زندگی با طعم خدا (جلسه بیستم)

سلام فروغ نازنین

از همان دوره ابتدایی « ورود به سرزمین لاغرها » ؛ همیشه حضورت را در سایت به خاطر دیدگاه های زیبایت میستودم. همه این جملات زیبایی که در وصف دیدگاه من نوشتی را، من درباره دیدگاههای شما دارم. شما خیلی زیبا و عالی تمرین‌ها را انجام میدهی و با انکه میدانم الان متناسب هستید، ولی باز هم ادامه میدهید. این ادامه دادن شما من را تشویق میکند که من هم ادامه دهم.

واقعا با آن قسمت دیدگاه شما موافقم که من حضور خدواند را در طول این مدت زمانیکه در سایت بودم؛ خیلی بیشتر از بقیه عمرم در زندگیم حس کردم. انگار وقتی درکش میکنی، حضورش را بیشتر کنارت حس میکنی، در صورتیکه خداوند همیشه بوده و هست و خواهدبود؛ ولی این تو هستی که تغییر کرده ای و به او ایمان میاوری و ایقانت کامل میشود.

واقعا در کنار راهنمایی‌های استاد که همواره دعای خیر من پشت سرشان است، من فرد مسیولی هستم. با تجربه های خیلی سخت وگاهی تلخی که در زندگیم داشته ام، واقعا غیر از شما؛ بقیه دوستانم هم بهم گفته اند که چقدر تو در شرایط سخت، قوی برخورد میکنی. البته من این قوی بودن را فقط در « در کنار خدواند » میبینم. 

عزیزم، قوای مکنونه ای در دعا خواندن است که وقتی با تمام قلبت آن را میخوانی، آن دعا و وصل شدن به معبود؛ میشود مشاور و محافظ و راهنمای زندگیت. از دعاهای عالی ات ممنونم. انگار سالهاست که میشناسمت و مثل خواهرانم، دوستت دارم.

موفق و موید باشی فروغ جان.

سلام استاد گرامی

من دوست دارم پاسخ دیدگاه شما ‌و راهنمایی ارزشمند شما را در اینجا بدهم تا هم شما؛ مسیر زندگی خود را با تمرین‌های ذهنی با اشتیاق بیشتر از قبل  ادامه دهید و هم دیگر دوستانم؛ به این راه ایمان بیاورند و ادامه دهند تا به هدف خود برسند:

بعد از پاسخی که برایم در بالا نوشتید؛ من شروع کردم به زیاد کردن دانش و اطلاعات خودم در مورد شغل مورد علاقه ام. هرروز بستگی به تمایلم برای این کار وقت میگذاشتم: گاهی ۷ ساعت و گاهی ۳ ساعت و غیره. وقتی هرروز اطلاعات جدید را به آنچه از قبل میدانستم، اضافه میکردم اما؛ گاهی هم خسته میشدم و گاهی هم کلافه، ولی در عین حال چون هرروز؛ در حال مصاحبه حضوری، و یا مصاحبه مجازی و یا مصاحبه تلفنی بودم، خیلی زیاد، مشغول میشدم و هرروز بیشتر از من انرژی گرفته میشد.

۱۰۸ روز گذشت و باز مصاحبه های من به جایی نرسید و شغلی را پیدا نکردم، با انکه هرروز برای به دست آوردن آن فعال بودم. روز ۱۰۹ آم فرا رسید. فکری به ذهنم رسید و با خودم قرار گذاشتم که اگر مصاحبه ای گرفتم؛ « قبل از مصاحبه دعای حاجت و مناجات طلب تایید را در یوتوب مشاهده کنم. » این شد تعهدم به خودم. اینجا در امریکا دسترسی به هر چیزی در یوتوب، کاری بسیار آسان و شدنی است.

صبح روز ۱۰۹ ام که روز دوشنبه بود، خانمی به گوشی ام تکست داد که شرکتش میخواهد با من در شغل مورد علاقه آم مصاحبه حضوری داشته باشد. ان خانم از من خواست که من ساعت‌هایی که میتوانم به آن شرکت بروم را، برایش ایمیل کنم تا او هماهنگی را بامدیران آنجا برای مصاحبه شغلی من انجام دهد.  من هم ایمیل را دادم.

۱۱۰ روز گذشت و اتفاق خاصی نیفتاد. ظهر روز ۱۱۱ ام که روز چهارشنبه بود، آن خانم برای من، مصاحبه حضوری را برای روز بعدش هماهنگ کرده بود. حس خیلی عجیبی داشتم.

ظهر روز ۱۱۲ ام فرا رسید. آن روز بعد از دوش گرفتن و خواندن میثاق نامه و رفتن به کلاس رقص زومبا، احساس  خستگی میکردم. کمی خوابیدم. سپس ناهار خوردم و وقتی آماده رفتن به بیرون از خانه شدم؛  یاد تعهدم افتادم. وقتم کم بود، اما چون فرد مسیولی هستم، دعای حاجت و مناجات طلب تایید را در یوتوب مشاهده کردم و به سمت شرکت مورد نظر رانندگی کردم.

۳ دقیقه برای قرار مصاحبه دیر رسیدم، ولی اصلا برایم مهم‌نبود؛ چون به تعهدم به خودم، اهمیت داده بودم. توی مسیر همانطور که باخودم دعا میخواندم، به یکباره به خدا گفتم: « خدا جونم، چی میشود من امروز، مصاحبه اول را بگیرم و فردا مصاحبه دوم را. بعد، چون همسرم فردا تعطیل است و جمعه هم هست، باهم برای صرف ناهار؛ میتوانیم برویم در رستوران و جشن شغل پیدا کردن من را بگیریم. » واقعا هنوزهم نمی‌دونم چی شد این آرزو را کردم، ولی واقعا احساس کردم که آین ندا از فرشته درونم بیرون آمد.

وقتی وارد محیط شرکت شدم، دیدم محیط آنجا، بسیار تمیز، مرتب و شیک است. شرکت در طبقه سوم، قرار داشت. بعد از استفاده ازاسانسور، وارد اتاق کنفرانس شدم و سه نفر برای حدود یکساعت با من مصاحبه کردند و حتی، یکی از آنها از من امتحان حضوری هم گرفت.

من حتی دو تا از سؤال‌ها ر ا درست جواب ندادم، ولی خوب سعی کردم که هر چه به ذهنم میرسید و میامد را جواب دهم و مکث هم نکنم. انگار خودم را کامل به خدا سپرده بودم. آنها به من گفتند که چند دقیقه تنها آنجا بمانم تا رییسشان بیاید و نتیجه را همین الان به من بگوید. آنها رفتند. یک ربعی گذشت. داشتم،  کلافه میشدم؛ اما صبوری کردم.

در باز شد و رییس ان سه نفر که یک خانم مسن بسیار با شخصیت بود؛ با لبخند وارد اتاق کنفرانس شد. گفت :« آنها تو رابرای این شغل پسندیدند و بعد شروع کرد با من حرف زدن. » نمی‌دونم واقعا چی شد، ولی از معیار احساسم استفاده کردم و به او گفتم:« اگرشما من را برای این شغل بپذیرید، من شما را نومید نمیکنم. من گارانتی میکنم که برای شما کارمند خوبی باشم. » این خانم رییس لبخندی زد و گفت :« معلوم است که اخیرا، خیلی زیاد مصاحبه شغلی داشته ای.» او درست میگفت. حتی وقتی ازش خواهش کردم که جواب مصاحبه را تا فردا بهم بدهد قبول کرد، چون شنبه و یکشنبه اینجا در امریکا همه چیز تعطیل است و من از بس برای مصاحبه های گوناگون، تا حالا در فاز و جایگاه انتظار بودم؛ خسته شده بودم.

جالب است که او گفت :« مصاحبه دوم تو همین الان با من تمام شد. چون من دوست نداشتم که تو بروی خونه و وقت بگذاری و برای‌ روز ‌ دیگری برای  مصاحبه پیشم بیایی. » مهربانی و درک و فهم این خانم برایم قابل ستایش بود. به خودم و در درونم گفتم:« چطور خدای مهربان، افراد را وسیله قرار میدهد تا لاله، تو به هدفت برسی. از درونم با تمام قدرت در ان لحظه، خدا را شکر کردم. »

آن خانم رییس کل، تا دم در شرکت من را بدرقه کرد و همه درها را با احترام و لبخند، یکی بعد از دیگری برایم باز می‌کرد. انگار داشتم با فردی آشنا مثل مامانم حرف میزدم. اینقدر احساس خوبی داشتم که نفهمیدم چطور ۲۰ دقیقه بعد دم در خونه رسیدم. وقتی از مصاحبه خانه آمدم، چون در حالت انتظار بودم، تصمیم گرفتم که دعای رفع احزان را در یوتوب ببینم.

روز ۱۱۳ ام فرا رسید. روز جمعه بود. بعد از گرفتن دوش و خواندن میثاق نامه، به کلاس زومبا نرفتم. دوست داشتم با فایل پیاده روی درپارک پیاده روی کنم. خیلی تمرین‌های ذهنی فایل دوم، من را آروم کرد. با خودم گفتم که بهتر است که امروز هم دعای رفع احزان را دریوتوب ببینم. اینکار را کردم و بعد از مشاهده دعا آروم‌تر شدم.

من موقع ناهار با همسرم به رستوران رفتم و ما غذا خوردیم. حتی از همسرم خواهش کردم که دسر هم بخوریم و دیرتر به خانه برویم. ساعت ۲:۳۰ بعد ازظهر؛ بعد از برگشتن از رستوران، همسرم من را دم در خونه پیدا کرد تا تنها خودش به خرید برود.

ساعت ۲:۴۵ ظهر بود. من رفتم و از کیفم کارت آن خانم رییس کل را برداشتم. داشتم فکر میکردم که بهش تلفن بزنم تا نتیجه مصاحبه را ازشون بپرسم؛ که دیدم یک تکست  از آن خانمی که روز اول برایم مصاحبه را جور کرده بود گرفتم. او اینطور نوشته بود:« لاله جان، قراردادت را برایت ایمیل کردم. لطفا فقط آن را آنلاین امضا کن. به تیم ما خوش امدی! »

من از خوشحالی گریه کردم. واقعا توکل به خدا و داشتن راهنمایی مثل استاد، مرا به سمت شغل مورد علاقه ام هدایت کرد. الان میفهمم که هرروز گام برداشتن من برای شغل مورد نظرم، مرا به هدفم رساند. واقعا مهم نیست که در روز ۱۱۳ ام شغل ام را یافتم، بلکه مهم این است که الان قدر خودم را خوب میدانم. وقتی بهای هر چیزی راپرداخت کنی، قدر و ارزش آن را درک میکنی و آن هدف برایت، ماندگار میماند.

همسرم بهم گفت :« لاله، تو خیلی توی این مدت رشد کردی. خیلی به خدا نزدیک شدی. بهت افتخار میکنم. » همسرم، بهم کاملا فهماندکه حتی نتوانسته است که تصور کند که در طول این ۱۱۳ روز بتواند، فقط یک ساعت، خودش را جای من بگذارد. این برایم بارزش بود که در درجه اول؛ استاد که معنا و سیستم ذهنی را درک کرده اند، صادقانه مرا راهنمایی کرده و در درجه دوم اینکه، من هم به استاد اعتماد کردم و مو به مو هرروز گام برای افزایش دانش و اطلاعات بیشتر برداشتم، حتی و از همه مهمتر در درجه سوم؛ رابطه من با خدا بود که چقدر زیاد، الان صمیمی تر و جذاب‌تر از قبل شده است.

امروز برای رییس رییسم یعنی همان خانم با شخصیت، دوست دارم که  خیرات بدهم و برایش دعای خیر، سلامتی و شادابی کنم. بسیاراز استاد ممنونم که با این پاسخ بی نظیر، مرا دوباره به مسیر روشن زندگی و بهشت هدایت کرد. من دو هفته دیگر، کار و شغل جدیدم را شروع میکنم. من مطمین هستم و مطمین تر هم شدم که لاغری با ذهن را هم با همین روش ادامه گام به گام هرروز؛ روزی به دست خواهم آورد؛ چون دارم بهای آن را با حضور هر روزه ام در سایت میپردازم. دوست داشتم شما عزیزان حقیقت را از من بشنوید تا به این سایت، دوره ها و مخصوصا « زندگی با طعم خدا » ایمان بیاورید و ایقان بیابید.

در پناه حق، متناسب، موفق و شاد باشید دوستان عزیزم.