گام ۲۴: عادت های افراد چاق (ثوابشو بخر!)

سلام  خدمت استاد گرامی و دوستان خوبم 

منم از وقتی  که در دوره های آموزشی شرکت کردم متوجه شدم که آدم های چاق همه مثل هم فکر میکنن و چاقی    زبان مشترک همه ی افرادی هست که اضافه وزن دارن من خودم از وقتی در مسیرم به شدت پیگیر رفتارهای چاقها و لاغرها هستم و میبینم که تمام حرفهای استاد  درست هست و هر چیزی که ایشون در مورد چاقها میگن هم در گذشته ی خودم هست و هم در رفتارهای چاقهای اطرافم در حال حاضر هست و حتی افکار اونها رو هم که بررسی میکنم میبینم دقیقا همون چیزهایی هستن که بارها در گذشته خودم  اون افکار  رو داشتم و یا اینکه  استاد در سایت بسیار  در مورد اونها گفتن  و خیلی خوشحالم که دارم این بحث چاقی و لاغری  رو  از یه سطح بسیار بالا و   زیبا بررسی میکنم . همین امروز که جمعه بود من برای تفریح به همراه عزیزی بیرون از خونه در اطراف شهر رفتم   و چون ایشون تپل هست و همه تفریح رو در خوردن میبینه اینقدر خوراکی آورده بود که  نگو  اما من تمام حواسم جمع بود که نباید زیاده روی کنم و تحت تاثیر ایشون قرار بگیرم  و به فشار شکمی برسم و باید درست رفتار کنم و اما ایشون کلی بساط برای نهار داشت و کلی هله هوله برای بعد از ناهار داشت و اما من از بین اونها انتخاب کردم و ناهار رو که به اندازه نیاز خوردم و بعد از بین دو مدل تخمه و میوه و خرما و  بیسکوییت و پفیلا و پفک هندی و پفک نمکی مینو  من فقط یک دونه بیکسوییت و یک مشت تخمه و   چند دونه پفک هندی و چند مشت پفک نمکی مینو خوردم و اما خود اون شخص از همه چیز به مقدار زیاد میخورد دلستر و برنج و جوجه کباب هم برای ناهار خورد و خلاصه من اگاه بودم هر وقت جا داشتم به اندازه نیازم از اون مواد عدایی دلخواهم بخورم و بعد از خوردن اونها احساس سبکی داشتم و سنگین هم نبودم اما  با  بودن در این مسیر یه اتفاق جدید دیگه  که در من افتاده  این هست که مثل گدشته ی خودم هر چیزی به دهنم مزه نمیده و هر چیزی باب میلم برای خوردن نیست مثلا تخمه خواستم بخورم یه مشت کوچیک خوردم چون تخمه  ی خام بودن و من دوست نداشتم دیگه ادامه ندادم و یا پفک مینو اصلا مزه اش رو دوست نداشتم و جالب نبود و اصلا   مزه اش مثل  دفعات قبل   نبود که خریده بودم  و راضی نبودم از این هنوز داخل پاکت بود من  دیگه ادامه ندادم  و یا چند شب پیش رستوران بودم اینقدر طعم غدا ها برام خوب نبود که در حد یه سیخ  کوچیک  کباب خوردم با دو سه قاشق برنج ک دلم نخواست  دیگه خوردنم رو ادامه بدم  جون حس کردم کبابش بوی بدی میده خلاصه مثل قبل همه چیز خور نیستم خصوصا غداهای بیرون و رستورانی خیلی باید پرفکت باشه که بتونم بخورم و میدونم اینم از تغییرات من در این مسیر هست و بارها به خودم میگم پس چرا قبلا اینطور نبودم یعنی واقعا غذاها بد شدن یا من تغییر کردم ؟؟ولی میبینم که اطرافیان من با حرص،و ولع میخورن اما من پسندم نیست و این نشان از تغییر محتویات ذهنی من هست . 

(ثوابشو بخر )من زیاد  این جمله  رو در بین اطرافیانم  شنیدم و شاید شاید خودم من هم یه جاهایی گفته باشم حالا نمیدنم به خاطر همشهری بودن با استاد هست که این جمله رو زیاد شنیدم یا   اینکه حالا  بین چاقها گفته میشه 

حقیقتا من به یاد ندارم  که در گذشته و یا حالا  مادرم  این حرف  رو گفته باشه و ما در خوردن بسیار راحت بودیم و تحت اجبار مادرم هیج وقت غدا نمیخوردیم برای همین  چهار فرزند مادرم تا قبل از ازدواج  بسیار لاغر و متناسب بودن و اما ناگفته نماند مادر من و خانواده ی مادری من در تعارف کردن و اصرار کردن برای خوردن به مهمان خیلی مهارت دارن و پایبند این رفتار هستن و این رو یک جور احترام به مهمان میدانن و هنوزم که هنوز  بعد از مدتها  برای همسرم همین  رفتار رو دارن و فکر میکنن با این کار  دارن به همسرم احترام میزارن و  اون اوایل ازدواجم که همسرم بسیار لاغر بود  اگر کم میخورد  مادرم بسیار اصرار میکردن که چرا نخوردی و باید بیشتر بخوری و خلاصه همسر منم مجبور میشد یه جاهایی بیشتر بخوره و ….. در حالی که در خانواده ی همسرم دقیقا  ماجرا برعکس هست اونها اصلا اهل تعارف و اصرار کردن  به مهمان و یا اطرافیان خودشون نیستن حتی من در این مدت زیاد که با این خانواده هستم شاهد این رفتار  ها نبودم و  دیدم که بارها خوراکی رو وسط گذاشتن و گفتن هر کس میخواد  بیاد بخوره و گرنه گیرش نمیاد و همه هم خودشون رفتن و برداشتن و هیچ کس نبوده  (مثل مادرم ) که به بقیه تعارف کنه و یا اصرار کنه که بخور  و اما این جمله ی ثوابش رو بخر زیاد در خانواده ی اونها شنیدم چون  طبق  باورهای مذهبی ایشون این کار درستی هست که هیچ چیز دور ریخته نشه و یا هدر داده نشه بنابراین باید به زور هر غدایی هر چقدر کم یا زیاد توسط خود اون شخص و یا فرد دیگه  باید خورده بشه و اتفاقا افراد تپل  هم زیاد در این  خانواده هست و یه روز یکی از همین براد زاده های همسرم اعتراف میکرد که اگر غذا بکشم و نخورم از طرف پدرم به شدت اذیت میشم که این چه کاریه باید تا اخرش رو بخوری و این کار درستی نیست و خلاصه میگفت من رو  به زور وادار به خوردن میکنه و یه شخص دیگه از خودشون که  در  اون جمع بود  به شدت حرفهای پدر ایشون  رو  تصدیق میکرد  و میگفت بله خب راست میگه دیگه باید تا آخر ظرفت رو بخوری جون گناه داره بریزی د ور و این کار بسیار ناپسندی هست و کار  بسیار زشتی هست که بریزی دور تازه ثواب هم داره که تو نریزی دور و بخوری .

و در نهایت منم این حرف رو پذیرفته  بودم و بارها اجرا میکردم اما هیچ وقت از این دید بهش نگاه کرده بودم و بارها میگفتم جقدر کار خدا پسندانه ای دارم انجام میدم و کارم درست هست .و همیشه هیچ غذایی  رو ته ظرف نمیزاشتم و هیچ غدایی رو دور نمیریختم و در رستوران و هر مکانی باید تا آخرش رو میخوردم و یا با خودم میاوردم برای فردام  که بخورم و میگفتم ثواب داره و دور ریختن اون گناه داره و حس خوبی هم داشتم که نزاشتم اون غذا هدر بدره .

 ولی من باید آگاه باشم که چرا باید نگران دور ریختن عدا باشم اما نگران خودم نباشم  که اگر غدای اضافه  وارد بدنم بشه اون گناه داره ؟؟و حالا به خودم میگم من چرا باید غذای باقی مانده ی بقیه رو بخورم و یا موقع جمع کردن سفره  غدای داخل بشاقبها رو بخورم ؟؟؟اما از وقتی که در مسیرم دیگه با دور ریختن غدااها خیلی راحت شدم نه عمدا ولی اگر چیزی اضاف اومد خیلی راحت جمعشون میکنم و داخل پاکتی میزارم برای پرنده ها و حیوانات و همین فایل ارزشمند باعث شده  حتی اگر فرزندم همه ی غذاش رو نخوره من خیلی راحت بدون مجبور کردن اونها برای کامل خوردن از جلوی اونها جمعشون کنم و بزارم برای دفعه ی بعد یا بردارم  برای پرنده ها و  به یاد ندارم از وقتی که در دوره ها هستم هر گز به فرزندانم بگم چرا اینقدر کشیدی حالا  باید ته تهش رو  بخوری ؟؟در حالی که قبل از دوره ها فردی بودم به شدت حساس روی خوردن بچه هام که باید هر سه وعده رو به اندازه ای که من براشون در ظرف میکشم بخورن و گرنه دعواشون میکردم و  اونها هم همیشه به زور من میخوردن و یه جاهایی دخترم ناراحت میشد با هم درگیر ی لفظی پیدا می کردیم  که چرا زور میگی و یا پسرم رو که نمیتونستم مثل دخترم زور بگم مشغولش میکردم و  بعد بهش غذا  میدادم  و اگر بازم  نمیشد بهش،وعده  میدادم و با هزار ترفند بهشون غدا میدادم (و این بحث برای هر دو فرزندم بسیار بحث ماجرا  دار و ناجوری بود  که همیشه همسرم از این کار من گله داشت که نکن و ….) ولی خدا رو شکر  که الان مدتها هست دیگه این بحثها در خانه ی ما  تموم شده و  خدا رو شکر هیچ کدومشون  هم  چاق نشدن ولی من همچنان  در  دادن میوه و شیر به اونها  هنوز  خودم دخالت میکنم و به اونها یاد اوری میکنم و یا خودم براشون اماده میکنم که بیان بخورن (حالا نمیدونم چقدر کارم درسته یا غلطه  چون خودشون به هیچ وجه به سمت میوه و شیر نمیرن  ) اما دوست دارم بازم در این زمینه هم بهتر یشم و خودشون رو مسول خوردن در تمام زمینه ها کنم فعلا که نتونستم از  یه وعده میوه و شیر اونها غافل بشم برای همین   حالا هر از گاهی  بهشون یاد اوری میکنم که خوردین یا نه ؟  .

خلاصه الان دیگه در ذهنم این فرمول نیست که اگر غذا رو دور بریزم این کار گناه بزرگی هست و خدا رو خوش نمیاد و این کار ناسپندی هست  نه برای خودم منطیقیش کردم که اگر من غذای اضافه بخورم  یا  شکمم دررد  می گیره و یا دچار اضافه وزن و بیماری بشم که این خیلی گناهش،بیشتر هست تا بخوام دور بریزم .برای جسم خودم احترام و ارزش بیشتری قایل هستم .

 بارهه میگم هر وقت من غدا خوردم یا به انرژی تبدیل شده یا به چربی تبدیل شده که اگر روزی اون مصرف نشه دوباره موقع مرگ من که به خاک برمیگردم اونها هم به طبیعت برمیگردن و یا موقع دفع  از بدن خارج میشن و باز هم به طبیعت برگرداننده میشن  در نهایت به طبیعت برگرداننده میشن حالا یا به ،شکل دفع یا به شکل چربی که از طریق مردن به خاک برمیگردن و اگر من غدا رو هم دور بریزم بازم به طبیعت برگردونده میشه و چقدر این کار ارزشمند تر هست و سریع تر و راحت تر  هست که همین طوری غذای اضافه رو در طبیعت رها کنیم و با این منطقها خیلی راحت تر قبول کردم که باید مواد غذایی اضافه رو دور بریزم و نخوام ثواب یک چیزی رو من بخرم و اون رو بخورم و با این کار نباید به من  احساس گناه  دست بده .

همین الان وسط کامنت نوشتنم دختر من گرسنه اش شد و گفت مامان میشه غدا برام بیاری و رفتم داخل آشپزخونه که براش غذاش رو ببرم چشمم به ظرف جوجه با برنج افتاد که مونده بود روی میز  و کسی طالب خوردن اون نبود  و برای یک لحظه رفتم بالا سرش و گفتم حیفه بریزم دور و تند و تند چند لقمه خوردم و بعدش،گفتم ببین بازم همون فرمول چاقی که حیف ، کم مونده بخور دیگه تموم بشه ،دور نریزم که  گناه داره  و ثوابش رو بخر  … در ذهنم  اومد بالا که همون سه لقمه رو خوردم چون هیچ تصمیمی به خوردن نداشتم و الان که این کامنت رو مینوسم بعد از  انجام این رفتار زشت من هست و خوب میدونم این رفتارم از کجا آب میخوره ؟؟به خاطر همون فرمولهای گذشته ی چاقی که   در ذهن من بوده و هست صورت   گرفته  شایدم به خاطر این بود  که تحریک چشمی شدم  و وادار به خوردن شدم اما بازم خدا رو شکر که به موقع رهاش،کردم و بیشتر ادامه ندادم در حالی که هنوز در ظرف هست من به خودم اومدم و دیگه خوردنم رو ادامه ندادم و همین فرق من با گذشته ی من  هست که تا بخوام یه جاهایی پرخوری کنم به خودم میام و سریع  دست میکشم درسته چند قاشق خوردم ولی من به خودم میگم خدا رو شکر که همش رو نخوردم و هنوز مقداری  در بشقاب هست و من دیگه تمایل به خوردن ندارم و اگاهم که کارم درست نیست   

 بارها به خودم میگم دور ریختن غذا هیچ اشکالی نداره   پس هیچ استرسی به بچه هام و یا همسرم و یا خودم وارد نمیکنم که باید تمام غذای داخل بشقاب  رو بخوری  برای همین بارها شده فرزندم غذایی رو کشیده و لی انگار میل به خوردن نداره و میگه نمیخوام به هیچ عنوان اصرار به خوردنش نمیکنم شاید همسرم یه جایی بهشون ،بگه پس چرا نمیخوری باید بخوری  چرا به اندازه نکشیدی ولی من سریع میام و بهش،میگم ذهن اونها رو دست کاری نکن و وادار به خوردشون نکن که بدترین چیز ممکنه و ایشون هم دیگه این حرفها رو نمیزنه برای همین بچه هام هر وقت میلشون بود به هر اندازه که میخوان میخورن و یا نمیخورن ولی این من هستم که هنوزم باید روی خودم کار کنم و مثل فرزندانم یاد بگیریم به اندازه مصرف کنم و اتوماتیک و درست به نیاز جسمم حواب بدم پس خیلی باید حواسم رو جمع کنم که در انتخاب غدا و مقدار اون غذا  آزاد هستم و هر چقدر از غذام در ظرف بمونه اصلا اشکالی نداره   و هر جا نخواستم باید غذا رو رها کنم مثل دختر و پسرم که اصلا اینها نمیدونن این حرفها ی چاقی و فرمولهای چاقی چی هست یا حتی همین ثوابش رو بخر نمیدونن چی هست اتفاقا چند روز پیش  پسر یه عزیزی از آشناهای من مهمان من بود که این  پسر ۵ ساله مادر و خواهر  تپلی داره که به شدت درگیر رژیم و این حرفها هستن  و بسیار شاکی از چاقی خودشون هستن و این پسر ایشون که  به،شدت لاغر هست و همیشه مادر ایشون با ظرف غذا دنبال این بچه هست که به قول خودشون  با غذا خوردن این بچه  قوی و بزرگ بشه (البته منم در گدشته برای دختر خودم همینطور بودم ) دارم میبینم که ذهن این  بچه رو از سن کم چطوز دارن دست کاری میکنن خلاصه شب برای شام  این پسر عزیز خودش به تنهایی اینجا بود و پسر من که گرسنه بود گفت مامان غذا میخوام و این بچه هم گفت منم میخوام و بعد از کمی خوردن گفت میدونی چیه من شکمم درد میکنه ولی قول میدم همش رو بخورم و با همین یک  جمله من تا تهش رو خوندم و   برام شفاف  بود که به این بچه  در خونشون چی  می گن و جریان چیه چون بارها رفتار مادر و پدر این بچه رو با این پسر ۵ ساله  رو دیده بودم و من خیلی ناراحت شدم و  به این پسر جان گفتم نه این کار رو نکن اذیت میشی این رفتار  اشتباه  هست ولی  این بچه میگفت نه من حتما باید تا اخر بخورم ولی خیلی شکمم درد میکنه هااااا و من واقعا در دلم حسرت خوردم که چرا باید اینطور بچها به راحتی چاق بشن در حالی که پسر من  در اوج گرسنگی خودش  غذا خورد و یه جایی  هم که پیام سیری رو گرفت  خیلی راحت گفت سیرم و دیگه جا ندارم و  نمیخوام و من  هم گفتم باشه مامان جان  دیگه نخور و از جلوی پسرم سینی غدا رو برداشتم و یک بار دیگه  در دلم به خودم و به بودنم در سایت افتخار کردم که این اگاهی ها  رو دارم که  اینقدر زیبا هم روی خودم و هم  روی خانواده ی  من تاثیر گذاشتن .

چقدر خوشحالم که این فرمول  ذهنی  چاق کننده رو  هم شناسایی کردیم و منم کسی هستم که بارها این جمله رو شنیده بودم  و بااون بسیار آشنایی داشتم .

خیلی کارهای مخرب هست که چون پشتوانه ی اونها برمیگرده به کارهای ثواب و این حرفها  آدمها با خیال راحت انجامشون میدن  ولی باید شناسایی بشن .

من همواره مشتاق تغییر کردن و خود شناساسی و تسلط بر ذهنم  هستم .