به دیدن خداوند بروید!

وقتی به چشم‌ های خودم در آینه نگام میکنم ،بارها توی دلم به خودم افتخار میکنم ،از خودم تشکر میکنم و به خودم میگم میدونم میتونی ،،مدتی هست که تصمیم گرفتم هر روز از دیروز خودم بهتر باشم و یک گام بزرگی در مسیر خداوند بر دارم .در گذشته فکر میکردم این جهان جایی برای من نداره ،الان میفهمم این جهان آن قدر نعمت داره و نامحدود هست که حتی چیزی به نام رقابت معنایی پیدا نکنه..چون برای همه انسان ها به شکل نا محدودی دراین جهان پیشرفت وجود داره .پس با این دیدگاه هرگز به دیگران نه حسادت میکنم و نه میترسم که به دستم نرسه ..میدونم خداوند یک اقیانوسی از خوبی هاست هست که هرگز تمام نمیشه ،پس این ماییم که باید با باور کردنش ،خودمون رو شایسته و لایق نعمت ها کنیم .اطمینان دارم خداوند کمال و زیاده خواهی را دوست داره پس همینجا اعلام میکنم هرگز به چیزهایی که خداوند بهم میده قانع نخواهم شد و همیشه چیز زیاد تری درخواست میکنم و البته میدانم شرط دریافت نعمت بیشتر رضایت از وضعیت حال هست ،،اینکه بگیم خدایا شکرت و راضی هستیم و اینکه نگران این باشیم که همین که داریم رو هم از دست بدیم نهایت بی ایمانی به خداوند را نشان میده ،یک بنده واقعی رضایتش بدون ترس از دست دادن هست چون میدونه خداوند آنقدر مهربانه که هیچی رو از بنده اش نمیگیره فقط درصورت لیاقت انسان ،هرلحظه به دارایی هاش اضافه میکنه ..چه قدر بدون آگاهی از بنده های خدا کمک خواستیم و نفهمیدیم منشا تمام خواسته های ما جای دیگری است ..هرگز امیدم به دیگری نیست و هرگز خواسته ای از کسی نخواهم داشت ،من به کمک هیچکسی نیاز ندارم آن ها لطف کنن و کمک هاشون رو برای خودشون نگه دارن ،،وقتی الماس واقعی را پیدا میکنیم سنگ هیچ چشمکی نخواهد زد ..نهایت ناتوانی انسان هست اگر خودش نتونه چیزی رو از خداوند درخواست کنه و منتظر باشه انسان دیگری از اون چیزی که توسط خداوند بهش داده شده بهش ببخشه ‌.چه جوابی در پاسخ خداوند خواهیم داد وقتی از ما میپرسه چرا از خودم نخواستی؟؟هر جوابی بدیم در واقع خطاکار خواهیم بود.سختش نکنیم ،اصلا سخت نیست ،هیچ چیزی در این جهان سخت ساخته نمیشه،، اصلا اگر جایی حس کردیم داره سخت میگذره بدونیم داریم مسیر رو اشتباه میریم ..راه شناخت خداوند و سپس رسیدن به کمال باید با استمرار و تکرار انجام شود، به شکلی که اگر بهمون بگن الان مرگت فرا رسیده بگی خدایا شکر که در مسیر درست بودم ،،این مسیر انتها نداره ،هدف اصلی لذت از مسیر هست ، هرچیزی که بخوایم در این راه هست .وقتی خداوند پشت ما باشه ،چه ترس و نگرانی هست؟..
ممنون از انرژی پایان ناپذیر استاد عزیز