انتخاب عادت موردنظر (اول)

سلام

من دلم خواست بیام تمرینات این بخش رو انجام بدم . این چند وقته شاید هیچ کس به اندازه ی من این جمله رو که نباید برای موفقیت در یه کار سختی بکشیم رو درک نکرده باشه. من خیلی محور زندگیم رو روی این جمله تنظیم کردم و نتیجش رو در تناسب اندام دیدم که خیلی عادی و با انجام تمرینات دوره دارم لاغر میشم. ولی این چند وقته چند تا عادت خیلی مخرب داشتم که هر چی سعی میکردم به صورت تمرینی و به مرور زمان بر طرفشون کنم نمیشد و امروز برای چندمین بار فهمیدم اقدام فیزیکی به هیچ دردی نمیخوره و تنها راهی که میتونه منو برای اقدام کاری مشتاق بکنه قدرت ذهنمه . و بعد از اینکه برای ذهنم منطقی شد کاری که میکنه اشتباهه و با تعهداتش جور در نمیاد، دست از اون باور بر میداره و به من دستور میده رفتار جدیدی از خودم نشون بدم.

من میخوام عادت صبح دیر از خواب بیدار شدن رو اصلاح کنم و صبحا زود بیدار بشم چون وقتی زود بیدار میشم انرژی بیشتری برای انجام کار هام دارم و احساس خوبی دارم . 

من میخوام عادت تند غذا خوردن رو ترک کنم و با ارامش غذا بخورم.

یکی دیگه از عادت هایی که میخوام ترک کنم اینه که وقتمو تلف نکنم و مثلا نرم توی یوتیوب یا تلگرام و واتساپ و کار هایی انجام بدم که وقتمو هدر بده و بعدش پشیمون بشم و در عوضش درس بخونم.

دلم میخواد عادت درس نخوندن رو هم ترک کنم و با عشق بشینم درس بخونم.

خیلی ممنونم استاد 

خدایا دوست ارم

سلاااام

من چندین وقته که از نوشتن توی سایت دور شدم و دیگه نیومدم دیدگاه بنویسم ، توی این مدت خیلی اتفاقا پیش اومد و من روز به روز از خودم دورتر شدم اصلا انگار این سایت رو نمیشناختم با اینکه با مطالب سایت در ارتباط بودم ولی پیگیری نمیکردم والویتم رو گذاشته بودم روی درس خوندن به خودم گفتم خودم حواسم به خودم هست و به قول استاد مغرور شده بودم ، برام خیلی سخت بود که بپذیرم منم لیز خوردم واین اصطلاحه معروف بین اعضای این سایت رو برای خودم هم به کار ببرم همش حرفای خودم توی لایوی که با استاد داشتم میومد توی ذهنم و این باعث میشد به خودم بیشتر سرکوفت بزنم و خودمو تخریب کنم از درون . همش به خودم میگم تو چرا به حرف خودت گوش ندادی؟ چرا با بهونه های کوچیک و بزرگ و گاها خیلی قانع کننده مسیرتو گم و رها کردی؟ چرا به قول خودت انرژی ای که برای تخریب میخواستی بذاری رو نیومدی توی سایت صرف کنی؟ همه ی اینا رو به خودم گفتم و به یه جایی رسیدم و دیدم که من دیگه به لاغری با ذهن اعتقاد ندارم! ذلم میخواست ازون آقاهه توی اینستا برنامه غذایی بگیرم همش به خودم میگفتم باید روزی چند ساعت ورزش کنم وگرنه مگه میشه بدون ورزش لاغر شد؟ هیچ کدومه این کارا رو انجام ندادم ولی همه ی آدمایی که میدیم لاغر شدن ورزش میکردن و برای یه مدتی لاغر بودن و من دیگه بعد از لاغریشونو نمیدیدم و به خودم میگفتم حتما متناسب موندن دیگه . کم کم برگشتم به حالت قبل از آشناییم با سایت چه از نظر روحی و فکر ی و چه از نظر جسمی. همش حسرت گذشته رو میخوردم که ای کاش مامان و بابام فلان کارو نمیکردن که من چاق شم ای کاش چاق نشده بودم ای کاش زندگیم جور دیگه ای رقم خورده بود تا الان . با مرور این افکار من بیشتر به سمت تاریکی فرو میرفتم و هر روز آب بیشتر بالا میومد و من به غرق شدن بیشتر نزدیک میشدم. 

اما این اما خیلی برای من ارزش داره و اون اما اینه که من الان برگشتم . همش احساس میکردم به این جمع تعلق ندارم ، دیگه بچه های تناسب فکری و استاد منو دوست ندارن و من جدای از اونام . ولی امروز به یه آیه از قرآن بر خوردم که درباره ی توبه بود و اینجا میارمش:

۞ قُلْ يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَىٰ أَنفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِن رَّحْمَةِ اللَّهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا ۚ إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ 

بگو اى بندگانم كه زياده بر خويشتن ستم روا داشته ‏ايد، از رحمت الهى نوميد مباشيد، چرا كه خداوند همه گناهان را مى‏ بخشد، كه او آمرزگار مهربان است

خدا میگه ای کسایی که زیادی به خودتون ستم کردید یعنی میگه حتی شمایی که دیگه شورشو در اوردید و بی جهت دارید گناه میکنید حتی شما ها از رحمت و مهربونی خدا نا امید نشید این آیه قشنگ ترین شکلیه که به من فهموند نا امیدی ممنوعه. خدا میگه اگه میخوای نا امید شی انتخاب خودته ولی به من ربطش نده چون آغوش من همیشه به روت بازه و خدا همه ی گناه کارا رو میبخشه .

چاقی گناه منه و من توش اسراف کردم 

تموم اون روزا که ندای درونمو میشنیدم و بهش بی توجهی میکردم تموم صداهایی که بهم میگفتن یادت نره تمریناتو انجام بدی و من بهشون بی توجهی کردم تمام وقتایی که به بدنم تنفر ورزیدم و زشت خطابش کردم تمام اون روزا رو پشت سر گذاشتم و الان اینجام تا پیرایش و تخلیه بشم .

و همش با خودم میگم خدا با تمام عظمتش منو میبخشه پس من قطعا هنوز یه جایی توی جمع دوستای سایت و استاد دارم ، اگه به اینجا تعلق ندارم پس به کجا تعلق دارم؟ همین الان پر از احساس اشتیاق شدم و حتی اشک ریختم این اگه احساس تعلق نیست پس چیه؟ من مال این سایتم. من دختر لاغری با ذهنم 

و فقط باید ادامه بدم . 

من از خودم معذرت خواهی میکنم عذر میخوام به خاطر تمام اشتباهاتم ولی الان اینجام که ازشون درس بگیرم.

من توی این چالش میخوام عادت پرخوریمو کنار بزارم برای همیشه . این روزا خیلی کم پیش میاد که به حرف خودم گوش بدم و از خودم راضی باشم . اگه در حد خفگی نخورم احساس میکنم کم گذاشتم و مثلا اگه غذا رو به اندازه بخورم و احساسم خوب باشه حتما بعد از غذا یه میوه ای خوراکی ای چیزی میخورم که تمام اون احساس خوب از بین بره این عادت من شده و ازش لذت میبرم احساس میکنم اگه پرخوری نکنم اشتباهه و احساس امنیت و آرامش فقط ازین طریق برام به وجود میاد وقتی دارم غذا رو تند تند وارد دهنم میکنم و میجومش خیلی احساس آرامش میکنم ولی بعدش پشیمون میشم و اعصابم از خودم و رفتارم بهم میریزه و از خودم متنفر میشم . من میدونم که این به خاطر دستورایی هست که توی ذهنم به صورت پیش فرض قرار گرفته و با هیچ روش دیگه ای هیچ روش دیگه ای به جز تغییر نگرشم و باور هام نمیتونم عادت جدید و در نهایت شخصیت جدیدی رو در خودم بوجود بیارم.

امروز در تاریخ 16 اسفند سال 1400 من پا در مسیر جدیدی برای زندگیم گذاشتم و مطمعنم چاقی رو با خودم به قرن جدید نمی برم من با تعهدی بیشتر از گذشتم تلاش میکنم تا بهترینا رو برای خودم توی زندگیم بسازم.

خدایا شکرت 

من عاشق خودم میشم