علت ترغیب شدن به پرخوری!

سلام . 

بله خوردنهای من همه دلیل داشت . دلایل خوردنمو خودم ساخته بودم . خوردن چه زیاد چه کم برای من لذته . همین الانم همینطور هستم اما متقاعد شدم خوردن زیاد فکر منو نااروم می کنه چون همیشه میگن نخور که چاق نشی  و فکر ناآروم روی جسمم اثر منفی میزاره . بنابراین به خاطر آرامش روانم تصمیم گرفتم اونقدری نخورم که فکرم خراب بشه . 

دلایل خوردن من خیلی زیاد بود 

معده ام ترش میکرد میخوردم 

عصبی میشدم برای آرامشم میخوردم 

نخوردن در ذهنم  رنج و سختی بود  میخوردم 

از نخوردن میترسیدم میخوردم 

نگرشم نسبت به نخوردن اشتباه بود . 

نخوردن رو دلیل لاغری خودم میدونستم و چون هیچ وقت باور خوبی نسبت به نخوردن نداشتم  از نخوردن فرار میکردم و به محض اینکه میدیدم حس نخوردن در من شکل میگرفت میخوردم که از اون رنج فاصله بگیرم ‌ 

دلیل دیگه خوردنم استرس بود من استرس میگرفتم میخوردم . دلیل دیگم بیشتر شادی کردن بود .

من همه ی زندگیم در غذا تعریف شده بود و غذا رو مسبب چاقی خودم می دونستم . علاقه به خوردن رو سبب چاقی خودم می دونستم . اینکه خوردن به هر اندازه منو لاغر می کنه  چون سوخت و ساز بدن منو بالا میبره و فعالیت به بدنم میده و یکی از دلایل لاغریه رو واقعا بهش رسیدم اما از اونجایی که  همه جا نگرش اشتباه چاقی در مورد خوردن و زیاد خوردن وجود داره باور من خیلی ضعیفه و در نتیجه قدرتش کم زور میشه . کسی رو پشتیبان باورم ندارم بنابراین ازش استفاده نکردم . 

در حالیکه باور دارم همه ی دلایلی که شما و خودم و بقیه ی دوستان میاره و باعث خوردن بیشتر میشه اتفاقا باعث لاغری بیشتره .

چون مثلا یه فرد لاغر که در مقابل دلایل مختلف نمیخوره کاری انجام نمیده در نتیجه همیشه یک روند معمولی داره 

اما کسی که میخوره علت چاق شدنش انرژی فراوانیه که روی  هضم مواد غذایی میزاره . 

علت اینکه غذا مارو چاق می کنه انرژی غذا نیست بلکه اون احساس فعالیت بیش از حدیه که ما به بدنمون تحمیل می کنیم .

خوردن زیاد برای بدن رنج هست . از بدن خیلی کار کشیده میشه کلی انرژی میزاره برای غذا و احساس می کنه انرژیش داره میره و شروع می کنه به ذخیره انرژی  .

در هر حالتی ذهن ما تفسیرچاقی می کنه . ما به شدت در چاق کردن خودمون مهارت داریم . 

از همه چی برایخودمون دلیل چاقی میتراشیم .

وقتی بخوریم از خوردن دلیل چاقی میسازیم وقتی نمیخوریم از نخوردن دلیل چاقی میسازیم 

ما چاق کردن خودمون رو در هر حالتی ساختیم 

و در چاقی بسیار موفق بودیم .

ولی من به شخصه دیگه خسته شده بودم . خسته شده بودم از ملامت خسته شده بودم از پذیرش چاقی . خسته بودم که انقدر خوردن و نخوردنم رو پیگیری می کنم . 

وقتی کمتر میخورم خیالم راحتتره چون دیه کسی از درون منو ملامت نمی کنه . وسواسم ندارم که بگم اون یکم که خوردم چاقم می کنه . 

من همین که  فکرم از چاقی رها شده برام کافیه .

بار چاقی خیلی برام رنج بود .

پاهام درد گرفته بود سر دسشویی اذیت میشدم ببخشید دیگه دستم به خودم نمیرسید که خودمو بشورم . به زور این کار و میکردم . چقدر نفس نفس میزدم وقتی میخواستم دو تا قدم راه برم . 

نخوردن رو برای خودم تبدیل به لذت کردم . تا نشانه ی جسمی  قار و قور شکم رو نمیشنیدم نمیخوردم . حتی به نشانه های دیگه جسمی هم توجه نمیکردم چون مثلا سر درد کار ذهنم بود . میفهمیدم داره گولم میزنه تا برم یه چی بخورم . فکرم رو که آزاد میکردم سر دردم خوب میشد . 

نخوردن رو برای خودم لذت بخش تر کردم . هرچقدر از رنج نخوردن فاصله میگرفتم و لذت نخوردن رو در خودم ایجاد میکردم تمایل به نخوردن در زمانهای مختلف در من بیشتر میشد .

دلیلی نداره وقتی غذا اضافه میاد من بخورم از نخوردنش لذت میبردم 

دلیلی نداره وقتی استرس میگیرم بخورم از نخوردنش برای خودم ارامش درست میکردم  

دلیلی نداره وقتی شادم بخورم از نخوردنش برای خودم لذت درست میکردم شاد میشدم که نمیخورم .

دلایل نخوردنم رو زیاد و زیادترش کردم تا نخوردن برای من یه کار وحشتناک و تحمیلی نباشه بلکه یه کار انتخابی و لذت بخش باشه .

گرچه انتخاب اصلی این راه اینه که شما به این کار رو آوردید . 

چون شما برای من خیلی ارزش دارید و ترجیح میدم راه استادم رو پی گیری کنم نه راه خودم رو .

شاید گاهی اشکم در میومد از رنج نخوردن  نه اینکه گرسنم باشه نه سیر بودم اما ذهنم از رنج نخوردن میسوخت اما اون رنج برام از رنج پرخوری و خلاف استادم حرکت کردن کمتر بود . 

من برای خودم نخوردن رو لذت بخش کردم دلایل خوردنم رو کم و کمتر کردم یهو این کار و نکردم کم کم لذتبخش کردم و الان شاید حتی یه وعده هم در روز نمیخورم . یا کم میخورم . 

به هر حال من الان دیگه به نخوردن و کم خوردن عادت کردم و برام شدیدا دلچسسبه چون خیلی مزایا در قبالش  پیدا کردم .

ذهنم از رنج چاقی فاصله گرفت 

دیگه اسیر غذا نیستم 

دیگه رنج پرخوری ندارم 

دیگه خوردن رو به خودم تحمیل نمی کنم 

دیگه معده ام از پرخوری نمیسوزه 

دیگه پاهام از سنگینی درد نمی کنه 

دیگه راحت از جام بلند میشم 

فرز شدم 

ورزش برام راحت شدهتفریح و لذت بردن از طبیعت برام راحت شده 

شنا برام راحت شده 

خیلییییییی مزایا به دست آوردم که زندگیم تغییر کرده 

و میگم ارزششو داشت کهرنج نخوردن رو برای خودم تبدیل به لذت نخوردن کردم 

حتی اگه ته ذهنم هنوز باورهای اشتباه هست ولی فعلا هم ذهنم ارومه هم جسمم 

سلام . 

بله من دقیقا دارم روی الگوی نخوردن و کم خوردن در ذهن چاقم  کار می کنم . 

بله نخوردن کم خوردن اندازه نیاز خوردن زیاد خوردن اصلا گیر دادن به خوردن و توجه به خوردن یا نخوردن  اینا همه باورهای ذهن چاقمونه . 

خب من دارم اتفاقا  روی همین باورها کار می کنم .

دارم میرم توی دل باورهای چاقی تا  باهاشون روبرو بشم و به خودم بگم ببین سالها  از گرسنگی ترسیدی از غذاها ترسیدی از خوردنها و نخوردنها ترسیدی 

ببین همه ی اینا دست خودته . 

فکر نکن اونا بر تو حاکم هستن . 

این تویی که اونا رو خلق می کنی 

من خالق عادتهام هستم 

پس  

قدرت منم 

خب وقتی خلق عادت دست منه پس به راحتی میتونم تغییرش بدم .

مسلما وقتی میخوای یه ماشین رو نگه داری و بعد تغییر مسی بدی 

اول کم کم سرعت رو کم می کنی بعد ایست می کنی بعد تغییر جهت میدی بعد یواش یواش از سرعت کم به سرعت زیاد میرسی 

برای تغییر عادت هم  دقیقا همینطوره .

اول یواش یواش سرعت عادات چاقی رو کم می کنیم .

یواش یواش تکرارش رو کمتر و کمتر می کنیم .

یواش یواش ایست می کنیم 

و بعد تغییر جهت میدیم 

و یواش یواش  سرعت رو از کم به سمت زیاد میبریم . 

من دقیقا همینطور عمل کردم .

بعد دیگه عادتها خود به خود بر ما جاری میشن .

به خودت میای میبینی مهمونی رفتی همه دارن مثل قبل تو حمله می کنند و غذاشون رو تا ته میخورن اما تو مثل اونا نیستی .

عه چرا دیگه من مثل اونا نیستم . 

چون من یواش یواش تغییر جهت دادم . 

پس تغییر  و کار روی ذهن و ساخت عادتهای جدید لذتبخش رو همین جاها یهو مشاهده می کنی .

یا میبینی وقتی از قبل برای ذهنت برنامه میزاری ذهن اون موقعش حتی اگه خودت حواست نباشه اون حواسش هست و بهش عمل می کنه .

عادتها به راحتی تغییر می کنند . 

فقط باید مشتاق بود و استمرار داد تا به امید خدا روز به روز بیشتر موفق بود . 

چون من فعلا در شرایط این روزهام هدفم تغییر عادته و میبینم خیلی خوب و با احساس عالی هم دارم عمل می کنم . خدارو شکر ‌ 

سلام چه کسی گفته ما باید روزی سه وعده بخوریم . 

این عادتیه که اشتباه در سر ما کردن .

چرا فکر می کنید یه وعده غذا در روز کمه ؟ 

اصلا این معیارها رو کی برای ما گذاشته . 

من کاهش وزن خوبی داشتم .کاهش وزنمم نگه داشتم غذامم  به دلخواهم کم کردم نه به زور .

شما در ذهن خودتون فکر می کنید من دارم  به خودم فشار میارم چون این حد خوردن برای شما فشاره و رهاش می کنید . 

من مدت زمان زیادیه که این حالت هستم و ازشم راضی هستم . 

من خوردنهای نادلخواه که حسمو بد میکرد رو به دلخواه خودم حذف کردم .

کسی شمشیر نزاشته بود پشت سرم که به زور بگه کم بخور . 

من الان از خوردنم راضی هستم و فکر  می کنم این حس رضایته به من آرامش میده .

ولی کسی رو مجبور نمی کنم که مثل من عمل کنه .

من دوست دارم و از این کار لذت میبرم .

از نخوردنهام لذت میبرم .

وقتی میبنم غذا اصافه میاد و ذهن چاقم فرمان میده که بخور حیفه و من می گم نمیخورم و غذا رو برای پرنده ها میریزم لذت میبرم .

از اینکه غذاهای اضافه رو وارد معده ام نمی کنم لذت میبرم .

بله ذهن چاق با من هست .با شما هم هست با همه هست . 

ولی من همین که دارم  برخلاف عادتهای دهن چاقم که بعدشم همین ذهنه که بهم عذاب وجدان میده عمل می کنم لذت میبرم .

خب گرسنمم باشه میخورم . ولی وابستگیم به غذا کم شده .

از این که دیگه اسیر غذا نیستم لذت میبرم .

از این که میتونم از غذاها بگذرم لذت میبدم .

چقدر به وسیله فرمول 

فلان غذا خوشمزست  غذای اضافه وارد معده ام کردم  و شاید موقتا لذت خوشمزه بودن رو بردم اما همین ذهن چاقی که غذاها رو خوشمزه تر  برام جلوه میداد بعد از خوردن چقدر توی سر من میزد که چرا خوردی و روان منو میریخت . 

بله من با نخوردن گفتگوهای بعد از خوردن ذهن چاقم رو خاموش کردم .

بهشم گفتم این غذاها رو تو خوشمزه می کنی  و منو وادار به بیشتر خوردن می کنی .

من نسبت به قبل عملکردم تغییر کرده .

خیلی از فرمولهای خوردن رو حذف کردم .

بله ذهن چاقم اوایل رنج میکشید چون میخواستم از منطقه امن خارجش کنم . 

اما الان باهام همراه شده .

وسوسه خیلی کمتر از قبل شده . چون میدونه من نخوردن رو انتخاب می کنم . 

شاید حرفای من برای شما خیلی تیز باشه و حس مادرانه تون دلتون برای من بسوزه و فکر کنید دارم به خودم ظلم می کنم . 

اما اینطور نیست این باور غلط مادرانه است .

لطفا حس منفی از حرفام نگیرید من الان دارم از نخوردن لقمه های اضافه لذت میبرم .

خیالتون راحت باشه گرسنم باشه میخورم یه وعده در روزم کم نیست . بعضی ها هستند حتی شاید دو سه روز یکبار غذا بخورن و اصلا هم بهشون فشار نمیاد . 

اینا همه عادته . انتخاب خود افراده . تحمیلی نیست . 

من فرمولهای خوردن هم ساختم . قبلا ساختم . از نظر من همه غذاها متناسب  کننده هستند چون باعث افزایش کار کرد بدن میشن . 

چون بدن بیشتر کار می کنه تا بتونه اون غذا رو هضم کنه . ولی خب باز تعادل حفظه گ بیشتر بخوری بیشتر گوارشمون  کار می کنه کمتر بخوری کمتر گوارش کار می کنه . 

در عین حال با تمام این وضعیت خوردن و نخوردن هیچ ربطی به چاقی و لاغری نداره و در اصل بحث ما از هر دو جهت غلطه . 

چون چاقی فقط تصوره  . تصور چاقی به غذاها دادیم . همه اینا کلا باید حذف بشه .

اصلا چاقی وجود خارجی نداره . 

ما به عناوین مختلف خلقش کردیم . 

سالها پرورشش دادیم .

بله من ذهنم چاقه شما هم ذهنت چاقه . هممون فرمولای چاقی داریم ولی داریم در کنار هم کار می کنیم تا با وجود همین فرمولای چاق ازش کمتر استفاده کنیم تا بدنمون در وضعیت نرمال باشه . 

حالا دیگه درصد استفاده نکردن هرکسی فرق داره . 

و به نظر من بازم انتخاب انسانهاست که علاقه دارن خودشون رو به چی عادت بدن . نباید کسی رو قضاوت کرد و برچسب زد . 

به نظرم بهتره هر کسی سرش به کار خودش باشه تا خودش بتونه بهترین نتیجه رو بگیره . 

جالبه من چه زمانی که داشتم الگوهای خوردن برای ذهنم میساختم بعضیها اومدن قضاوت کردن و چه حالا که فرمولای نخوردن ساختم .

واقعا چرا ما آدما به خودمون اجازه میدیم همدیگه رو قضاوت کنیم ؟ 😁😁😁