همین روشای لاغری هم تمام توجه به چاقی یا حسرت چیزایی بوده که مال ما نیست و دیگه تا همین حد لاغر شدیم از سرمونم زیاده ولی اینجا هیچوقت گفته نشد تو نمیتونی اون بدن زیبا رو ک دلت میخواد داشته باشی بلکه همیشه امید داده شد که تو هم میتونی تو هم لایقشی خدا برای تو هم خواسته فقط صبر کن و ادامه بده، من فقط اینجا تونستم باور کنم منم میتونم اون لباس زیری که دوست دارم و بپوشم اون لباس مجلسی هایی ک دوس دارم و بپوشم میتونم اون اندامی که کاملا متناسبه رو داشته باشم اونم برای همیشه من فقط اینجا شنیدم که منم لایق لذت بردن از تمام لذتهای دنیایی با بدن متناسبم هستم، فقط اینجا بمن گفته شد تو هم میتونی بدنی رو داشته باشی که سالها فقط حسرتشو خوردی و حتی خودتو لایق فکر کردن بهشم نمیدیدی چه برسه داشتنش، ممنونم ازت استاد عزیزم که امید رو در دل هزاران نفر زنده کردی
برای ایجاد احساس لاغری فقط کافیه تو این سایت باشیم و هرچیزی رو که گفته میشه باور کنیم، اگه گفت تو هم میتونی متناسب بشی اونجوری که میخوای اگه این حرف حس خوبی در تو ایجاد کرد پس جنسش از خداست و باورش کن و ذهنتو که میگه نه نمیتونی کنترل کن و به صداش توجه نکن، اگه میگه تو هم لایق بدنی سالم و زیبا هستی و میتونی چیزی که میخوای رو خلق کنی پس باور کنیم و ذهنمونو ک میگه نمیشه کنترل کنیم، اگه میگه تو هم لایق پوشیدن لباسهای زیبا تو هر رنگ و مدلی باور کنیم چون از جنس خداست، اگه میگه تو حقته آزاد و رها باشی و بدون محدودیت زندگی کنی باور کن، اگه میگه تو هم میرسی به روزی که ذهنت آزاد میشه از چنگال پرخوری و میتونی یه زندگی عادی ولی سرشار از شادی و نشاط و لذت داشته باشی باور کن، باور کردن تمام اینها لیاقت لاغر شدن در من و تو به وجود میاره و کم کم عاشق خودمون میشیم و عاشق همین بدن و همه تلاشمونو میکنیم تبدیلش کنیم به شکلی که حقشه باشه، پس بمونیم تو این مسیر و نتیجه خودش نشون میده چقد این مسیر درسته
سلام
زمانیکه چاق شدم هیشکی یادش نیومد که خودشون مشوق من برای چاقی بودن وقتی باور ارثی بودن خیلی قوی تو ذهن من ریشه کرد دیگه خودمو لایق لاغری ندیدم، وقتی رژیم میگرفتم و باشگاه میزفتم هیچکدوم از مربی ها بهم نگفتن تو هم لایق یه زندگی عادی هستی گفتن باید سخت ورزش کنی و کلی غذا هارو حذف کنی و گهگاهی حق داری مقدار کم ازشون بخوری با هر بار شنیدن این حرف ها بدون اینکه خودم بخوام باور اینکه من لایق چاقی هستم بیشتر در من تقویت شد، اگه دوست داشتم پاهام لاغر بشه میگفتن باید انقدر با دستگاه رو پاهات کار کنی تردمیل بزنی ولی دیگه نخواه متناسب متناسب بشه تا حدی فقط لاغر میشه و من همیشه حسرت به دل برای پاهای لاغر حسرت به دل برای پوشیدن لباس زیرهای فانتزی چون من لایق تناسب نبودم و قبول کرده بودم سرنوشتم اینه لابد مصلحت این بوده، چقد ازین واژه مصلحت بیزارم چون اختیار زندگیمو از من میگیره و میده به خدایی که به بنده هاش سختی میده چون مصلحتشونه، اخه این چه خدایی بود برا خودم ساختم، فقط دلم میخواست برم اون دنیا ازش بپرسم مصلحتم چی بوده که چاقم، میدونی استاد وقتی گفتین تو هم میتونی همون اندامی که دلت میخواد و داشته باشی کل جهان بسیج میشه تو بهش برسی فقط باید باورش کنی فقط باید خودتو لایق بدونی انقدررر خوشحال شدم که دیگه با حسرت به لباسهایی که هیچوقت نتونستم بپوشم نگاه نکردم با خودم میگفتم اگه هنوزم نتونستم بپوشم اشکال از عملکرد و برنامه ذهنمه که اونجوری که باید تغییر نکرد نه مصلحت و خواست خدا و ارث و هزار تا دروغ دیگه
من حتما لایق پوشیدن لباس های زیبا هستم که خدا هدایتم کرد اینجا
من حتما لایق تجربه های زندگی با اندام متناسب هستم که الان اینجام
من حتما لایق دیدن خودم با اندام زیبا و متناسب هستم که الان اینجام
من حتما لایق یه زندگی عادی با فکر آزاد و رها از پرخوری هستم که الان اینجام
من حتما لایق اعتماد بنفس و شادی و لذت هستم که هدایت شدم اینجا
من لایق داشتن یه زندگی اونم هر جوری که به من لذت بیشتری میده هر جوری که من میخوام هستمممممم
استپ کاهش وزن که دیگه خیلی نامردی بود یعنی از اون مقدارم باید کمتر میخوردیم و بیشتر ورزش میکردیم تا از استپ خارج بشیم، بقول استاد سلول های بدنمون هر روز بی وقفه دارن کارشونو انجام میدن مگه میشه سلولها چند روز دست از کار بکشن که بخوایم استپ کنیم؟ من به تک تک سلولهای بدنم دستور میدم هر روز در جهت تناسب من تغییر کنن تا زمانیکه خودم به اون اندام ایده آل برسم و دستور توقف کاهش بدم، چون این منم که دستور میدم بدنم هم باید اجرا کنه، هر روز از سایز و وزنم کم میشه و من هر روز یه قدم به ایده آلم نزدیک میشم، اینجوری بهتره مگه نه (: