جلسه هشتم: راز طلایی قدرت انتظار برای لاغری بی‌دردسر

این متن رو که خوندم مثالی به ذهنم متبادر شد که فکر کنم درک این موضوع رو برام راحت تر کرد . اجازه بدین اینحا برای شما هم بنویسمش :

مغز رو محیط یک مدرسه ی بزرگ ، از اون مجتمع های آموزشی که تمام مقاطع تحصیلی رو برای تمام سنین داره و صدها دانش آموز در اون مشغول به تحصیل هستن در نظر بگیرید .

ذهن مون رو بعنوان ناظم در نظر بگیرید که میون صدها دانش آموز ، یعنی میون صدها فکر و باور ، سعی داره نظم رو برقرار کنه و جو مدرسه رو آروم و منظم نگه داره .

دانش آموزها رو هم بعنوان افکار و باورهامون در نظر بگیرید که بعضی جدید و بعضی هم قدیمی تر هستند .

اگر فکر جدید یا تجربه تازه یا آگاهی جدیدی وارد مغز ما بشه مثل دانش آموز کوچولویی هست که در پیش دبستان این مدرسه ثبت نام شده . بی تجربه است ، خام هست ، و به تازگی در یک گوشه از ذهن ما ، بدون ایفای هیچ نقش خاصی جای داده میشه .

همونطور که ما انتظار نداریم این دانش آموز از روز اول ورودش به مدرسه ، همه ی قوانین مدرسه رو بدونه ، همه جای وسیع حیاط و ساختمون رو بشناسه ، یا حتی همه ی درس های سایر مقاطع تحصیلی مدرسه رو یاد بگیره ، همونطور هم از یک فکر جدید و یک باور نو که  اخیرا به مغزمون وارد شده و به آگاهی هامون اضافه شده ،انتظار نداریم بتونه بدون تکرار و بدون استمرار و بدون تجسم و بدون تصویر ذهنی و بدون وارد کردنش به ذهن ناخودآگاه ، و  بدون بارها نوشتن و خواندن و عمل کردن به اون ، بتونه بعنوان یک باور جدید در مغز ما و ذهن ما ثبت و ضبط بشه .

ضمنا همونطور که ما از دانش آموزانی که در مقاطع بالاتر هستند و بواسطه ی چندسالی که در این مجموعه در حال تحصیل هستند انتظار داریم بخاطر آشنایی چند ساله با مدرسه و سیستم آموزشی  و همینطور قرار گرفتن در مقام ارشد های مدرسه به برقراری جریان نظم و پیشبرد اهداف تحصیلی مجموعه تحت امر ناظم باشند و به او کمک کنند ، همانگونه هم انتظار داریم افکار قدیمی تر ، تجربه های گذشته ، و باورهایی که به نظرمان اصیل و صحیح و درست هستند ، و برخی از بدو تولد با ما همراه شده اند و آنها را در دژ محکم و استوار ذهن ناخودآگاه خود ثبت و ضبط کرده ایم ، به شکل عادت هایمان در بیایند و بعنوان ارشدهای ذهن ما ، و بدون اینکه دخالتی در کارشان داشته باشیم ، طی تمام سال‌های عمرمان ،  با فرمان ناخودآگاه مان عنان و اختیار زندگی ما را در دست بگیرند و ما را به پیش ببرند ..

قبلا در مطالب همین سایت که استاد عطار روشن زحمت کشیدند و مقاله های بی نظیری را نوشتند و در اختیار ما قرار داده اند ، خوانده ام که خداوند همه چیز را در این جهان بر اساس نظم ، اعتدال ، تناسب ، نیکویی ، زیبایی و حسن و خوبی خلق کرده . از جمله آفرینش ما ، جسم ما و ذهن ما که دقیقا بر اساس همین اصول خلق شده اند .

حالا اگر در مدرسه ی مغز ما ، بواسطه ی وجود چند دانش آموز درس نخوان ، یاغی و بی نظم ، سیستم مدرسه مختل بشه ، مثل همون افکار نادرست و غلطی که ما در ذهن و فکرمون وارد کردیم و خودمون موجب شدیم  از وضعیتی که توش قرار داریم احساس رضایت نداشته باشیم ، انتظار داریم ناظم دوباره با تلاش زیاد نظم رو برقرار کنه دیگه . یعنی ذهن مون تمام توجه و انرژی اش رو معطوف همین افکار و باورهایی کنه در ما تشویش ایجاد کردن و ما رو از تناسب و تعادلی که اصل وجود ماست خارج کردند .حالا چه بخواهیم چه نخواهیم دیگه نیرو و انرژی باقی نمیمونه که صرف بشه برای موهبت اعتدال و تناسب و حسن و نیکی که از همون بدو آفرینش ،  خداوند همراه با ذات الهی خودش در وجود ما گذاشته . ما همه توجه مون ، تمام تلاش مون ، همه فکرمون رو گذاشتیم سر چیزهایی که دوست نداریم و نمیخواهیم باشن و انتظار داریم سیستم  جسمی و ذهنی درستی داشته باشیم ؟ خوب چرا ؟ چرا باید تمام چیزهایی که مورد بی توجهی و کم لطفی و کنار گذاشتن و ندیده شدن توسط ما قرار گرفتند در زندگی ما و جسم ما و ذهن ما بروز کنند ؟ واقعا چه انتظاری داریم؟ 

اگر انتظار تناسب داریم باید بهش توجه کنیم . اگر انتظار بروز حال خوب تو وجودمون رو داریم باید به نیکی هایی که الان در زندگی مون داریم توجه کنیم . باید احساس قدردانی و سپاسگزاری از تمام موهبت های خداوند رو در هر لحظه از زندگی مون جاری کنیم و اون وقت هست که باید منتظر ادامه دار بودن موقعیت های خوب ، اتفاقات هیجان انگیز ، نیکی ها و زیبایی ها ، تناسب و تعادل در هر جنبه از زندگی مون باشیم . 

استاد عطار روشن ، تشکر از مطلب فوق العاده تون و آگاهی جدیدی که به دانسته های ما اضافه کردید .

برقرار باشید .

یا حق .