مفهوم احساس ارزشمندی (تکمیلی ۲)

به نام خالق ارزشمندی ها۹😇

باسلام خدمت استاد عزیزم و دوستان همراهم 🙋‍♀️🥰❤

زندگی با کمک خداوند 😇🙏🏻🙏🏻🙏🏻

توضیحات تکمیلی دوم 🤔

درک درست احساس لیاقت🤔👌

در این مسیر درست من خیلی چیز هارو بهتر درک کردم وشناختم نسبت به خودم وخدای خودم عوض شد  ودرک صحیح وواقعی از خداوند پیدا کردم وفهمیدم که خداوند همیشه نزدیک من هستش قبلا اصلا فکر نمی کردم خدا نزدیکم چون اصلا حال دلم خوب نبود وفکر می کردم با انجام واجبات می تونم بهش نزدیک بشم و بنده خوبش باشم در این صورت باخدا هستم ولی در بیشتر مواقع فکر می کردم از خدا دور شدم خدا با من نیست وگاهی می گفتم خدا صدای منو نمی شنو چون با این دهان گناه کردم و غیبت کردم و عصبانی شدم در حق بچه ام که مظلوم هستش ظلم کردم ودعواش کردم باورم شده بود که خدا از دستم ناراحت ومن از خدا دور شدم ولی بازم امیدم به خدا بود می گفتم خدایا من ببخش من انسانم گاهی خطا می کنم تو خدای وتوبه پذیر مهربانی، باز برای باخدا بودن ادامه می دادم ولی احساسم در نوسان بود که آیا بنده ی خوبی هستم واز خداوند می خواستم در آخرت رو سیاه نباشم وبا چهره شاد و نورانی در محشر حاضر بشم و همیشه دنبال این بودم خداوند از من راضی باشه   و همیشه خواستار سعادت و خوشبختی در دنیا و آخرت رو می خواستم برای همین خیلی مراقب بودم که اعمالم رو درست انجام بدم تا خداوند از من راضی باشه ولی هرگز به احساس رضایت کامل از خودم نرسیده بودم همین طرز فکر چقدر باعث شد که احساس کنم من بی ارزشم وبرای ارزش گرفتن باید اعمالی رو انجام بدم ودر این اعمال اگر توجه و تمرکز کنم وحس خوب رو تجربه کنم اعمالم قبول هستش ولی در بیشتر موارد حسی که مد نظر بود رو نداشتم ومی گفتم خدا چطور نماز من رو قبول می کنه در صورتی که خودم قبولش نداشتم چون در نمازم حواسم همه جا بود الا توجه به خدا واین باعث میشد احساس بی لیاقتی کنم چون دنبال عوامل بیرونی برای داشتن لیاقت بودم دنبال با خدا بودن بودم در صورتی خدا با من بود و نزدیک من هست ومن بدون هیچ عملی با ارزش هستم همین که زنده ام وبه دست خداوند خلق شدم کافی هستش با هر ویژگی شخصیتی که دارم بازم خداوند عاشق من هستش همیشه شنیده بودم خداوند به  عبادت های ما احتیاج نداره این ماهستیم محتاج او هستیم برای نشون دادن بنده خوب بودن این اعمال رو انجام می دیم در صورتی که خدا می دونه ما با ارزش هستیم فقط باید باورش کنیم که اون همیشه ودر هر شرایطی با ما هستش وما با ارزشیم که خدا مارو خلق کرده وهمراهی می کنه وچقدر عزت داده که خلیفه او در زمین هستیم ویژگی ها و صفاتش رو در ما قرار داده تا ما در زمین مثل او رفتار کنیم چون مثل  او ارزشمند هستیم  مثل او بخشنده باشیم ،مثل اوخلق کنیم  مثل او پذیرای دیگران باشیم ،مثل اومهربان باشیم والی آخر پس ما ارزشمندی رو از خداوند گرفته ایم ودر درونمون داریم و احتیاج به ساختن ارزش مندی در بیرون از خودمون نباشیم و لازم نیست ارزشمندی مونو به کسی ثابت کنیم همین که خودمون دوست داشته باشیم ومراقب افکار منفی در ذهنمون شویم ومراقب رفتارواعمالی باشیم که به سلامتیمون آسیب نزنیم و همونطور با دیگران در صلح باشیم    اطرافیانمون همون طور که هستن دوستشون داشته باشیم خودمون کافی بدونیم  وبدونیم در هرصورت خدابامن هستش کافی هست

            این مهم که خدا بامن هستش 

با خدا بودن خیلی تفاوت داره که خدا بامن هستش وتمام جنگها در بین ادیان به خاطر این که هرکدومشون می گن ما باخدا هستیم 

همین باور این که من با خداهستم هیچ وقت خیلی در من آرامش ایجاد نکردن از زمانی که فهمیدم لازم نیست من با خدا باشم بلکه خدا همیشه با من هستش به آرامش بهتری رسیدم واز ترس ها و غم های گذشتم رها شدم  و مشکل اصلی همون درک نا درست ما از خداوند بود و حالا  درک درست رو  یاد میگیرم که مهم نیست من چقدر با خداهستم بلکه خدا همیشه بامن هست و سبب آرامش درونی میشه 

ودرک بهتری از خداوندپیدا کردم  و حالا درک درست از خودم هم پیدا کردم که من ارزشمندم و تمام انسانها ارزشمندن بدونه عوامل بیرونی بلکه همین که زنده هستیم و خالق ما خداوند اس و ارزشمند هستیم 

در صورتی که قبلا من خیلی احساس بی ارزشی داشتم و همیشه خودم سرزنش می کردم وبا دیدن موفقیتهای دیگران بیشتر به بی ارزشی خودم توجه می کردم واز دست خودم عصبانی می شدم ودراحساس بد باقی می موندم چون یاد گرفته بودم در خانواده و جامعه که برای پیدا کردن ارزشمندی باید دنبال عوامل بیرونی بود

همه ی ما احساس بی ارزشی میکنیم فرقی نداره در چه مقام ومنصب باشیم در هر شرایطی از زندگی باشیم اگر فکر کنیم ارزشمندی ما از طریق عوامل بیرونی ایجاد میشه هرگز به اون احساس نخواهیم رسید چون عوامل بیرونی ثابت نیستن وهر روز درحال تغییر هستن پس احساس لیاقت در بیرون یافته نمیشه احساس لیاقت در درون ما هستش همین که ما بنده خداوند هستیم ارزش مندیم احتیاج به تایید دیگران نداریم ولی این باعث نمیشه به دیگران بی احترامی کنیم وبرای هیچ کس،ارزش قائل نباشیم وفقط خودمون مهم بدونیم یا بی توجهی کنیم 

احساس ارزشمندی یعنی برای انسانیت ارزش قائلیم همونطور که برای خودمون ارزش قائلی برای دیگران هم ار زش قائل باشیم

احساس ارزش،قائل شدن برا ی خودت یعنی با دیگران وارد جنگ ونزا نشی با آرامش بر خورد کنی لازم نیست ارزشمندی مونو به کسی ثابت کنیم چون احساس ارزشمندی ربطی به دیگران نداره یک چیزه درونی یک حس در صلح بودن با خودت  وپیرامونته در آرامش بودن هستش کاملا درونی احساس رضایت از خودت و عمل کرد خودت راضی باشی خودم با خودم چه رفتاری دارم چقدر شادم اگر کسی به من حرفی بزنه چقدر بی تفاوتم ودر ذهنم مرور نمی کنم و اون حرف طرف رو نادیده می گیرم اگر رفتار وافکارم رو کنترل کنم وثبات شخصیتی داشته باشم اون وقت که دارم خوب عمل می کنم 

احساس ارزشمندی من،زمانی که بتونم ثبات شخصیتی داشته باشم در لحظه لحظه زندگیم مراقب حال خوبم باشم چون به اندازه ای که مراقب حال خوبم هستم حرفهای دیگران روی من تاثیر نداره 

به اندازه ای که حرفی حال من رو بد نمی کنه ارزشمندم 

به اندازه ای که بتونم عملی که حالم رو بدنکنه رو انجام بدم من آدم ارزشمندی ام 

آدم ارزشمند باید بتونه در شرایط نا جالب ثبات شخصی خودشو حفظ کنه  و دوست داشته باشه حالش خوب باشه و اهمیتی نده به حرف ها وموضوعات که حالش رو بد می کنن

دنبال کارهای باشه که دوستش داره دنبال مطالب باشه که حالش رو بهتر میکنه وباعث بزرگ تر شدنش میشه دنبال بهبود خودش باشه نقاط ضعفشو بپذیره ودر مسیر بهتر شدن در حرکت باشه در کل به حال خوبش بها بده به رضایت شخصی از عمل کردخودش برسه 

هر گاه از حالت آرامش خارج شدم کار نداشته باشم کی باعث شده من آرامش رو از دست بدم باید خودم رو مقصر بدونم 

باید بپذیرم مقصر عصبانیتم فقط فقط خودم هستم

در این لحظه هم نباید خودم رو سر زنش کنم باید قبول کنم که من هم انسانم و حق اشتباه کردن رو دارم و توان بهبود خودم رو هم دارم واین نگرش درست در من باعث میشه مسولیت رفتارم رو خودم بر عهده بگیرم و بعدش از طرف مقابل عذر خواهی کنم 

یا زمانی که کسی باعث غیبت کردن در من میشه  وحالم بد میشه باید خودم رو مقصر بدونم ودر بهبود خودم قدم بردارم  نه طرف مقابل ،چون خودم می تونم تغییر بدم ولی دیگری رو نمی تونم تغییر بدم من خودم مقصر همراهی کردن با اون هستم یا،اگر باعث شد من بهم بریزم مقصر خودم بودم این افراد باعث رشد من می شوندزمانی که من خودم رو مقصر بدونم نه آنها رو 

زندگی من فقط جسمم نیست زندگی من جسمم و تمام پیرامون من هستش اطرافیانم همسو کردن همه چیز با خودم 

احساس ارزشمندی این نیستش که خودم مهم هستم و مهم نیست نظر تو

وقتی با کسی صحبت می کنم که اون با نظر من موافق نیست و حرف خودشو می زنه لازم نیست من مقاومت کنم حرف شو تایید می کنم تا این موضوع زودتر تموم بشه و مراقب حال خوب خودم هستم و لازم هم باش معذرت خواهی می کنم 

خدایا برای این آگاهی ها سپاس گذارم 🙏🏻🙏🏻🙏🏻

استاد عزیزم سپاس گذار هستم برای به اشتراک گذاشتن تجربیاتتون ❤🙏🏻🥰