ارتباط افکار با عملکرد (آزمون چالش)

سلام🙂

به نظر من اصلی ترین فرمول در این فایل فرمول خوردن=لذت بردن هست و خوردن بیشتر مساوی با لذت بیشتره

فرمول بعدی فرمول کمبود هست که از اونجاییکه این خوراکی فقط در یه تایم کوتاه از سال ارائه میشه در اون تایم بیشترین استفاده رو ببریم از خوردنش که خاطره لذت طعم بی نظیرش برای کل سال در خاطرمون بمونه

رفتار بعدی یاد اوری خاطره لذت بخش طعم و ترس و نگرانی از بابت اینکه اون تازگی و سفتی و دو مزه بودنش از دست بره باعث تحریک مغز برای خوردن بیشتر برای تجربه لذت بیشتر بوده

رفتار بعدی رفتاری هست که افراد چاق بیشتر از خودشون نشون میدن که وقتی با خوراکی ای که طعمش براشون لذت بخش بوده مواجه میشن ازش عکس و فیلم میگیرن که به بقیه مخصوصا دوستای چاقشون نشون بدن یا درباره طعم و مزه اون جوری تعریف میکنن که حسابی اون دوستشون رو تحریک میکنن که اون هم حتما بره و تجربه کنه…حالا اگه این طعم خاطره ای رو هم داشته باشه مثل سابقه خوردنهای قبلی یا رگباری خوردن با دوستان و لذت خوردن با لذت با هم بودن و شادی و خنده همراه بوده باشه که دیگه واویلا است …تا اون لذت تجربه نشه این مغز هی دستور به خوردن میده تا لذت تمام اون طعمها و خاطرات دوباره زنده بشه و اگه اون فرد نتونه دسترسی پیدا کنه به اون لذت …حسرتش براش باقی میمونه …که باز هم میبینیم که این رفتار به خاطر همون فرمول لذت مساوی خوردن هست و ما این فرمول رو گسترده تر کردیم و با تفریح و با دوستان بودن و …رو هم با خوردن همراه کردیم که لذت بیشتری ببریم.

به نظر من همینکه دفعات قبلی از این خارک گذشتین حرص و ولعش افزایش پیدا کرده و در بدن حالتی شبیه به رژیم گرفتن تداعی شده و ذهن دست به کار شده تا در نهایت کاری کنه که حتما از این خوراکی بردارین اونم به مقداری که جبران دفعات قبلی که نخوردین رو بکنه…چون در ذهن ما دیگه غذاها قدرتی برای چاق کردن ما ندارن ووقتی از اون طعم نخوردین ممکنه این احساس در شما بوجود اومده باشه که این حالت نخوردن معادل رژیم گرفتنه و من برای اینکه ثابت کنم رژیم ندارم و این خوراکیها هم چاق نمیکنه باید حتما ازش بخورم تا خیالم راحت بشه.

این رفتار که ما نمیشینیم یه دل سیر (یعنی تا اونجا که میل داریم …نه پرخوری)از خوراکی مورد علاقه مون بخوریم و اونو میذاریم جایی که هر دفعه ناخونک بزنیم در افراد چاق زیاد دیده میشه در صورتیکه در افراد لاغر من اینو کمتر دیدم اونا تا جایی که میل دارن میخورن چون هم عقیده ندارن که کالری اینا بالاست و حجم زیاد خوردنش باعث چاقی میشه و هم عادت به ناخونک زدن ندارن …در واقع فقط به خاطر لذتش میخورن و نگران چاق شدن و مصرف زیاد …اینا نیستن و همین که سیر میشن دیگه نمیخورن…

ما هم اون لحظه زیاد بخوریم حسمون بد میشه چون اعتقاد داریم چاقمون میکنه هم میخوایم لذتش زمان بیشتری ببره برای همین ذخیره میکنیم که هر از گاهی بریم این لذت رو مجدد تجربه کنیم و هم وقتی نگه داشتیم داخل یخچال همه فکرمون اینه که اون خوراکی مورد علاقمون اونجاست و به دفعات تحریک میشیم که باز هم ازش بخوریم…

ما نگران تموم شدن این لذت خوردن هستیم ومیخوایم این زمان رو طولانی تر کنیم که باز هم از گسترده کردن همون فرمول خوردن =لذت میاد…

نظر من اینه که بیارین تا جایی که میل دارین با لذت بخورین…که تمام این احساسها ارضا بشه و موقع خوردن هم فقط به لذتی که اون لحظه میبرین فکر کنین 😏