از چاقی خود کوه نسازید!

سلام . من سالها در وزن متناسب خودم بودم . 

اما هربار که از اطرافیانم ضربه خوردم به من فشار ذهنی اومد . به خودم اومدم دیدم کلی اضافه وزن پیدا کردم .

من همیشه آدما رو خوب میدیدم ولی از چند نفر ضربه ی بدی خوردم . درسته این ضربه ها کم اتفاق افتاد ولی نگرش من به اون افراد رو منفی کرد . 

مثلا خواهرم اردیبهشت امسال سر یه مساله ی پیش پا افتاده که حق با من بود و اون میگفت حق با اونه باعث شد من باهاش دعوا کنم توقع عذرخواهی داشت و منم عذرخواهی نکردم  خواهرم دو ماه سر اون با من قهر بود الان آشتی هستیم ولی روابطمون دیگه مثل قبل نیست . میدونی دیدن وجه منفی خواهرم  و مرور اون بارها در ذهنم باعث شد من از اردیبهشت تا الان ده کیلو اضافه کنم . 

تیر پارسالم اتفاقی برام افتاد که کلا امیدم رو ناامید کرد و باعث شد ۵ کیلو اضافه کنم . 

تیر ۱۴۰۱ هم باز اتفاقی برام افتاد که ۵ کیلو هم اون وقت چاق شدم . مربوط به بیماری که به تیر ۱۴۰۲ هم رسید 

و البته از روزی که افتادم در مسیر چاقی علتش بی اعتماد شدن به کسی بود که همه ی زندگیمو با اون پیدا کرده بودم به پیشرفتهای فوق العاده ای رسیده بودم اما اون شخص اونی نبود که من فکر میکردم . 

من با اون به ابرا رفته بودم کلی اتفاقات خوش برام افتاده بود ام کم کم فهمیدم نه این شخص اونی نیست که من فکر می کردم و اعتمادم ذره ذره ازش گرفته شد . 

طوری که اونقدر ذهنم منفی شده که به هیچ کسی نمیتونم اعتماد کنم ‌ .

این بی اعتمادی حدودا ۶ سال پیش همین زمانها شروع شد و تا الانم ادامه داره . 

یه دلیل دیگه هم که باعث چاقی من شد لاغر شدن شدید یکی از عزیزانم بود ایشون به خاطر ناراحتی معده به شدت لاغر شدن و من همش ایشون رو دعوت به چاقتر شدن میکردم و ایشون تمایلی نداشت . من لاغری اون رو میدیدم و خودم هی چاقتر میشدم ‌ البته این موضوع هم از دوسال پیش شروع شد . 

در کل بخوام دلایل چاقیم رو بگم 

از آذر سال ۹۷ تا الان بی اعتمادی در من گسترش پیدا کرد .

از تیر  سال ۱۴۰۱ تا الان  نومیدی  در بیماری

از اسفند ۱۴۰۱ تا الان تنفر از لاغری 

از سال ۱۴۰۲ تا الان نومیدی دوم  از بیماری

از اردیبهشت ۱۴۰۳  تا الان  استرس و تنفر و خشم از خواهرم 

و کلا این مدتها من نسبت به انسانها منفی شدم . 

میدونید منفی شدن ذهنم نسبت به انسانها باعث شده از همه فاصله بگیرم . 

و در تنهایی خودم با مرور  این افکار از لاغریم فاصله بگیرم . 

میدونم دلیل همه این افکار خودم هستم که نتونستم دیگران رو ببخشم . 

میدونم وقتی اونارو ببخشم خودم سبک میشم . 

اما هنوز ته قلبم ازشون راضی نیست . 

این سنگینیها رو دائما دارم با خودم حمل می کنم که حل بشن اما حل نمیشن و من هی سنگینتر میشم . 

در ذهنم احساس سنگینی می کنم ‌ افراد رو لایق بخشش نمیبینم . 

در حالیکه میدونم خدا میبخشه ولی من سنگدل شدم نسبت به اونها . 

حتی نسبت به بیماری ازش کینه گرفتم . عصبانی هستم آخه تمام تلاشمو کردم اما نشد . 

در کل مدتهاست حال خوب رو از عمق دلم تجربه نکردم . سطحی به صورت گذرا تجربه کردم اما دلم میخواست با تمام وجودم رها کنم تا سبک بشم . 

دوست دارم اول ده کیلو رو که از اردیبهشت اضافه کردم کم کنم . 

بعد ۵ کیلویی که پارسال اضافه کردم و بعدشم ۵ کیلویی که ۱۴۰۱ اضافه کردم . 

البته هر بار تصمیم به لاغری میگیرم اضافه میشم مثلا  از خرداد تصمیم گرفتم لاغر بشم دوباره چاقتر شدم . 

اما من دوست دارم لاغر بشم . درسته ناامیدم اما دوست دارم لاغر بشم . درسته بی اعتمادم اما دوست دارم لاغر بشم . درسته  متنفرم از قسمت منفی آدما اما دوست دارم لاغر بشم . درسته باورهای غلطم خیلی زیاده اما دوست دارم لاغر بشم .  درسته بی پولی خیلی داره بهم فشار میاره اما دوست دارم لاغر بشم . درسته خود چاقی خیلی داره به ذهنم فشار میاره اما دوست دارم لاغر بشم . دوست دارم لاغر بشم اما هر چی بیشتر دلم میخواد لاغر بشم انگار  بیشتر چاق میشم اما بازم دوست دارم لاغر بشم . درسته من الان چاقم اما دوست دارم لاغر بشم . درسته از خیلیها ناراحتم اما دوست دارم لاغر بشم . 

دوست دارم لاغر بشم . 

دوست دارم لاغر بشم ‌.

دوست دارم لاغر بشم .

چون لاغر شدن بهم آرامش میده الان ناآرومم همش ترس از چاقتر شدن دارم ولی وقتی لاغر بودم بیخیال بودم اصلا ترس از چاقی یا چاقتر شدن  نداشتم . 

به خاطر استرس چاقی معده ام آشوب شده اما دوست دارم لاغر بشم . 

چاق بودنم باعث شده دیگه روم نشه تو خیابون راه برم یا برم مهمونی خیلی با اکراه میرم بیرون ولی دوست دارم لاغر بشم . 

در کل دوست دارم لاغر بشم تا از همه نظر به آرامش برسم . 

همه افراد چاق دوست دارند لاغر شوند اما تصاویر ذهنی که از چاقی در ذهن خود ایجاد کرده اند مانع از تعامل بین ذهن و جسم و حرکت آنها به سمت لاغری می شود.

البته که بسیاری از افراد چاق بارها برای لاغر شدن از روش های مختلف اقدام می کنند اما حرکت از مسیرهای اشتباه‌ و استمرار نداشتن مانع از کسب نتیجه دلخواهشان می شود.

سلام نوشته های شما خیلی پر باره . 

به نظرم واقعا هر جمله اش توش هزاران درسه . 

من با تفکر و تعمق در همین یک صفحه بتونم به کاهش وزن خوبی برسم . 

چون دلیل چاقی رو خیلی خوب توضیح دادید و اینکه چطور با کمک ذهنمون لاغر بشیم . 

در همین پاراگراف اول کلی مطلب هست  که دوست دارم برای خودم تکرار کنم . 

دقیقا منم دوست دارم لاغر بشم اما تصویرهای ذهنی من مانع تعامل ذهن و جسمم میشه . 

اما چه تصاویری در ذهنم هست که اجازه نمیده  من با وجودیکه دوست دارم لاغر بشم اما تا حالا لاغر نشدم .

خب یکی از تصاویر همین کوه چاقی هست . فهمیدم من هر بار که نخواستم چاق بشم راحت چاق شدم اما هر بار که خواستم لاغر بشم  بازم چاقتر شدم . 

یعنی این باور در وجودمه که چه بخوای چه نخوای چاق میشی . تازه بخوای هم لاغر بشی باز چاق میشی . 

این باور تصویری در ذهنم انعکاس میده که من هیچ وقت نمیتونم لاغر بشم . لاغر شدن سخته و کلی باورهایی که این تصویر رو کاملش می کنند که من لاغر نمیشم چاره ای جز چاق شدن نیست . 

خب این تصویر  بر جسم من اثر میزاره . 

 من باید اول به خودم اثبات کنم که این تصویر غلطه . 

اما چطور به خودم اثبات کنم . 

با استفاده از محتوای همین صفحه . برای من یک کیلو  سبکتر شدن هیچ کاری نداره . ولی حتی گفتن همین جمله در ذهن من تصویری از لاغری ایجاد می کنه که ازش ناراحت میشم . 

انگار که خود  کلمه لاغری یا لاغر شدن یعنی از دست دادن . یعنی تو باید انرژیتو از دست بدی تا لاغر بشی . یعنی زجر بکشی یعنی سختی بکشی تا بتونی به دستاورد لاغر شدن برسی . 

و من اینو نمیخوام . 

من این از دست دادنه  رو نمیخوام . 

و این تصویریه که خودم با  برداشت غلط از لاعری ساختم . 

میفهمم که پس کلا تصویر لاغری در ذهن من خراب بارگزاری شده که هر وقت تصمیم به لاغری میگیرم این تصویر خراب فعال میشه و اجازه نمیده من با انگیزه ادامه بدم . 

خب اصلا چرا لاغری در ذهن من خراب شده ؟ چون هربار خواستم لاغر بشم به زور خواستم لاغر بشم . چون بارها  به خاطر لاغر نبودنم تحقیر شدم .  چون سختی زیادی میکشیدم برای اینکه یک کیلو از وزنم  رو پایین بیارم . چون گرسنگی میکشیدم برای لاغر شدن ‌ . چون با ترس از نگاه دیگران غذا میخوردم .  اما همه اینها در کل عمرم هم که حساب کنم نهایتا ۱۰ بار اتفاق افتاده که قابل فراموش کردنه اما این ذهن خودمه که سالها این تصاویر رو نگه داشته و به عنوان واقعیت حک کرده که لاغری یعنی اینا . در حالیکه کلی افراد لاغر هستن که خیلی آسون لاغرن و هیچ زجری برای لاغر موندن نمی کشن و حتی کلی انسان لاغر دیگه هستند که میخوان چاق بشن و آرزوی چاقی دارن اما چاق نمیشن و در حسرت چاقی هستن . 

البته من اینجور لاغری رو هم نمیخوام چون دوست دارم از لاغر بودنم لذت ببرم . 

دلم لاغری لذتبخش میخواد  و بسیاری از افراد رو میبینم که هستن و از لاغر بودنشون راضی هستن .  و من طالب این لاغری هستم که ازش راضی باشم . 

پس حالا که میخوام لاغر شدن رو انتخاب کنم  برای خودم این تصاویر رو بیشتر و پررنگ تر می کنم . 

شاید باور نکنید من الان که دارم این مطلب رو می نویسم  یک کیلو کم کردم . 

حالا میرم روی هدف بعدم یک کیلوی بعدی . 

این متن رو خیلی دوست دارم . با همین یه متن مطمئنم کیلو کیلو میام پایین . با  زیباسازی  تصویر لاغری در ذهنم . 

زمان نمیدم به خودم که استرس نگیرم ولی هدف یک کیلو میدم . 

و  ۱ کیلو زیبایی از لاغری برای خودم وصف می کنم . 

لاغر شدن رنج کشیدن نیست . لاغر شدن سختی نداره . لاغر شدن آسانترین کار دنیاست . هیچ عجله ای در کار نیست . لاغر شدن لذتبخشه . لاغر شدن محدودیت نیست . لاغر شدن گرسنگی کشین نیست . لاغر شدن خیلی قشنگه برام . لاغر شدن راهیه برای رسیدن به اندام ایده آلم و من با عشق و به راحتی در این مسیر گام بر میدارم . شاید زمین بخورم اما دوباره بلند میشم . تصورات اشتباه من در مورد لاغری باعث شد من از لاغری دور بشم و نبینم  . الان که این کوه از جلو چشمام برداشته شده دنیای لاغری رو میبینم که فقط چند کیلویی از من فاصله داره . فقط در سطح جسممه . یواش یواش میام پایین . کار سختی نیست . گرم به گرم زیاد کردم پس گرم به گرم هم پایین میام . 

من هر روز کمی می نویسم  تا تصویر روشنتری از دنیای لاغری رو برای خودم شرح بدم . دنیای زیبایی که رسیدن بهش محال نیست . دنیای زیبایی که قدم به قدم با خودم مدارا می کنم و در مسیرش حرکت می کنم . 

همین یک کیلو کاهش وزن من بدون در نظر گرفتن زمان به من حس خوبی داد که ادامه بده . 

هدف بعدیم یک کیلوی دیگه است . یک کیلو رو از دست نمیدم . اندیشه از دست دادن رو هم باید پاک کنم . 

انرژی هرگز از بین نمیره بلکه از شکلی به شکل دیگه تبدیل میشه . من الان که چاقم انرژیم به شکل چاقیه و من میخوام همین انرژی رو به شکل تناسب در بیارم . انرژی از دست نمیره فقط از شکلی به شکل دیگه در میاد . 

من با توصیف لاغری آسون انرژی چاقیم رو تبدیل به انرژی لاغری می کنم و هر وقتم بخوام چاق بشم باز دوباره همین انرژی رو به انرژی چاقی تبدیلش می کنم . پس از دست دادنی وجود نداره . این منم که دارم به انرژیم شکل میدم . تا حالا شکل چاقی دادم و حالا دارم یاد میگیرم شکل لاغری بدم . 

من ۱ کیلو از چاقی رو با نوشتنم و خوندنم و تفکر در عبارات این متن تبدیل به لاغری کردم . به همین راحتی یک کیلو از انرژی چاقیم رو تبدیل به لاغری کردم . هیچ از دست دادنی اتفاق نیفتاد فقط من تبدیل شدم .  حرکت کردم . جابجا شدم . کمی از افکار چاقی اومدم در افکار لاغری  کمی به سمت وزن ایده آلم حرکت کردم . هیچ از دست دادنی رخ نداد . فقط کلماتم تغییر کرد . فقط نوشتم . کاری نکردم . فقط ذهنم رو باز کردم . شرح دادم  و شکل لاغری به انرژیم دادم . 

هیچ کاری نداره لاغر شدن و اینکه جالبه که من  هم دلم هم ذهنم هردو با هم موافق و هم جهت هستیم . در مسیر چاقی من  با ذهنم چاقی میساختم اما دلم نمیخواست . برای همین هر کاری میکردم که لاغر بشم . چون دل من لاغری میخواست . انرژیشو به چاقی نمیداد . ذهنمم نا اگاه بود که داره تصویر چاقی خلق می کنه . برای همین این جسم چاقم حاصل افکار پریشونه که نطم خاصی نداشت اما این متن منو اگاه کرد الان که اومدم اینجا هم دلم هم ذهنم هر دو دارن انرژیشون رو تبدیل به لاغری می کنند . این ۱ کیلو وزنی که کم کردم علتش این بود که به خودم زمان ندادم که استرس بگیرم اما همین کاهش وزن در یک روز به ذهنم زمان میده و استرس میده که خب تو که تونستی در یک روز یک کیلو کم کنی پس دوباره میخواد تصویر لاغری کاذب بسازه که خب روزی یک کیلو یکماهه ۳۰ کیلو تموم میشه  ممکنه همین اتفاق بیفته ولی من چنین تصویری در ذهنم ساخته بشه چون در تصور فعلی من نیست چون دلم با این همسو و هم جهت نیست . چون دلم نمیخواد با عجله وزن کم کنم  چون این تصویر تصویر صحیحی نیست که از لاِغری ساخته بشه چون بهم استرس میده پس این رو پاک می کنم . دوست دارم با لاغریم بازی کنم . دلم میخواد در مسیر لاغر شدنم لذت ببرم و  سبکتر بشم دلم نمیخواد با جملات استرس آمیز از وزن لذت تناسب اندام رو برای خودم زهر کنم . چیزی که هدفمه اینه که با لذت لاغر بشم . 

پس این الگوی درستیه که هم بهم حس خوبی میده از طرفی زمان نداره . البته باز الگوی قشنگتری میشه ساخت تصویر زیباتری میشه تجسم کرد . اینکه من با لذت سبکتر میشم .  من با لذت چاقیمو تبدیل به لاغری می کنم .  .خب همه ی این جملات در ذهن من تصویر زیباتری از لاغری میسازند . من تصویر زیبای لاغر شدن رو دارم میبینم . البته درسته وزن ایده آلم خیلی زیباست ولی برای رسیدن به وزن ایده آل باید از مسیر لاغر شدن عبور کرد و اگه مسیر لاغر شدنم رو تمیز نکنم در نتیجه مسیرم به لذت وزن ایده آلم بسته میشه . 

من مسیر ذهنم رو ایستگاه به ایستگاه پاکسازی می کنم . یک کیلوی اولیه رو پاکسازی کردم و کیلوی بعدی یا بهتره زیباتر بگیم ایستگاه بعدی شروع شده . من افکارم رو پاکسازی می کنم . زمان نمیدم در ایستگاه دوم هستم . برای پاک کردن حافظه ام از سختی لاغر شدن این ایستگاه رو هم تمیز می کنم . جارو میکشم آب میریزم . آشغالهاشو جمع می کنم . من رفتگر وجود خودم میشم و وجود خودم رو از کثافاتی که برای خودم ساختم پاکسازی می کنم قدم به قدم  نقطه به نقطه و نتیجه ی این پاکسازی خودش رو در جسمم نشون میده . زمان نمیدم که چقدر طول میکشه تا این ایستاه رو تمیز کنم اما میدونم تمیز کردن برام لذت داره . اما تمیزکردن یه منطقه ی کوچیک نه یک کوه . اما همین یک کیلو  رو هم باز نباید تبدیلش کنم به کوه . چقدر ذهن ما در بزرگ کردن مسائل تبحر داره . این خاصیت رو برای بزرگ کردن  خودم به کار میبندم . من بزرگم و قدرتمند و ایستگاه بعدی رو پاکسازی می کنم . بدون زمان ‌ تاکید می کنم بدون زمان .  پاکسازی ایستگاه اول درسته که خیلی زود تموم شد اما معلوم نیست در ایستگاه دوم چه خبره . پس ذهن نمیتونه این ایستگاه رو با ایستگاه قبل مقایسه کنه . چون ایستگاه قبل با یک سری از افکار ساخته شده بود  و این ایستگاه با یک سری دیگه از افکار . پاکسازی  تمام ایستگاهها با هم متفاوته  . پس عجله نکن و فقط لذت ببر از پاکسازی تفکراتت . بهتره بگم از شکل دهی تفکراتت . از ساخت تفکرت برای لاغر شدن . چیزی که دلت میخواد رو با فکرت بساز . دونه به دونه افکارت رو تمیز کن و تبدیلشون کن به تناسب . گرد و غبار رو از روشون پاک کن تا حس سبک شدن به وجودت بنشینه و دقیقا الان همین حس رو دارم . حس تمیز شدن دارم . حس پاک شدن . من الان در ایستگاه دوم هستم و اونقدر افکارم رو تمیز می کنم تا جسمم بهم نشون بده که این ایستگاهم تمیز شده و میتونیم بریم ایستگاه بعدی . 

(ذهن و جسم، دو عنصر بنیادین وجود انسان هستند که به طور جدایی‌ناپذیری با یکدیگر در ارتباط و تعامل دائمی قرار دارند. افکار، احساسات و باورهای ما می‌توانند تأثیرات عمیقی بر سلامت جسمی ما داشته باشند و به عکس، وضعیت جسمی ما نیز می‌تواند بر خلق و خو، عملکرد ذهنی و سطح انرژی ما اثر بگذارد.)

ما در وجودمون دو بخش داریم یکی جسم و دیگری ذهن . 

روح هم هست ولی ما اینجا بهش کاری نداریم . 

ذهن و جسم با هم تعامل دارن و روی هم اثر میزارن . 

یعنی ما هم از  طریق جسم  روی ذهنمون اثر بزاریم هم میتونیم از طریق ذهنمون روی جسممون اثر بزاریم . 

چیزی که در رابطه با این جملات به ذهنم میرسه اینه که مثلا تجربه های بیرونی مثل  بعضی از حیوانات در ذهن ما ترس ایجاد می کنه مثلا سوسک  . در حالیکه ممکنه همین تجربه برای چینیها حس خوردن ایجاد کنه . 

یا موش  در ذهن من ترس ایجاد می کنه ولی در ذهن چینیها حس خوردن . 

خب پس من از طریق یه اتفاق بیرونی دچار یک واکنشی میشم که همون اتفاق روی شخص دیگر در کشور دیگر و فرهنگ دیگر یه واکنش دیگه . 

اما خب این علتش چیه . تجربه ها که یکی بوده اما چرا  واکنشها متفاوته . در اینجاست که ذهن و اطلاعات ذهنی و آموزشهای ذهنی و فرمولهای ذهنی خودشو به ما نشون میده . 

چیزی که من از کودکی در ذهنم  تجربه کردم این بوده که  هر وقت سوسک یا موش می اومده در خونه همه جیغ میزدن و نهایتا افراد شجاعتر اونها رو می کشتن . خب من هربار که این موجود چندش آور رو میبینم همین تصویر در ذهنم ساخته میشه و واکنشم نسبت به دیدن این  پدیده ترس و جیغ هست  . اما  یه بچه ی چینی در کودکی دیده که خانوادش سوسک یا موش رو میخورن پس اونم یادگرفته و واکنشی که ازش سر میزنه میل به خوردن اونهاست نه حس ترس و وحشت . 

این مثال رو برای خودم زدم تا  تاثیر جسم و ذهن رو برای خودم  بهتر روشن کنم . 

حالا در مورد چاقی هم همینطور . یک سری تجربیات رو از کودکی دیدم و در ذهنم ثبت شده و الانم که بزرگ شدم در مورد اون وقایع چنین واکنشهایی میدم . مثلا موقع ترس یا استرس من از کودکی یاد گرفتم که اولویت من در زندگی همیشه غذا بوده خب تا مدتها هم این غذا خوردن منو چاق نمی کرده اما از یه سنی به بعد دیگه یاد گرفتم وقتی غذا میخورم انتظار چاقی داشته باشم . چون مدام می گفتند فلان غذاها چاق کننده هستند . اگر بیش از کالری روزانه بخورید چاق کننده هستند و چنین فرمولهایی . و از طرفی کسانی رو هم که غذا میخردن و چاق نمیشدن رو می گفتن ژنتیکشون لاغریه و سیستم بدنشون طوریه که اصلا چاق نمیشن . اما اگه اونها این سیستم رو نداشتن حتما چاق میشدن و این موضوع باعث یک حسرت زیاد در دل من شده بود که خوشبحالشون سیستم بدنشون یه طوریه که هر چی بخورن چاق نمیشن . 

خب من حالا همیشه با غذا در ارتباطم . کنترل هم که کنم باز به دلیل فرمولهای ذهنیم در مواقع استرس یا ترس اشتهام بر انگیخته میشه که همینم باز یه فرموله که اصلا چرا باید من موقع ترس یا استرس اشتهام زیاد بشه و بخوام خودمو با غذا آروم کنم و باز از اون بدتر مرور اون اتفاق بارها در ذهن که من با مرور کردن اون اتفاق ترس آور در ذهنم مجددا با استفاده از ذهنم در خودم واکنش ترس ایجاد می کنم و چون باز دوباره با این ترسه در خودم اشتها ایجاد می کنم و میرم میخورم تا به آرامش برسم  . خب  بخش اعظم این تجربه ها شخصی هست و من خودمم که دارم بر اساس انتخابهای خودم چنین واکنشهایی رو در خودم ایجاد می کنم . 

خب مثلا سوسک یا موش من واقعا به خاطر حس بدی که همیشه بهم دادن هیچ وقت نمیخوام این فرمولها رو تغییر بدم . 

اما مابقی فرمولها رو میتونم تغییر بدم . 

مثلا وقتی موضوع ترس یا استرس برام پیش میاد همون یک بار این اتفاق میفته تمومش کنم و دیگه در موردش با خودم فکر نکنم و اون موقعیت رو هی تصور نکنم و اتفاقا انقدر در تجسم اتفاقات منفی تبهر و مهارت دارم که این کار عادتم شده و خود به خود انجام میشه و به نوعی به نظرم میاد تبدیل به بیماری شده . اینکه ما از آزار دادن خودمون لذت میبریم و اینکه به نوعی به ترس و استرس در زندگیهامون معتاد شدیم و حتی اگه چیزی از بیرون نباشه ما در تصور خودمون اون رو میسازیم . 

و واقعا این ظلمیه که داریم به بدنمون می کنیم و تاثیر بدی روی بدن میزاریم . 

اما واقعا ما چرا چیزهای منفی رو خیلی خوب در ذهنمون مرور می کنیم اما چیزهای مثبت رو یادمون میره و اصلا هیچ توجهی بهش نداریم  . چرا موارد منفی در زندگیم پررنگتره تا موارد مثبت و به نظرم اینم یکی از مواردیه که از کوچیکی همیشه گفتن نکن بچه . شیطونی نکن . این کار و نکن . این بده . بچه بدی نباش . یا  کارهای بد رو بهمون معرفی کردن و گفتن این کارها رو نکن . یعنی از کوچیکی برای توجه کردن به منفی و البته دور بودن و مراقبت کردن از خودمون در مقابل اون تهدیدات  پرورش پیدا کردیم . اما هیچ وقت نگفتن دخترم این گل زیبا رو بو کن و ببین چقدر بوی خوبی میده لذتش رو احساس کن . البته در مورد غذا همیشه بهم میگفت مامانم که ببین چه غذای خوشمزه ای درست کردم و از همون اول توجه من به غذاها بود تا زمانیکه یاد گرفتم این غذاها اگه مثلا روزانه  بیش از ۱۵۰۰ کالری وارد بدن بشن  چاقت می کنند و باز ترس از چاقی که چاقی بیمار کننده است زشته اگه چاق بشی همه ازت بدشون میاد و بد و بیراههایی در مورد چاقی توجه منو بیشتر بردن سمت چاقی و در نتیجه ترس از چاقی هم باز بنا به همون فرمولی که میترسیدم و میخوردم واکنش خوردن رو در خودم  در اثر ترس و توجه به چاقی به عنوان یک پدیده ی زشت و منفور در من پدید اومد . 

چند روز پیش فیلمی میدیدم که یه آقای بسیار چاق رو دست و پاهاش رو بسته بودن و روی صندلی نشونده بودن و با خوروندن مقدار زیادی غذا کشته بودن طوری که روده هاش ترکیده بود و خونریزی داخلی پیدا کرده بود . البته در حین غذا به زور یه چیزهای تیز هم به خوردش داده بود که روده هاش رو پاره کرده بود و یه سطل هم  گذاشته بودن که در اون  استفراغ کرده بود . پلیس توی فیلم گفت چرا باید یه نفر خودشو به اینجا برسونه که انقدر چاق بشه  . چه حس و حالی رو تجربه میکرده و بعد روی دیوارهای خونه اش دیدن که فقط حرف از افسردگی میزده یعنی طفلک خودش بیش از همه از این وضع ناراضی بوده و  فقط میخورده تا آروم بشه . من از مرور چنین صحنه ای واقعا دردناک شدم و باز رفتم خوردم . خودمو تجسم کردم که اگه روزی به چنین هیکلی دچار بشم چه خاکی به سرم بریزم . برای همین باز ترس از چاقی همه ی وجودمو گرفت و باز خوردم . یعنی با مرور این اتفاق  باز هم خودم برای خودم درد آفریدم . 

من این مثالها رو برای خودم میزنم که تجربه ی چاق شدن رو کالبد شکافی کنم که چطور با ذهنم خودم خودم رو چاق کردم . اما واقعا قدم به قدم چطور میشه این فرمولهای دردآفرین رو جیگزین کرد . چطور لاغری رو که اونم باز تصویر زشتی در ذهن من داره رو جایگزین چاقی کنم و چطور باید واکنشهام رو تغییر بدم . 

خب من اول کم کم و قدم به قدم شروع می کنم در ایستگاه دوم  میبینم خیلی فرمولهای چاقی سر راهم خودشو به من نشون داده که نیاز هست حتما اونها رو تمیز کنم تا کل این ایستگاه رو تمیز کنم . برای همینه اصلا فعلا به جسمم توجه نمی کنم  . فقط تمرکزمو میزارم تا بتونم چند روز این واکنشهام رو تمرین کنم . 

چون ۱ کیلو آزاد کردن انرژی از این ترسها و واکنشها زمانبره . البته نمیخوام سختش کنم چون همینکه پیداش کردم خدا کمکم می کنه کم کم تغییرش بدم . دلم نمیخواد کوهش کنم بزرگش کنم که باز خودش بشه یه دلیل دیگه برای سخت کردن لاغری . 

اما دارم فکر می کنم ترس از چاقی و یا استرس چاق شدن رو چطور در خودم کمرنگ تر کنم . 

خب من با وزن کردنم استرس میگیرم بهتره این کارو انجام ندم . با نگاه کردن به اندامم استرس میگیرم وقتی میبینم پاهام چقدر حجیم شدن ناراحت میشم پس بهتره فعلا بهشون خیلی توجه نکنم فقط هروقت چشمم خورد ازشون عذرخواهی کنم . بهتره وقتی استرس یا ترس میگیرم مراقب غذا خوردنم باشم و بهتره  اتفاقات منفی رو در سرم مرور نکنم که واکنش ترس در وجودم بیاد . سعی کنم ذهنم رو کنترل کنم که زیا خودم رو در موقعیت ترس یا استرس قرار ندم . 

میبینید حتی منم طبق آموزشهایی که از کودکی یاد گرفتم همش به خودم میگم این کار و بکنم اون کار و نکنم . مخصوصا نکنم ها خیلی بیشتره و خب همین باز باعث میشه توجه من بیشتر بره سمت همون مواردی که دارم خودمو ازش نهی می کنم . بهتره به چه کار کنمها توجه کنم . 

خب من برای یک کیلو لاغر شدنم در ایستگاه دوم چیکار میتونم بکنم که بدون سختی وزنم بیاد پایین . چیزی که به ذهنم میاد اینه که بنویسم . بنویسم و محتویات ذهنم رو بررسی کنم  تا درکم از این مسیر کاهش وزن بیشتر بشه  تا تاثیر ذهن بر جسم و تاثیر جسم بر ذهن رو بهتر درک کنم . خب این کار رو ادامه میدم تا ببینم  کی حسم بهم میگه یک کیلو کم کردم . راستی یه ترس دیگه هم در وجودم هست این که وقتی اون یکی رو کم می کنم ترس از افزایش اون یککیلو دوباره باعث افزایش وزنم میشه و این فرمول رو امروز بعد از ظهر پیدا کرده بودم و با اینکه صبح یک کیلو رو کم کرده بودم دوباره بعد از ظهر دیدم اضافه شدم و وقتی بهش فکر کردم دیدم ترس از اضافه کردن یا ترس از دست دادن این تجربه ی شیرین باعث شد دوباره زیاد بشم . برای همین به نظرم بهتره حسی انجام بدم و خودم رو با وزنه به استرس و ترس نندازم . در ازاش بیشتر بنویسم تا بهتر درک کنم . قطعا وقتی که مینویسم توجه من از مرور اتفاقات منفی خارج میشه و تمرین می کنم که از چیزهای خوب بنویسم یا اگه از چیزهای بدم بنویسم سعی می کنم ازش درس بگیرم و به جایمرور اون اتفاقدرسی که ازش گرفتم رو مرور کنم مثلا دیدن اون فیلم بد باعث شد من درس بگیرم که برای لاغر شدنم قدم بردارم و  به اینجا رسیدم و مرور کردم و تصمیم گرفتم که بنویسم .

فعلا نوشتن رو دوست دارم گرچه تایپ کردن کمی برام سخته اما تمرین خوبیه برای کار کردن روی ذهنم تا لاغر شدن رو هم به خوبی یاد بگیرم  و در طی روز تجربه های مثبت رو بیشتر مرور کنم . مثلا امروز یه فیلم طنز دیدم که خیلی خندیدم و لذت بردم . یا رفتم توی حیاط نشستم و به طبیعت  و پرندگان نگاه کردم و لذت بردم  یه غذای خوشمزه برای خانواده درست کردم و خوردیم و لذت بردیم . کلی هم در اینجا نوشتم و وقتم رو صرف  یادگیری کردم . خب این تجربه های جسمی تاثیر خوبی روی ذهنم میزاره و از مرورش حالم خوب میشه و شاد میشم . پس هورمونهای شادی در بدنم ترشح میشه و بدنم سالمتر میشه .

پس چرا از ذهنم در جهت مرور اتفاقاتی استفاده کنم که بهم رنج وارد می کنه . از ذهنم در جهت مرور اتفاقات خوب استفاده کنم تا ازش لذت ببرم و بدنم رو سالمتر کنه . 

من درسی که از این پاراگراف گرفتم همین بود که طوری از ذهنم استفاده کنم که تاثیر خوبی روی جسمم بزاره و طوری هم از جسمم استفاده کنم که تاثیر خوبی روی ذهنم بزارم . 

کنترل ورودی یعنی کنترل دیده ها و شنیده ها و کارهایی که انجام میدم و حرفهایی که می گم و می نویسم و 

کنترل ذهن یعنی کنترل افکارم و مرور خاطرات یا آرزوهام که به چه چیزهایی فکر می کنم .

وقتی کنترل ورودی کنم از طریق جسمم روی ذهنم تاثیر خوب میزارم و وقتی کنترل ذهن کنم از طریق ذهنم روی جسمم تاثیر خوب میزارم و باعث میشم بدنم واکنشهای خوبی نشون بده . 

من این درس رو از این پاراگراف گرفتم که خیلی هم برام درس شیرینی بود . 

(اندام جسم انسان قابلیت تصمیم گیری به شکل واحد و مستقل را ندارند و همه تصمیمات در مغز اتخاذ و پردازش می شوند. بنابراین اگر تصور می کنید پرخوری می کنید یا تند غذا می خورید یا هر نگرشی درباره خودتان دارید این تصمیم توسط مغز شما اتخاذ و به جسم ابلاغ شده است.)

جسم ما از مغز ما فرمان میگیرد .  پرخوری یا تند خوردی هر دو در مغز است و به جسم دستور پرخوری یا تند خوری میدهد ؟ 

اما چرا مغز من دستور پرخوری و تند خوری میدهد ؟ 

چون من پرخوری یا تندخوری را از اطرافیانم یاد گرفتم . 

مثلا پدر من خیلی استرس دارد و با اینکه خودش هم تند میخورد اما اندام متناسبی دارد . 

اما  این استرس و یا تندخوری را دلیل چاقی نمیداند و باورش بر اینست که  او  اصلا چاق نمیشود چون رفتارهایش درست است . 

اما من تندخوری و یا پرخوری خودم همیشه در جنگ و جدال بودم بنابراین همیشه با وجود خودم دوگانه بودم . این دور بودن از خودم در من حس خلاء تولید می کرد . 

من  در این سایت یادگرفتم که با خودم یگانه باشم و با خودم نجنگم . خودم را تندخور یا پرخور یا سایر صفات منفی ندانم . از خودم بد گویی نکنم . 

یاد گرفتم به خودم احترام بگذارم هر چقدر بیشتر به خودم احترام بگذارم و خودم را دوست بدارم و خودم رو با القاب نیکو بخوانم  با این احساسات عالی یکی تر میشوم  و در نتیجه میل و افزایش اشتها در من ایجاد نمیشود . 

سلام .  نمیدونم چند باره که این متن رو دارم میخونم . خیلی متن خوب و پرباری هست . 

همه ما به شکل های گوناگون از طریق مرور افکار و اطلاعات مربوط به چاقی باعث ایجاد احساس بد چاقی در ذهن خود شده ایم.

من موقع غذا خوردن با مرور افکار چاقی باعث حس بد چاقی شدم . متاسفم لطفا منو ببخش سپاسگزارم دوستت دارم . 

من موقع نگاه کردن خودم در آیینه با مرور افکار چاقی باعث حس بد چاقی شدم .متاسفم لطفا منو ببخش سپاسگزارم دوستت دارم . 

من موقع پوشیدن لباسها با مرور افکار چاقی باعث حس بد چاقی شدم . متاسفم لطفا منو ببخش سپاسگزارم دوستت دارم . 

من موقع وزن کردن خودم با مرور افکار چاقی باعث حس بد چاقی شدم . متاسفم لطفا منو ببخش سپاسگزارم دوستت دارم . 

من با رژیم گرفتن  با مرور افکار چاقی باعث میشدم تعدهم به رژیم رو بشکنم و  باز هم با مرور افکار چاقی باعث حس بد چاقی شدم . متاسفم لطفا منو ببخش سپاسگزارم دوستت دارم 

من زمانهایی که میرفتم باشگاه  با مرور افکار چاقی انگیزه ی ورزش کردن رو از خودم میگرفتم . متاسفم لطفا منو ببخش سپاسگزارم دوستت دارم . من حتی گاهی با مرور در سایت با مرور افکار چاقی انگیزه ی نوشتن رو از خودم میگیرم . متاسفم لطفا منو ببخش سپاسگزارم دوستت دارم . 

چیزی که در همه موارد بالا مشترکه مرور افکار چاقیه . 

خب این افکار چیا هستن ؟ 

چی هستن که به من حس چاقی میدن ؟ 

باید موقع خوردن غذا یا پوشیدن لباس یا نگاه کردن تو آیینه  افکارم  رو ببینم که با چه فکری غذا میخورم با چه فکری لباس می پوشم . با چه فکری تو آیینه نگاه می کنم با چه فکری وزن می کنم خودمو با چه فکری  نمیخورم . با چه فکری ورزش می کنم . 

خب باید قلم و کاغذ همرام باشه که در تمام این زمانها افکارم رو شناسایی کنم . ببینم چه فکرایی دارم که بهم حس چاقی میده . 

شما چند نمونه اش رو نام بردید . منم چند تاشو پیدا می کنم بعد در موردشون مینویسم ببینم چطور تغییرشون بدم .

باتوجه به قسمتی از متن خب تا حدودی راه چاره رو درک کردم . 

(زمانی که با مرور افکار درباره اینکه اضافه وزن من زیاد شده است و دیگر قادر به لاغر شدن نیستم در ذهن خود مواجه شدید به شکل آگاهانه از تکرار و مرور این فکر و مهمتر از آن بیان کردنش خودداری کنید و در ذهن تان به خودتان بگویید که من فقط می خواهم ۵ کیلو از وزنم را کم کنم و این کار بسیار ساده است.)

اولین کاری که باید کنم اینه که به شکل آگاهانه از تکرار و مرور این فکر در ذهنم خودداری کنم . 

استاد خب من این کارو این چند روز کردم  حتی گفتم فقط یک کیلو میخوام کم کنم و این کار خیلی راحته اما بازم در ذهنم این کارم سخت اومد . یعنی انگار باز انتظار برای کاهش این یک کیلو عذاب آور بود .

یعنی کاهش یک کیلو هم برام سخته و باز باید راحتترش کنم . 

جالبه برام چاقی به این سختی و عذاب آوری چطور برای من آسونه اونوقت لاغری که واقعا برای انجامش کار خاصی نباید انجام بدیم اینقدر سخت . مثلا کاری که برای لاغری انجام بدیم هیچکار نکردنه . 

مثلا وقتی چاقیم بیشتر میخوریم بیشتر باید غذا درست کنیم ولی وقتی رژیمیم غذاها سبکتره خب زحمت زیادی نمیخواد بکشیم . 

یا مثلا موقع چاقی وقتی میخوایم ورزش کنیم به شدت رنج می کشیم ولی یه فرد لاغر وقتی میخواد ورزش کنه به راحتی ورزش می کنه . خب لاغر بودن خیلی راحتتر از چاق موندنه . 

اما مسیرش برای من سخته . یعنی وقتی گرسنه میشم افکارم منفی میشه اونوقت حتی زمانی که گرسنه نیستم هم از گرسنه موندن  میترسم . ترس از گرسنگی خیلی وقتها منو وادار به خوردن می کنه . 

نمیدونم فعلا دارم بررسی می کنم ببینم چه فکرایی دارم . همون یک کیلو هم فعلا به خودم نمیگم چون همونم برام سخته . فعلا دارم فکر می کنم چطور لاغر شدن رو در ذهنم لاغر کنم که انگیزه و اشتیاق برای لاغر شدن پیدا کنم . 

(زمانی که با مرور افکار چاقی مواجه شدید به شکل آگاهانه از تکرار و مرور این فکر و مهمتر از آن بیان کردنش خودداری کنید . این کار بسیار ساده است. به این شکل شما می توانید افکاری که منجر به کوه ساختن از چاقی در ذهن شده اند را شناسایی و به مرور با به کار بردن جملات جایگزین اطلاعات جدید و مخالف با اطلاعات قبلی در ذهن ایجاد کنید.به این شکل تصویر ذهنی قبلی شما درباره چاقی با مشکل اعتبارسنجی و تایید از طرف شما مواجه می شود . 

 و فرصت برای ایجاد تصاویر جدید ذهنی از وضعیت فعلی که فقط ۱کیلو اضافه وزن دارید فراهم می شود.)

پس من با  به کار بردن جملات جایگزین به جای فرمولهای چاقی که در کامنت قبلم نوشتم میتونم اعتبار تصویر  چاقی و تاییدشون رو زیر سوال ببرم . 

من توسط فرمولهای چاقی که در ذهنم ایجاد کردم چاق شدم . فرمولهای چاقی فرمولهایی هستن که حس چاقی بهم میدن .

حس چاقی چیه ؟ حسیه که منو از خودم متنفر می کنه . حسیه که من رو از خودم جدا می کنه . یعنی بهتره بگیم کسی که از خودش جدا شده و با وجود خودش یگانه نیست و دائما میخواد از خود فرار کنه این شخص  در حس و حال ترس همیشه داره زندگی می کنه ‌ 

خب ترس در همه انسانها هست اما حالا چرا ترس در من حس چاقی تولید می کنه ؟ نمیدونم . 

خب حالا من میخوام انتخاب کنم که سعی کنم به چاقی فکر نکنم . 

البته نمیشه که به چاقی فکر نکرد اما میشه از زاویه بهتر نگاهش کرد طوری که حس چاقی تولید نکنه . 

یعنی مثلا میگن به گذشته و آینده فکر نکنید خب نمیشه که کلا به گذشته و آینده فکر نکرد . همونجور که کار چشم دیدنه و نمیشه که  این خاصیت رو ازش گرفت مگر بنا به دلایلی شخصی نابینا بشه . 

اما کسی که بینا هست خب همه چیز رو میبینه اما کسی هم که  مغزش سالم باشه خب این شخص فکر می کنه . اما اینکه به چی فکر کنم مهمه .  اینکه  اگر به گذشته دارم فکر می کنم یعنی چه چیزی در گذشته توجهم رو  از روی زمان حال برداشته . 

من خصوصیات خودم رو میگم چون همه ی انسانها متفاوت فکر می کنند . من فکر خودمو می گم من معمولا زیاد به گذشته فکر نمی کنم . اما وقتی به گذشته فکر می کنم که انرژی من اونجا مونده باشه یعنی یه اتفاقی افتاده که نتونستم هضمش کنم و انرژیم اونجا داره صرف میشه  و پدیده ای در زمان حال  اونقدر قدرتمند نبوده که توجه منو و انرژی منو از اون زمان بیاره در این زمان . من وقتی از انرژیم جدا میشم خب متوقف میشم دیگه پیشرفتی در زندگیم نخواهم داشت و در نتیجه بعد از مدتی به زندگی در چنگ غم و اندوه و افسردگی عادت می کنم . چون انرژیم رو در گذشته نگه داشتم و خودم رو متوقف کردم . 

من برای رها شدن  چه کار باید کنم . 

اول اینکه خب فهمیدم دیگه کم کم باید به خودم بیام . تا کی باید خودم رو با غذا سرگرم کنم تا غم رو فراموش کنم . علت اینکه من به غذا وابسته شدم و  چاق شدم این بود که غذا بی آزاره . غذا هیچ وقت قضاوتم نکرد . این همه من بهش حس بد دادم اما اون همیشه بود و سیرم می کرد بهترین سرگرمی بود که همیشه برام قابل دسترس بود و مهمتر از اون من برای خوردنش میتونستم  دایره انتخاب زیادی داشته باشم . اما مشکل من از وقتی شروع شد که یواش یواش حس چاقی اومد بهم . 

خب حالا من موندم و احساس چاقی و غذاهایی که با خیال راحت نمیتونم بخورمشون . 

این نگرانی ها منو رها نمی کنند . 

یعنی منم اونا رو رها کنم باز اونا از یه در دیگه خودشون رو نشون میدن . امروز داشتم یه فیلم میدیدم مرد متفاوت . 

مردی که صورت خیلی زشتی داشت و بعد براش دارویی پیدا می کنند که صورتش طبیعی میشه . 

خب اون از بیرون میخواست مشکلش رو حل کنه و مشکلش حل شد و زیباترین صورت رو پیدا کرد اما شخصیت نا کاملی که از زندگی در زشتی براش مونده بود نتونست چیزی رو برای خودش نگه داره  و جالب اینه که یه فردی با صورتی مشابه صورت قبل این مرد وارد حوزه ی کاریش میشه و یواش یواش کار جدیدشو ازش میگیره . عشقشو جذب می کنه . عشقش با اینکه زن زیبایی بود عاشق شخصیت اون انسان زشت میشه و به راحتی این شخص زیبا رو کنار میزاره . خلاصه با این که این مرد زیبا شده بود اما اون مرد زشت همه زندگیشو ازش گرفت . چون مرد زیبا نتونسته بود از شخصیتی که برای خودش ساخته بود رها بشه و باز هم به نوعی دیگر از صورتی زشت در بیرون از خودش رنج کشید و اون صورت زشت در فردی دیگر همه ی زندگی و سلامتیش رو خونه اش رو عشقش رو شغلش رو همه رو با شخصیت  جذاب و عالی که داشت ازش گرفت . 

این مرد هرگز نتونست از خودش فرار کنه تا از شدت عصبانیت میزنه یه نفر و می کشه و به زندان میفته  و وقتی از زندان بیرون میاد دیگه پیر شده بود اما اون مرد زشت با عشقش همچنان زندگی کرده بودند و در کنار هم گفتن ما به هر چی که میخواستیم رسیدیم ولی تو با گذشته ات هیچ فرقی نکردی .  مرد حتی قدرت انتخاب هم نداشت و اصلا نمیدونست از زندگی چی میخواد در حالیکه اون مرد زشت تمام انتخابهاش و کرده بود . 

و اینجا مرد در حالیکه عمرش رو هم در حس نفرت از اون فرد زشت گذرونده بود فقط نگاهشون می کنه و صدای اون مرد زشت رو در گوشش میشنوه که داره تند و تند غذا برای خودش و همسرش سفارش میده و با هم میگن و میخندن و وقتی نوبت به این مرد میرسه حتی نمیدونسته غذا چی سفارش بده و اون مرد زشت بهش میگه  که تو با گذشته ات هیچ فرقی نکردی و  فیلم تموم میشه . 

اولش خیلی حسم بد شد نیم ساعت همینطور خوابیده بودم و به سقف نگاه میکردم .  اما وقتی خوب فکر کردم دیدم اون مرد زشت درون اون مرد بود با اینکه ازش فرار کرد و به ظاهر صورتش رو خوب کرده بود اما اون صورت زشت در شکلی دیگر وارد زندگیش شد و خیلی بدتر از قبل تمام زندگیش رو ازش گرفت . چون این مرد اراده ی زندگی کردن نداشت . اراده ی ساختن خودشو نداشت . اراده  برای تغییر کردن نداشت . اراده ی ساخت شخصیت جدید نداشت . 

و دقیقا منی که در چاقی هم اسیر هستم درست مثل همون شخص فقط دارم اجازه میدم چاقی همه چیزمو ازم بگیره  و من فقط وایمیستم و نگاش می کنم . 

من شاید بتونم چاقی رو از جسمم به زور و با دکتر و دارو و اینها پاک کنم اما شخصیت چاق درونمه که زندگیمو داره ازم میگیره و حتی اگه من اون رو به زور از بیرون پاک کنم اون شخصیت چاق از وجهی دیگر در زندگیم خودشو نشون میده و باز هم انرژی منو میخوره  و اراده و توان و اشتیاقم رو میگیره .اما این شخصیت خودم هستم که همیشه میخوام از خودم فرار کنم اما همیشه به من چسبیده . 

من باید بگردم و شخصیت خودمو از نو بسازم . من باید شخصیت  لاغرم رو خلق کنم بدون اینکه بخوام شخصیت چاقم رو از زندگیم حذف کنم . 

اما واقعا انسانهای لاغر چه شخصیتی دارن . نمیدونم . فقط این رو میدونم که فرمولهایی که در پیام قبلیم نوشتم رو دیگه باید فراموش کنم  و به جاشون فرمولهای مربوط به شخصیت لاغرم رو بسازم .