فکر کردن به نخوردن ، همان خوردن بدون فکر است!
درک این جمله ، می تواند ساعت ها فکر شما را به خود مشغول کند.
این جمله ، فرمولی بی نقص و تاثیرگذار در ذهن شما برای چاق شدن بیشتر است.
اگر شما عادت دارید در طول روز بارها به نخوردن و محدود کردن خود فکر کنید، به همان اندازه ای چاق تر خواهید شد که فردی بدون فکر کردن به عواقب کار خود در هر وعده غذایی پرخوری می کند.
شاید نتیجه یکسان برای فردی که به نخوردن فکر می کند و فردی که بدون فکر کردن غذا می خورد عادلانه نباشد.
اما از آنجایی که شرایط جسمی شما که درواقع نتیجه نهایی فکر کردن به نخوردن و بدون فکر خوردن است را ذهن شما تعیین می کند.
و از آنجایی که برای ذهن شما فکر کردن به نخوردن تفاوتی با بدون فکر غذا خوردن ندارد نتیجه هر دو فرد یکسان و چاق شدن بیشتر خواهد بود.
یک بار دیگر با دقت و تامل بیشتری این جمله را بخوانید:
فکر کردن به نخوردن به همان اندازه باعث چاقی شما می شود که بدون فکر کردن غذا بخورید.
تنها عاملی که سبب نتیجه یکسان فردی که به نخوردن فکر می کند با فردی که بدون فکر کردن غذا می خورد می شود عامل مهم و تاثیرگذار ” فکر کردن “ است.
بله درست است، مشکل از فکر کردن است.
یکی با زیاد فکر کردن به چگونه نخوردن چاق می شود و یکی با فکر نکردن به چگونه خوردن چاق می شود.
در هر صورت مشکل از فکر است.
برای داشتن زندگی سالم و بدون اضافه وزن، تنها کافی است فکر خود را اصلاح کنید.
افکار خودآگاه و ناخودآگاه چیست؟
شاید شما هم مثل من به این موضوع فکر کرده باشید که چرا فکر کردن باعث چاقی یا لاغری می شود؟
افکاری که در ذهن ما مرور می شوند به دو دسته تقسیم می شوند:
1- افکار خودآگاه
2- افکار ناخودآگاه
- فکر خودآگاه به فکری گفته می شود که در زمان مشخصی توسط ما ایجاد می شود و سعی می کنیم به فکر خود عمل کنیم.
بعنوان مثال زمانی که قصد خروج از خانه به قصد خرید کردن دارید با خود فکر می کنید که بهتر است به کدام منطقه شهر برای تهیه جنس موردنظر خود بروید.
یا زمانی که با میز غذا مواجه می شوید با خود فکر میکنید که از چه غذای و به چه مقداری بخورید.
یا در مواقعی که برای انجام کاری یا حل کردن مساله ای فکر می کنید.
در این موارد و موارد مشابه بسیاری شما در لحظه ای که نیاز است از حالت ناخودآگاه خارج شده و به صورت آگاهانه به موضوع مورد نظر فکر کرده و تصمیم مناسب را اتخاذ می کنید.
- فکر ناخودآگاه به فکری گفته می شود که زمان و مکان مشخصی ندارد و بدون اینکه شما انتخاب کنید در زمان مناسب در ذهن شما مرور شده و به تصمیم در آن لحظه تبدیل می شود.
یعنوان مثال حرکات هماهنگ دست و پای شما به هنگام رانندگی برای تعویض دنده، گرفتن فرمان، بوق زدن و خیلی از رفتارهای لحظه ای شما در رانندگی به صورت ناخودآگاه و بدون فکر کردن قبلی انجام می شود.
یا زمانی که قصد رفتن به محلی که چندین بار در هفته به آنجا می روید را دارید شما به از کدام مسیر رفتن فکر نمی کنید و به صورت از قبل تعریف شده مسیری که همیشه طی کرده اید را برای رفتن انتحاب می کنید.
یا زمانی که از محل کار یا خرید یا هر کار دیگری به منزل برمی گردید بدون فکر قبلی و به صورت از قبل تعریف شده سراغ یخچال رفته و مقداری غذا می خورید.
در این موارد و بسیاری موارد مشابه شما برای تصمیم لحظه ای خود فکر نمی کنید بلکه بر اساس الگویی که از قبل در ذهن شما ذخیره شده است عمل میکنید.
تفاوت افکار خودآگاه و ناخودآگاه
تفاوت افکار خودآگاه و ناخودآگاه این است که برای هر بار فکر کردن خودآگاه شما باید آگاهانه به موضوع مورد نظر فکر کرده و سعی کنید تصمیم درست را اتخاذ کنید.
این کار برای مغز ما بعنوان کار جدید تلقی شده و نیاز به مصرف انرژی بیشتر دارد و به همین دلیل مغز ما علاقه ای به انجام افکار خودآگاه ندارد چون هر بار باید ساختار ایجاد و تبدیل به عمل کردن یک فکر را طی کند.
اما افکار ناخودآگاه نیاز به طی پروسه ایجاد فکر، بررسی و تحلیل و تصمیم گیری نهایی ندارد و به صورت خودبخودی و در لحظه نیاز اتخاذ می شود.
نتیجه افکار خودآگاه و ناخودآگاه در زندگی
نتیجه افکار خودآگاه مجموعه رفتارهایی است که به صورت محدود، برای زمانی مشخص و با سعی و تلاش برای انجام رفتار جدیدی خواهد بود.
نتیجه افکار ناخودآگاه مجموعه رفتارهایی است که به صورت بسیار گسترده، بدون زمان مشخص و بدون نیاز به هرگونه سعی و تلاش برای انجام آن رفتار خواهد بود.
بر اساس توضیحات داده شده به خوبی می توانید رفتارهای روزمره خود را به دو گروه رفتار خودآگاه و رفتار ناخودآگاه تقسیم کنید.
نکته قابل توجه این است که:
نتیجه زندگی ما بر اساس رفتارهای ناخودآگاه رقم می خورد.
- میزان موفقیت ما در تحصیل بر اساس رفتارهای ناخودآگاه ما در برخورد با موضوع درس و مطالعه است.
اگر هربار که لازم است تکلیف انجام دهیم یا درس بخوانیم باید کلی با خودمان فکر کنیم تا زمان مناسب برای شروع کردن را مشخص کنیم.
اگر درس خواندن و انجام امور مربوط به تحصیل را موکول به بعد از انجام موضوعات متفرقه می کنیم، یا به دنبال بهانه برای به تعویق انداختن درس خواندن و مطالعه هستیم، در این صورت نتیجه نهایی درس خواندن و ادامه تحصیل برای ما نتیجه مطلوب نخواهد داشت.
در نهایت ما موفق به اخذ مدرک پایان تحصیلات می شویم اما این مدرک و مسیری که چندسال برای اخذ مدرک طی کرده ایم تاثیر مثبتی در زندگی ما نخواهد داشت. و این موضوعی آشنا برای بسیاری از افرادی است که مدرک تحصیلی دارند.
- میزان تناسب اندام ما در زندگی بر اساس رفتارهای ناخودآگاه ما در زندگی روزمره رقم می خورد.
اگر فرمول های ذهنی شما برای چاق شدن تنظیم شده باشد رفتارهای روزمره شما به صورت ناخودآگاه در جهت چاق شدن خواهد بود.
- افکاری که در زندگی با خود درباره چاقی و ترس از چاق شدن مرور می کنید.
- واکنش های رفتاری شما در مواجه شدن با مواد غذایی و احساس عذاب وجدان بعد از خوردن.
- احساسی که از دیدن خود در آینه یا عکس ها دارید.
- صحبت های شما درباره چاقی و تلاش زجرآور شما برای لاغر شدن برای دیگران.
- در طول روز ، چقدر به اضافه وزن فکر میکنید؟
- چقدر استرس خوردن و چاق شدن را دارید؟
- چقدر نسبت به خود احساس بد دارید؟
اینها برخی از ویژگی های ذهنی است که به صورت ناخودآگاه در مسیر چاقی حرکت می کند. و برای لاغر شدن همواره به نخوردن فکر می کند.
اکنون با آگاهی که دریافت کردید این جمله را بخوانید.
فکر کردن به نخوردن به همان اندازه باعث چاقی شما می شود که بدون فکر کردن غذا بخورید.
انتظار می رود درک بهتری از این جمله پیدا کرده باشید.
بیایید با همدیگر بخش های این جمله را بر اساس آگاهی که کسب کردیم تحلیل کنیم.
- فکر کردن به نخوردن
در این حالت شما برای اینکه از شر چاقی رها شوید تصمیم گرفته اید با نخوردن مقداری از وزن و سایز خود را کم کنید. حتی ممکن است از برنامه رژیم غذایی استفاده کنید یا به توصیه فرد یا رسانه ای تصمیم گرفته باشید در خوردن خود تغییراتی ایجاد کنید.
در تمام این موارد شما در حال فکر کردن آگاهانه برای نخوردن و در نهایت تصمیم گیری برای چگونه برخورد کردن با مواد غذایی است.
برای هر مرتبه غذا خوردن شما باید آگاهانه قبل از خوردن غذا به تصمیم خود فکر کنید، سپس فکر کنید برای عملی کردن تصمیم خود باید از چه مواد غذایی و به چه مقدار مصرف کنید و در نهایت برای هر وعده غذایی باید آگاهانه تصمیم بگیرید چگونه باید رفتار کنید تا در مسیر تحقق خواسته خود حرکت کنید.
در تمام این لحظات ذهن شما در حال اصرار برای عمل کردن بر اساس افکار ناخودآگاه است.
از آنجایی که ذهن برای عملی کردن افکار ناخودآگاه خود نیاز به تمرکز یا تصمیم گیری آگاهانه ندارد قدرتش بر تصمیم گیری آگاهانه ما برتری داری چرا که ذهن ناخودآگاه نیاز به صرف انرژی چندانی ندارد ولی ذهن خودآگاه برای تمام مراحل تصمیم گیری و تبدیل کردن فکر به عمل نیاز به صرف انرژی و محاسبات پیچیده مغزی دارد.
از این رو مغز ما تمایلی به عمل کردن بر اساس تصمیمات آگاهانه ما ندارد و چون علاقمندی مغز و نحوه عملکرد ذهن ناخودآگاه در یک راستا هستند،در نهایت ما قادر به عملی کردن تصمیم خود برای نخوردن نخواهیم شد.
حتی اگر موفق شویم با فکر کردن به نخوردن تغییری در مقدار و تنوع غذای مصرفی خود ایجاد کنیم چون این تغییر برای هر بار اعمال شدن نیاز به صرف انرژی دارد باعث ایجاد اختلال عصبی در ما می شود و بعد از چند روز با حالت عصبانی و ناراحت از تکرار فرایند خسته کننده فکر کردن به نخوردن از ادامه برنامه رژیمی خود منصرف شده و اجازه می دهیم ذهن ناخودآگاه و مغز ما میزان و نحوه خوردن ما را کنترل کنند.
- بدون فکر کردن غذا خوردن
وقتی ذهن ما برای چاقی برنامه ریزی شده باشد، دستورات ذهن ناخودآگاه همواره در مسیر چاق و چاق تر شدن خواهد بود.
مغز که فرمانده اعمال دستورات ذهنی است، پیام هایی را به جسم صادر می کند که واکنش های ما در برخورد با مواد غذایی را شکل می دهند.
و به همین دلیل بدون اینکه ما به نوع و مقدار غذای مورد نیاز بدن خود توجه کنیم بر اساس الگوهای ذهن ناخودآگاه غذا می خوریم و از آنجایی که از قبل فرمول های اشتباه زیادی درباره تاثیر مواد غذایی در جسم داریم به مرور چاق و چاق تر می شویم.
وقتی ذهن ناخودآگاه ما برای چاقی برنامه ریزی شده باشد، میزان غذای مصرفی در هر وعده غذای بر اساس نیاز بدن تعیین نمی شود بلکه بر اساس چاق تر شدن ما تعیین می شود.
این حالت در تمام واکنش های رفتاری ما در زندگی روزمره وجود دارد و باعث میشود همواره از رفتار خود ناراضی بوده و احساس بد و عذاب وجدان داشته باشیم.
برنامه ریزی مجدد ذهن ناخودآگاه
تمام لحظاتی که شما در طول روز درگیر اضافه وزن خود هستید یا در حال تلاش برای لاغری هستید در واقع در حال دستور دادن به ذهن خود هستید که برای شما اضافه وزن بیشتری به ارمغان بیاورد. و ذهن شما تنها اطاعت می کند و شما را در مسیر چاق تر شدن قرار می دهد.
با یک سوال ساده از افراد متناسب، می توانید به تفاوت عملکرد ذهن ناخودآگاه یک فرد متناسب و فرد چاق پی ببرید.
- در طول روز چقدر به جسم خود فکر میکنید؟ و آیا ترس از چاق شدن دارید؟
پاسخ این فرد را با نوع افکاری که در زندگی روزمره با خود مرور می کنید مقایسه کنید.
به تفاوت عملکرد ذهن خود با این فرد پی خواهید برد.
رمز تفاوت در جسم شما و یک فرد متناسب فقط در کدهای دستوری ذهن شماست.
کدهای دستوری ذهن خود برای لاغر شدن را فقط از طریق یادگیری لاغری با دهن می توانید تغییر دهید به همین دلیل اگر رویای لاغر شدن دارید به شما پیشنهاد می کنم از محتوای آموزشی سایت تناسب فکری که در راستای برنامه ریزی ذهن برای لاغر شدن است استفاده کنید.
در این صورت شما ابتدا در شناسایی فرمول های چاق کننده ذهن خود مهارت پیدا می کنید و سپس می آموزید چگونه با انجام تمرینات نوشتاری ذهن خود را مجددا برنامه ریزی کنید و رویای لاغری خود را محقق کنید.
امیدوارم به اهمیت تاثیر ذهن ناخودآگاه در چاق شدن به شکل واضح پی برده و سعی کنید از طریق آموزش لاغری با ذهن در مسیر رویای لاغری خود حرکت کنید.
همراه همیشگی شما: رضا عطارروشن
Rating 4.62 from 29 votes
با دیگران به اشتراک بگذارید تا امتیاز بگیرید!
سلام🙂
ما در هر شرایطی از زندگی هستیم نتیجه کدهای دستوری ذهن نا خودآگاه هست
این فرمولها هم با تکرار و تکرار و دیدن شاهد مثال برای اون فکر بوجود اومده و تثبیت شده اینها همون باورهای ما هستن و دلیل اینکه برای تغییر زندگی همیشه روی تغییر باورها تاکید میشه اینه….
در مورد چاقی هم ما در این سایت یاد میگیریم که فقط و فقط به حاطر کدهای دستوری چاق کننده ذهن ناخودآگاه هست که اضافه وزن پیدا کردیم
این کدها از بچگی توسط ورودیهای چشم و گوش ما و تکرار اونا شکل گرفتن ووقتی اینهمه تکرار شدن به ذهن ناخودآگاه سپرده شدن و باعث شدن که افکار غالب ما در طی روز افکار چاق کننده باشه و نتیجه اون هم رفتارهای چاق کننده ای هست که بدون فکر و کاملا غیر ارادی انجام میشه و ما رو چاقتر میکنه
تفاوت افراد متناسب و چاق فقط به دلیل محتویات ذهنی اونا درباره غذاها و جسمشون هست افراد چاق همواره در این فکر هستن که چی بخورن چی نخورن چقدر بخورن کدوم چاق کننده است کدوم لاغر کننده است کی بخورن کی نخورن کی شروع به خوردن کنن و کی دست بکشن در صورتیکه در افراد متناسب اصلا اینطور نیست اولویت اونا غذا و خوردن نیست هر وقت گرسنه باشن یه چیزی میخورن اونقدرها هم مهم نیست چقدر خوشمزه است یا اندازه اش چقدر باشه اونا برای رفع گرسنگی غذا میخورن و به محض دریافت پیغام سیری هم دست از خوردن میکشن
من قبلا اصلا به رفتار چاقها و لاغرها توجه نمیکردم ولی الان خیلی بیشتر توجه میکنم از اونجاییکه ما خانوادگی چاق هستیم وقتی دور هم جمع میشیمنحوه رفتارها مقدار خوردنها و اینکه چی خوشمزه تره و دفعه بعد چی بخوریم و….خیلی صحبت میشه
یادمه برادرم یه بار گفت که ما نمیخوریم سیر بشیم ما میخوریم که تموم بشه😁
از بسکه هم برامون تعیین کردن که چی بخوریم وچقدر بخوریم و میان وعده چی بخوریم و سالاد بخوریم و شیرینی نخوریم و کدوم شیرینیها شیرینیش طبیعیه کدوم غیر طبیعی یا کدوم خوراکیها لاغر میکنه کدوم چاق میکنه ….. همه بحث ها حول محور خوردن میچرخید در صورتیکه وقتی خودتو با افراد متناسب مقایسه میکنی میبینی که نحوه غذا خوردن و حتی مقدارش و نوع غذاها تون فرق چندانی با هم نداره
و وقتی با آموزه های این سایت مواجه میشی میبینی که تنها تفاوت در کدهای دستوری ذهن ناخودآگاهتون هست و با شناختن این فرمولها و تغییر اونا میتونی متناسب بشی و نیازی نیست در خوردن هات تغییری بدی
لازم نیست از مواد غذایی بترسی لازم نیست هر وعده چی بخوری چی نخوری هر وقت گشنه ات بود هر ساعتی از شبانه روز هم که باشه میتونی هر چی میل داشتی بخوری این فرمول هم توی سفر و مهمونی و دور همی و عروسی با وقتی توی خونه تنها هستی فرقی نمیکنه آگاه که میشی از نحوه رفتارهای خودت میبینی چقدر نسبت به قبل عالی رفتار میکنی
من قبلا به محض بیدار شدن باید صبحانه میخوردم الان تا گشنه ام نباشه نمیخورم اصلا هم برام مهم نیست که متخصصین تغذیه میگن برای لاغر شدن باید قبل از ساعت ۸ صبحانه بخوری…🙂
قبلا وقتی صبحانه رو زود میخوردم تا ناها همش به این فکر میکردم چی به عنوان میان وعده بخورم که کالریش بالا نباشه و چاق نکنه الان خیلی وقتها اصلا گشنه ام نمیشه که بخوام به میان وعده فکر کنم🙂
قبلا حتما ناهار رو باید ساعت یک تا دو میخوردم و اگه منتظر همسرم بودم و ایشون دیر میاومد خونه عصبانی میشدم که چرا به موقع نمیای و من گشنه ام هست و….
الان دیگه اینقدر روی ساعت خوردن فوکوس ندارم خیلی وقتها حدودای ۲ونیم ،۳ناهار خوردیم و من هم عصبانی نبودم🙂
تخمه و آجیل و حبوبات و بعضی غذاها به شدت باعث نفخ شکم میشد برای من حتی وقتی کم میخوردم ازشون ولی الان بیشتر از قبل هم میخورم ولی نفخ خیلی کم شده🙂
یه سری غذا ها برای من طبع سرد داشتن و بعد از خوردنش من سردرد یا دل درد میشدم و حتما باید چای نبات میخوردم الان مدتها ست بعد از هیچ غذایی سردرد یا دلدرد نشدم که بخوام چای نبات بخورم اگر هم هوس کنم بدون ترس چای نبات میخورم به قصد لذت 🙂
توجه به چاقیم رو هنوز دارم ولی دیگه از دیدن جسمم در آینه حالم بد نمیشه فقط یه کم عجله برای لاغری بهش اضافه شده که اونم به مرور با آگاهی بیشتر برطرف میشه🙂
مدتهاست به خاطر اینکه غذای تو بشقابم تموم بشه تا مرز خفگی نمیخورم و عذاب وجدان هم دیگه ندارم🙂
دیگه روی غذاها برچسب نمیزنم که فلان خوراکی چاق میکنه فلان خوراکی لاغر میکنه
برنامه نمیریزم که چاییم رو با چی بخورم هر چی بود میخورم بعضی وقتها هم خالی میخورم و لذت میبرم🙂
تمام این تغییرات بدون هیچ فشار و زحمت و اراده برای نخوردن بدست اومده و این نتیجه آموزش ذهنی لاغری هست🙂👌