گام ۶: با رژیم لاغری می توان لاغر شد؟

سلام هیچ روشی ماروبه هدف نمیرسونه الا لاغری باذهن رژیم گرفتیم ولی نتونست بماکمک کنه باشگاه رفتن وپیاده روی هیچ کدوم نمیتونه انسان روبه لاغری دایم برسونه همیشه تورنج وعداب هستن افرادی که رژیم میگیرن فقط جسم روتحت فشارمیزاره اصل مغز باید اموزش ببینه که لاغری رویادبگیره وقتی جسم و هماهنگ بین ذهن وجسم اتفاق میفته من خودم قبلا ازدکتربرنامه میگرفتم بایدغذاهایی که دکترنوشته سعی کنیم بپزیم ازساعت ۷به بعدهیچی نخوریم یک روزروقرارمیدادروز ازادمنم تامیتونستم میخوردم بعدش حالم بدمیشد تاچندروز استرس داشتم چاق میشم ولی درروش ذهنی یادگرفتم تمام واکنش ها ازمغزما اتفاق میفته ودست اجرامیکنه ماوقتی یادبگیریم کنترل مغز رو اونم باگوش دادن به فایل ها وانجام تمرینات واجرا یادگرفته ها همش کمک میکنه ماوقتی لاغری رویادبگیریم اونوقته لاغرمیشیم خیلی راحت چاقی ربطی به ارث وژنتیک نداره تفاوت فردچاق ومتناسب فرمان مغزی انهاست وقتی یک غذایی میخوریم مابافکرکردن اونوتبدیل به چاقی میکنیم توبدن درموردغذاها همیشه نگرش منفی داشتیم که چاق کنندست ولی درروش ذهنی یادگرفتیم هیچ ماده غذایی چاق کننده نیست وازغذاها نترسیم 

               به نام الله

سلام درود 

الحمدلله که باز هم در مسیر زیبای تناسب فکری هستم 🥲

الهی شکر که دوباره موجی از آگاهی به دریای زندگیم اضافه شد🥰

چقدر گام امروز پر از آگاهی و لذت بود

گامی که با خوندن و گوش دادن به فایل صوتی اون کاملاً مطمئن شدم که مسیر درست همین مسیره

من قبلاً یک بار با شک و دو دلی این مسیر را رفتم و نه تنها نتیجه نگرفتم بلکه اوضاع من خیلی بدتر شد

اما اینکه باز هم برگشتم به این مسیر اتفاقی نیست قطعاً این راه درسته چون من به خدا توکل کردم

دیگه تو دلم از این مسیر شک و تردید ندارم و امروز مهر تایید این مسیر به دلم خورده شد

خیلی وقت بود که مطمئن بودم این مسیر درسته اما امروز اطمینانم خیلی بیشتر شد🥲

من کلاً با رژیم گرفتن موافق نیستم

با این حالی که موافق نبودم اما همیشه وقتی که با رفتارام نگاه می‌کنم می‌بینم که عین افراد رژیمی رفتار می‌کنم

خیلی چیزها رو نمی‌خوردم واسه اینکه احساس می‌کردم چاق کننده هستند

و حتی اگه یکم از اون‌ها می‌خوردم احساس چاقی خیلی زیادی رو رک می‌کردم به حدی که همین دیروز اینقدر توجهم به روی جسمم بود ه حتی وقتی غذا خوردم احساس می‌کردم که قراره کلی چاق بشم

اما خدا را شکر تونستم خودم رو کنترل کنم و این احساس لاغری رو دوباره به خودم برگردونم🥰

الان فهمیدم که این رژیم چه بلایی به سر زندگی من آورد

یاد خاطراتی که با رژیم داشتم می‌افتم

چقدر عصبی بودم و هر چیزی که می‌خوردم مایع استرسمم بود و اینقدر خودم رو ضعیف می‌دونستم که به حتی یک گرم برنج هم قدرت چاق کنندگی داده بودم

امروز قصد داشتم ناهار نخورم اما تا وقتی که ناهار رو دیدم فهمیدم که دلم می‌خواد بخورم

الان که به این رفتارم فکر می‌کنم کاملاً متوجه می‌شم و برام اثبات میشه که فرمول‌های ذهنی ما اصلاً کاری به اراده و تصمیم ما نداره 

کاملا بهم ثابت شد که من دارای ذهن چاق هستم و برای درست کردنش اصلا نباید با روش های بیرونی عمل کنم 

چون این یک پروسه هست و کاملا آموزشی.

ما نمیتونیم بایک کار عملی و بیرونی یک چیزی درونی و آموزشی رو یاد بگیریم

تازه جالب اینجاست که این رژیم گرفتن اصلاً به ما کمک نکرد که ما رفتارهامون واقعاً شبیه یک فرد متناسب بشه شاید چند روز بود زور و رنج تونستیم رفتار درستی رو نشون بدیم اما توی همون زمان هم ما در حال جنگ با ذهن خودمون بودیم و حالمون بد بود

چون داشتیم برخلاف دستورات مغز عمل می‌کردیم و این باعث می‌شد که ه محض رها کردن اون رژیم مغز بیاد تمام اون زمانی رو که بر خلاف میلش انجام می‌دادیم رو جبران کنه و خیلی با سرعت ما رو چاق (با رفتارهایی مثل حرص و ولع)

تازه ما یاد گرفتیم که روش درسته که هم روح و هم جسم ما رو با هم متناسب کنه پس این رژیم نمی‌تونه این کارو بکنه چون حتی جسم ما رم اگه به خوبی لاغر کنه ضربات روحی بسیار زیادی رو بهمون وارد می‌کنه

ما باید فرمول‌های ذهنی رو تغییر بدیم

این کار چطور انجام میشه؟!

از طریق دیدن و شنیدن آگاهی‌های درستی به ذهنمون وارد کنیم چون مغز ما فرمول‌هایی رو که توی ذهنمون ثبت کردیم رو به واقعیت جسممون می‌رسونه

اصلاً این پروسه برای تمام جنبه‌های زندگی هست

نحوه کار مغز اینطوره که اول میاد چیزهای زندگی تو رو به تصوراتت ربط میده

مثلاً خوردن نوشابه را به چاقی ربط میدن

و همین باعث میشه که تو تا بخوای نوشابه بخوری آلارم بده و تو احساس چاقی و انتظار چاقی داشته باشی

بعد از این انتظار رفتارهایی از تو سر می‌زنه مثل زیاده‌روی کردن توی خوردن نوشابه ( چون مثالم نوشابه بود دارم با نوشابه می‌گم)

و همین رفتارهای اشتباه تو به عادت‌های اشتباه تبدیل میشن و کم کم جسم تو و ذهن تو چاق و چاق‌تر می‌شن

البته اینو باید بدونیم که اول ذهن ما چاق می‌شه بعد میره سراغ جسم

این رو می‌تونیم توی افراد لاغری ببینیم که بعد از سال‌ها چاق شدن

این به ما ثابت می‌کنه که بله ترس از چاقی داشتن یا به چاقی فکر کردند و بالاخره تونستن اون رو توی مغزشون باور کنند و چاق بشن

پس به اندازه‌ای که مغز شما لاغر بشه و انتظار لاغری داشته باشی تو لاغر میشی

حالا یک چیز دیگه هم بهتون بگم در مورد وزن کردن

این وزن کردن می‌تونه بلای خیلی بدی سر ما بیاره🥺

اولاً اینکه اگه می‌خوای خودتونو وصل کنید این رو در نظر داشته باشید که هر عددی می‌بینید دقیقاً بهترین حالت خودتونه چون شما خواستید و شده پس نباید نگران بشید ا ترس داشته باشید از اینکه چاق‌تر بشید

اگر نمی‌تونید این رو رعایت کنید پس لطفاً به خودتون ظلم نکنید و خودتون رو وزن نکنید چون این باعث میشه که دلسرد بشید

من قبل از اینکه دوباره شروع کنم به اومدن توی این مسیر اوایل یا اواسط مدرسه که بود

رفتم خودم رو وصل کردم و توی عددی بودم که تا حالا تجربش شاید نکرده بودم

منی که خودم رو به ۴۰ و ۳۹ کیلوگرم رسونده بودم

اون موقع توی وزن ۵۰ یا ۵۱ کیلو بودم

با این حال اصلاً از خودم توقع چاقی نداشتم می‌دونستم که شاید چند کیلو با وزنم اضافه شده باشه چون واقعا مثل بعضی از دوستان لاغرم بودم

توی ذهنم می‌دونستم چند کیلو بهم اضافه شده اما وقتی این عدد رو دیدم خیلی ترسیدم و بیشتر به بدنم نگاه کردم و گفتم من چاق شدم

حالا جالب اینجاست که هیچکس اینو باور نمی‌کرد همه من رو لاغر می‌دیدند طبق همون دیدی که خودم به خودم داشتم

و وقتی به دوستان می‌گفتم ، خیلیاشون می‌گفتن که شاید استخونات سنگینه

چون من قبل از وزن گرفتن خودم رو دوست داشتم جلوی آینه احساس لاغری داشتم اما واسم به خاطر ذهن چاقم و یه سری از رفتارهای اشتباهم می‌دونستم که چاق شدم بعضی وقتا احساس چاقی داشتم

اما هیچ وقت روزی که خودم رو وزن کردم احساس چاقی نداشتم

می‌خوام اینو بگم که اون عدد وزنی به خاطر همین فرمول‌ها به وجود اومده

و اون احساسی که ما داریم می‌تونه دید بقیه رو نسبت به ما هم تغییر بده

تا وقتی که هیچ فکری به عدد وزنی نداشتم مم یک فرد لاغر می‌دیدند اتفاقا خیلی هم شوخی می‌کردن در مورد همین لاغریم

همه از اون روز به بعد واکنش بعضی از دوستام تغییر کرد

اصلاً واکنش خودم با خودم تغییر کرد منی که وقتی یه لباس می‌پوشیدم خودم رو می‌دیدم لذت می‌بردم که من توی وزن ۴۰ و خوردی هستم

اما بعد از اون روز استرس داشتم که آیا بقیه چه جوری منو می‌بینن

هنوزم میشه که بعضی وقتا اینطور بشم

اما دیگه نباید اینطور باشه و باید به همون دختر خوش اندام اون موقع‌ها فکر کنم چون قراره به همون برسم ه واقعیت منم همونه چون خیلیا منو هنوز که هنوزه همونطور لاغر می‌دونن🥲

این بار از مسیر درست و برای همیشه اون دختر لاغرو دوست داشتنی باقی می‌مونم

چون وقتی آموزش ببینم دیگه محاله یادم بره به اذن الله

الهی شکر که آگاه شدم

 بسیار سپاسگزارم از استاد عزیزمون که این سایت رایگانو تهیه کردم

یاعلی

به نام خداوند بخشنده و مهربان.

استاد سلام من درحال اتو کردن لباس و مرور این فایل بودم،الان اتو را زدم استپ تا بیام کامنت بزارم خب تو کامنتهای قبلی درمورد انواع رژیم هام گفتم،یادمه رفتم دارو گیاهی فصل سرما بود بهش گفتم بستنی بخورم گفت الان فصل سرما هست نخور تا تابستونم لاغر میشی و هفته ای یدونه بستنی کیم میخوری. من همونجا گفتم بیخیال من هفته ای یدونه کمه من روزی دوتا میخورم حالا هفته ای یدونه پس اونم بیخیال شدم. اینو گفتم که بگم رژیم نتونست نگرشی در خوردن و نخوردن بستنی روی من ایجاد کنه ولی با بودن در این سایت تونستم گاها روزها و گاهی یک هفته میشه که اصلا بستنی نمیخورم. خخخ افرین بخودم و به پیشرفتم دست جیغ هوررا.

استاد دیروز استوری یکی از دوستانم را دیدم درمورد گروه بی تی اس بود که نوشته بود جیهوپ (عضوی از گروه بی تی اس) :سربازی برام یک دوره جدیدی تو زندگی بود و باعث شد چیزهای جدیدی را تجربه کنم و یاد بگیرم.

دوستم در ادامه نوشته بود اما با برنامه ران جین(برنامه کمدی و فان) به تنظیمات کارخونه برگشت (یعنی به همون جیهوپ قبل سربازی و جنگولک بازی ها خخخخ)و من کلی خندیدم به این جمله گفتم واقعا همینطوره الان که شما این حرفهای قبل رژیم و بعد رژیم و حین رژیم را زدید این مثال یادم اومد گفتم آره ببین ماهم رژیم برامون مثل دوره سربازی بود اما بعد از رژیم برامون حکم برنامه ران جین را داشت و برمیگشتیم به تنظیمات کارخونه خخخ. واقعا تا نگرش عوض نشه تا اون قطعه درست جایگزین قطعه خراب نشه ما نمیتونیم با رژیم و ورزش و …لاغر بشیم و همواره به تنظیمات کارخونه برمیگردیم. سپاس استاد عزیز از شما بابت تهیه این فایل زیبا. بوس بوس

سلام همه مادرگذشته ازرژیم برالاغرشدن‌ استفاده میکردیم مقطعی بودوبخوادکامل جوابگوبدن باشه اصلا بقوا استادمثال قطعه ماشین روزدن دراین فایل درموردرژیم هم اینجوررژیم به همه بدنها جواب نمیده وحرکت نهایی وتاثرنتیجه بخش روانسان نمیدونن ودچارشک وتردیدمیشویم رژیم یعنی تغییرتنوع موادغذایی ومیزان مصرف بماکمک کنه مغزانسان مرکز فرماندهی بدن هست رفتارغذایی یامیل درونی بقول افرادچاق اشتها مغزما تعیین میکند ممکنه توفکرخوردن پیتزا نبودیم ولی درمهمانی بماتعارف میکنن ونا یهوتصمیم میگیریم پیتزابخوریم درواقع مغزما این فرمان روصادرمیکنه ولی صدورفدمان درفردلاغر یجوردرچاق ها جوردیگه ربطی به ارث وزنتیک نداره مغز فردچاق رفتار روتحلیل میکنه درمورد هرچیزی که میخوره وهی مرورمیکنیم دردهن درواقع یجورفعالیت مغزی ودهنی هست تصویرسازی درذهن هست مغزهمه ایناروبعنوان ارزووعلاقت رو اجرامیکنه افرادمتناسب بع اون غذافکرنمیکنن وترسی ندارن همیشه متناسب هست بهترین روش باذهن به صلح رسیدن وارام بدون عجله عادت روترک کردن برالاغری نیازداریم بفرمان مغز نگرش درموردغذاتغییر کند بعدجسم شروع میکنه به تغییر مغز براساس شنیدها ودیدها تغییرمیکنه 

بسم الله الرحمن الرحیم.

سلام خدمت استاد عزیز و همه دوستان.

چقدر زیبا در این فایل نحوه عملکرد مغز و ذهن را توضیح دادید. مغز ما به دو صورت عمل میکند:

۱,تحلیل آنچه انجام میدهیم نسبت به اطلاعاتی که وارد مغز کردیم:مثلا پیتزا خوردن به چاقی

۲,دستوراتی که صادر میکند برای واکنش نشون دادن در برابر مواد غذایی:مثلا سیر هستیم و با یک جعبه شیرینی مواجه میشویم.

یاد گرفتیم عوامل بیرونی مثل رژیم گرفتن و ورزش کردن تاثیری در فرمولهای مغزی ما ندارند و با این کار فقط داریم با مغز جنگ میکنیم و همیشه مغز پیروز میدان هست. ما دچار واکنش های عصبی میشیم و در نهایت شکست میخوریم.

یاد گرفتیم به اندازه ای که فرمولهای مغزی ما تغییر کند جسم ما نیز تغییر میکند هر انتظاری داشته باشیم همون پیش می آید. 

رژیم هایی که من گرفتم:دکتر تغذیه:خب بله اون زمان خوب بود ولی تا کی میتونستم قرص بخورم و ورزش کنم و خرج دکتر تغذیه کنم تا متناسب بمونم و به محض رها کردن باز هم چون انتظار چاقی داشتم دوباره چاق شدم.

رژیم کیتو:خب فقط گوشت،ضد کربن هیدرات. تا کی میتونستم در مقابل مواد غذایی ایستادگی کنم،مسافرت نمیتونستم دائم گوشت بپزم و… خب بعد از رها کردن آن هم من انتظار چاقی داشتم و طبیعتا چاق شدم ولی الان دیگه انتظار چاقی کمتری دارم نسبت به گذشته و طبیعتا کمترم چاق میشوم در حقیقت دارم لاغر میشم.

با سپاس فراوان.

سلام 

من بارها رژیم گرفتم یادم یک بار نتیجه گرفتم ولی دوباره به وزن اول برگشتم 

همیشه هر چیزی می‌خوردم در ذهن می گفتم که این  غذا مرا چاق می‌کنه و فرمول مغزی من روی چاقی بود وعلت این بوده نه غذا خوردن 

سلام من سال ها دنبال روشی بودم تابتونم جلوی پرخوری هاموبگیرم بگفته استاداصلاچشام سیرنبودبادیدن هرموادغذایی انگار هوسم بیشترمیشد دوست داشتم فقط بخورم انگاراین خوردن ها بهم لذت میداد من روزبه روزچاق وچاقترمیشدم باشگاه میرفتم ولی تنبل بودم دوست داشتم سریع ورزش کنم زودتمام بشه برم خونه بخورم یاهمیشه بدنم خسته ومن کسل بودم همش حس مریض بودن داشت انگارحس سیری رونمیفهمیدم رژیم ازدکارگرفتم انجام میدادم اکثراوقات خراب میکردم بیشترازبرنامه میخوردم وعذاب وجدان میگرفتم همیشه میگفتم من لاغرنمیشم نقطه سیری روتشخیص نمیدادم انگارفرمانی به مغزم صادرنمیشدولی به لطف خدا اشنایی بالاغری خیلی خوشحالم ازدست غول چراغ جادومثل رژیم راحت شدم غذاخوردنم اگاهانه شده وهیچ ترس ولعی ندارم دیگه پرخوری ندارم همچی میخورم بالذت وزندگی برام لذت بخش شده اعتمادبنفسم بالارفته انگارقدرتم بیشترشده خدایاشکرت

روی این گام‌ می‌خوام یک هفته بمونم. یعنی همین تمرین رو انجام بدم که:

«موفقیت و شکستهامون رو در طول روز از بابت به موقع و به اندازه خوردن ثبت کنیم.» 

و

اینکه دنبال درونی  احساس سیری و گرسنگی باشم .

سلام به همه

جالب بود

توی رژیم می‌خوایم به بدنمون بگیم چه غذایی را چه مقدار و چه وقت بخوریم، میخواهیم از بیرون برنامه بدیم به رفتار جسممون. در حالی که فرمان از مغز صادر میشه، پس وقتی رژیم بگیریم باید جلوی فرمان مغز بایستیم و مقاومت کنیم که همیشه منجر به پیروزی مغزه.

پس به جای رژیم میریم سراغ متقاعد کردن مغز، اون هم از راه منطقی کردن این که اون چیزهایی که باعث میکردی باعث چاقیه واقعی نیست.

تصویر سازی درست کن و نگرش مغزت رو تغییر بده تا فرمانهایی منجر به متناسب شدن صادر کنه.

             به نام الله مهربانم

سلام

الحمدلله رب العالمین

که یک روز دیگر هم به من فرصت زیستن در این کره خاکی را داد

یک روز دیگه برای تغییر کردن و رسیدن به اوج را به من هدیه داد

اول از تجربه خودم درباره رژیم‌ها میگم و بعد سناریویی که باید انجام بدم رو میگم

تجربه کلی من از رژیم‌ها چی بود؟!

زمانی که محدودیت داشتم نه تنها این رفتار بعد از رژیم برای من باقی نموند بلکه همون موقع هم با هزار سختی و رنج و عذاب خودم را محدود می‌کردم

طوری شده بود که از چیزهایی که واقعاً قبل از رژیم هم خوشم نمی‌اومد در هنگام رژیم دلم از اون‌ها می‌خواست

مثلاً من علاقه اصلاً به تیتاپ ندارم

اصلاً از اینجور چیزا خوشم نمیاد

اما توی رژیم وقتی چشمم به این چیزا می‌افتاد اصلاً یه جوری می‌شدم منی که اصلاً از این مدل کیک‌ها خوشم نمیاد

همونطور که استاد گفتن رژیم گرفتن مثل این می‌مونه که لباس جنگ پوشیدی و داری با ذهنت می‌جنگی

ذهن ما و فرمول‌های ذهنی ما به دو صورت کار می‌کنند

اول تحلیل اون اطلاعاتی که به ذهن دادی و بعد نتیجه اون‌ها رو ربط دادن به اون تصویر ذهنی

این رو خوب می‌فهمیم

بارها یک بیسکویت یک کیک خوردیم که  همون موقعی که داشتیم می‌خوردیم یا همون موقعی که داشتیم بهش فکر می‌کردیم که بریم اون رو بخوریم نتیجه اون رو چاقی می‌دونستیم

چیزی که اصلاً در ذهن افراد لاغر وجود نداره و اون‌ها یک جور دیگه‌ای تحلیل می‌کنند و نتیجه میدن به خوردنشون

و کار دوم ذهن ما اینه که

طبق همون پردازش اطلاعات و تصویر ذهنی تو دستوراتی رو صادر می‌کنه که تو به غذا واکنش نشون بدی

بارها شده گشنه نبودیم و یک خوردنی رو دیدیم و تحریک شدیم به خوردن آن

همین چند دقیقه پیش داشتم به خوردن بیسکویت فکر می‌کردم

فهمیدم که من وقتی به اون فکر می‌کنم احساس چاقی می‌کنم

و بعد تحریک میشم به خوردن اون

بعد که برادرم گفت گرسنه هستم و رفتم براشون بیسکویت بردم با دیدن اون‌ها تحریک شدم و منم خوردم

این نشون میده که همه چیز از ذهن ما شروع میشه

و فکری که در ذهن تو مرور می‌شه بر تصویر ذهنی خودت و احساست و در آخر روی جسم تو تاثیر می‌گذارد

اگر می‌خواهیم غییر کنیم و دیگه این تحریک‌ها رو نبینیم و مانند افراد لاغر زندگی کنیم رژیم راه درستی نیست

ما هممون می‌دونیم که بلافاصله بعد از رها کردن رژیم احساس چاقی می‌کردیم و فکر می‌کردیم که حتماً باید زجر بکشیم تا لاغری خودمون رو حفظ کنیم

من اینطور بودم و اگر توی همون رژیم هم دست از پا خطا می‌کردم بلافاصله انتظار من از خودم چاقی می‌شد و این شاید به واقعیت هم تبدیل می‌شد

خلاصه کلام اینکه یک رفتار بیرونی نمی‌تونه فرمول‌های ذهنی ما رو عوض کنه

همونطور که با فرمول‌ها و اطلاعاتی که از چشم و گوش به مغزمون دادیم و در خودمون فکر و احساس چاقی رو به وجود آوردیم و خیلی راحت چاق شدیم دقیقاً به همون صورت باید لاغر بشیم چون ما قبل از اینکه چاق بشیم و این استارت چاقی در ذهن ما زده بشه لاغر بودیم و در اون موقع نه رژیم بودیم

و نه کار دیگه‌ای انجام می‌دادیم

من دیگه سمت رژیم نمی‌گیرم چون نمی‌خوام با ذهن عزیزم درگیر بشم من فقط ‌ می‌تونم با اطلاعات درست به اون دادن بهش کمک کنم و اون هم دستور عالی لاغر شدن رو به مغز من بده و مغز من که فرمانده کل بدن هست و من نمی‌تونم روی حرفش حرف بزنم و حتی اگه با جنگ بر اون بلند بشم اون پیروز میدانه چون بالاخره من کم میارم

این دستور را به جسم من بده و جسم من بدون هیچ زجر لاغر بشه

اگر می‌خوایم فرمول‌های ذهنی رو تغییر بدیم نیاز به زمان داره و این کار با رژیم و هر روش دیگه‌ای شدنی نیست

همانطور که با خوردن یک قرص و یه روش که به جسم ما فشار بیاره نمی‌تونیم زبان انگلیسی را یاد بگیریم

اصلا این خیلی خنده داره که بخوایم با فشار جسمی یک چیزی رو یاد بگیریم یک چیزی که با ذهن یادگیری اش صورت می‌گیره

این کار شدنیه

اگه الله با ما باشه و به او توکل کنیم این کار حتماً و حتماً شدنیه

او ما رو هدایت کرده پس به همان توکل می‌کنیم و اطلاعات صحیح رو ه مغز خود می‌دهیم

و من سناریوی این بخش رو در دفترم نوشتم کارهای لذت بخشی که خانم نگار عزیز گفته بودند انشاالله که بتونم عالی انجامشون بدم

استاد واقعا ممنونم از توضیحات عالی شما و خدا قوت هم به شما هم به خانم نگار عزیز با این نوشته جذابشون

امیدوارم که روزی در این سایت پر بشه از موفقیت‌های افراد کوچیک و بزرگ انشاالله

الحمدالله

به امید اون روز

یا حق مدد

به نام خداوند آسمان آبی

این گام تعجب کردم چرا تمرینی مثل گام های قبل ندارد وقتی ویدیو را نگاه کردم متوجه شدم این به عهده خودمه که بنویسم هر آنچه در این راه دیدم و بنویسم تجربه های خودم بنویسم شاید زیاد و طولانی بشه اما اینجا شده پناهگاه من برای نوشتن.

در ۸ سالگی با فشار مادرم رژیم گرفتم اتفاقا وزن خوبی کم کردم همه تشویقم کردند منم بچه بودم زیاد متوجه نبودم و رعایت میکردم اما بعد از ۲ ماه رهاش کردم در سن ۱۵سالگی با فشار مادرم که میگفت دفعه قبل بچه بودی الان بزرگتر شدی میفهمی و میتونی همت کنی و یهو کم کنی فقط هفته اول خوب پیش رفت با اینکه ورزش هم میکردم اما وزن اضافه کردم وقتی ۱۶ سالگی کارشناس تغذیه ام عوض کردم فکر میکردم تعویضش باعث میشه برنامه بهتر باشه و منم اراده ام قوی کنم میتونم اینبار لاغر بشم ورزش نکردم اما از حق نگذریم لاغر شدم و فکر میکردم هرچقدر کمتر بخورم زودتر لاغر میشم یک هفته لب به خوراکی قندی و چرب و نمکی نزدم یعنی خوراکی های ساده هم کمتر از آدم معمولی مصرف میکردم اما بعد از یک هفته دوام نیاورم رژیمم شکستم و به خوراکی حمله کردم وقتی فهمیدم استوپ وزن شدم از همه جا نا امید شدم و بطور عصبی غذا میخوردم مدام با خودم تکرار کردم من خیلی اراده ام ضعیفه من نمیتونم من یه بازنده ام رژیمم را بازم رها کردم و طی ۲سال علاوه بر ۲۰کیلوگرم اضافه وزنم ۱۶کیلوگرم دیگر هم اضافه کردم اینها فقط گوشه ای از خاطرات آن دوسال منم است که احساسات بدی که در آن دوسال داشتم قابل توصیف نیست با هزاران مشقت گذشت تا تابستان پارسال که رژیمی جدید کارشناس جدید و اراده ای تازه نفس و تصمیمی جدی که دو نوع رشته ورزشی ، پیاده روی روزانه و رژیم غذایی سختگیرانه اوایل کاهش وزن خوبی داشتم و هربار که برای معاینه میرفتم همه تشویقم میکردند منم خوشحال برمیگشتم ادامه میدادم اما بعد از چندماه رژیم خسته شده بودم ریزش مو شدید گهگاهی تا مرز بیهوش شدن میرفتم بعد از مدتی به همه چی حمله میکردم کافی بود یک قاشق بیشتر میخوردم ذهنم بیخیال ماجرا نمی شد مدام با خودم تکرار میکردم نکنه چاق بشم ، اینو خوردم ؟ دیگه چاق شدم چون خارج از برنامه شورع کرده بودم به خوراکی و غذا خوردن پس برنامه های کالری شمار نصب کردم یا ورزش هام بیشتر کردم وزن اضافه کردم نمیخواستم تسلیم بشم مثل دفعات قبلی هروز قول میدادم لب به چیزی نزنم یا ورزش هایم را بیشتر کنم اما همه را میشکستم و بیشتر از قبل نا امید تر و عذاب وجدان و گناه داشتم هروز تعهد میبستم اما شکست در پی شکست که ناگهان با تناسب فکری آشنا شدم (در داستان هدایت من نوشتم)  من وقتی مطالب مطالعه کردم گوش دادم متوجه شدم تمام مدت در تلاش برای چاقی بودم روزای اول که فکر نمیکردم راست باشه و بعد از یک ماه نمیخواستم قید رژیم را بزنم اما وقتی کمی بیشتر مطالعه کردم و گوش دادم متوجه شدم آن چیزی که من میخوام اینجاست ، هرچقدر بخوام خودم را متقاعد کنم که نه راه قبلی بهتره فقط یک تعصب بیخود است آن راه برای کوتاه مدت پاسخگوست برای منی که میخواهم تا همیشه لاغر و متناسب بمانم این راه همان است هنوزم شک دارم به راهم اما این شک باعث نمیشه از این راه دست بکشم این شک میگه آیا لاغر میشی ؟ یعنی میتونی؟ یعنی میشه؟ باید به همان ذهن یا مربی چاقی بگم بله که میشه اگر من باور داشته باشم که من لیاقت لاغری دارم لیاقت متناسب شدن دارم و هروز گوش بدم و استمرار داشته باشم بالاخره آن قطار با تمام واگن هایش حتی آخرین واگن وارد مسیر لاغری می شود و جسم من تا همیشه از چاقی رها میشود و متناسب میمانم.

به نام خدای مهربانم که هر لحظه هادی و حامی من هست .

سلام ،وقت همگی بخیر 

من در بهترین حالت خودم شاد و پرانرژی و با انگیزه ی فراوان در مسیر تغییر کردن هستم و با حال خوب  به دنبال تحقق  رویاهام و اهدافم در این دنیای مادی هستم .

رژیم برای من در گذشته تنها راه قابل قبولی بود که میتونستم  لاغر بشم و اگر در کنار اون ورزش  هم میرفتم دیگه برام   چه بهتر بود و باورم این بود که این دو کار با هم باعث میشه من   بهتر  هم لاغر بشم و انصافا هم از این راه بارها عالی  نتیجه گرفتم که چند باری در سایت توضیح دادم  و  اما قبلا هم در سایت  گفتم مشکل من این بود که من نمیتونستم اون وزنهای کم شده رو نگهداری کنم بعنی به محض رسیدن به وزن دلخواهم  نمیدونم چی میشد که کم کم وزنم برمیگشت البته حالا دیگه میدونم چی میشد بدن من  به خاطر اون همه رژیم سنگین دچار قحطی میشد بدن من حرص و ولع پیدا میکرد بدن من دیگه نمیتونست با ذهنم مبارزه کنه و کم میوردم  و دوباره به فرمانهای مغزی چاقی برمیگشتم و به اونها پاسخ میدادم .

یادم میاد من بارها در دوران چاقی رژیم گرفتم و همیشه خودم هر چی صلاح میدونستم  که چاق کننده هست نمیخوردم و کم خوری میکردم و لاعر میشدم اما دو بار اخر که خیلی چاق شده بودم یک بار در دوران بارداری و یگ بار در  دوران شیردهی بعد از زایمانم  به توصیه ی یکی از پزشکان تصمیم گرفتم از کارشناس تغدیه استفاده کنم تا راحت تر لاعر بشم و یادم میاد من از  بس چاق بودم از جسمم و از  غذا خوردن تنفر داشتم و با رژیم های اون فرد چقدر هر ماه لاغر تر میشدم و در مدت زمان کوتاهی وزنی حدودا سی یا سی و خورده ای کم کردم و چقدر باشگاه و در اون مطب پیش همه تشویق شدم اما خب چی اون کارشناس من رو  در تنوع غذاها و مقدار غذاها و زمان غذا خوردن به شدت محدود کرده بود .و اما حالا متوجه میشم با اون کار کارشناس تغذیه چقدر خودم رو نابود کردم چون به طور غیر مستقیم من به خودم میگفتم من بلد نیستم چه مقدار غدایی از چه نوعی در چه زمانی باید بخورم و یکی دیگه باید برای من اینها رو تعریف کنه تا من اجرا کنم و  چقدر با این راه  نادرست من به اعتماد به نفسم و به عزت نفسم و توانمندی هام و به خود باوریهام  ضربه زدم .

 اما من الان  دیگه آگاهم که  تمام فعالیتهای بدن تحت کنترل  مغز ما در بدن اجرا میشه و این خوردنم یکی از همین فعالیتهاس که تحت کنترل معز ما هست و خوردن  چیزی دیگه نیست بابا این  خوردن هم یک فعالیت مثل بقیه ی فعالیتها  در جسم من  مثل پلک زدن و گردش خون و سلول سازی و … در بدن هست پس باید به جسم خودم اعتماد کنم نه به هیچ کس دیگه و اگر الان به من بگن مثل گذشته دوباره بیا در این راه رژیم  بگیر هرگز قبول نمیکنم و به این کارها خندم میگیره چون جسم من خودش  هوشمند هست و اون  هر وقت نیازبه غدا د اشته باشه یا نداشته باشه به من اعلام میکنه و من باید اون علایم رو بشناسم و  درست به اون  نیاز جسم پاسخ بدم و اما حالا چطوره همین مغز در در بدن یک انسان باعث تناسب اون میشه و در بدن یک انسان دیگه باعث چاقی میشه ؟؟

شاید در گذشته میگفتیم نه بدن این افراد چاق فرق داره  یا اینکه این چاقی ژنتیک هست و یا اینکه چاقی به خاطر مواد عدایی هست و یا به خاطر اشتهاهست که در جسم چاق ها هست و در جسم لاغر ها نیست و….

اما خیر تفاوت چاق ها و لاغرها در فرمانهای مغزی اونها  هست .

ذهن فرد چاق کلی فرمول چاقی داره و اما فرد لاغر هیچ فرمول چاقی نداره مثلا به هر دو فرد پیتزا بده فرد لاغر با خیال راحت به اندازه میخوره  و تموم اما فرد چاق کلی افکار نادرست داره که الان چاق میشم و چون غذا سنگین هست نباید بخورم و با ترس و نگرانی یکم میخوره اما چاقتر میشه و مغز ما هم چون میبینه در ذهن  فرد چاق افکار چاقی مرور میشه و اون فرد  داره به چاقی توجه میکنه  چاقی رو برای اون فرد به ارمغان میاره چون برای مغز ما فرقی نداره ما از اون چیزی که بهش توجه میکنیم  خوشمون میاد یا بدمون میاد اون هر چیزی رو که ما بهش توجه میکنیم برامون براورده میکنه .در حالی که هیچ فرد لاغری این افکار رو مرور نمیکنه و اما اگاه باشیم که  تمام افراد  چاق موقع خوردن و بعد از خوردن ترس از چاقی دارن  و معز  اونها این رویا رو به واقعیت تبدیل میکنه .

.

و اما ذهن چاق چون  توسط دوستان. و خانواده و …دست کاری شده خیلی  از فرمولهای چاقی  رو یاد گرفته  و با  برخورد به هر مواد غدایی تحریک به خوردن میشه و اما لاغرها در هر شرایطی نمیخورن و خیلی راحت میگن ما مسیر هستیم و عدا نمیخورن و خیلی وقتها میگن اصلا  غذا از گلوی ما پایین نمیره و ما چقدر در گذشته این حرفها برامون عجیب بود و درکشون نمیکردیم و این تفاوت رفتار به خاطر تفاوت ذهن های ما هست .

من خودم در گذشته  چقدر فرمول چاقی داشتم مثلا 

چون اومدم مهمانی هر انچه در توانم هست باید بخورم

چون اسراف نشه باید تا ته غدا رو بخورم 

چون پولش رو دادم باید تا تهش رو بخورم 

جون اومدم تولد و پول دادم باید هر چی به من داده میشه بخورم که تلافی بشه 

چون …

اینقدر از این فرمولها در ذهن من ذخیره بود که بدون اینکه من  کاری  کنم در موقعیتهای این چنینی  خود به خود شروع به خوردن میکردم و همیشه رژیم من رو همین فرمولها ی چاقی خراب میکردن پس جلوی فرمانهای مغزی رو نمیشه گرفت مثل این هست که من بخوام بدوم اما ضربان قلبم بالا نره همیشه ادم خندش میگیره پس خوردن یک فعالیت مغزی هست .

من باید روی مغز و ذهن خودم کار کنم تا در خیلی  از جنبه ها مثل ترس از خوردن. و تفکیک مواد عذایی و … بازم  بهتر بشم  و فرمولهای چاقی در ذهن من  هنوزم کمرنگ تر  بشن 

یک فرد چاق خوردن رو ربط میده به چاقی و اما بعضی  افراد چاق و یا لاغر  کنار این ربط دادن غدا به  چاقی به بیماری هم  اون رو ربط میدن اتفاقا من چند روز پیش داشتم با  شخصی که بسیار لاغر هست صبحت میکردم و خیلی واضح متوجه شدم که این شخص  وقتی یکم شیرینی و یا عذای چرب میخوره میگه الان سرم گیج میره و حالم بد میشه و نمیتونم بخورم هر وقت میخواد  چیز شیرین یا چرب  بخوره  سریع ربطش  میده به سر گیجه و چربی خون و  نمیخوره یعنی در ذهنش فکر چاقی نیست از ترس چاقی نیست که نمیخوره بلکه از ترس حال بد و سر گیجه هست که نمیخوره و کاملا این قضیه برای من روشن شده و اما دیشب در تولد یکی از فامیل های نزدیک بودیم  چندین فرد تپل  بودند که با هم  رژیم داشتن و  همش به هم میگفتن این رو نخور چاق میشی و یا بهم تدکر میدادن این رو  میتونی بخوری چون کالری نداره و مرتب حواسشون به همه چیز بود اما خود من با اموزشها ملاکم  فقط سیری و گرسنگی در جسمم بود یعنی  برای شام که ساندویچ بود چون واقعا گرسنه بودم در حدی که  قار و قور شکمی داشتم  به اندازه نیازم ساندویچ خوردم و چون سیر شدم دیگه برنداشتم و اما  برای  انواع دسرها  چون سبر بودم خیلی راحت  از اونها میگذشتم مثلا  کیک نخواستم نخوردم پفیلا نخواستم نخوردم میوه نخواستم نخوردم پفک چند دونه کم بردم و دیدم سیرم نخوردم واقعا برام جالب بود همش به خاطر این دوره های استاد هست  که من بدون اینکه نیاز به دکتری یا رژیمی باشه خودم با توجه به نیاز جسمم انتخاب میکردم و میخوردم و از همه ی اون افراد رزیمی و خیلی ها هم لاغر تر بودم اما بقیه ی چاق ها طبق برگه و اون محدودیتاشون غدا میخوردن و بسیار هم از بقبه و گذشته ی خودشون که من یادم هست  چاقتر بودم  .

من در جمع دیشب کاملا رفتار متناسب ها رو زیر نظر داشتم واقعا مغز چاق ها و لاغر ها متفاوت بود لاغرها  با دل راحت  به مقدار مورد نیاز خوردن و چقدر  رفتارهاشون درست و هم جهت با تناسب  بودن اما چاق ها ی جمع کلی فرمول چاقی داشتن و بعضی از اونها  رفتارهای نادرست هم داشتن پس ما باید رفتارها و  نگرشهای درست داشته باشیم یعنی ذهن ما باید اموزش ببینه تا از سمت چاقی به لاغری حزکت کنه .

وقتی مغزی همیشه داره فرمانها ی چاقی رو تکرار میکنه در نهایت پیروز میشه پس اگر بارها و بارها رژیم بگیریم همون فرمان ها ی چاقی میتونن  ما رو   دوباره چاق کنن.و نتیجه برای  ما ماندگار نیست .

من خودم  یادم میاد در دوران رژیم از غذای  معمولی  سفره خوردن ترس داشتم و نمیخواستم بخورم چون اون غذا  برای من مساوی بود  با چاق شدن و هر وقت به هر دلیلی برام  جور نمیشد عذای رژیمی بخورم به خاطر این باورم  سریع چاق میشدم  برای همین در گذشته  سر موقع که گرسنه میشدم عذای رزیمی بد مزه که دوستش نداشتم به  اما مجاز بودم  که بخورم به زور میخوردم یعنی  هم شام هم ناهار  هم صبحانه  اینطور بودم که بگم من رژیم دارم اما بعدش  وسوسه میشدم و میرفتم سراغ غدای معمولی بقیه و  از اونها مقداری میخوردم مثلا هررشب شام رژیمی  رو میخوردم اما اگر بعدش  میرفتم جایی و چیزی بود که دوست داشتم و  میدیدم سریع اون رو هم  میخوردم و اما  اون اواخر  دیگه به خودم میگفتم چه کاریه خب دیگه  شام رژیمی رو نخور و خودت رو راحت کن .

 ذهن  چاق ما با رژیم دادن و گرفتن برنامه ی غذایی فرمولهاش تعییر نمیکنن ما باید مغز رو برای لاغری اموزش بدیم و اون رو  برنامه ریزی کنیم برای لاغری مثل اون موقع که برای چاقی همین کارها رو میکردیم .

من باید اگاه باشم که چاقی من به خاطر مواد غدایی و فعالیتم نیست باید به خودم بگم ببین خیلی افراد هستن که مثل من از همین مواد عدایی میخورن و هیچ تحرکی هم ندارن اما بسیار لاغرن  و با این تغییر نگرش ها هست که  فرمانهای مغزی من هم تغییر میکنه اما  تا وقتی نگرش من این هست که نون و برنج باعث چاقی میشه معز ما این حرفها رو تشخیص نمیده و اون فقط کاری به توجه ما داره پس هر وقت اون هارو خوردید  و احساس چاقی کردید و واقعا هم چاق میشید اما افراد لاغر این تفکرها رو که ندارن وو این تحلیل ها در مورد مواد غذایی رو  هم  که ندارن و چاق هم نمیشن نمونه اش همسر متناسب خودم که به شدت به خوردن نون و شیرینی علاقه داده و وحشتناک هر دو رو میخوره و بسیار راحت هم میخوره و اما اصلا چاق هم نیست اما دیشب  تمام افراد چاق اطرافم بارها میگفتن ما نون و شیرینی و برنج و بستنی و این جیزا رو حذف کردیم و بسیار هم  لاغر شدیم .اما هین افراد نمیدونن دارن مغرشون رو چاق میکنن و  این چقدر تاثیر بدی در ذهن اونها برای همیشه میزاره .

 ما چاقی رو یاد گرفتیم و ما باید لاغری رو هم یاد بگیریم  دقیقا مثل یک شخص که بخواد زبان دیگه مثل انگلیسی رو یاد بگیره .چقدر فردی که در خانواده انگلیسی زبان به دنیا بیاد یاد گرفتن زبان براش راحتتره نسبت به فردی که در همچین خانواده ای نیست و اما حالا برای چاقی هم همین هست  اون فردی که در خانواده ی چاق به دنیا میاد یادگیری زبان لاغری سخت تر از فردی هست که در خانواده ی لاغر به دنیا میاد نمونه اش رو هم زیاد دیدم .و اما برعکسش هم هست برای اون افراد لاغر در خانواده لاغر  که دوست داره چاق بشه یادگیری چاقی سخت هست و نمیتونه .چاق بشه 

من باید انتطارم از خودم لاغری باشه و ذهنم رو اموزش بدم و همیشه استمرار داشته باشم تا به لاغری برسم .

من کسی بودم که به محض رژیم گرفتن لاغر میشدم و اما وقتی رژیم نداشتم  میگفتم دیگه چاق میشم چون ذهنم هنوز چاق بود پس هر چقدر  رژیم بگیرم و قرص بخورم و ورزش کنم فایده نداره چون ذهنم چاق هست .پس دیگه اون احساس خود تخریبی که من توانایی لاغر شدن رو ندارم دیگه ندارم و بارها میگم من بسیار توانا بودم و هستم و فقط روش من  غلط بوده  که من نتونستم برای همیشه لاغر بشم .

من همیشه در زمان رژیمم  ..اون برنامه غدایی رو  به عشق لاغری با هر سختی بود   کامل اجراش میکردم و به تناسب دلخواهم تا حدودی هم میرسیدم  اما به محض رسیدن به هدفم یه سوال بزرگ در ذهنم بود که تا کی باید در رژیم باشم ؟؟ یعنی تا اخر عمرم ؟؟ من هم دلم فلان غداها رو میخواد و کلی ناراحت بودم و حرص وولع خوردن  خیلی از غداها و مواد غذایی رو داشتم  .