به نام خدای مهربان
سالهای زیادی از زندگی خود را در سختی و رنج سپری کردم
بارها تغییر شغل دادم، درآمد پایینی داشتم، سرمایه گذاری هایم با شکست مواجه شده بود، رابطه مناسبی با همسر و اطرافیانم نداشتم، مشکلات جسمی زیادی از جمله اضافه وزن زیادی داشتم، اعتماد به نفس بسیار پایینی داشتم و خلاصه مجموعه ای از مسائل و رنج هایی که احتمالا شما هم بخشی از آنها را تجربه کرده اید.
در تمام آن سالها عامل مشکلاتم را دیگران می دانستم، بخشی از ناکامی هایم را به دلیل شرایط خانوادگیم می دانستم، بخشی از آن تقصیر دولت بود، مشکلاتم در روابط را به پای همسرم می گذاشتم و شکست های مالی را به خاطر بدشانسی و خشم خدا می دانستم.
34 سال در این شرایط زندگی کردم و همیشه منتظر بودم تا شرایطی فراهم شود و تغییرات کلی در سیستم کشور و وضعیت اقتصادی و روابط ایران و آمریکا و بسیاری مسائل دیگر ایجاد شود بلکه زندگی من تغییر کند و به اصطلاح آب خوش از گلوی من پایین رود.
اما این اتفاق هیچ وقت رخ نداد و ظاهرا هنوز هم رخ نداده است اما تفاوت من با چند سال گذشته این است که یاد گرفتم دیگر منتظر شرایط برای تغییر کردن نباشم و خودم مسئولیت زندگیم را به عهده بگیرم و به اتکا به خداوندی که درون من است زندگی خودم را بسازم و تلاش کنم تا روزی که زنده هستم در مسیر رسیدن به خواسته های خودم حرکت کنم.
امروز که به لطف خدای مهربان در شرایط بسیار متفاوتی با چند سال قبل خود هستم همچنان همه شرایط پیرامون من به همان شکلی است که در گذشته بود ولی من دیگر آن من گذشته نیستم.
تجربه زندگی کاملا متفاوتی که در طی این سه سال اخیر داشتم چنان اشتیاقی در من ایجاد کرد که آنچه درک کردم و سبب تغییر و نحوبی عظیم در زندگیم شده است را با افرادی که به رویای زندگی بهتر را دارند به اشتراک بگذارم
و این فایل تصویری بخشی از این تجربه گرانبهاست
امیدوارم با استفاده از آن و سعی در عمل کردن به آنچه گفته شده است گام مهمی در تغییر زندگی خود بردارید
همراه همیشگی شما: رضا عطارروشن
امتیاز 4.87 از 15 رای
با دیگران به اشتراک بگذارید تا امتیاز بگیرید!
روز نود و سه تکرار:
از زمانیکه پذیرفتم سلامتی تناسب خوشبختی موفقیت یا هر حالت دیگه‌ای از درونه که به بیرون راه پیدا می‌کنه و تبدیل به واقعیات زندگی میشه مسئولیت بزرگی رو در شکوفا کردن خودم حس کردم. امیدوارم منم مثل اون دانه‌ها به توانایی رشد خودم صددر صد اعتماد کنم. رسیدن به این باور از یک طرف شادی بزرگی به همراه میاره، شادی از بی‌پایان بودن توانمندی خودمون و از طرفی مسئولیت بزرگی بر دوش ما میذاره، مسئولیت صد در صد میوه‌ای که قراره ثمره‌ی نهال زندگیمون باشه.