سیاری از افرادی که اضافه وزن دارند علت چاقی خود را پرخوری عصبی می دانند.
آنها عقیده دارند بخاطر مشکلاتی که در زندگی دارند،بر اعصاب خود کنترل ندارند و به همین دلیل گرایش به غذا در آنها بیشتر می شود و به همین دلیل چاق شده اند.
نقش اعصاب در چاقی چیست؟
هر موضوعی از نظر علمی یا منطقی قابل قبول است که نتیجه مشابه و یکسان داشته باشد.
به عنوان مثال نیروی جاذبه زمین برای همه انسانها قابل درک و تشخیص است چون تفاوتی ندارد شما در کدام کشور زندگی میکنید، اگر آنچه در دست خود دارید را رها کنید قطعا به زمین خواهد افتاد.
در مثالی دیگر برخورد یک سوزن با دست تمام انسانها تاثیر مشابه در ایجاد تحریک عصبی و بوجود آمدن احساس درد در نقطه برخورد می شود.
این حالت برای همه انسانها یکسان است. مرد یا زن بودن، سیاه یا سفید بودن، چاق یا لاغر بودن و … در این فرایند تاثیرگذار نیست.
هر عقیده‌ای درباره شرایط خود در زندگی دارید اگر برای همه انسانها به همان شکل است، فکر و عقیده شما صحیح است.
اگر عقیده دارید عصبی بودن شما باعث پرخوری عصبی و در نهایت چاقی شما شده است و به همین دلیل نمی‌توانید لاغر شوید و لاغر بمانید، باید این حالت در تمام انسانها به همین صورت وجود داشته باشد.
اما با اندکی تفکر درباره افرادی که متناسب هستند یا توجه به افراد متناسبی که در اطراف شما بعنوان دوست یا فامیل یا همکار و … حضور دارند به وضوح خواهید دید که برخی از آنها حالت عصبی دارند و در موقعیت‌های مختلف عصبی می‌شوند اما مبتلا به پرخوری عصبی نیستند و چاق نشده‌اند.
تاثیر اعصاب بر افراد لاغر
شاید در ذهن شما این سوال پیش آمده باشد که چرا افراد لاغر با وجود عصبی مزاج بودن چاق نمی شوند؟
در لاغری با ذهن به این درک و آگاهی می‌رسیم که هر دلیل و توجیه‌ی برای چاقی خود داریم با جستجوی آن در انسان‌های اطراف خود به یقین برسیم که آیا دلیل من برای چاقی باعث چاقی همه انسانها شده است یا فقط باعث چاقی من شده است؟
با این طرز نگاه به سادگی می‌توان به صحیح یا اشتباه بودن دلایل چاقی خود پی برد.
اگر شما عقیده دارید به دلایل مختلف حالت عصبی دارید و به همین دلیل به خوردن پناه می‌برید و پرخوری عصبی را دلیل چاقی خود می‌دانید باید هر فردی که توانایی کنترل احساس و اعصاب خود را ندارد و حالت عصبی دارد به خوردن بی رویه گرایش پیدا کرده و چاق باشد.
پس اگر این طور نیست و افرادی هستند که علیرغم داشتن حالت‌های عصبی دچار پرخوری عصبی نشده‌اند و چاق نیستند، دلیل شما برای چاق بودن کاملا بی اساس و منطق است و فقط داشتن دلیل پرخوری عصبی برای چاقی خود سبب می شود شما همواره در حالت چاق باقی بمانید.
چرا که توانایی حل و فصل تمام مشکلات خود و رهایی از عصبی شدن و رسیدن به آرامش مطلق و همیشگی را ندارید بنابراین باور میکنید که نمی‌توانید هیچ‌وفت لاغر شوید و لاغر بمانید.
نقش باورها در چاقی
داشتن باور ” من پرخوری عصبی دارم ” به تنهایی می تواند مانع لاغر شدن شما و از طرفی سبب چاق تر شدن شما شود.
چرا من چاق شدم؟
عادت ها نقش اصلی در شکل گیری اضافه وزن دارند، هر فردی به میزان تنوع عادت های غذایی که دارد در شرایط چاقی متفاوتی به سر می برد.
پرخوری عصبی در حقیقت خوردن زیاد بخاطر اختلال در سیستم بدن ما نیست بلکه یک عادت است که به هنگام عصبی شدن در ما شکل می گیرد.
فردی که عادت دارد به هنگام تماشای تلویزیون تخمه یا تنقلات بخورد، پرخوری تلویزیونی ندارد بلکه عادت دارد هنگام تماشای تلویزیون حتما چیزی بعنوان سرگرمی یا لذت بردن بیشتر از تماشای برنامه مورد علاقه خود بخورد.
هر رفتاری که از انسان سر می زند ارتباطی به درون او و سیستم بدن او ندارد که قابل تغییر نباشد بلکه آن رفتار فقط یک عادت است که بر اثر تکرار یک رفتار ساده در فرد شکل گرفته است و بر اثر استمرار در تکرار آن باعث ایجاد نتیجه متفاوت در زندگی فرد شده است.
عدم آگاهی از عادت های خود سبب عدم کنترل ما بر چاقی می‌شود و به همین دلیل افراد چاق امکان افزایش وزن تا هر عددی را دارند.
علت چاق شدن من چیست؟
از آنجایی که علت اضافه وزن در ذهن ماست، بنابراین برای کنترل و برطرف نموندن چاقی باید اطلاعات ذهنی خود درباره اضافه وزن را شناسایی و اصلاح کنیم، در این صورت لاغر شدن کاملا آسان و خودبخودی خواهد بود.
شناسایی عادت های چاق کننده مانند پرخوری عصبی سبب افزایش تسلط ما بر آنها شده و به مرور می‌توانیم عادت‌های پرتکرار خود را تغییر داده و در نهایت شرایط متفاوتی جسمی را تجربه کنیم.
رفتارهای ما تحت کنترل مغز ما قرار دارد و تمام عادت‌هایی که سبب اضافه وزن در جسم می‌شود در مغز ذخیره شده است و مغز ما بر اساس این اطلاعات دستورات واکنش‌های رفتاری ما که همان عادت‌های ما هستند را صادر می‌کند.
مغز یک فرد متناسب با یک فرد چاق کاملا مشابه است اما تفاوت در فرمول‌هایی که در مغز آنها ثبت شده است باعث صادر کردن دستورات واکنشی متفاوتی در هر دو فرد می شود مانند اینکه عصبی شدن در فرد چاق باعث واکنش پرخوری عصبی اما در فرد متناسب باعث واکنش متفاوت مثل تند تند پلک زدن یا نفس نفس زدن و … می شود.
نتیجه تفاوت فرمول‌ها این است که یک فرد متناسب باقی می ماند و فرد دیگر به مرور چاق و چاق تر می‌شود.
خوردن در افراد متناسب و چاق
یک فرد متناسب برای تامین انرژی مورد نیاز بدن خود از طریق دهان خود اقدام به مصرف مواد غذایی می‌کند، اما یک فرد چاق علاوه بر دهان خود از چند طریق دیگر هم برای خوردن تحریک شده و اقدام به خوردن می‌کند.
البته درنظر داشته باشید که هدف یک فرد چاق از خوردن تامین انرژی مورد نیاز بدن خود نیست، بلکه تلاش برای تجربه لذت و احساس خوب از خوردن مواد غذایی است.
این موضوع نقش بسیار مهمی در تفاوت بین افراد متناسب و چاق ایجاد می کند.
برای کسب آگاهی بیشتر درباره این موضوع بسیار مهم توصیه می کنم فایل آموزشی این قسمت را با دقت استفاده کنید و به توضیحات ارائه شده فکر کنید و شباهت رفتاری خود با این توضیحات را مدنظر داشته باشید.
چنانچه رفتارهای شما مشابه توضیحات ارائه شده بود، تصمیم بگیرید با اشتیاق و استمرار بیشتری مسیر لاغری با ذهن را ادامه دهید و مطمئن باشید از این مسیر به رویایی که سالهاست در حسرت آن هستید خواهید رسید.
✍️ تمرین آموزشی 📖
تمرین این جلسه فوق العاده مهم و تاثیرگذار است تا حدی که در دوره ورود به سرزمین لاغرها توضیحات و تمرینات گوناگون برای درک بهتر و اصلاح موارد مطرح شده در این جلسه آموزشی ارائه شده است.
بنابراین انتظار دارم با اشتیاق و انگیزه عالی تمرین این جلسه را در بخش نظرات این جلسه ثبت کنید.
مرحله اول:
با دقت و شرح انشایی به سوالات مطرح شده پاسخ دهید.
- به نظر شما پرخوری کردن چیست؟
- پرخوری کردن چه احساسی در شما ایجاد می کند؟
- به نظر شما بین پرخوری کردن و چاق تر شدن یا لاغر نشدن چه ارتباطی وجود دارد؟
- از نظر شما تا چه حد خوردن پرخوری محسوب نمی شود و بعد از آن پرخوری به حساب می آید؟
- به عقیده شما برای اندازه گیری میزان غذایی که باید بخوریم به چه طریق باید عمل کنیم؟
پاسخ سوالات مطرح شده را به صورت شرح انشایی در بخش نظرات همین جلسه ثبت کنید.
توجه داشته باشید زمانی که برای فکر کردن و پاسخ دادن به سوالات جلسات آموزشی صرف میکنید بهترین و موثرترین اقدامی است که تاکنون برای لاغر شدن انجام داده اید.
مرحله دوم:
احتمالا با من هم عقیده هستید که همه افراد چاق غذا خوردن را عامل پرخوری می دانند و عقیده دارند که اگه غذا به اندازه زیاد و متنوع نباشه آنها پرخوری نخواهند کرد.
در فایل آموزشی درباره شباهت های غذا خوردن افراد متناسب و چاق توضیح داده شد همچنین تفاوت های غذا خوردن افراد چاق و متناسب شرح داده شد.
- دیدگاه و درک خود از توضیحات ارائه شده درباره غذا خوردن افراد لاغر و چاق را بنویسید.
در فایل آموزشی توضیح داده شد که افراد چاق به طریق مختلف غذا می خورند. برای هر روش با ذکر مثال توضیح داده شد.
اکنون که این آگاهی فوق العاده مهم را دریافت کردید به سوالات زیر به صورت شرح انشایی پاسخ دهید.
- انواع روش های غذا خوردن افراد چاق را نام ببرید؟
- برای هر کدام از روش نامبرده شده شرح دهید که این رفتار در شما وجود دارد یا خیر و اگر وجود دارد به چه شکل انجام می شود. برای شرح خود مثال واقعی مطرح کنید.
منتظر خواندن نوشته های شما هستم
همراه همیشگی شما: رضاعطارروشن
Rating 3.77 from 151 votes
با دیگران به اشتراک بگذارید تا امتیاز بگیرید!
سلام وقت بخیر
کانال بینایی برای من بیشترین تحریکو داره،یادمه چند سال پیش که مرتب تو رژیم بودم و تلوزیون هم نگاه میکردم،آخر شبا یه برنامه آشپزی خارجی میدیدم که غذاها و دسرهای خارجی با رنگ های متنوع درست میکرد ومن تمام مدت احساس گرسنگی بیشتری داشتم ،با توجه به اینکه اصلا شام هم نمیخوردم واون صحنه هارو میدیدم احساس بدی داشتم ،متوجه نبودم بدترین کارو دارم انجام میدم ،چند شب پیش که بصورت تصادفی قسمت کوتاهی از برنامه بفرمایید شام رو دیدم ،یدفعه احساس کردم گرسنه شدم ،البته گرسنه هم بودم ولی بیشتر تحریک شدم ،از طریق بویایی هم تحریک میشم
با شرکت در دوره ،بیشتر عادت های مخرب خودمو شناسایی کردم و آگاهانه باهاشون برخورد میکنم ونتایج عالی هم گرفتم
حالا میدونم که بیشتر فرمان های خوردنمو ذهنم میده
خدارو شکر آروم آروم داره فرمول های ذهنیم تغییر میکنه وفرمان های جدید به ذهن وبدنم میرسه
الان تا گرسنه نشم چیزی نمیخورم،سیر بشم دست میکشم از خوردن،همینجوری چیزی نمیخورم،قبلش دلیل خوردنو از خودم میپرسم
گام ۵۵ ،، پر خوری عصبی چیست ؟؟سلام وقت همگی بخیر ،،، از بچگی هر کسی میخواست منو نصیحتی کنه ،بهم میگفتن پرخوری نکن ،شام نخور،برنج نخور،شیرینی نخور ،،کلمه اینو نخور اونو بخورو زیاد شنیده بودم ،،در ذهن من خوردن = چاقی بود ،چه زیاد میخوردم چه کم ، در من ترس هایی بوجود میومد ، میدونستم غذاهای ممنوعه بخورم ،حتما چند کیلو چاق خواهم شد ،،،بر اثر زیاد شنیدن اینکه ،پرخوری ما عصبیه ،منهم باور کردم که پرخوری عصبی دارم ،و دقیقا هر زمان خوشحال بودم نمیتونستم غذا بخورم و هر وقت ناراحت بودم بقول خودمون اشتهام زیادتر میشد ،،یا میگفتیم عصبی که میشیم ،هورمون کورتیزول تولید میکنیم و چاق کننده است ،،البته خیلی وقته که باور پرخوری عصبیو ندارم ،،،یکی از عادت هایی که دوست من داشت و منم داشتم مثل ایشون رفتار میکردم ،این بود که ،میرفتیم سینما فقط بخاطر خوردن تنقلات دوست داشت بره ،یا سریال یا فیلمی که میخواست ببینه ،یه عالمه تخمه،پفک،پسته،خربزه،میوه وووو میذاشت جلوش و تا زمانیکه فیلم پخش میشد فقط میخورد ،من مثل اون رفتار نمیکردم ولی بلخره رفتارهای اشتباهش روی من اثر میکرد ،هر چند ایشون هم الان در دوره هستن و مثل قبل رفتار نمیکنه ،،،بعد از ورودم به دوره ها و یاد گرفتن رفتارهای جدید ،دیگه مراقبم ،،،،متناسب بودن بسیار لذت بخشه ،وقتی میتونی هر لباسی که دوست داری با هر رنگ و مدلی بپوشی، اعتمادبنفسی که بالا میره ،احساس آرامش و نرمال بودن ، بودن در جمع ها وووو از چندین سال پیش که مدام در رژیم های متفاوت غذایی بودم و کم خوری یکی از قوانین اون رژیم ها بود ،کم خوردن عادت من شده بود ولی کم خوردنی که با میل و رغبت من نبود ،از ترس چاق تر شدن بود ،مدام غر میزدم که چرا من نمیتونم اونجوری که دلم میخواد غذا بخورم ،اوایل که برنجمو قاشق قاشق میشمردم و بعد از اون حسی متوجه میشدم که چقدر باید بخورم ، هر کسی هم غذای منو میدید فکر میکرد من کلک میزنم ،پیش همه کم میخورم و میرم یواشکی بعدا میخورم و زمانیکه چندین روز پیش هم بودیم و عمل خوردنو در من نمیدیدن ،تعجب میکردن ،،،،منکه از ته دل ناراحت بودم و همیشه با خودم میگفتم دلم میخواد یه روزی بتونم هر چقدر دلم میخواد بخورم ،با اینکه همون زمان ها هم نمیتونستم بیشتر بخورم ،انگار برام یه عقده شده بود اونهمه محدودیت ،،بعد از شروع دوره ،وقتی یاد گرفتم که سیر شدم دیگه چیزی نخورم ،یجورایی شاید بهم برمیخورد ،از خودم میپرسیدم اخه چرا من نباید هر چقدر دلم خواست بخورم و بعد از یه مدتی متوجه شدم ،مرحله سیر شدنم خیلی زودتر اتفاق میفته و حجم غذای من کمتر شده ، اوایل ناراحت میشدم که ،اینهمه خوراکی هست ولی من زود سیر میشم و نمیتونم بخورم ،، با بودن و تکرار کردن و انجام تمرینات حجم خوردن من کمتر شد و در حال حاضر اگر ۱ قاشق یا یدونه چیز بیشتر بخورم حالت تهوع میگیرم و شکمم سنگین میشه ،،یعنی زور و اجبار رژیم نیست خودم نمیتونم بیشتر بخورم ،،قبلا با حس بویایی و دیدن زیاد تحریک میشدم ولی الان وقتی سیر هستم یعنی سیرم و چیزی نمیخورم ولی در نهایت حس بویایی بسیار تحریک کننده است ،،،۱ سال و نیم پیش که در مسافرت بودم و تازه ۳ ماه بود که وارد دوره شده بودم و در حال یادگیری بودم و میدونستم تا گرسنه نباشم بهتره چیزی نخورم ، و در اون سفر چونکه در چند جای مختلف اسکان داشتیم ،یکی از هتل هاییکه از قبل رزرو کرده بودیم برای اون شب ،به علت اشتباه کارکنان هتل و بهم خوردن زمان رزرو ما با مسافرای دیگه ،ما مجبور شدیم چندین ساعت تو لابی هتل منتظر جابجایی اتاق هامون بمونیم و مدیریت هتل هم برای عذرخواهی از ما که ۳۶ نفر بودیم ،اون شب همگیو مهمان کرد که شام در سلف هتل بصورت رایگان استفاده کنیم ، منم رفتم یه نگاهی کردم ،خب رستوران هتلها هم که بالای ۳۰ مدل غذا و دسر سرو میکنن ،و منهم اون تایم گرسنه نبودم ،ترجیح دادم چیزی نخورم ،همسفرام میگفتن بیا حالا یچیزی بخور ،، منم تازه داشتم این مطالبو یاد میگرفتم ،دوست نداشتم خطایی کنم مخصوصا که من بسیار حساس هستم روی سلف و تنوع غذا ،دوست داشتم خودمو در انجام این تمرینات امتحان کنم ،،،اگر گرسنه بودم حتما از چندین مدل غذا و دسرش به اندازه نیازم مصرف میکردم ولی اونشب گرسنه نبودم و ترجیحم نخوردن بود ،،الان موضوع خوردن برام حل شده ،اتفاقا اگر رستوران با کیفیتی بهم پیشنهاد بدن یا خودم در اینستاگرام فیلمی ازش ببینم ،حتما میرم و امتحانش میکنم ،مثل همه آدم ها و اصلا یه کار خطرناک نمیدونمش ،اتفاقا یکی از کارهای مورد علاقه من امتحان کردن غذاهای متنوعه (البته بغیر از غذاهای چینی و غذاهای خام ) حالا مال هر روستا ،شهر یا کشوریه ،،،من واقعا به خودم تبریک میگم که اجازه دادم این آگاهی ها وارد وجودم بشه ،پذیرفتمشون و در زندگیم در حال اجرا کردنشون هستم و میدونم این جوانه ها بزرگ و بزرگتر میشن و شخصیت جدید متناسب من بزودی رشد خواهد کرد
سلام سادات عزیز
نوشته شما چکیده ای از دروس این دوره است ،عالی توضیح دادید مثل همیشه ،خوندن نظرات دوستانم باورهای جدیدیو در ذهن من شکل میده وباعث میشه تو مسیر بمونم ممنونم که به این زیبایی در مورد کارایی ذهن وقت گذاشتید ونوشتید⚘