گام ۲: رهایی از چاقی

به نام خدا 

گام دوم: رهایی از چاقی 

سلام به استاد عزیز و دوستان عزیز سایت

 باید به انتخاب خداوند اطمینان داشته باشم همه کسایی که اضافه وزن دارن به این سایت هدایت نمی‌شن، چه بسا مسخره کنن و این حرفا رو بی‌اساس بدونن، اما اگه من دارم این‌ فایل‌ها رو می‌شنوم توسط خداوند به این سایت هدایت شدم، پس باید به انتخاب خداوند اعتماد کنم.

چطور با ذهنم چاق شدم؟؟؟؟قبل از اینکه جسمم چاق بشه حرف‌هایی شنیدم، صحبت‌هایی شنیدم، نمونه‌هایی رو دیدم که بهم گفتن که چاقی ارثیه، تشویق شدم به بیشتر غذا خوردن برای اینکه قوی‌تر بشم، زودتر بزرگ بشم، سلامت‌تر باشم، باهوش بشم، برای اینکه رشد کنم، همیشه سالم و تندرست باشم، تشویق شدم به بیشتر خوردن برای اینکه سرما نخورم و بدنم قوی بشه، دلایل خیلی زیادیه که از گذشتگان بهم رسیده و من از طریق والدینم آموزش دیدم،اوناییم که از کودکی توی مسیر چاق شدن قرار گرفتن می‌تونه براشون به شکل‌های مختلف چاق شدن، پرخوری کردن، بیشتر خوردن، بهشون تلقین شده باشه.عده‌ای هم شاید از دوران بلوغ اضافه وزنشون شروع شده که اونم باز برمی‌گرده به اون چیزی که توی گذشته شنیدن و این انتظار رو در اونا به وجود آورده

همه ماهایی که اضافه وزن داریم قبل از اینکه جسممون شروع کنه به تغییر کردن به یک شکلی، به یک طریقی انتظار چاق شدن توی ذهنمون ایجاد شده، پس تفاوتی نداره چه در سن کودکی و خردسالی و چه در میانسالی و بزرگسالی به هر شکلی که ما اضافه وزن پیدا کردیم قبل از اینکه جسممون تغییر کنه و به حالت چاق در بیاد ما در ذهنمون انتظار چاق شدن رو داشتیم، وقتی هم که انتظار چاق شدن در ذهنمون شکل بگیره در واقع تصاویر ذهنی به وجود میاد چون ذهن ما تصویریه.

مثلاً الان اگه یه کلمه‌ای رو استفاده کنم و بگم چنگال، قاشق، توپ، ماشین، خونه، بلافاصله به سرعت توی ذهنم تصویر اون شکل می‌گیره.پس وقتی انتظار چاقی در من شکل بگیره تصاویر چاق‌تر از خودم توی ذهنم ایجاد می‌شه بدون اینکه حتی شاید من اطلاعی داشته باشم.وقتی که تصاویر به وجود بیاد و واقعی بشه، چون هر چیزی که در مغزم تکرار بشه به شکل واقعیت مغز اونو می‌پذیره و شروع می‌کنه به تغییر فرمان‌ها. اونوقت فرمان‌هایی که بهم میده به شکل عملی اونا رو اجرا می‌کنم و یه سری فرمان‌ها هم به درون بدنم میده، دستورات رفتاری رو می‌تونم توی پرخوری‌هام ببینم، مثل موقعی که با شیرینی مواجه میشم، با غذاهایی که دوست دارم مواجه می‌شم و نمی‌تونم نخورمشون.

پس الان دیگه باید درک کنم که وقتی تصمیم می‌گرفتم که دیگه پرخوری نکنم اما چند دقیقه بعدش وقتی که با یه غذای جدید، دسر، شیرینی، میوه‌، مواجه می‌شدم بازم اونو می‌خوردم، با اینکه چند دقیقه قبلش تصمیم گرفته بودم که دیگه نخورم.اینا فرمان‌های مغزیه. و من نمی‌تونم در مقابل فرمان‌های مغزیم ایستادگی کنم، اگه می‌خوام بیشتر فرمان‌های مغزم رو بشناسم به زمان‌هایی که رژیم می‌گرفتم فکر کنم.موقع هایی که تصمیم می‌گرفتم که یه برنامه رژیمی رو به عنوان رژیم لاغری استفاده کنم و چقدر مصمم بودم که دیگه این بار این برنامه رو تا آخرش ادامه میدم تا به تناسب برسم، با ذوق و شوق هم اون برنامه رو شروع می‌کردم، چند روز اول هم بسیار عالی  عمل می‌کردم بعد از چند روز یواش یواش وسوسه می‌شدم که به طریقی برنامه رژیمی رو دور بزنم و به دنبال راه‌هایی می‌گشتم برای اینکه اون تصمیمی که خودم گرفته بودم رو اجرا نکنم و به شکل دیگه‌ای رژیم رو ادامه بدم، ولی باز نمی‌تونستم و اونو رها می‌کردم و دوباره به حالت قبل برمی‌گشتم.چرا این اتفاق میفتاد؟؟چون مغز من کاری نداره که من امروز تصمیم گرفتم که رژیم بگیرم، مغز من بر اساس فرمان‌هایی که از قبل درش ذخیره شده داره دستور میده و انتظار عمل کردن از من داره، مثلاً مغزم دستور میده به خوردن غذا، به کشیدن یک حجم زیاد جلوی خودم توی بشقاب، اما من دارم عمل می‌کنم بر اساس رژیم،رژیم رو مغز من نمی‌شناسه،برنامه غذایی رو که یه نفر دیگه برای من نوشته، پزشک نوشته، از جای دیگه به دست آوردم مغز من کاری به اون برنامه رژیمی نداره، مغز من بر اساس اون چیزی که قبلاً خودم بهش دادم، بر اساس اون فرمول‌هایی که در مغزم ایجاد شده داره عمل می‌کنه و منو ترغیب می‌کنه که رفتار کنم.و یه سری دستورات عملی رو مغز بهم میده و منم اجراشون می‌کنم و دستم میره به سمت برداشتن شیرینی و خیلی راحت چند تا شیرینی می‌خورم در حالی که تصمیم گرفته بودم که دیگه من شیرینی برنمی‌دارم و یه سری دستورات درونی هم میده که ما ازش اطلاعی نداریم، مثل تغییراتی در متابولیسم، سوخت و ساز و نحوه ذخیره سازی و همه اینا اجرا میشه و بدن به اضافه وزن میرسه.همه این‌ها طریقه چاقی با ذهنه،اون وقت هر چقدر که اضافه وزنمون بیشتر شده ترسمون از چاقی بیشتر شده، یواش یواش دلایل و توجیهات بیشتری برای چاقی آوردیم، از خوردن غذاها ترسیدیم، اون وقت چاقی بازم گسترش پیدا می‌کنه توی مغزمون و ما یواش یواش نسبت به پیرامونمون هم تغییر شرایط میدیم، واکنش‌هامون هم تغییر می‌کنه، از جمع ها دوری می‌کنیم، توی مهمونی‌ها حاضر نمیشیم، خجالت می‌کشیم با اون وزنمون جایی بریم، از اینکه صحبت کنیم توی جمع خجالت می‌کشیم، از اینکه برخورد داشته باشیم با دیگران خجالت می‌کشیم، حتی از اینکه با افرادی که متناسبن ارتباط برقرار کنیم هم خجالت می‌کشیم، بیشتر دوست داریم با افرادی ارتباط داشته باشیم که یا مثل خودمون چاقن یا چاق‌تر از خودمون هستن که بهمون احساس بهتری بده که حداقل من از اون چاق‌تر نیستم و حالمون بهتر بشه. پس رفتارهامون هم در ارتباط با دیگران و پیرامونمون هم تغییر می‌کنه و چاقی یواش یواش بر تموم جنبه‌ها تاثیر میذاره و این چاقی با ذهنه.

همه ما این تجربه رو داریم که به هر اندازه که اضافه وزن داشتیم همیشه نگران چاق‌تر شدن بودیم،چرا این اتفاق میفته؟؟چون مغز ما اطلاعاتش رو مرور میکنه و ما نگران میشیم از چاق شدن و چاق‌تر شدن،چرا نگران می‌شیم؟؟به خاطر اینکه هر بار که قبلش نگران میشدیم برای چاق‌تر شدن، چاق‌تر میشدیم، پس خیلی طبیعیه که ما هی نگران چاق‌تر شدن بشیم و باز مغزمون فرمان‌هایی رو صادر می‌کنه که ما چاق‌تر بشیم و به همین ترتیب قدم به قدم اضافه وزنمون بیشتر و بیشتر می‌شه.اینم از توانایی‌های ذهنیمونه که می‌تونیم آینده‌مون رو پیش‌بینی کنیم،بر اساس اطلاعاتی که به مغزمون دادیم، بر اساس سوابق خودمون، ما به راحتی آینده‌مون رو پیش بینی می‌کنیم و همیشه برای خودمون چاق‌تر شدن رو پیش بینی می‌کردیم،اگه از هر روشی هم استفاده می‌کردیم برای لاغر شدن و به هر اندازه‌ای هم که کاهش وزن و سایز داشتیم از اینکه لباس‌هامون رو دور بریزیم، لباس جدید با سایز جدید بخریم، ترس داشتیم، نگران بودیم که نکنه من باز چاق‌تر بشم، بزار حالا یه چند وقت بگذره اگه دوباره چاق نشدم میرم لباس سایز کوچیک‌تر می‌گیرم، یا میدم لباس‌هام رو خیاط برام تنگ کنه،چرا هیچ وقت اطمینان نداشتیم که لاغر می‌مونیم؟؟چون با تغییر تصویر ذهنی، فرمول‌های ذهنی و نگرشمون لاغر نشده بودیم، ما فقط با اعمال فشار، با رژیم گرفتن، با ورزش کردن، با هر روشی که استفاده کردیم جسممون رو فقط از طریق محدود کردن، یا تحت فشار گذاشتن، یا مواد غذایی بهش ندادن، یا انرژی بیشتری رو سوزوندن، با ورزش کردن و تحت فشار گذاشتن جسممون، پیاده‌روی‌های طولانی، کوهنوردی، باشگاه رفتن، به شکل‌های مختلف بدنمون رو تحت فشار می‌ذاشتیم و جسممون هم یه مقداری تغییر می‌کرد اما مغز ما که ارتباطی با بیرون نداره، مغز ما کاری به فعالیتی که ما در قبال جسممون داریم انجام میدیم نداره، مغز بر اساس شنیدن و دیدن برنامه‌ریزی می‌شه، نه بر اساس جسم.

من نمی‌تونم به شکل تزریقی زبان انگلیسی رو یاد بگیرم، یادگیری زبان انگلیسی نیاز به شنیدن و دیدن  وتکرار کردن داره، یک مهارته که باید یادش بگیرم، چاقی رو هم یاد گرفتم، انتظارش در من شکل گرفته، نگرانش بودم، تلاش کردم که حتی چاق نشم، همه اینا میشه توجه کردن به چاقی، هر چقدر که بیشتر چاقی رو یاد گرفتم، نگرانیم از چاق‌تر شدن بیشتر شده، ترسم از مواد غذایی بیشتر شده.

زمان‌هایی که من به دنبال این بودم که چه مواد غذایی چاق کننده است من در اون لحظات داشتم چاق شدن رو یاد می‌گرفتم، منطقش اینه که من دارم میرم تحقیق می‌کنم، دارم پرس و جو می‌کنم که چه مواد غذایی چاق کننده است که من اون مواد رو نخورم، اما من در تمام اون لحظات داشتم چاق شدن رو به ذهنم یاد می‌دادم، چون تمرکزم بر چاق نشدنه،

کلمه چاق شدن در همه این‌ها مشترکه

اینکه من تلاش کنم چاق نشم، با تلاش بکنم چاق بشم تفاوتی نداره، چون در هر دو حالت تمرکز ذهنیم روی چاق شدنه و من در حال یادگیری و یاد دادن چاقی به مغزم هستم، برای همینه که هر چقدر تلاش می‌کردم برای لاغر شدن در نهایت چاق‌تر می‌شدم، مغزمن کاری نداره به اون تلاشهای فیزیکی من، اون تصمیمات قاطع من،

هر چقدر که لاغر می‌شدم، دوباره بعد از یه مدتی مغزم شروع می‌کرد همون رفتارهای قبلی رو، همون عادت‌های قبلی رو یواش یواش انجام دادن، وقتی یه مدتی رژیم می‌گرفتم یا ورزش می‌کردم و یه مقدار از سایز و وزنم کم می‌شد بعد از اینکه از اون حالت رژیم میومدم بیرون، و یه جورایی از اضافه وزنم فاصله می‌گرفتم و دیگه به اون شدت و حدت و تصمیم قاطع قبلیم برنامه‌ام رو دنبال نمی‌کردم، حرص و ولعم یواش یواش بیشتر می‌شد انگار خیلی بیشتر از قبل دوباره مغزم به دنبال پیدا کردن مواد غذایی بوده، این‌ها همه به خاطر اینه که مغز من همواره جسمم رو به وضعیتی می‌رسونه که تصاویرش از قبل توی مغزم ثبت شده، شرایط جسمی من مطابق با تصاویریه که توی ذهنم هست، پس هر چقدر که من تلاش کنم جسمم رو جمع و جور کنم، چون تصاویر ذهنی من تغییر نکرده،چرا ؟؟؟چون تصاویر ذهنی من بر اساس داده‌ها، شنیده‌ها و دیده‌های قبلی در ذهنم شکل گرفته و رژیم گرفتن که تصویر ذهنی در من تغییر نمیده، ورزش کردن هم همینطور،تازه وقتی که من رژیم می‌گیرم حالم خیلی بده، ناراحتم، عصبانی‌ام، در واقع تمرکزم روی چاقیه،کی رژیم گرفته حالش خوب بوده؟کدوم یکی از ما ورزش کردیم برای لاغری در حالی که شاد بودیم؟کدوم یکی از ما رژیم گرفتیم برای لاغری در حالی که شاد بودیم؟پس وقتی که من از انجام یک کاری حالم بده، وقتی که دارم برای لاغری تلاش می‌کنم و حالم بده، در واقع دارم چاقی ذهنم رو تقویت می‌کنم،درسته که از لحاظ جسمی خودم رو تحت فشار قرار دادم، اما وقتی احساسم بده، ذهن من احساسِ من رو مد نظر قرار میده، نه تلاش فیزیکی من رو ،برای همینه که در شروع برنامه‌های رژیمی در شروع کلاس‌های ورزشی چون احساسمون خوبه، چون انگیزه داریم، امیدوار بودیم به لاغر شدن، و یه جورایی حسمون بهتر بود، ذهنمون هم پذیرفته گفته باشه حالا که حالت خوبه بزار یه کارایی می‌کنیم یکم تغییرت میدیم و جسممون یه مقداری تغییر می‌کرده، اما هر چقدر که از زمان رژیم فاصله می‌گرفتیم و احساس ما یواش یواش بد می‌شد، به خاطر اون فشاری که متحمل می‌شدیم ،به دنبال بهانه‌هایی بودیم که دیگه اون رژیم رو ادامه ندیم، دیگه اون ورزش‌ها رو انجام ندیم، و بهونه می‌آوردیم برای اینکه ورزش رو بندازیم عقب، برای اینکه رژیم رو یه جورایی تغییر بدیم،  بازم ذهن ما احساس بدِ ما رو ملاک قرار میده و دوباره میره به سمت چاقی.

تمام این‌ها میشه چاقی با ذهن،اون سر و صداهایی که توی ذهنم هست که انگار یه نفر همیشه داره باهام صحبت می‌کنه، همیشه منو ترغیب می‌کنه به خوردن، همیشه توی ذهنم یه صدایی داره میگه اینو بخور، اونو بخور، اینم بخور خیلی خوشمزه است، حالا اینو خوردی بیا اینم بخور تا راحت هضمش کنی، اون چیزی که توی ذهنم داره باهام صحبت می‌کنه برای خوردن، اون چیزی که در ذهنم صحبت می‌کنه برای اینکه حالم رو بد کنه از وضعیت جسمیم، اون چیزی که در ذهنم باهام صحبت می‌کنه که از خودم عکس نگیرم، توی آینه به خودم نگاه نکنم،  مهمونی نرم، درباره‌ام چی میگن، همه  اینها اون نجواهای ذهنی هست که داره منو به سمت چاقی بیشتر هدایت می‌کنه، یا مانع از این میشه که من به سمت لاغری حرکت کنم، همه این‌ها در ذهنهلاغری با ذهن سمت مقابل چاقی با ذهنه، وقتی که این فایل‌ها رو گوش بدم فشار چاقی در ذهنم کمتر می‌شه، چون دیگه از الان به بعد این نجوای ذهنی رو شناختم، وقتی که توی ذهنم یه چیزی شروع کنه به صحبت کردن که بهم بگه تو دیگه لاغر نمی‌شی، منم یاد این حرفا میفتم میگم این همونه که استاد گفت باهام صحبت می‌کنه و منو ترغیب می‌کنه به چاقی،در واقع یه چیزی توی ذهنم هست که اون همیشه منو تشویق می‌کنه به چاقی، اون همیشه منو منع می‌کنه از لاغر شدن، تا وقتی که این صدا توی ذهنم تغییر نکنه، اهمیتی نداره جسمم رو چقدر تحت فشار می‌ذارم، چقدر خوردنم رو کنترل می‌کنم، این پیروز میشه،این فردی، این شخصی، این صدایی که در ذهنم هست در نهایت پیروز می‌شه، چرا؟؟چون توی تمام لحظاتی که من بیدارم این داره کار می‌کنه، مگه من از لحاظ جسمی چقدر می‌تونم ورزش کنم، روزی چند ساعت مگه می‌تونم ورزش کنم، چقدر مگه می‌تونم رژیم بگیرم، هر چقدر که من بیدار هستم از ۲۴ ساعت در روز این داره حرف می‌زنه، داره به من میگه اینو بخور، اینو نخور، اینجوری بخور، الان اینو خوردی چاق میشی،یه جا میگه اینو بخور، وقتی خوردم بلافاصله میگه چون اینو خوردی چاق میشی،یعنی همه جوره داره باهام صحبت می‌کنه و این نجوای چاقیه که توی ذهنم همواره داره باهام صحبت می‌کنه و باعث چاقی و چاق‌تر شدن و از طرفی هم مانع لاغر شدنم میشه.

توی لاغری با ذهن از طریق تمرینات ذهنی، از طریق گوش دادن به همین فایل‌ها، میتونم این صدا رو یواش یواش تغییرش بدم،وقتی صدا تغییر کنه تصاویر ذهنیم هم تغییر می‌کنه، انتظارم هم تغییر می‌کنه و دیگه انتظارم چاق‌تر شدن نیست. و به این میگن لاغری با ذهن.وقتی که من دارم این فایل‌ها رو گوش می‌کنم، می‌بینم و تکرارشون می‌کنم، تمرین می‌کنم، من دارم آگاهی‌های صحیحی رو به ذهنم میدم، دارم به ذهنم میگم که اگه از روش‌های قبل استفاده کردم و شکست خوردم این دلیل به ناتوانی و بی‌ارادگی من نبوده، بلکه من اراده داشتم،افراد چاق جزء با اراده‌ترین انسان‌های روی کره زمین هستن، کیه که چندین بار شکست بخوره ولی بازم اقدام کنه، چاق‌ها جزء با اراده‌ترین افراد دنیا هستن،بارها ما شکست خوردیم دوباره بلند شدیم، بارها گریه کردیم از اینکه چرا لاغر نمی‌شیم دوباره چند روز بعد دنبال یه روش دیگه بودیم و بازم تلاش کردیم، ولی دوباره وزنمون برگشته بود.ولی الان توی لاغری با ذهن داریم می‌فهمیم که ما باید ذهنمون رو تغییر بدیم، ما همش تلاش می‌کردیم جسممون رو تغییر بدیم، موفق هم می‌شدیم، دیگه پیروزی از این بالاتر که ما بخواهیم جسممون رو تغییر بدیم و موفق هم بشیم،اما ما نمی‌دونستیم که باید ذهنمون رو تغییر بدیم که این جسم بمونه.ذهن ما تحت فرمانروایی مغز ماست. ما نمی‌دونستیم که ذهنمون تحت فرمانروایی مغزمونه، فکر می‌کردیم جسم ما تحت نظارت این برنامه‌های رژیمی و ورزشی باید باشه تا لاغر بمونه،همه دنیا اینجوری فکر می‌کنن، پس خودمون رو سرزنش نکنیم اگر که اینجوری فکر می‌کردیم،همه دنیا تصورشون اینه که فردی که می‌خواد لاغر بشه دو تا کارو باید انجام بده کمتر بخوره بیشتر ورزش کنه، بیشتر فعالیت کنه، این دیدگاه تمام جهان درباره لاغر شدنه ،خیلی‌ها هم میگن که به خاطر فلان هورمونه، سوخت و سازه، مزاجِ بدنه،اما همش برمی‌گرده به ذهن،لاغری با ذهن بهم کمک می‌کنه صدایی که همیشه منو تشویق میکنه به چاق‌تر شدن، همیشه منو می‌ترسونه از چاق‌تر شدن، همیشه منو به عذاب وجدان می‌رسونه از غذا خوردن، همیشه منو از مواجه شدن با غذاها می‌ترسونه، این صدایی که توی ذهنم همیشه باهام صحبت می‌کنه رو آروم آروم صداش رو کم کنم و بعد تغییرش بدم به صداهای امید بخش، اون وقت می‌بینم که بعد از مدتی جسمم هم به دنبال تغییر این صداها تغییر خواهد کرد.لاغری با ذهن چیز عجیب و غریبی نیست،وقتی که درک کنم که چطور با ذهنم چاق شدم، می‌تونم لاغری با ذهن رو هم برای خودم تحلیل کنم،چطور می‌تونم با ذهنم لاغر بشم؟؟؟با استفاده از همین محتواهای آموزشی، همین که این فایل‌ها رو نگاه کنم متوجه افکار اشتباهم می‌شم، همین که بفهمم از رژیم‌های قبلی شکست خوردن دلیل بر بی‌لیاقتی من نبوده، دلیل بر بی‌ارادگی من نبوده، دلیل بر این نبوده که من نمی‌تونم لاغر بشم، وقتی که این‌ها رو می‌شنوم به خودم میام، و شکست‌ها رو از خودم دور می‌کنم،وقتی که بفهمم که من گول خوردم که از روش‌های قبلی برای لاغر شدن استفاده کردم اون احساس عذاب وجدانی که داشتم و اون ذهنی که همیشه می‌گفت تو نمی‌تونی، تو اراده نداری، خاک تو سرت، تا کی می‌خوای چاق باشی، تو هرگز لاغر نمی‌شی،متوجه میشم که نه من اراده دارم،من بارها شکست خوردم اما دوباره شروع کردم، این حرف‌ها رو داره کسی به من می‌زنه که نمی‌خواد لاغر بشم، اون ذهنِ چاقِ منه که نمی‌خواد من لاغر بشم و داره تند و تند این حرف‌ها رو می‌زنه. وقتی که توی این فایل‌ها می‌شنوم که اون روش‌های قبلی که برای لاغری استفاده می‌کردم اشتباه بودن اون فشار چاقی از روی ذهنم کم میشه و انتظار لاغر شدن در من یواش یواش بیشتر می‌شه. به خودباوری می‌رسم که بله، منم می‌تونم لاغر بشم و به حرکتم ادامه میدم

زبان چاقی در همه افراد چاق مشترکه، همه افراد چاق در دنیا یک جور فکر می‌کنن، تفاوتی نداره که مدرک دانشگاهیمون چیه، در بالاترین سطح اجتماع هم که باشیم با اون فردی که در پایین‌ترین سطح جامعه است هر دو زبان چاقیمون یه جور باهامون صحبت می‌کنه. در تمام دنیا افراد چاق زبانِ چاقی داره اونا رو از غذاها می‌ترسونه، اونا رو نگران می‌کنه از چاق‌تر شدن، جلوی لاغر شدن اونا رو می‌گیره، این زبان مشترکِ بین همه افراد چاق.لاغری با ذهن خیلی آسونهفقط نیاز داره به آرامش، استمرار، تمرین کردن، تکرار کردن،مغز آموزش می‌بینه روند رو برعکس می‌کنه برامون.

سپاسگزارم از شما استاد عزیز بابت این فایل‌های عالی و بی‌نظیرتون