جلسه هفتم: نیروی لاغری درون

سلام به استاد عزیزم و دوستان گرامی

ممنون استاد که جلسه جدید برای ما گذاشتید

انتظار لاغر شدن را داریم یا انتظار لاغر نشدن؟

نیروی لاغر شدن درون خودمان را می بینیم یا دنبال نیروی لاغری در بیرون می گردیم؟

زمانی تغییر جسمی ما شروع می شود که از نظر ذهنی به این رسیده باشیم که برای تناسب نیازی به عوامل بیرونی نداریم.

من برای اینکه هی به خودم بگم که نگاه من به بیرون نیست، حواسم هست ورزش و پیاده روی به نیت لاغری انجام ندم. نه به خاطر اینکه ورزش بده یا برای تناسب عجله ندارم، بلکه برای اینکه از ذهنم بیرون کنم که برای تناسب به برنامه های بیرونی نیاز دارم.

لاغر شدن مثل رسیدن به خواسته های دیگه نیست که با بیرون بخوای کاری داشته باشی یا زحمت بیرونی بکشی یا رقابت کنی با دیگران یا از روش زندگی ت بیای بیای. کاری درونی، در آرامش و صلح با خودمونه. لاغر شدن یک آرزوی متفاوت با هر آرزویی در جهان است. چون درونیه، نیرویی درونی داریم که داره بدن رو هدایت می کنه. نیرویی که یکی رو ترغیب می کنه به خوردن همون نیرویی است که یکی دیگه را ترغیب می کند برای نخوردن. چشممان به نیروهای بیرونی نباشد، بریم به درون خودمون نگاه کنیم و بهش بپردازیم و درونمون رو درست کنیم و ذهنمون را درست کنیم.

اگر انتظارت از خودت این نباشد که من باید لاغر بشم همش نگاهتان به دیگران است که چطوری دارن لاغر می شن.

باید تصاویر ذهنی مون عوض بشه که لاغر بشیم. تصاویر ذهنی چاق از قبل در ذهن افراد چاق ثبت شده.

با هر بار رفتن روی ترازو یه تصویر از چاقی ذخیره کردی و … پس ما کلی تصویر ذخیره کردیم و داریمش

با هر بار جواب دادن به سوالها یک تصویر از تناسب ذخیره می کنی

با هر بار تجسم شبانه یک تصویر جدید از تناسب ذخیره می کنی

هر بار تخیل کنی که متناسبی، یک تصویر جدید از تناسب ذخیره می کنی

پس متعهد باشم هر شب تصور کنم، روزها تخیل کنم، تمرین ها را هر روز انجام بدهم و استمرار داشته باشم. گفتن به جهان، به خودم و به دیگران باعث می شه من این راه را رها نکنم.

انتظارت از خودت چیه؟

انتظارم لاغریه

انتظارم اینه که وقتی جلوی آینه میرم یه فرد متناسب زیبای جذاب رو ببینم.

انتظارم اینه که توی آسانسور که وارد میشم از دیدن خودم حالم خوب بشه.

انتظار اینو دارم، توی همون آسانسور که بقیه هم سوار میشن تحسین رو توی نگاهشون ببینیم.

انتظار دارم دست روی هر لباسم بذارم، بتونم انتخابش کنم و بپوشمش.

انتظارم تناسب اندامه، انتظارم قد بلند یه.

چرا نباید انتظار داشته باشم، تناسب راحت ترین کار دنیاست.

وقتی از تناسب ذهنی استفاده میکنی، مو بای درز نتیجه گرفتن نمیره. آخه چقدر دلیل و مثال میشه آورد که همه چیز ذهنیه.

من به راحتی آب خوردن به خودم ثابت کردم اضافه شدن وزنم کاملا ذهنی بوده، الان هم عقب گردش ذهنیه.

وقتی استاد که به اون تپلی بوده، فقط با همین راه به تناسب رسیده، وقتی این همه دوستان که هنوز هم توی سایت و گروه هستند، به راحتی کلی وزن کم کردن با همین روش، برای من که خیلی خیلی راحت تر از اوناست، من اول مسیرم. 

من که دارم هر روز تلاش خودم رو در کسب آکاهی میکنم، پس برام آسانه.

من که خودم تغییر در ذهنم رو حداقل نسبت به باورهای غلط دارم میبینم، پس به این روش اعتماد دارم و به نتیجه ش اعتماد دارم.

اصلا همین الان هم انتظار لاغری بیشتری داشتم، یکم ممکنه دیر و زود داشته باشه ولی سوخت و سوز نداره.

من از خودم انتظار تناسب دارم و این خواسته م رو به خدا سپردم و بهش توکل کردم، پس نتیجه ش ردخور ندارد و به زودی نتیجه رو ازش هدیه میگیرم

به امید خدا

با سلام و  ادب

در بخشی از این درس استاد میگن باید بنویسیم و بگیم به خودمون به بقیه و به جهان، تا توی رودربایستی بمونیم و اون چیزهایی که گفتیم رو عملی کنیم.

من هم می نویسم تا اعلام کنم، می خوام چک سفید امضا بذارم که بیشتر حواسم باشه:

قبل از دست بردن به هر خوراکی ای بین روز یه ثانیه از خودم بپرسم آیا واقعا دوست دارم اینو بخورم، به خاطر خوردنیه دارم می خورمش یا همینطوری از روی عادت؟

قبل از خوردنش از بدنم بپرسم بهش نیاز داری؟ یا میل خاصی به خوردنش داری؟ اگر نه که به خواست بدنم احترام بذارم.

موقع گاز زدن به هر خوراکی و غذایی یه لحظه از خودم بپرسم داری با سرعت مناسب می خوری؟ یا یه ترسی داری که باید زودتر بخوری؟ اگه دیدم سرعتم زیاده بگم بدن عزیزم، ذهن عزیزم خوراکی هست، فراوانیه، عجله نکن خیلی آرام بخور و از مزه و طعم غدایی که نوش جان می کنی لذت ببر.

موقع خوردن یه لحظه از خودم بپرسم این مدل خوردنم با شخصیت و باکلاس هست؟ مثل یه فرد که چشم سیری داره هست یا نه؟ گرسنگی شکم خیلی باشخصیت تره تا گرسنگی چشم. بپرسم آیا یک فرد با کلاس و با شخصیت و چشم و دل سیر داره این غذا رو می خوره؟

وقتی کسی بهم چیزی تعارف می کنه، یه لحظه از خودم بپرسم آیا الان بهش نیاز دارم؟ یا فقط چون تعارفیه و دیگه بعدش می بره می خوام بردارم؟ بهش بگم کمبود غذا و خوراکی که نیست، تازه بخوای هم خودت می تونی بهترین ها رو تهیه کنی، حس ذخیره کردن نداشته باشم.

هر وقت توی محل کار خسته شدم و خواستم یه چیز بخورم که فقط خستگی م در بره یا ذهنم آزاد بشه و استراحت کنه، بپرسم تشنه ش نیست؟ شاید یه آب خنک و گوارا رو بیشتر دوست داشته باشه.

اینجا نوشتم که بیشتر یادم بمونه و توی رو دربایستی قرار بگیرم

متناسب بودن چه حسی داره؟ مهم ترین احساس من کدومه؟

مطمئنا متناسب بودن پر از احساس های خوبه، احساس آزادی و رهایی، احساس گذشتن از باید ها نباید ها و بخور و نخور ها، احساس باز شدن و آزاد شدن همیشگی ذهن از فکر درباره چاقی، احساس سبکی، احساس خوش تیپی و خوش ظاهری و خوش هیکلی، احساس با کلاسی و با شخصیتی، احساس قدبلندی و خیلی احساسات خوب دیگه.

ولی!!! برای من یک حس مهمتر از حس های دیگه است. حس رسیدن، حس شدن، حس مسلط شدن به ذهن، حس احساس توانمندی رسیدن به خواسته با قدرت ذهن.

توی یه فایل تصادفی استاد میگفتن اینکه بعضی ها بعضی کارها رو با شور و شوق اولیه شروع میکنن ولی ادامه نمیدن به خاطره اینه که ایمان ندارن که جواب میده، اگر ایمان داشتن که جواب میده مطمئنا با همون شور و شوق ادامه میدادن…

حالا اینجا هم همون بحثه، متناسب شدن احساس ایمان به روش ذهنی رو بهم میده. بهم ثابت می‌کنه این راه درسته و راهی غیر از این راه وجود ندارد. نشون میده و ثابت می‌کنه ما قدرت خلق کنندگی داریم و میتونیم با تغییر افکار، باورها و نگرشمون، نتایج رو تغییر بدیم.

پس من مشتاق و چشم به راه رسیدن به تناسب اندامم، تا یه مهر تایید به روش ذهنی و توانمندی خودم در این روش بخوره.

من به زودی به تناسب مورد نظرم میرسم و بهم ثابت میشه.

به امید اون روز

خدایا به امید تو

سلام دوست عزیزم

دوست بی همتا

ممنون بابت کامنتتون، چقدر خوب بود

من رو یاد خیلی موارد انداخت، دو بار بین کامنت شما، گوشی را زمین گذاشتم و موردی را در دفترم ثبت کردم و بهش پرداختم و فکر کردم، بسیار بسیار ممنونم.

و بحث احساس لیاقت که به نظر من همه چیزه، مهم ترین بحثه. و مثال طلافروشی که من هم خیلی تجربه. شروع داشتم، ولی الان که از دید عدم احساس لیاقت بهش نگاه میکنم، میبینم این مورد در خیلی از جنبه های زندگی م بوده. که به خاطر اینکه خودم رو ازش دور میدونستم، اصلا به سراغش هم نمی‌رفتم. این دور دونستن از عدم احساس لیاقت نیومده و اولین کاری که باید انجام بدیم اینه که این حس لیاقت رو در وجود خودمون رشد بدیم.

بازم بسیار ممنون از کامنت خوب و آگاهی بخش شما 

سلام مهدیه عزیز

چه کامنت خوبی بود

چقدر زیبا تصویر سازی کردید. این شیک پوش شدن و خوش ظاهر بودن، داره همزمان با تناسب ذهنی با ما ایجاد می شه و رشد می کنه. من خودم هر روز صبح میگم حیفه که با این اندام خوب، لباس مناسب و شیک و رسمی نپوشم. حالا که لباس خوب پوشیدم حیفه کمی به پوستم نرسم. جالبه که برمیگردم و عطر هم می زنم. با اینکه با عطر صبحگاهی زیاد احساس خوبی نداشتم، و کمی بوش اذیتم می کرد ولی الان با اون هم راحت شدم و انگار می گم حیفه، عطر هم بزن. حتی عصر که می رم لباسم را دربیارم، از بوی عطری که زده بودم لذت می برم. یا جلوی آینه دیگه دوست ندارم به پوستم ور برم و جوش هام رو دستکاری کنم، میگم حیف این ظاهر خوب منه که با کندن پوستم خدشه دار بشه. کلا داریم از ظاهر و بدن خودمون بیشتر لذت می بریم و این یک روند نرم و تکاملیه و یه جورایی نتیجه کار روی تناسب ذهنیه. در حالی که هدف اصلی ما نبوده. اینه که استاد می گفتن اول دوره، نتیجه ای رو برای دوره در نظر نگیرین.

بازم از کامنت خوبت متشکرم.

سلام

ممنون از کامنت خوبتون

میگن دیگران همان فکری را راجع به ما میکنن که ما راجع به خودمون داریم، همون حرف های رو بهمون میگن که خودمون درباره خودمون میگیم، نظر ما را به خودمون برمیگردونن.

وقتی ما تصور مون از خودمون یه فرد خوش تیپ و قلمی و متناسب و قد بلنده، دیگران هم همین تصور رو نسبت به ما دارن و درون خودمون رو بهمون بازخورد میدن.

ما منتظر تناسبیم و دیگران همین بازخورد رو به ما میدن.

حالا شما میگید که نمیگن، ولی به زودی زود میگن.

ما منتظر تناسبیم و تناسب رو برای خودمون طبیعی و شدنی و آسان می‌دونیم.

سلام نشمیل عزیز

چقدر شما خوب کار میکنید، چقدر خوبه که متعهدانه تمرینتون رو توی سایت می‌نویسید. من هر بار که این تههد را میبینم هم انگیزه میگیرم و هم لذت میبرم.

ضمن اینکه خود کامنتتان هم خیلی خوب است، مخصوصا اون قسمتی که تاثیر افکار جدید رو در رفتارتون در سایر جنبه های زندگی گفتید.

این که باعث صبوری بیشتره، باعث گذشت بیشتره، باعث مثبت نگری بیشتره.

امیدوارم در این مسیر هر روز موفق تر از قبل باشید و به بقیه مثل من هم انگیزه بدید.

🥰🥰🥰

سلام و ادب

ممنون از کامنت خوبتون

دقیقا همینه، اگه ما بتونیم با همون شدت و با همون تعهد که ذهن خودمون رو از اطلاعات چاق کننده، مثل همون مواردی که نام بردید و کلی اطلاعاتی که فکر میکردیم چقدر مفیده، بمباران کردیم، بیایم با تجسم و تصور و تمرین، با تصاویر ذهنی متناسب بمباران کنیم، هیچ فاصله ای با لاغری و تناسب اندام نداریم.

ما داریم سعی خودمان را می‌کنیم و باید انتظار لاغری داشته باشیم چون داریم از همون مسیر استفاده میکنیم و ماقبلا از این مسیر نتیجه گرفتیم، البته این دفعه می‌خوایم نتیجه عکس بگیریم.