پرخوری عصبی و چاقی یکی از مهمترین موانع افراد برای لاغر شدن است. آنها عقیده دارند پرخوری عصبی دلیل چاقی آنهاست و چون نمی توانند عصبی نشوند هرگز نمی توانند لاغر شوند.
ارتباط افکار و رفتار
همانگونه که میوه سیب نتیجه رشد و نمو و تلاش درخت سیب است، شرایط زندگی ما هم نتیجه طرز فکر و نگرش ما می باشد.
جسم به عنوان نمایشگر وضعیت ذهن می تواند معیار مناسبی برای سنجش میزان سلامت روح و روان ما باشد.
همانگونه که عمل فتوسنتز در گیاهان باعث ادامه حیات گونه های گیاهی است، احساس در انسان ها تعیین کننده ادامه نسل و طریق زندگی انسان است.
بسیاری از افراد چاق عقیده دارند دلیل چاقی آنها پرخوری عصبی است.
آنها معتقدند وقتی به هر دلیل عصبی می شوند تمایل آنها به شدت افزایش می یابد به شکلی که قادر به کنترل آن نیستند.
در سال های اخیر که دوره های آموزشی لاغری با ذهن به صورت آنلاین برگزار می شود بارها در نوشته های شرکت کننده ها با این سوال مواجه شده ام که: برای مقابله با پرخوری عصبی و چاقی چه کنم؟
در محتوای آموزشی سعی من ارائه راهکارهای عملی به هنرجویان برای جلوگیری از قرار گرفتن در معرض خطر است.
درست است که برای مواقع خطر راهکارهای متنوع ارائه شده است اما بهتر آن است که قبل از وقوع حادثه به فکر پیشگیری باشیم.
اگر مهارت پیشگیری از قرار گرفتن در شرایط احساس بد را بیاموزیم انرژی بسیار کمتر از زمانی که در احساس بد قرار بگیریم و سعی کنیم احساس خود را خوب کنیم صرف خواهیم کرد.
برای یادگیری مهارت پیشگیری باید عوامل ایجاد کننده احساس بد را شناسایی کنیم.
پرخوری عصبی و چاقی
تنها عامل تاثیر گذار در شکل گیری احساس بد، افکار می باشد.
شاید عقیده داشته باشید عوامل بیرونی مانند برخورد دیگران، شرایط جامعه و … باعث ایجاد یا تحریک کننده احساس در ما می شود اما باید به این نکته توجه کنید که هنگام مواجه شدن با عوامل بیرونی ابتدا افکار در ذهن شما شکل می گیرند.
سپس افکار توسط شما مرور می شوند و قدرت می گیرند و سپس تبدیل به احساس می شوند.
ممکن است این فرایند به قدری سریع رخ دهد که نتوانیم مراحل ایجاد و تبدیل افکار به احساس را درک کرد اما هر احساسی در نتیجه مجموعه ای از افکار شکل می گیرد.
عوامل بیرونی مشابه باعث ایجاد افکار مشابه و تکرار این افکار باعث شکل گیری احساس مشابه در افراد می شود.
قرار گرفتن ما در معرض عوامل بیرونی تقریبا مشابه باعث می شود افکار مشابه با افکار قبلی در ذهن ما ایجاد و در نتیجه احساس تکرار شوند در ما شکل بگیرد.
دلیل سرعت بالای تبدیل عوامل بیرونی به افکار و در نتیجه شکل گیری احساس در ما، تکراری بودن آنها می باشد.
شما در زندگی روزمره فعالیت های زیادی را به صورت ناخودآگاه فقط به دلیل تکراری بودن انجام می دهید.
مثلا رانندگی می کنید بدون اینکه به تک تک مراحل رانندگی فکر کنید.
آشپزی می کنید بدون اینکه به تک تک مراحل تهیه غذا فکر کنید.
به همین صورت واکنش احساسی می دهید بدون اینکه به مراحل شکل گیری آن فکر یا توجه کنید.
پیشگیری از ایجاد احساس بد
تنها راه پیشگیری از قرار گرفتن در احساس بد، مدیریت افکار و رهایی از افکار منفی است.
به اندازه ای که بتوانید افکار خود را کنترل کنید می توانید شدت قرار گرفتن در احساس شادی یا غم را مدیریت کنید.
از آنجا که احساس در نتیجه مرور افکار ایجاد می شود برای جلوگیری از شکل گیری احساس تنها راه حل ممکن جلوگیری از مرور افکار است.
بدین صورت که باید افکاری که منجر به شکل گیری احساس می شوند را شناسایی و از تکرار یا مرور کردن آنها در ذهن خود جدداٌ خودداری کنید.
طریق شناسایی افکار
شاید این سوال در ذهن شما ایجاد شود که:
من از کجا بدانم چه نوع فکری چه احساسی ایجاد خواهد کرد.
در شروع کار شاید نتوانید تشخیص دهید چه نوع فکری منجر به چه احساس خواهد شد اما وقتی متعهد به مرافبت از افکار خود باشید به این مهارت دست پیدا می کنید.
اما برای شروع کار می توان با بررسی عوامل بیرونی به این مهم دست پیدا کرد.
افکاری که عوامل و محرک های بیرونی ایجاد می کنند کاملا واضح است.
به عنوان مثال اخبار جنگ و خونریزی قطعا افکار نگران کننده ایجاد خواهد کرد و مرور این افکار صد در صد منجر به شکل گیری احساس بد خواهد شد.
اخبار امیدبخش قطعا افکار خوش احساس ایجاد خواهد کرد و مرور این افکار صد در صد منجر به شکل گیری احساس شور و شوق و شعف خواهد شد.
مشاجره کردن منجر به شکل گیری افکار نامناسب خواهد شد.
تماشای صحنه های نامناسب منجر به شکل گیری افکار نامناسب خواهد شد.
گفتگو با دیگران درباره موضوعاتی که نشات گرفته از ترس و نگرانی از آینده هستند قطعا منجر به شکل گیری افکار نامناسب خواهد شد.
به این ترتیب می توان قبل از شکل گیری افکار، عوامل ایجاد کننده آن را شناسایی و ورودی های ذهن خود را مدیریت کرد.
تنها راه رهایی از احساس بد، مدیریت ورودی های ذهن است.
رهایی از پرخوری عصبی و چاقی
اگر شما هم از دسته افرادی هستید که عقیده دارید مبتلا به پرخوری عصبی و چاقی هستید و تمایل به رفع این عادت ناخوشایند دارید تنها راه رهایی از آن مدیریت ورودی ها و جلوگیری از شکل گیری افکار نامناسب است.
نمی توانید خود را در معرض ورودی نامناسب قرار دهید و سپس تلاش کنید با پرخوری عصبی مبارزه کنید.
هر فکر مانند یک فرمول در ذهن ما ذخیره می شود.
در ذهن بسیاری از افراد چاق فرمول (عصبی شدن = پرخوری کردن) ثبت شده است.
بنابراین زمانی که شما در معرض احساس بد و عصبی شدن قرار می گیرید فرمان پرخوری کردن توسط مغز صادر می شود. پس از این شما تصور می کنید که مبتلا به پرخوری عصبی و چاقی هستید.
همانطور که شما نمی توانید فرمان افزایش ضربان قلب خود توسط مغز را کنترل یا حذف کنید نمی توانید فرمان پرخوری مغز را نادیده بگیرید.
بنابراین برای رهایی از پرخوری عصبی باید از شکل گیری احساس بد در خود جلوگیری کنید و تنها راه حل مدیریت احساس توجه کردن به افکار و ورودی های است که در زندگی روزمره با آن مواجه می شوید.
مدیریت ورودی های ذهن به مرور سبب می شود که مهارت کنترل احساس خود را در دست بگیرید و فردی که توانایی مدیریت احساس خود را داشته باشد به هرآنچه در دنیا آرزو می کند به سادگی دست پیدا خواهد کرد.
✍️ تمرین آموزشی 📖
برای انجام عالی این جلسه ابتدا محتوای نوشتاری را مطالعه کنید، سپس ویدیوی آموزی را تماشا کنید و سپس به سوالات مطرح شده در بخش نظرات به شکل انشایی پاسخ دهید.
- به نظر شما بین احساس و رفتار چه ارتباطی وجود دارد و آیا با تغییر احساس رفتارهای ما تغییر می کند؟ با ذکر مثال شرح دهید.
- ارتباط افکار به رفتارهایی که در ما احساس چاقی ایجاد می کنند چیست؟
- تعریف شما از پرخوری عصبی داشتن چیست؟
- اگر عقیده دارید پرخوری عصبی دارید درباره رفتارهای غذایی خود وقتی عصبی می شوید توضیح دهید؟
- از زمانی که با لاغری با ذهن آشنا شده اید چه تغییری در احساس و رفتار شما ایجاد شده است؟
- آموزش های لاغری با ذهن چگونه به شما کمک میکند تا با احساس خوب و رفتار خوب متناسب شوید.
- درک و برداشت خود از توضیحات ویدیوی آموزشی را در بخش نظرات بنویسید.
- چه نکاتی در ویدیوی آموزشی مطرح شد که باید به شکل تمرین برای خود اجرا کنید.
- از محتوای ویدیوی آموزشی برای خود تمرین ایجاد کرده و در بخش نظرات تمرینی که باید انجام دهید را بنویسید.
منتظر خواندن نوشته ها و تجربیات شما هستم
همراه همیشگی شما: رضا عطارروشن
Rating 3.38 from 39 votes
با دیگران به اشتراک بگذارید تا امتیاز بگیرید!
سلام و درود .
فایل تامل برانگیزی بود .
احساسمون رو به نبودن چیزی خوب کنیم .
برای ناراحت نشدن از اخبار منفی دوری کنیم . حسمون رو نسبت به پدیده های منفی بی تفاوت کنیم .
تا زمانیکه به پدیده های منفی واکنش میدیم یعنی فرمول ناراحتی از اتفاقات بد توی سرمون هست اونا در مسیر ما جذب میشن چون ما داریم این ارتعاش رو ارسال می کنیم .
کنترل ذهن . کنترل وردیها و تغییر کانون توجه و تغییر تحلیل ذهنی مثبت نسبت به وقایع کاریه که ما هر لحظه باید انجامش بدیم تا عادت کنیم که خوب ببینیم . خوب بیندیشیم . خوب توجه کنیم و خوب انجام بدیم .
لازمه پرخوری نکردن این نیست که ما در سطح رفتار جلوش رو بگیریم بلکه باید علت ایجادشو تغییر بدیم .
علل پرخوری کردن ما دلایل مختلفی داره .
ولی به نظر من مهمترین دلیلش اینه که ما زیاد غذا خوردن رو عامل چاقی خودمون میدونیم و بعد از چاقی هم بدمون میاد و در نتیجه همین دو الگوی غلط باعث میشن این رفتار رو بارها تکرار کنیم .
ما باید با چاقی به صلح برسیم . از چاقتر شدن ناراحت نشیم وقتی بی تفاوت باشیم انرژی که داریم میزاریم روی ناراحتی از چاقی آزاد میشه . حالا این انرژی رو در جهت لاغری ازش استفاده می کنیم .
ورودیهای منفی و مهمتر از اون تحلیل منفی ما نسبت به ورودیها یکی از عوامل مهم در پرخوری کردن ماست .
وقتی ناراحت و عصبی میشیم میخوریم . پس برای اینکه نخوریم در درجه اول باید ناراحت و عصبی نشیم و در درجه دوم باید فرمول ناراحت و عصبی شدن = نخوردن رو ایجاد کنیم .
خیلی از انسانهای لاغرم عصبی میشن ولی بعد از عصبی شدن دهنشون قفل میشه و چیزی نمیخورن .
ما باید الگوهای نخوردن رو بیشتر تمرین کنیم .
تنها دلیل خوردن ما فقط و فقط گرسنگی باید باشه . به نظر من این موضوع فقط تمرین میخواد . چون وقتی ما به هر بهانه ای میخوریم فقط باعث میشیم اعصاب خودمون خوردتر بشه . چون ما عاشق لاغری هستیم . خوردن در غیر نیاز جسمی فعلا مارو چاق می کنه .
تمرین کنیم با تکرار و تمرین این فرمول رو پاکسازی کنیم اما یهو که از بین نمیره به مرور کمرنگ تر میشه ولی در کنارش روی الگوهای خوردنم کار کنیم تا فقط در مواقع لزوم بخوریم .
چرا یه فرد لاغر موقع عصبانیت دهنش قفل میشه ولی یه فرد چاق موقع عصبانیت حتی اگه سیر بشه دلش میخواد بخوره .
علت اصلیش بر میگرده به گذشته ی ما که ما هربار گریه می کردیم بهانه می آوردیم مادر ما بهمون غذا میداد خوراکی میداد و ما هم گول میخوردیم و میخوردیم و مدتی ساکت میشدیم .
بازم علتش برمیگرده به خودمون ما غذا رو دوست داشتیم که میپذیرفتیم ولی یه آدم لاغر غذا رو دوست نداره .
علت اصلی همه ی پرخوریهای ما در هر زمان دوست داشتن غذاست .
ما غذارو دوست داریم و این فرمول رو باید جایگزین براش پیدا کنیم تا در مواقع سیری خودمون رو بیشتر از غذا دوست داشته باشیم .
یه آدم لاغر فقط بعضی غذاها رو دوست داره اونم فقط در زمان گرسنگی در حالیکه یه فرد چاق همه غذاها رو دوست داره اونم در همه زمانها
علت اینکه برخورد ما با مواد غذایی بد شد دقیقا به خاطر دوست داشتن غذاهاست .
دوست داشتن غذا دو نوعه .
یکی دوست داشتن مفید که حسمون رو بد نمی کنه .
یکی دوست داشتن مضر که حالمون رو بد می کنه .
ما وقتی در خوردن زیاده روی می کنیم حالمون بد میشه اینو نمیشه انکار کرد ولی وقتی به اندازه میخوریم اونقدری که سیر بشیم حالمون بد نمیشه .
اما موقع عصبانیت ما کاملا طبق عادت چاقی عمل می کنیم . چون نیروی خوداگاه ذهن ما مشغول و درگیر فکریه که ما رو عصبی کرده و رفتارهای غذایی ما کاملا بر اساس رفتاریه که در ناخوداگاه بیشتر تکرار شده .
اگه ما هم موقع عصبانیت نمیخوردیم و عادت میکردیم به نخوردن موقع عصبانیت و غذاها رو دوست نداشتیم میتونستیم رفتار صحیحی از خودمون نشون بدیم .
به نظرم ما باید ارتعاش لاغری خودمون رو قویتر کنیم در موقع عصبانیت بر اساس فرمولهای چاقی واکنش ندیم .
بلکه بر اساس فرمولهای جسمی واکنش بدیم .
فرمول جسمی موقع عصبانیت چیه ؟
از علائم و آثار تخریبی عصبانیت در مغز و بدن می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
در اولین تاثیر عصبانیت بر مغز، ترشح
هورمونهای استرس، آدرنالین و نورآدرنالین که باعث افزایش آگاهی و پاسخگویی ما میشوند، در این شرایط، گلوکز از طریق جریان خون و ماهیچه‌های ما فوران میکند و به ما توانایی واکنش سریع‌تر می‌دهد.
وقتی مغز تهدید یا آسیبی را احساس میکند، میلیون‌ها فیبر عصبی مواد شیمیایی مانند کاتکول‌آمین را در سراسر بدن آزاد می‌کنند تا ضربان قلب و فشار خون را کنترل کنند. انتشار این مواد شیمیایی به پانکراس در حفظ تعادل قند موثر است.
اصولا فعال شدن قشر جلوی مغز می‌تواند منجر به بروز رفتارهای خشونت‌آمیز شود. یافته‌ها نشان می‌دهند که رفتار خصمانه و پرخاشگرانه با پاسخ بیش‌فعال بخش آمیگدال و کاهش فعالیت قشر عقبی مغز در ارتباط است.
آمیگدال مسئول افکار و قضاوت‌های مغز است و قادر است هرگونه واکنش و عقلانیت را ارزیابی کند. به عبارت دیگر، آمیگدال باعث میشود که مغز قبل از اینکه به هرگونه تهدید یا ترس واکنش نشان دهد، عواقب آن را در نظر بگیرد.
مغزی که نتواند چنین راهکاری را در پیش بگیرد، در اثر عصبانیت‌های مزمن با سطوح بالای هورمونهای استرس به‌خصوص کورتیزول مواجه میشود و حاصل آن چیزی جز بیماری های دیگر نیست .
متخصصان پزشکی مدت‌هاست که متوجه شده‌اند، سروتونین مهمترین ماده شیمیایی مغز در تنظیم خشم و پرخاشگری است. زیرا افرادی‌که رفتار پرخاشگرانه را تجربه می‌کنند، سطوح پایین‌تری از سروتونین را در بدن خود دارند.
خب موقع خوردن سروتونین ترشح میشه و افراد به دلیل هورمون شادی بخش و آرام کننده سروتونین میخورند
چون در افرادی که دچار عصبانیت میشوند سروتونین کم است .
پس ما اگر همیشه خود را شاد نگه داریم اغلی نیاز ما به مواد غذایی کم میشود . چون هورمون شروتونین از طریق احساس شادی ترشح شده و نیاز مارا به مواد غذایی کم می کنه .
پس در شرایط عادی سعی کنیم همیشه شاد باشیم تا بدن ما دچار کمبود هورمونهای مختلف نشه که بخواد از طریق غذا اونها رو بگیره .
سلام و عرض ادب
ممنونم . خدارو شکر که حس خوبی بهتون داد .