گام ۱۷: چگونه انگیزه برای لاغری داشته باشم

به نام خدای مهربان 🪴

سلام به استاد عزیز و دوستان گرامی سایت تناسب فکری 🦋

گام هفدهم:  چگونه انگیزه برای لاغری داشته باشم؟

خیلی از افراد چاق عقیده دارن به خاطر نداشتن انگیزه برای لاغری نمیتونن لاغر بشن،در حالی که اون زمان‌هایی هم که انگیزه عالی برای لاغر شدن داشتن، بازم نتونستن لاغر بشن، اشتیاق داشتن برای لاغری، یکی از ارکان مهم موفقیت در تحقق رویای لاغریه،

 ولی ما به اندازه کافی انگیزه برای لاغری نداریم،داشتن انگیزه برای لاغری از مهمترین اصول کاهش وزن و تجربه تناسب اندام دلخواهه،اما باید بدونم که  همین به راحتی میتونه مانع موفقیت من در رسیدن به هدفم بشه.

در لاغری با ذهن، هدف فقط لاغر شدن نیست،بلکه یادگیری اصول عملکرد ذهن برای خلق شرایط دلخواه در زندگیه،آگاهی‌هایی که در مسیر لاغری با ذهن به دست میارم باعث ایجاد انگیزه برای لاغری در من میشه،

لاغر شدن فقط یک هدف از ده‌ها هدفیه که می‌تونم در زندگی تعیین کنم و به اون برسم،خیلی از افرادی که اضافه وزن دارن به بیشتر اهدافشون نمی‌رسن،چرا که اون‌ها موفق به عبور از مانع چاقی و رسیدن به هدف لاغری خودشون نمیشن،

نداشتن انگیزه برای لاغری باعث میشه که انگیزه برای رسیدن به خواسته‌های دیگه  رو هم نداشته باشن.

زنده موندن با زندگی کردن بسیار متفاوته،

فردی که می‌خواد فقط زنده بمونه تمایلی به داشتن هدف توی زندگی نداره،برای همینه که افراد چاق وقتی انگیزه برای لاغریشون رو از دست میدن، به این یقین می‌رسن که نمی‌تونن لاغر بشن و تمام انگیزه و اشتیاقشون رو برای زندگی کردن از دست میدن،

اونا دیگه انگیزه‌ای برای لاغری ندارن،

چون مهم‌ترین هدف انسان زندگی کردن و لذت بردن از لحظات زندگیه،ولی اونی که اضافه وزن داره، به این دلیل که از شرایط خودش و زندگیش لذت نمیبره، انگیزه اش رو برای همه جنبه‌های زندگی از دست میده،ترجیح میده به هر شکلی که شده مسائل روزمره‌اش رو حل کنه و روزها رو به پایان برسونه و بر سال‌های عمرش اضافه کنه.

ولی اونی که میخواد زندگی کنه،از حل کردن مسائل روزمره اش برای رسیدن به هدف‌هایی که خودش تعیین کرده استفاده میکنه،خیلی فرق داره  که من هر روز برای حل مسائل همون روز زندگی کنم و منتظر مسائل فردا باشم،یا اینکه هر روز به شکلی زندگی کنم که اگه مسئله‌ای حل میکنم برای حرکت به سمت هدفیه که برای تجربه کردنش انتخابش کردم.

اگه  هدف لاغری رو انتخاب کردم،و تصمیم گرفتم که هر روز در عین حالی که چاقم و درگیر مسائل چاقیم،اما یه قدم برای تغییرم بردارم،و چاقی رو به عنوان سرنوشتم قبول نکردم و می‌خوام با عبور از این مانع به ظاهر بزرگ توی ذهنم به خواسته‌های زیادی که سال‌هاست دوست داشتم تجربه کنم دست پیدا کنم،پس لازمه که برای رسیدن به هدف لاغریم و دیگر اهدافم در زندگی،از اصول عملکرد ذهن به خوبی آگاهی داشته باشم،تا مسیری که برای خلق رویاهام طی می‌کنم ضمن کوتاه‌تر شدن،ساده‌تر و لذت بخش‌تر باشن.

شاید بارها شنیده باشم که برای رشد و پیشرفت باید هدف‌های بزرگ تعیین کنم،ولی باید بدونم که داشتن هدف بزرگ به راحتی میتونه مانع حرکت کردن، برای تغییر کردن باشه.

برای حرکت کردن و مخصوصاً استمرار داشتن برای تغییر،نباید اهداف بزرگ و دور از دسترس تعیین کنم،چون هر کاری که انجامش برای ذهنم سخت و دشوار باشه،با مقاومت شدید ذهن ناخودآگاه برای انجام دادنش مواجه میشم،اگه به زندگیم توجه کنم،موارد بسیاری  رو میتونم پیدا کنم که  تصمیم به انجام کاری داشتم،اما وقتی درباره مسائلی که در مسیر رسیدن به خواستم، از زبان دیگران شنیدم، و یا تجربه‌های سخت دیگران در این مسیر رو شنیدم،باعث شده که شوق و اشتیاقم برای حرکت کردن به سمت خواسته‌هام رو از دست بدم و رویاهام رو فراموش کنم،

دلیل این رویداد هم  دادن اطلاعات درباره مسائل و مشکلاتیه که در مسیر رسیدن به اون هدف به ذهنم داده بودم.

اگه هرگونه اطلاع و آگاهی درباره سختی‌ها، مشکلات و مسائل رسیدن به هر هدفی رو در ذهنم مرور کنم،باعث میشه که ذهن ناخودآگاهم به راحتی اول شوق و اشتیاقم رو نسبت به خلق اون هدف کم کنه،بعد هم منو از اجرای اون تصمیم منصرف کنه.

این طریق عملکرد ذهن درباره لاغر شدن هم صدق میکنه،برای همینه که افراد زیادی که اضافه وزن دارن، بارها تصمیم به لاغر شدن گرفتن، اما بعد از مدتی از تصمیمشون منصرف شدن،و چاق بودن رو بر انگیزه برای لاغری داشتن ترجیح دادن.

پس سعی کنم هیچ وقت برای لاغر شدن از همون روزای اول،هدف بزرگ تعیین نکنم، تا بتونم با ایجاد انگیزه برای لاغری در خودم،به آرومی، ولی به صورت پیوسته در مسیر لاغری با ذهن ادامه بدم و سعی کنم این شیوه رو در تموم جنبه‌های زندگیم هم به کار ببرم،و این اصل مهم رو رعایت کنم و هیچ وقت هدف‌های بزرگ و دور از دسترس انتخاب نکنم،

اهمیت ایجاد صحیح انگیزه برای لاغری در رسیدن به تناسب اندام ایده‌آل و دائمی به قدری مهمه که در صورت عدم اطلاع از اون، به راحتی میتونه باعث شکست یا دلسردی من برای خلق شرایط رویایی بشه،

اگه بتونم موانع ذهنیم درباره لاغر شدن رو برطرف کنم، خود به خود بدنم به سمت لاغر شدن حرکت میکنه،

اگه نمیتونم لاغر بشم، یا لاغر نمیشم،به خاطر موانع ذهنیه که خودم ایجادش کردم.

حتی اگه روند لاغر شدنم هم شروع بشه و یه جایی فکر کنم باز دوباره متوقف شده،باید بدونم که یک مانع دیگه است که روند لاغر شدنم رو متوقف کرده،و باید اون مانع رو برطرف کنم،به هیچ وجه نباید فکر کنم که باید تلاشم رو بیشتر کنم تا به خواستم که لاغریه برسم،اصلاً اینجور نیست،باید موانع رو برطرف کنم.

همینجور که توی این مسیر پیش میرم به موانع بعدی برخورد میکنم،یک مانع رو شناسایی میکنم، برطرفش می‌کنم،بعد به مانع بعدی برخورد می‌کنم.

یکی از پرکاربردترین و پرخطرترین مانعی که توی ذهن افراد چاق هست اینه که فکر میکنن چاقی اونا ژنتیکیه،برای همینه که این افراد نمی‌تونن لاغر بشن.

این افراد اگه با دوره لاغری با ذهن آشنا بشن وقتی که مطالب های این دوره رو گوش میکنن، متوجه میشن که چاقی اون‌ها ژنتیکی نیست،اونوقت این حرف رو می‌پذیرن و با انجام تمریناتشون در الگوی فکری اون‌ها تغییر ایجاد میشه و این باور رو تغییر میدن و این مانع رو برطرف میکنن،و این به این معنی نیست که دیگه موانعی وجود نداره،بازم موانع دیگه هست،من باید همیشه این مسیر رو ادامه بدم تا یکی یکی موانع رو پیدا کنم و برطرفشون کنم.

موانعی که توی ذهن هستن به دو دسته تقسیم میشن،یه سری موانع واقعاً مانع هستن،یعنی خودمون هم می‌دونیم که این موضوع مانع لاغریمون میشه،مثلاً اونی که عقیده داره لاغریش ارثیه یا ژنتیکیه،خودش میدونه که به خاطر اینکه چاقیش ارثیه،برای همین نمیتونه لاغر بشه،یعنی مانع رو میشناسه،

یا اونایی که عقیده‌شون اینه که چاقیشون به خاطر کم تحرکیه، 

یا به خاطر سوخت و ساز پایین بدنشونه،خودشون دیگه میدونن که این مانع لاغریشون شده،درسته که اونا مانع نیستن،ولی چون اون فرد در ذهنش این فکر و عقیده رو درباره خودش داره،خودش هم میدونه این مانع لاغریشه،و افرادی که با دوره لاغری با ذهن آشنا میشن، بعد از یه مدت کوتاهی به راحتی میتونن این موانع ذهنی رو شناسایی کننوبرطرفش کنن.

یه دسته دیگه‌ای از موانع ذهنی هستن که به راحتی قابل شناسایی نیستن،چون اونا خواسته‌های ما هستن،یعنی خواسته من مانع منه و منم نمی‌دونم،یعنی شما اصلاً نمی‌دونی که این مانع هست،تازه فکر میکنی که این باعث انگیزه و اشتیاق شماست،در حالی که همون خواسته،مانع شما برای رسیدن به لاغری میشه.

مثلاً خیلی از افراد هستن که میخوان لاغر بشن،یه عدد وزنی توی ذهنشون دارن که من  می‌خوام به اون عدد برسم،خواسته‌ها متفاوته، یکی میگه من دوست دارم ۴۰ کیلو کم کنم،یکی میگه من اصلاً چاق نیستم، فقط یکم پهلو دارم،یکی میگه من چاق نیستم، فقط یه ذره  شکم دارم، می‌خوام یه ذره شکمم رو آب کنم،یکی میگه من میخوام لاغر بشم، ولی نمی‌خوام صورتم تغییر کنه،یکی میگه من می‌خوام لاغر بشم ولی نمی‌خوام  بازوهام تغییر کنه،

خلاصه هر کسی خواسته‌اش رو یه شکل و خاصی داده،همه این‌ها خواسته‌اشون لاغریه،و توی ذهنش اینه که می‌خواد لاغر بشه، و مثلاً میخواد ۲۰ کیلو کم کنه،خیلی هم خواسته قشنگیه،و از طرفی هم باعث شور و اشتیاق میشه،میگه من میخوام این مقدار رو کم کنم،و خوشحاله که اگه من این مقدار رو کم کنم چی میشه؟؟در خودش انگیزه ایجاد میکنه،اما همین خواسته ۲۰ کیلو کم کردن، مانع لاغری میشه.

اگه بلد نباشی خواسته‌ات رو درست تنظیم کنی در ذهنت،چون ذهن ناخودآگاه تنظیماتش رو تو نمیتونی تغییر بدی،اون یه اصولی داره،اگه خواسته‌هات رو، اگه اون چیزی که در سطح افکارت داره مرور میشه رو بر اساس تنظیمات ذهن ناخودآگاه بتونی تنظیم کنی، خیلی راحت شما به خواسته‌ات می‌رسی،اما اگه خواسته‌هات رو نتونی بر اساس اصول ذهن ناخودآگاه تنظیم کنی،در عین حالی که خواسته شما هستن، هیچ وقتی بهش نمی‌رسی.

اینو خیلی‌ها تجربه کردن که خیلی خواسته‌ها داشتن، خیلی هم براش تلاش کردن، اما بهش نرسیدن،دلیلش همین ناهماهنگی خواسته ما و عدم هماهنگی با تکنولوژی و سیستم ذهن ناخودآگاهه،

ذهن ناخودآگاه تنظیماتش چه جوریه؟؟ذهن ما نسبت به یک کار بزرگ خیلی مقاومت داره و اصلاً انجامش نمیده،

وقتی که ما میگیم مثلاً میخوام ۲۰ کیلو کم کنم،فرقی نمیکنه حالا چند کیلو باشه،حتی برای اونی هم که ۵ کیلو اضافه وزن داره،وقتی میگه میخوام ۵ کیلو کم کنم،این برای ذهنش کار بزرگیه،

مثلاً اونی که ۳۰ کیلو اضافه وزن داره،اگه بهش بگی ۵ کیلو میتونی کم کنی؟؟ میگه آره ۵ کیلو که چیزی نیست،صد بار تا حالا ۵ کیلو کم کردم، ولی برگشته،ولی توی ذهن اونی که فقط ۵ کیلو اضافه داره، بهش بگی ۵ کیلو رو می‌تونی کم کنی؟؟میگه نه بابا کجا می‌تونم، این همه سال دارم تلاش می‌کنم یک کیلوش رو هم نتونستم کم کنم،

چرا ؟؟چون خواسته خودش مانع میشه،چون میاد تعریفش رو کلی میکنه میگه من می‌خوام ۵ کیلو کم کنم،یعنی تمام اون چیزی رو که اضافه داره رو میاد در قالب خواسته‌اش مطرحمیکنه.

باید بدونیم که اضافه وزن ما به صورت یکجا به ما اضافه نشده که حالا ما بخواهیم خواسته‌مون رو اینجوری تنظیم کنیم که مثلاً من می‌خوام ۳۰ کیلو کم کنم،این کار اشتباهه که ما بیایم برای ذهنمون یه کار بزرگ رو بخواهیم تعریف کنیم که باید این کار بزرگ رو انجام بدیم،

به هیچ وجه ذهن ما زیر بارش نمیره و انجامش هم نمیده،اصلاً ویژگی و خاصیت ذهن اینجوریه که کار بزرگ رو نمیتونه انجام بده،چون اصلاً حوصله و انرژی زیادی نمیخواد مصرف کنه،برای همینه که باید هدفمون رو کوچیک کنیم.

مثلاً بگیم من می‌خوام یک کیلو کم کنم، می‌خوام دو کیلو کم کنم،با این کار احساسمون هم نسبت به خودمون تغییر می‌کنه.

ما به اون هدف آخری که تعیین میکنیم میرسیم،اما نباید از اول اون هدف بزرگ رو در ذهنمون جای بدیم،به شدت ذهنمون مقاومت می‌کنه برای انجام دادنش.

پس همیشه سعی کنم خواستم رو خوردش کنم توی ذهنم،و توی ذهنم تعریف کنم که یک قدمش رو میخوام بردارم.

ذهن ناخودآگاه ما به برداشتن یک لقمه بزرگ اصلاً علاقه‌ای نداره و انجامش نخواهد داد،چون هر وقت که ما به کل هدفمون فکر کنیم، نمی‌تونیم انجامش بدیم.

ذهن ناخودآگاه ما اینجوریه که کوچیک و بزرگ اصلاً براش فرقی نداره،برای همه داره یه جور عمل می‌کنه و در بچه‌ها هم سیستم ذهن ناخودآگاه همینه،که اگه یه کار بزرگی رو بهش بدی که انجام بده،کلاً میکشه عقب و میگه من نمی‌تونم.

پس سعی کنم برای خودم هدف بزرگی رو تعیین نکنم،اصلاً پلن دوری نداشته باشم که حتماً باید به اونجا برسم،در خیلی از کتاب‌های موفقیت هست که کارهای روزانه‌ات رو بنویس،هر روز بنویس می‌خوای چیکار کنی، اهداف هفتگی، سالانه، ماهانه،اما خیلی‌ها با نوشتن حتی این‌ها هم نتونسته بودن اونا رو اجرا کنن،ولی ما به خیلی از چیزهایی رسیدیم که اهدافمون نبودن،براش پلن هم نداشتیم،نقشه هم نداشتیم،ولی بهشون رسیدیم،فقط اون‌ها رو می‌خواستیم،می‌گفتیم اگه این بشه خیلی  خوب میشه،حالا فعلاً مهم نیست،ولی دیدیم که به اون رسیدیم،ولی یه چیزی رو که گفتیم خیلی مهمه باید حتماً بهش برسم رو نرسیدیم،

پس موانع ذهنی دو دسته هستن،یه سری موانع قابل شناسایی‌ان،مثل ژنتیک، کم تحرکی،  پرخوری عصبی، اینا رو خودمون می‌دونیم که موانع ذهنی‌ان،خیلی‌ها میگن من آدم عصبی مزاجم، هر وقت عصبی میشم پرخوری می‌کنم، برای همینه که نمی‌تونم لاغر بشم،و خودشم میدونه که این یه مانعِ،

ولی خیلی از مواقع هم هست که خواسته‌های ما مانع میشن،مثلاً کسی خواسته‌اش اینه که ۲۰ کیلو کم کنه اما همش توجهش به این ۲۰ کیلوهه،که من کی اینو کم می‌کنم،خیلیا هستن که چندین سایز کم کردن، اصلاً براشون مهم نیست، بیشتر دارن به اون بخش دوم اهمیت میدن، همش میگن حالا مونده تا به ایده آلم برسم،همش توجهش به اون بخشیه که هنوز کم نشده و این خاصیت ذهن ناخودآگاهه،و اگه حواسمون به این نباشه و خواسته‌مون رو با ویژگی‌های ذهنمون هماهنگ نکنیم، ما به خواسته‌مون نمی‌رسیم.

خیلی از این مثال‌ها رو می‌تونیم توی زندگیمون پیدا کنیم که یه چیزی رو اگه از اول برامون تعریف کنن که بریم تا فلان جا ،میگیم من حوصله‌اش رو ندارم،سه روز بریم مسافرت،نه بابا من سه روز چه جوری کارم رو تعطیل کنم،ولی خیلی وقت‌ها یه چیزی پیش میاد ما یه هفته سر کار نمیریم، هیچی هم نمیشه،خیلی از این مثال‌ها می‌تونیم توی زندگیمون پیدا کنیم.

پس سعی کنم که با انگیزه باشم،اشتیاق داشته باشم،هدف‌های کوچک تعیین کنم،رسیدن به هدف‌ها برام لذت بخش باشه، استمرار داشته باشم،خیلی از مشکلات ذهنی و خیلی از موانع در استمرار داشتن  شناسایی میشه و برطرف میشه، نه در عجله کردن.

سپاس فراوان از استاد عزیزم💖💖🪴🪴🦋🦋