حتما شما هم مثل من زیاد شنیده اید که: در ناامیدی بسی امید است.
نظامی در اشعار خمسه اش سروده است:
در ناامیدی بسی امید است پایان شب سیه سپید است
یعنی:
همیشه در اوج ناامیدی، چراغ روشن امید و گشایش وجود دارد. پس انسان نباید ناامید شود.
این ضرب المثل به ما می آموزد همانطور که پس از شب تاریک، صبح سپید پدیدار می شود و روز جدیدی آغاز می گردد، در ناامیدی هم همینطور است؛ ناامیدی مانند همان شب تاریکی است که امید، صبح سپید آن می باشد.
در سالهایی که از زندگی ام می گذرد بارها این ضرب المثل را شنیده ام و حتی در برخی مواقع دیگران برای دلداری دادن به من از این عبارت استفاده کرده اند، اما هرگز تصور نمی کردم این عبارت در موضوع لاغری هم صدق می کند.
اکنون که به لطف خدا سالهاست در شرایط جسمی متفاوت هستم به وضوح برایم روشن است که:
همانطور که در ناامیدی بسی امید است در چاقی هم بسی لاغری است.
همانگونه که پایان شب سیه سپید است، پایان رنج و سختی چاقی لذت و شادی لاغر است.
ناامیدی مهمترین عامل عدم موفقیت افراد در رسیدن به رویای لاغری است.
در سالهای اخیر هزاران پیام از علاقمندان به لاغری دریافت کرده ام با این عنوان که: من از لاغر شدن ناامید شده ام
نکته جالب توجه اینکه اگر از همه شگفتی سازان لاغری با ذهن درباره ناامیدی از لاغر شدن سوال کنید حتما در جواب خواهید شنید که آنها هم بارها در مسیر لاغر شدن ناامید شده اند. اما اکنون لاغر و در بهترین شرایط جسمی خود هستند.
ناامیدی از حربه های ذهن منفی باف یا شیطان است که همواره به انسان نوید خراب شدن اوضاع، شکست خوردن و نابودی را می دهد اما آنچه مسلم و واضح است وجود الهی ما همواره امیدوار و مشتاق برای زندگی کردن و تجربه خوشبختی و موفقیت هاست.
خداوند متعال در آیه ۸۷ سوره یوسف از زبان حضرت یعقوب در این رابطه فرموده است: «از رحمت خدا نومید مباشید زیرا جز گروه کافران کسى از رحمت خدا نومید نمیشود».
همچنین در سوره زمر آیه ۵۳ می فرماید: «ای کسانی که به خود ظلم کرده اید! هرگز از رحمت خدا ناامید نشوید»
به نظر من افراد چاق مورد خطاب مستقیم خداوند در این آیه هستند.
مگر نه اینکه ما با چاق شدن به خودمان ظلم کردیم؟
البته این موضوع را فقط کسانی درک و قبول دارند که مسئولیت چاقی خود را به عهده می گیرند والا افرادی که دلایل متعدد برای چاق بودن خود دارند نه تنها نمی پذیرند که مسئول چاقی خود هستند بلکه امیدی به لاغر شدن ندارند.
برای رنج چاقی، رحمت خداوند لاغری است.
خداوند لاغری و تناسب اندام را جزئی از سلامتی وجود ما قرار داده است و همانطور که می دانیم عده بسیاری در جهان متناسب هستند.
پس اگر ما چاق شده ایم به خودمان ظلم کرده ایم و برای رهایی از این رنج و اندوه نیاز به توکل و ایمان به رحمت خداوند داریم.
ایمان به رحمت خداوند داشتن به این معنی نیست که دست روی دست گذاشته و منتظر باشیم خداوند ما را لاغر کند بلکه به این مفهوم است که با ایمان و توکل به رحمت االهی باور کنیم که می توانیم لاغر شویم و سپس با اشتیاق و انگیزه برای لاغر شدن اقدام کنیم.
و چه اقدامی ساده تر، زیباتر و لذتبخش تر از حرکت از مسیر لاغری با ذهن.
مسیر لاغری با ذهن از هر نظر منطبق با عملکرد ذهن و جسم انسان طراحی شده است و افرادی که از این مسیر برای خلق رویای لاغری خود حرکت می کنند در کمال آرامش و شادی با لذت بردن از مسیر لاغری به هدف خود که متناسب شدن و سلامتی است دست پیدا می کنند.
تنها عاملی که مانع تجربه لاغری برای افراد چاق می شود ناامیدی از لاغر شدن است.
امام علی (علیه السلام) می فرماید:
بزرگترین بلا، ناامیدی است. ناامیدی، صاحب خود را می کشد. هر ناامیدی، ناکام است.
با اندکی تغییر می توان فرمایش امام علی را به موضوعی واضح در زندگی افراد چاق مصداق دهید.
بزرگترین مانع لاغر شدن، ناامیدی است. ناامیدی از لاغر شدن صاحب خود را چاق تر می کند. هر ناامیدی ناکام است.
بنابراین مهمترین موضوع که در مسیر لاغری با ذهن باید مدنظر داشته باشید امیدی به لاغر شدن است.
عبارت (در چاقی بسی لاغری است) را به عنوان یک ضرب المثل در سرزمین لاغرها به خاطر داشته باشید تا در مواقعی که احساس ناامیدی کردید با تکرار این ضرب المثل امید و انگیزه ای دوباره در خود ایجاد کنید.
منتظر خواندن نوشته های شما هستم
همراه همیشگی شما: رضا عطارروشن
امتیاز 3.93 از 58 رای
با دیگران به اشتراک بگذارید تا امتیاز بگیرید!
یاد بگیریم خودمون رو ببخشیم.
انسان جایز الخطاست.
وقتی تصمیم اشتباهی میگیریم،کار اشتباهی میکنیم،هرچی چی بیشتر خودمون رو سرزنش کنیم از هدف بیشتر دور میشیم.
در انتخاب سایت از طریق هیچ تبلیغی وارد نشدم.
من از سر ناچاری توی گوگل دنبال یه راه برای لاغری بودم و تازه خودمم سرزنش میکردم که آخه تو چه تنبلی که با دراز کشیدن و تو نت بودن میخوای لاغر بشی،بنظرم اصلا کارم منطقی نبود که با سرچ کردن در مورد لاغری ،بتونم لاغر شم ،اما شما رو اتفاقی توی همین جستجوهای به ظاهر بی نتیجه پیدا کردم، و هدایت شدم،
بخواه تا به تو داده شود.
و چیزی که از طرف خدا به من داده شده رو رها نمیکنم.
تازه یه نکته جالبی هم متوجه شدم در مورد رابطه خودم با سایت، من همون عادت از شنبه رو دارم مثه خیلی از افراد،
و علاوه بر این عادت بخوام کاری بکنم مثلاً همون اوایل دوره گام رو رفتم و گفتم حالا بذار اول تغییر زندگی رو برم اونم نصفه رفتم و رها کردم برای هر کاری میگم حالا ده تا ده تا میرم جلو ده تا رو کار میکنم یه استپ بعد برمیگردم مرور همون ده تا بعد ده تای دوم.
اما الان که دارم صد گام رو انجام میدم،اصلا روز هفته برام مهم نیست این که چه روزی از هفته باشه یا چه تاریخی باشه که استپ بزنم برام مهم نیست یا تو گام چندم هستم و حالا که به این رسیدم فلان کار رو بکنم.
اصلا برام مهم نیست همین که حس کنم نیازه برگردم به گامهای قبلی (حالا چه روز و چه گامی فرقی نمیکنه)،برمیگردم و دوباره یه رو خوانی به تجدید محتوایی میکنم و بعد میام گام اصلی رو ادامه میدم .
قبلا آنقدر برام مهم بود که حتما از اول شروع کنم دو سه بار سه گام اول رو رفتم و هی وقفه می‌افتاد دیدم دارم خسته میشم و امکانش هست که کامل رها کنم پس کلا سه گام اول رو گذاشتم کنار و از گامی چهار و پنج شروع کردم فقط چون دوست داشتم در مسیر قرار بگیرم و خودمو رو غلتک بندازم .
با همین تغییرات ریز و بی اهمیت سعی کردم به خودم سخت نگیرم.
و امیدوارم تا آخر بتونم ادامه بدم «صد گام» سه ماه و ده روز است و صبوری و استمرار زیادی میخواد که انشالله از عهده ش بر میام.
من همیشه سعی کردم نسبت به مریضی هوایی که میاد سراغم بی تفاوت باشم، آنقدری که برای سرماخوردگی و بیماری های جزئی حتی قرص نمی‌خورم و این اعتقاد رو دارم که خود بدن خودش رو ترمیم می‌کنه.
حالا اگه بخوام چاقی رو هم یه بیماری در نظر بگیرم نمی‌دونم چه برخوردی باهاش داشته باشم!
بی تفاوتی
نگرانی
گریه و زاری
واقعا نمی دانم!
اوایل چاقیم منتظر بودم بدنم خودش دست به کار شه و قدرت ترمیم کنندگی خودش رو بهم نشون بده،اما هیچ اتفاقی نیفتاد.
اما الان دارم یاد میگیرم که چاقی جزئی از وجودم هست.از درونم بر من غالب شده .
و با دیدن شگفتی سازان خیلی زیاد امیدوارم که ازین لاغری با ذهن بتونم چاقیم رو به لاغری تبدیل کنم .