خاطرات چاقی مانع لاغری است

سلام و عرض ادب 

خاطرات چاقی و مرور آن به صورت کاملا ناخوداگاه در ذهن انسان مانع لاغری میشوند .

من در چالش اینو نخوردم تا گام ۹ پیش رفته ام . متاسفانه به خاطر گم کردن نام کاربری نمیتوانستم در سایت بنویسم . اما به صورت عملی در حال اجرا بودم . 

خب من تا حدود زیادی توانستم عادت خود را به واسطه ی صلح با عادت قبلی و نوشتن مزایای آن حس انعطاف پذیری ذهن و تنوع طلبی و حق انتخاب و من اینو نخوردم و حس سیری و در مرحله ی نهم آسان بودن مسیر تناسب فکری به نتایج خوب احساسی برسم .

اما چیزی که مرا آزار میدهد اینست چرا من با وجودیکه میتوانم به راحتی بگویم من اینو نخوردم اما حسم به این جمله خوب نیست . 

شاید باور نکنید اما من حدودا یک هفته است حتی برای تنوع و عادت دارم ورزشهای دلخواه هم به عادتهایم اضافه می کنم . اتفاقا با حس خیلی خوب هم انجام میدهم . 

درست است که یک هفته است که به واسطه ی تاثیری که چالش من اینو نخوردم روی من گذاشته من این عادات جدید را با صلاحدید و انتخاب خودم برای تنوع دادن به زندگی ام در حالت کاملا راحت انتخاب کرده ام اما نمیدانم چرا حس خوب پیدا نمیکردم . 

الان فهمیدم به این خاطر است که این عادات جدید مرا یاد خاطرات رژیم و ورزشهای سنگین می اندازد که همواره حس مرا بد میکرد . یعنی علی رغم داشتن رژیم و ورزش من هیچ نتیجه ای نمی گرفتم و الان هم دقیقا همان خاطرات دارد در سر من مرور میشود که نکند من که دارم این تغییرات را در عاداتم اعمال میکنم اما باز هم چاق بمانم . 

خب من چگونه میتوانم این احساسات را پاک کنم که در تغییر عاداتی که واقعا دارم با لذت آنها را انجام میدهم وارد نشوند و این ترس را در من ایجاد نکنند که  با وجود تلاش جسمی و خوب رفتار کردن نتیجه ی دلخواه را به من نرسانند . حتی بعضا ترس از آسیب جسمی نیز در اثر اضافه کردن فعالیتهایی بسیار آسان در من ایجاد میشود . یعنی من از لاغر شدن میترسم . 

من با خواندن این مطلب دقیقا متوجه شدم این خاطرات نمی گذرانند من عمل لاغر کننده ی دلخواهم را با کمال میل انجام دهم و در نتیجه باعث میشوند با وجود تلاش جسمی نتیجه ی خوبی نگیرم . 

اما الان میخواهم بنویسم تا برای ذهنم روشن کنم که رفتار اکنون من که کاملا در مسیر لاغریست برای من نتیجه ی لاغر شدن را هم به همراه خواهد داشت . 

پس باید برگردم به مرور خاطرات و واکاوی اینکه چرا رژیم ها را زود رها می کردم . چرا رژیمها که اتفاقا خیلی از آنها رفتار صحیح غذایی در مسیر لاغری  بود اما بدتر مرا از لاغری متنفرتر میکرد و در من حس بد ایجاد می کرد . 

رژیم آن زمان برای من محرومیت و محدودیت غذا بود . من خودم را محدود می کردم یا شخصی از بیرون برای من برنامه میریخت بدون اینکه به میل من توجهی کند و من میلم سمت عادات چاق کننده بود ولی رفتارم بر اساس رژیم و ناهمسو با آن میل درونی  و در جهت رفتار لاغر کننده . پس احساس لاغری که در این مسیر با من همراه میشد خیلی حس بدی بود . 

 این ناهمسویی سبب ایجاد جنگ درونی در من میشد . 

اما الان اگر دارم عادت من اینو نخوردم و حس سیری را به خودم میدهم نمیخواهم خودم را محدود کنم اتفاقا بر عکس دارم به خودم قدرت انتخاب و اختیار می دهم . 

با اضافه کردن عادات جدید من نه به زور بلکه به دلخواه خودم دارم حرکات آسان ورزشی را به برنامه ی روزانه ام اضافه می کنم که لذت بیشتری ببرم . 

اما در ذهن من به جای اینکه حس لذت انعکاس داده شود حس ترس و نگرانی ایجاد میشود . 

ببین من اصلا حس محدودیت ندارم . این حس محدودیتی که در تو ایجاد میشه مربوط به گذشته است من الان دارم با لذت انتخاب می کنم . بزار من در مسیر دلخواهم به آسانی حرکت کنم . 

باور کن این حرکات آسان ورزشی هیچ آسیبی به تو نمیرسانند . لاغری برای تو بیماری نیست . حست را خوب کن علیرضا . 

این حس لاغر شدنِ حقیقی  نیست  . تو داری به واسطه ی تاثیرات خاطرات گذشته حس رنج آور لاغری آن زمان را در الان خودت  حسش می کنی . این لاغری یک تصویر اشتباه است . 

لاغریِ حقیقی  آسان است . این عادات جدید من هم دقیقا در همان مسیر آسانیست . خودت میفهمی من با چه عشقی دارم این حرکات را انجام میدهم . خودت متوجه میشوی که چقدر توجهم به غذا کمتر شده است و بر عکس میل به سوزاندن انرژی به جای دریافت انرژی در من بیشتر شده . ببین من با تو صادق هستم . به تو دروغ نمی گویم من از این وضعیت راضی هستم . حسم خوب است . 

تو اگر تصویرت را درست کنی و احساس بد به من ندهی می گذاری  این رفتارهای لاغر کننده ی من ادامه دار شود تا به ثمر بنشیند . 

ببین من دوست دارم رفتار خودم را هم تغییر دهم . تغییر رفتار به من حس قدرت می دهد . 

اگر تو به من کمک کنی و ترس از نتیجه نگرفتن را در ذهن من نیاوری من با امید بهتری می توانم کارم را انجام دهم . 

یک فرمول دیگر در ذهن من نیز هست . این فرمول که  

کم خوردن و ورزش کردن = لاغر نشدن  است یعنی رفتار متناسب کننده  نتیجه ای ندارد . 

در حالیکه  رفتار لاغر کننده وقتی با میل درونی همراه باشد قطعا نتیجه بخش است . 

یعنی وقتی انرژی های خروجی  بیشتر از انرژی های ورودیست قطعا نتیجه کاهش وزن است مگر اینکه ذهن ما به واسطه ی فرمولهای غلط خود مثل ترسهای مختلف انرژی را نگه دارد و نگذارد مصرف شود  .

اگر دقت کرده باشید ما برای اینکه بخواهیم به خود ثابت کنیم انسانهای لاغر بیشتر از ما میخورند اما لاغرند تنها به انرژیهای ورودی آنها توجه می کنیم اما اصلا به انرژی های خروجی توجهی نمی کنیم . 

مثلا برادر من بسیار لاغر است ‌ . شاید گاهی اوقات بیشتر از من هم بخورد اما وقتی به انرژیهای خروجی او فکر می کنم میبینم او خیلی بیشتر از من فعالیت می کند . او بیشتر از من انرژی میسوزاند . اما من همواره به ورودیهای او توجه می کنم نه به خروحیهای او. 

 البته که قیاس کردن کار درستی نیست اما ما نباید فقط به یک جنبه از رفتار انسانهای متناسب توجه کنیم . باید هم ورودیها و هم خروجیهای انرژی آنان را در نظر بیاوریم . 

من با تحقیقاتی که در اطرافیانم کرده ام به یک فرمول خیلی خوب رسیده ام و متوجه شده ام که 

میل یک انسان متناسب  به رها کردن انرژیست . در حالیکه میل یک انسان چاق به دریافت و ذخیره ی انرژیست . 

یک انسان متناسب میخورد که بتواند بیشتر فعالیت کند راه برود زندگی کند یعنی او توجه و تمرکزش روی قسمت خروجی خود است . با رها کردن انرژی خیلی حال می کند . اصلا انرژی را وارد می کند که رها کند . مثلا یکی از دوستانم که عاشق فوتبالست تمام تمرکز و عشق و علاقه اش روی بازی فوتبال است او خیلی وقتها زیاد میخورد اما این زیاد خوردن را برای این انتخاب می کند که با عشق بیشتری ورزش کند . یعنی به نظر خودش زیاد هم نمیخورد . اصلا توجهش فقط سمت شادی و بازی فوتبال است . عشقش و میلش به بازی و تفریح و شادیست ‌ . 

عادت دارد هر روز بعد از ظهر بازی کند و انصافا هم در این مدت اصلا هیچ فکر دیگری ندارد . 

ولی من حتی زمانی هم که دارم ورزش های آرام دلخواهم را انجام میدهم باز هم فکرم نگران چاقی و لاغر نشدن است و نمی گذرم حس رها کردن انرژی به من دست دهد. 

من از رها کردن انرژی میترسم .

ذهن من از رها کردن انرژی میترسد . 

میل به ذخیره کردن در ذهن من زیاد است . ترس از کمبود و اینها تماما به خاطر وجود خاطرات چاقیست که به راحتی مانع تاثیر رفتار لاغر کننده بر جسم و و گرفتن نتیجه ی لاغر شدن است . 

ذهن من از لاغر شدن می ترسد . 

از آسیب دیدن میترسد . 

خدای من با این همه تصویر نادلخواه در ذهن ، من چطور میتوانم روی رفتارم تمرکز کنم و رفتار دلخواهم را با خیال راحت انجام دهم .

گاهی اوقات فکر می کنم ذهن من بیمار است . و من محکوم به بیماری هستم . حتی همین هم فرمول غلطیست . 

من صاحب سلامتی هستم . من صاحب ذهنم هستم . چرا فکر می کنم ذهن من از من قدرتمند تر است و اجازه نمیدهد رفتار دلخواه من بر جسمم تاثیر لاغر کننده داشته باشد . 

من باید این تصاویر را هدایت کنم تا حالم از درون خوب شود . 

حتی یک فرمول دیگر نیز دارم . من از خوب شدن حالم  میترسم . احساس می کنم همیشه باید در غم و حسرت کاهش وزن بمانم انگار اینطوری احساس آرامش بیشتری می کنم .

همین که فکر می کنم در جهت تناسب اندام دارم حرکت می کنم و دو روزی حالم خوب است انگار به این حال خوب تناسب و زندگی در وزن دلخواهم عادت ندارم و از آن میترسم و دوباره ذهنم با فرمولهایش مرا به سمت احساس چاقی می کشاند . 

واقعا که احساس چاقی داشتن هیچ ربطی به رفتار ندارد . 

بلکه احساس چاقی ناشی از مرور خاطرات چاق کننده است . 

اما من که حالا واقعا دوست دارم رفتار متناسب کننده را تجربه کنم و دوست دارم اثر آن را ببینم باید بتوانم این خاطرات را به فراموشی بسپرم و حس لاغری را در خودم زنده کنم . 

احساس لاغری بدون خاطرات چاقی مرا لاغر می کند . 

ولی وقتی خاطرات چاقی باشند نمی گذارند من از رفتار لاغر کننده احساس خوب لاغری بگیرم . 

خاطرات چاقی رفتار لاغر کننده ی مرا بی تاثیر میدانند و بی تاثیر هم می کنند و تلاش فیزیکی مرا که البته با انتخاب خودم دارم انجام میدهم چون دوست دارم تجربه کنم را برای من بی نتیجه می کنند . 

من باید بتوانم در رفتار لاغر کننده ی خودم شیرینی احساس لاغر شدن را حس کنم . 

چون مسیر لاغر شدن اول فکر و احساس درونی و بعد رفتار بیرونی و عادت به این پروسه است . 

من دوست دارم روی رفتار متناسب کننده هم تمرکز کنم . چون دوست دارم تجربه اش کنم . شاید یک انسان متناسب هرگز نخواهد رفتار متناسب کننده را تجربه کند چون از نظر او رفتارهای او متناسب کننده است . او رفتارهای خود را باور دارد . 

اما من رفتار متناسب کننده ی خود را باور ندارم . 

من میخواهم به عمل کردن ادامه دهم و مانع من در این عمل کردن دقیقا خاطرات چاقیست . 

من خاطرات چاقی را با دلیل و مدرک پاکسازی می کنم . 

رفتار دلخواه من در جهت احساس خوب من است . 

رفتار دلخواهم را خودم انتخاب می کنم . 

من عادات خودم را آرام آرام تغییر میدهم . چون انعطاف پذیری و تنوع طلبی را دوست دارم . 

رفتار دلخواه من به هیچ عنوان حس بدی به من نمیدهد . ذهن من سعی نکن این رفتارها را با رژیم و ورزشهای گذشته یکسان سازی کنی و مرا مایوس و ناامید کنی که نتیجه نمی گیری .

لاغر شدنی که من انتخاب می کنم خیلی راحت و آسان است و رفتارهای جدیدی که من به واسطه ی چالش من اینو نخوردم دارم در خودم شکل میدهم رژیم و ورزش نیست . به من حس بد وارد نکن و اجازه بده من از مسیرم لذت ببرم .اصلا بیا با هم خاطرات جدید لاغری بسازیم . 

بیا باهم خاطره ی خوب و دلخواه از این زمان بسازیم . 

به من حس خوب بده . من میدانم تو برای یاری کردن به من حتی خاطرات چاقی را در خوداگاه من میاوری که مرا حفظ کنی . 

آهاااااااا این یک عادت ذهنیست که باید با ان به صلح برسم . مرور خاطرات چاقی در من مزایای زیادی دارد . 

اول اینکه مرور این خاطرات مرا از آسیب ها در امان نگه میدارد . میخواهد مرا سالم نگه دارد . میخواهد من در آرامش بیشتر باشم . چون من در چاقی احساس ارامش بیشتری میکردم ولی در تصویر لاغری ذهنی فعلی ام راحتی کمتر است .خاطرات چاقی در حقیقت می آیند تا مرا در سرزمین چاقی نگه دارند . چون سرزمین چاقی نقطه ی امنی برای من محسوب میشود . ذهن من در سرزمین چاقی احساس امنیت می کند . درست است که من خودم میخواهم لاغر شدن را تجربه کنم اما ذهن من به خاطر ویژگی حفظ وضعیت فعلی دوست دارد من در چاقی بمانم که آرامشم بیشتر شود و انرژی ام هدر نرود . من دوست دارم این همه انرژی را که دارم مصرف کنم ولی ذهن من دوست ندارد انرژی را هدر دهد که البته این هم به واسطه ی اینکه همواره به ما می گفتند در مصرف انرژی صرفه جویی کنید در ما شکل گرفته . 

خدای من چاقی ما به واسطه ی چه فرمولهایی در ما پدیدار شده . 

فرمولهایی مثل 

هرگز نشه فراموش لامپ اضافه خاموش 

جان شما جان آب 

بخورید و بیاشامید ولی اسراف و زیاده روی نکنید .

خدای من تمام این فرمولها حس ذخیره و نگه داشتن انرژی را به جای رها سازی در ذهن ما دخیره کرده اند . 

خدای من چقدر فرمول امروز پیدا کردم . قطعا نوشتن هم نوعی رهاسازیست . خیلی وقتها میل نوشتن هم نداریم چون حس می کنیم انرژیمان دارد مصرف میشود . خدای من این تعمیم دادن فرمولها در تمام جنبه های زندگی ما هست .

آخ یه فرمول دیگه . چرا دوست ندارم انرژی را مصرف کنم چون باور کمبود دارم و فکر میکنم با مصرف انرژی من خسته میشوم . حس خستگی هم باز به خاطر فرمول غلط دیگریست که از باور محدود کننده  کمبود انرژی در ذهن ایجاد میشود 

خب برگردم به ادامه ی مرحله ی قبل  داشتم با عاداتم به صلح میرسیدم . 

مزایای آنرا هم نوشتم . حالا این همه فرمول را که عادت ذهنی من شده است و تصاویری را در دهن من ایجاد کرده که در مجموع میتوان گفت خاطرات چاقی که یک عادت بزرگ ذهنیست را من آرام ارام با روش چالش من اینو نخوردم میخواهم تغییر دهم . 

خب از خاصیت انعطاف پذیری دهن و حق انتخای استفاده می کنیم . 

ذهن خوبم از تو ممنونم که این خاطرات را در من زنده می کنی . من به حسن نیت تو پی بردم و مزایای این عادت تو را فهمیدم . حالا میخواهم راههایی رنگی به این عادت مورد علاقه ی تو اضافه کنم وآن هم خلق خاطرات جدید لاغریست . من رفتار متناسب کننده را دوست دارم . اما رفتاری که به من حس لاعری و حس خوبی هم بدهد . باز هم نه حس لاغری کهدر وجود تو برابر با بیماری و آسیب معنا گرفته . 

ما میخواهیم حس لاغری جدید ایجاد کنیم . حسی عالی همراه با سلامتی رضایت لبخند عشق زیبایی راحتی قدرت و توانایی لذت بردن . ما میخواهیم از رفتار لاعر کننده حسهای زیبا و دوست داشتنی استخراج کنیم و این راههای جدید را به خاطرات قبلی اضافه کنیم . پس باید به رفتار جدیدمان حس اضافه کنیم تا خاطرات دلچسبی را از مسیر لاغری دلخواه در ذهن خود خلق کنیم  . 

پس پیش بع سوی خلق خاطرات دلخواه لاغری  اضافه کردن احساس دلخواه به رفار برای تنوع و کسب تجربه ی جدید . این مسیر بسیار راحت است . 

من فعلاقسمت نهم چالش من اینو نخوردم هستم و دیدم آن چالش عالی در اینجا نیز استفاده شد برای اینکه خاطرات لاغری دلخواه را کم کم جایگزین خاطرات چاقی کنم . البته تجربه ی من فعلا تا قسمت نهم است . 

اما همین تجربه توانست حس مرا خوب کند و مرا به ادامه رفتار متناسب کننده ترغیب کند .

ما تناسب را هر روز زندگی می کنیم . 

پیش به سوی خلق خاطرات لذتبخش لاغری .