آبروی خدا را برده ام!

با نام خداوند و،سلام حضور استاد عزیز ودوستان گرامی ، خدارا سپاس می گویم که به من توان سپاسگزاری از نعماتی را عطا کرده، چقدر از این جمله خوشم می آید که می گوید : 

با خدا باش وپادشاهی کن 

بی خدا با ش وهرچه خواهی کرد

با خدا زندگی کردن ،یعنی هرنفست، هر کلامت ،هر فکرت، هر عملت در راستای اوباشد ،چه کسی مهربان تر از او، بخشنده تر از او، عاشق تر از او، ؟؟

نینیازی به هیچ ابزاری نیست ،نیازی به هیچ زبان خاصی نیست ،نیازی به هیچ حرکت خاصی نیست ،نیازی به مکان خاصی نیست ، در قلبت اگر حسش کنی، کافیه ،در کتاب مقدس امده که خداون می فرماید ،من پشت در قلبت ایستاده ام وبه درمی کوبم ،کافی است که در قلبت را به رویش باز کنی ،

چقچقدر حقیر می پنداریم خودمان را که عیار یکدیگر را با داشتن خانه ای یا ملکی یا وسیله ای محک می زنیم ودر آمد وشدهای گوناگون برحسب دارایی های یکدیگر به قضاوت همدیگر می پردازیم ! در حالیکه آسمان سقف من است وزمین خانه من وکل جهان هستی دارایی من، من انسانم ،اشرف مخلوقات وخداوند تمام هستی را برای من آفریده ، !

من هرزمان با هواپیما مسافرت می کنم ،همیشه در کنار پنجره می نشینم تا این جهان را با دید وسعت بیشتری نظاره کنم، هرچه هواپیما از زمین فاصله می گیرد واون می گیرد وبعد می کند ،از آن بالا دیگر آدمها وخانه ها وماشینها ،کوچک وکوچکتر می شوند وتا به آنجا می رسد که ذره ای بسیار ناچیز ونادیدنی می شوند ،ودر عوض آسمان گسترده تر وپهناورتر ،وبا خود می گویم ،ای انسان چگونه تواینچنین برخود غره ای؟ وچگونه خدای بی همتارا کوچک وخودتان بزرگ می بینی؟

من سالهایی را بیاد می آورم که می دانستم خدا هست ولی باور نداشتم ،باهر اشکالی که مواجه می شدم دچار ترس ونگرانی می شدم وگله می کردم، ولب به شکوه باز می کردم وبه همان نسبت امشکلاازمشکلات را بیشتر می کردم با قضاوت های نادرستم ،همه چیز بود ولی من نمی دیدم هیچ نعمتی از خداوند به چشمم نمی امد، وتنها به نبودن ها وکمبودوکمبودها توجه می کردم ولی از زمانیکه درحالیکه ناتوان ومستاصل درمسائل شدم و خدارا از ته دل فریاد زدم ،او درهای رحمت خویش را چنان بر روی من گشود که هنوز حیرانم ،! از زمانیکه در انسانها خداوندرا دیدم بیشتر حس همنوعی به من دست داد، اززمانی که انسانها را بخشیدم بیشتر دروجودم احساس آرامش کردم، در حالیکه در گذشته از هر حرکتی برخلاف انتظارم برافروخته می شدم وروزهای ی زیادی در غم واندوه بسر می بردم ولی عاشق خدا شدن یعنی اینکه از جنس خودش بشوی ،مهربان وبخشنده وعادت ، خداوند تنها به نیت دل ما کاردارد، اینکه با چه افکاری ،چگونه خودت ودیگران را دوست داری، چگونه به همسرت وفرزندان عشق می ورزی ،چگونه وظایفت را در مقابل دیگران انجام می دهی ،واز همه مهمتر شکر نعماتی که داری را بجا می آوری ، وچگونه با زبانت دلارا به دست می اوری، ودرکارت چگونه حسن نیت داری، تمام محسنات خداوند را اگر سعی کنیم در خودمان که از اوییم بیشتر وبیشتر کنیم ،نعمتهای زیادی را به سوی زندگی هایمان سرازیر می کنیم واین یک حقیقت محض است. !

بنی آدم اعضای یکدیگرند که در آفرینش زیک گوهرند

چو عضوی به درد آورد روزگار 

دگر عضوهارانماند قرار

وبنازم به این شعر زیبا که  حق مطلب را چنین پسندیده ادا کرده

اگر بتوانیم تمام دارایی خودرا درگرو عشق به خدا بدانیم ،بی شک بی نیاز از همه کس وهمه چیز می شویم چه در دنیای معنوی وچه در دنیای مادی ،

واین یعنی خوشبختی، وسپاسگزاری از تمام نعمات خداوند بطور مداوم تنهاراه سعادتی است که مارا در هرلحظه به خواسته های ریزو درشتمان می رساند واز همه مهمتر ،چقدر حال دلمان را خوب می کند ، در هر شرایطی که هستیم بدانیم که

 خدا هست وخدا هست وخداهست!

استاد عزیز الحق که خداوند به شما وهمه عزیزانی که باصدای حقیقی هستند چه التفاتی کرده است ،که اینچنین از دهان شما دروگهر می بارد ،درود برشما، وهمواره فیض وبرکت ورحمت خدا با شما باد!