سلام و درود فراوان بر همه دوستان عزیز و سلام و درود فراوان بر استاد گرامی
خیلی خوشحالم که با این آموزشها همراهم. از این جهت که با های زیادی رو از دوش ذهنمان بر می داریم . بارهایی زیادی مثل ایثار از خود گذشتگی به خاطر دیگران که با تعابیر نادرستی که از این عبارت به ما داده شد باعث شدیم اون کسی که هیچ وقت به حساب نداریم خودمون باشیم . به طوری که حالا که شنا می فرمایید کی از همه تو دنیا مهمتر ه؟ چی از همه چیز تو دنیا مهمتره؟ من روم نشه بگم خودم روم نشه بگم احساس خودم . چون فکر میکنم این خودخواهی یک صفت بده. در حالی که خود اگاهی، خودبیداری، احترام به خود اینها اصول هستند . تازه دارم میفهمم که اگر همه به این درک میرسیدند که خودشون رو مهمترین رکن دنیا بدانند چقدر حالتها و رفتارها فرق میکرد. مثل جمعی که همه خودشون رو ثروتمند میدانند چقدر رفتارها با اعتماد به نفس و شبکه. یا جمع دانشمندان برجسته که چقدر فضا علمی ، باشکوه و خردمندانه است . یا جمع هنرمندان طراز اول چقدر جو پر از احساس و زیباییهر. حالا فکر کنیم جمع انسانهایی که همه خودشون رو ارزشمند صاحب مقام جانشینی خدا و خلاصه مقتدر و مهم میدانند چقدر صفا و صمیمیت توش موج میزند چقدر جو با احترام و لذت بخشی. خداروشکر میکنم استاد عزیز از این آموزش خوب و شیرین .مخصوصا اینکه ما مسافران خیلی هم نباید نگران حضور گذرایی خودمون باشیم . درسته که بسیار بسیار مهم هستیم و جایگاه ارزشمندی داریم اما در تابلو بزرگ کاینات اینقدر ذره میشیم که نباید هیچ گونه غم و حرص و ولعی ما رو به خودش مشغول کنه . چقدر جالب این دو رویکرد هم در ظاهر با هم متضاد و لی در باطن یک حقیقت و مکمل همدیگر هستند.
سلام و درود فراوان بر همه دوستان عزیز و سلام و درود فراوان بر استاد گرامی
خیلی خوشحالم که با این آموزشها همراهم. از این جهت که با های زیادی رو از دوش ذهنمان بر می داریم . بارهایی زیادی مثل ایثار از خود گذشتگی به خاطر دیگران که با تعابیر نادرستی که از این عبارت به ما داده شد باعث شدیم اون کسی که هیچ وقت به حساب نداریم خودمون باشیم . به طوری که حالا که شنا می فرمایید کی از همه تو دنیا مهمتر ه؟ چی از همه چیز تو دنیا مهمتره؟ من روم نشه بگم خودم روم نشه بگم احساس خودم . چون فکر میکنم این خودخواهی یک صفت بده. در حالی که خود اگاهی، خودبیداری، احترام به خود اینها اصول هستند . تازه دارم میفهمم که اگر همه به این درک میرسیدند که خودشون رو مهمترین رکن دنیا بدانند چقدر حالتها و رفتارها فرق میکرد. مثل جمعی که همه خودشون رو ثروتمند میدانند چقدر رفتارها با اعتماد به نفس و شبکه. یا جمع دانشمندان برجسته که چقدر فضا علمی ، باشکوه و خردمندانه است . یا جمع هنرمندان طراز اول چقدر جو پر از احساس و زیباییهر. حالا فکر کنیم جمع انسانهایی که همه خودشون رو ارزشمند صاحب مقام جانشینی خدا و خلاصه مقتدر و مهم میدانند چقدر صفا و صمیمیت توش موج میزند چقدر جو با احترام و لذت بخشی. خداروشکر میکنم استاد عزیز از این آموزش خوب و شیرین .مخصوصا اینکه ما مسافران خیلی هم نباید نگران حضور گذرایی خودمون باشیم . درسته که بسیار بسیار مهم هستیم و جایگاه ارزشمندی داریم اما در تابلو بزرگ کاینات اینقدر ذره میشیم که نباید هیچ گونه غم و حرص و ولعی ما رو به خودش مشغول کنه . چقدر جالب این دو رویکرد هم در ظاهر با هم متضاد و لی در باطن یک حقیقت و مکمل همدیگر هستند.
استاد عزیزم بی نهایت سپاسگزارم
خداوند خلاق هنرمندم بی نهایت سپاسگزارم