دورهمی با دوستان (قسمت دوم)

سلام 

عجله برای تغییر 

مدیریت لغزش 

من در مدت زمان حدودا ۶ ماهه به اندام خوبی رسیدم و الان حدودا ۲ ساله که با مدیریت خودم با شناخت خودم تونستم لاغریم رو حفظ کنم . 

پس قاعدتا مثل قبل دیگه ذهنم درگیر چاقی نیست .

چیزی که منو در این مسیر نگه داشت عشق و علاقه به درک قوانینی بود که قبلا نمیدونستم .

درک قوانین خودسازی .

نمیگم خیلی خوب اجرا کردم و نقص و کاستی نداشتم اما نتایج قابل قبولی گرفتم . 

اول اینکه یاد گرفتم گیر ندم . 

وقتی یه چیزی به نتیجه نمیرسه گیر ندم که باید برسه .

رها کنم  چون وقتی نمیرسه قطعا راهم غلطه که نمیرسم .

همین نیروی انعطاف پذیری من باعث پیشد خیلی در نگرش ها ایستادگی نکنم تا به مرور به نگرش درست تر برسم .

من در شناخت مراحل گیر نمیکردم روی یکی و همیشه در پی  کسب آگاهی بهتری بودم که عملکردم رو برام راحتتر کنه .

چون وقتی کار  سخت انجام میشه یعنی مسیر غلطه . 

قانون اینه که کار و عملکرد باید راحت انجام بشه .

وقتی سختته که داری یه کار و انجام میدی پیچ و اشتباه بستی بازش کن تو مسیر خودش نیفتاده .

من با پیگیری آموزشهای دلخواهم  و  کند و کاو در وجود خودم و کم توجه شدن به مسائل بیرونی و تمرکز روی افکار و رفتار خودم به مرور راه لاغری  رو در وجودم پیدا کردم  . حدودا ۲ سالی میشه متناسب  شدم و متناسب موندم و انرژی هم نزاشتم . 

ولی سعی بر شناخت بیشتر ذهنم داشتم که هر بار بهتر عمل کنم که راه برام ساده تر بشه .

اگه شعارمون اینه که لاغر شدن راحتترین کار دنیاست پس باید راحت باشه و من سختی نکشم .

خب نگرشهام به مواد غذایی به رفتار غذایی به گفتگو با خودم و خیلی از زمینه های دیگه تغییر دادم .

خیلی سعی کردم الگوی دلخواه خوردن و نخوردن رو در خودم پیدا کنم تا هم حس لاغری داشته باشم هم از لاغریم لذت ببرم . 

پس باید لاغری واقعی رو میشناختم .

لاغری با ذهن یعنی شناخت لاغری واقعی و طبیعی طوری که خدا آفریده .

هر چقدر این لاغری رو بهتر بشناسیم کار راحتتر میشه .چون رهاتر میشیم 

و به درک بهتری میرسیم که طبیعت خودش مارو متناسب میکنه و اصلا نیازی به درگیر کردن فکر نیست .

اگر زیاد بخوری هضم بیشتر انجام میشه دفع بیشتر انجام میشه چربی سوزی بیشتر میشه پس تعادل برقراره 

اگر کمتر بخوری هضم هم کمتر انجام میشه دفع کمتر انجام میشه چربی سوزی کمتر انجام میشه پس بازم تعادل برقراره .

اما با این وجود نگرش چاقی بازم در من بود و میدیدم   خب تا این مورد رو در خودم اصلاح نکنم همچنان ترس چاقی باز دوباره میاد سراغم . 

گفتم من باید به امنیت خاطر برسم . 

چون کسی از باورهای من حمایت نمی کنه و من خودم تنها هستم  و تا خودم در امنیت درونی قرار نگیرم کسی منو از بیرون به امنیت روانی نمیرسونه . 

هر چیزی که میخونم خبر از ترسه  و همه ته دلشون بازم باورهای گذشته رو دارن حتی اگه دارن برای لاغری از راههای مختلف تلاش می کنند . 

چون خودمم دارم .

بنابراین گفتم من باید بزرگترین رنج زندگیم رو بشناسم و اون رو تبدیل به آسونی کنم .

بزرگترین رنج زندگی من نخوردن بود . 

من با شناخت از زمانهای خوردن  و مدیریت احساسم تونستم نخوردن در زمانهای مختلف رو برای خودم تبدیل به عادت کنم .

وقتی نخوردن عادتم شد دیگه مابقی فکرها خود به خود درست شد چون دیگه راه چاقی بیشتر از تغییر خوردن برام باز میشد که وقتی نبود ذهنم روی راههای دیگه زیاد مانور نمیداد .

من میدونستم وقتی در نخوردنهای احساسیم استمرار بورزم لاغر می مونم ‌ 

البته شاید این نخوردنها در نظر دوستان حسشون رو بد کنه که البته اونم به خاطر الگوهای ذهنی خودشونه . 

و اینکه هنوز نخوردن رو نشناختن ‌ 

من وقتی خودم رو بهتر شناختم فهمیدم وابستگیم به خوردن به خاطر دور بودن از خودمه .

هر چقدر به خودم نزدیکتر شدم راحتتر خوردن رو کنار گذاشتم . 

در مواقعی که لغزش اتفاق میفتاد اتفاقا خودم رو ملامت می کردم میگفتم ببین خوردن وقتی در مواقع غیر از گرسنگیه برات رنج  داره .

حاضری این همه رنج رو برای لذت چند ثانیه تحمل کنی ؟ 

ارزش داره این همه عذاب بکشی برای اینکه  هی میگی نمیتونم نمیتونم .

شاخ غول رو که نمیخوای بشکنی 

درسته خوردن به خودی خود چاق نمی کنه حتی لاغرم می کنه .

ولی حس تو به خوردن  خوب نیست و حس چاقی داره پس از اهرم رنج و لذت استفاده کن و   فقط خوردن رو بزار برای زمان قار و قور شکم و رفع این حالت رو بزار نقطه سیری . 

تو میگی کمه . بله کمه . اما بقیه اش غلطه . 

بقیه اش اعتیاده . چون بدن انرژیش رو از جان میگیره و تو هر چقدر وابستگیت رو به غذا کمتر کنی خواهی دید که  زنده بودنت هم  به غذا وابسته نیست .

البته در کنار اینا میدونم که غذا یکی از نعمتهای  خداست  و حق ماست که به اندازه نیازمون ازش استفاده کنیم . 

اما خب نیاز ما چقدره ؟ 

نیاز هرکس مطابق فرمولهای ذهنش تعریف میشه یکی  فقط برای جسمش میخوره 

ولی دیگری برای تفریحش هم میخوره برای ارامشش میخوره برای عشقش میخوره .وقتی فراوونه بیشتر میخوره . وقتی متنوعه بیشتر میخوره . و با هزاران ریسمان خودش رو به خوردن وابسته کرده  

من یکی یکی ریسمانها رو بریدم و فقط یه ریسمان رو در ذهنم متصل به غذا نگه داشتم اونم زمان قار و قور شکم 

و از اونجایی که این حس خیلیییی دیر به دیر میاد سراغم  بنابراین بیشتر اوقات حس سیری دارم .

بازم شاید دوستان بگن داری افراط می کنی 

ولی افراط نیست انتخابمه 

من وابستگیم به غذا رو کم کردم . 

من دیگه وفتی از کنار سوپری رد میشم دلم برای اون همه خوراکی نمیلرزه . 

چون میدونم دیگه نمیخوام انتخابشون کنم 

چون میدونم نخوردنشون بهم لذت بیشتری میده  وقتی نمیخورمشون اون بند روانی بین من و اون غذاها کمرنگ و کمرنگ تر میشه . اعتیادم کمتر میشه و در عوض به نخوردنشون عادت می کنم 

وقتی میرم  مهمونی دیگه چشمم دنبال غذاها نیست بیشتر مشغول شادی و لذت بردن از سایر موارد اون مهمونی هستم . 

یا توی خونه دیگه همش دلم برای غذا نمی دوه و خیلی وقتها دارم مطالعه می کنم یا  ورودیهای مثبت دیگه ای به خودم میدم . 

یا مواقع احساسی به جای اینکه خودم رو با خوردن آروم کنم بیشتر رو میارم به کارهای مورد علاقه ام .

گرچه من سرم معمولا شلوغه و موقعیتهای احساسی مثل دعوا و مشاجره زیاد برام پیش نمیاد اما اگرم به خاطر انتخابهای اشتباه  خودم  مدتی دچار لغزش بشم همون مواقع هم سعی می کنم نخوردن رو انتخاب کنم تا یاد بگیرم موقعیتهای احساسی اصلا نخورم .

یعنی این بند رو هم جدا کردم .

به هر حال از نظر فعلی من انسان رها از بند خوردن انسانی آزاده . 

هر چی بیشتر بخوریم یعنی داریم به پای ذهنمون بند بیشتری میزنیم و نیروی پرواز رو ازش میگیریم .

پرواز در مسیر شناخت خدا و قوانین الهی . 

من هنوزم اسیر هستم اما خب بازم به نسبت قبل خیلی آزادی بیشتری پیدا کردم .

بهترین ازادی اینه که من دیگه عذاب وجدان خوردن ندارم ‌ دیگه نفرت از خودم ندارم . دیگه توسط دیگران به خاطر چاقیم تحقیر نمیشم 

دیگه توسط دیگران نیش وکنایه نمیشنوم 

روانم آروم شده و انرژی روانم رو برای انجام کارهای دلخواهم میزارم . مسافرت میرم . کوه میرم . شنا میرم . در کلاس دو و میدانی ثبت نام کردم و تصمیم دارم اگه فرصتش برام پیش بیاد دوباره در رشته دیگری که مورد علاقمه  درس بخونم  .

من این مسیر رو ادامه دادم  و خدارو شکر از خودم راضی هستم .

ببخشید اگه نوشتم دیگه شاید بهتون حس خوبی نده چون خودم قبلا اینجوری بودم و کسی که از نخوردن صحبت میکرد حسم بد میشد ولی بعدها فهمیدم نخوردن سد راه لاغریم شده و هر چی بیشتر ازش بترسم برام بزرگتر میشه پس به راحتی در جهت شناختش قدم برداشتم و هرچی بیشتر شناختمش ترسم ازش ریخت و خیلی راحت پذیرفتمش .

سلام خانوم چقدر دلایلتون عالی بود . 

خیلی لذت بردم سرشار از حس خوب وقتی دلایلمون برای نخوردن بیشتر باشه راحتتر نخوردن رو انتخاب می کنیم . 

فقط یه نکته اینکه چون در مورد بدن خیلی تحقیق کردم 

متوجه شدم 

ترمیم هر لحظه  در حال انجامه 

چربی سوزی هر لحظه در حال انجامه 

بازسازی سلولها و دفع مواد زائد هر لحظه در حال انجامه 

یعنی کلا همیشه و هر لحظه بدن در حال پاکسازی خودشه . 

انرژی همواره به همه ی قسمتهای بدن میرسه . 

مثلا اینطور نیست که اگه ما زیاد بخوریم و بدن مشغول هضم بشه انرژی از جاهای دیگه قطع بشه نه .

هزاران کارخانه در بدن ما در کنار هم در حال زندگی هستن . هر کدوم دارن کار خودشون رو می کنند و هیچ کدوم خللی بر دیگری وارد نمی کنه . 

منتها ما خودمون مدیر همه این کارخانه ها هستیم و خودمون به خاطر اختیاری که خداوند بهمون داده تا حدی میتونیم بر کارخانه های بدن تاثیر بزاریم . 

که این اختیار  همون دو درصده  یا به عبارتی نیروی خوداگاه وجودمون هست . 

ما فقط تاثیر کمی بر بدن میزاریم برای همینه انسانهای زیادی میبنیم سالها در خال تخریب خودشون هستند  اما تخریبهایی که در جسم مشاهده می کنیم خیلی کمتر از  تخریبیست که ما وارد کردیم .

چون اراده ی الهی همواره در حال ترمیم بدن هست . 

اینکه میفرمایید ترمیم در بدنتون به کندی صورت میگیره علتش باور کردن باورهای بیمار کننده است .

ما با باورهای بیمار کننده ای که متاسفانه از جامعه پزشکی در ذهن داریم به جای سلامت کردن خودمون دائما در حال بیمار کردن خودمون  هستیم . 

وگرنه جریان بدن همواره بر شفا و سلامتی استواره و دائما در حال پاکسازی خودش از انرژیهای منفیست . 

طبیعت اینه و اگه جایی بیماری مشاهده می کنیم به محض تغییر در سبک نگرش خودمون ورق رو برمیگردونیم و دوباره سرنوشت سلامتی رو برای خودمون مینگاریم . 

لاغر شدن ما کاملا توسط خود بدن صورت میگیره .

خوردن و نخوردن رو اگر مطابق زبان و میل بدن قرار بدیم و با طبیعت بدن همسو و هم جهت بشیم خواهیم دید این سیستم هم خیلی راحت و آسون و خود بخودی در جهت سالم سازی ماست . 

اما در مورد ادامه ی متنتون . خیلی خوب بود ممنون که دلایل خیلی عالی برای نخوردن آوردید چون توی ذهن خودم دلایل نخوردن کم بود . 

من الان در حال پاکسازی حسم نسبت به نخوردن هست .

چون زمانی که چاق بودم حسم هم به خوردن و هم به نخوردن بد بود . 

خوردنها رو چاق کننده می دونستم و نخوردنها رو رنج و سختی .

در حالیکه این هر دو طبیعت بدن هست و هردوی این الگوها غلط .

من حدودا سال گذشته کاملا احساس خودم رو به خوردن خوب کردم .

غذاها همه برای بدن مفید هستند . خوردن یکی از نیازهای طبیعی بشر است و خوردن باعث افزایش سوخت و ساز بدن میشه  و اتفاقا عملی بسیار لاغر کننده است حالا اگه بیشترم بخوری بازم لاغر کننده تره چون بدن کار بیشتری انجام میده  و مواد زائد اتفاقا باعث بهتر شدن فرایند دفع میشه چون وقتی ما به اندازه غذا بخوریم دفع مواد زائد کم میشه و روده ها کم کم کارایی خودشون رو از دست میدن . پس حتی اصافه خوردن باعث  بهتر شدن سوخت و ساز بدن و دفع مواد زائد میشه .

من با این نگرشها کاملا بر عکس دوستان دیگه که همواره از پرخوری ترسیدند حتی حس خودم رو به خوردنها و پرخوری خوب کردم . اما در کنارش نخوردن هم باید درست میشد . 

بدن من به نخوردن هم نیاز داشت . پس نباید نسبت به این فرایند مهم هم بی تفاوت باشم و الان مدتیست که در حال تحقیق و کشف مزایای نخوردن هستم . 

از شما ممنونم که در این راستا الگوهایی عالی به من نشان دادید و من میتونم از اونها استفاده کنم . 

هم تعدادش زیاد هست هم کاملا میشه ازش استفاده کرد . ازتون ممنونم  . 

سلام ‌  ممنون از کامنت فوق العادتون . اوایل متنتون بسیار عالی بود کاملا قبول دارم اما در مورد قسمت آخر نوشته تون 

بله  متاسفانه خیلی از بچه های سایت  این موضوع رو نپذیرفتن . من فقط یه نفر رو میشناسم که خوب این موضوع رو پذیرفت و متاسفانه دیگه در سایت نمینویسه . 

من از ایشون خیلی باورهای عالی یاد گرفتم خیلی بهم کمک کرد برای لاغریم . 

من  اصلاح باورهای  مربوط به خوردن رو از ایشون یاد گرفتم و خودمم رفتم تحقیق کردم و واقعا دیدم همینطوره . 

 من پذیرفتم .

البته دوستان اصلاح  باورهای  نخوردن رو  در سایت به خوبی انجام میدن  ولی باورهای خوردنشون همه مشکل داره . من مدتی در باره  باورهای خوردن می نوشتم  ولی متاسفانه چون با تضاد روبرو میشدم سعی کردم در این موارد کمتر بنویسم . 

اما تناسب فقط اصلاح باورهای نخوردن نیست . باورهای مربوط به خوردن هم باید اصلاح بشه . 

خوردن یک فعل در بدن هست و بسیار چربی سوز . 

من با علم شیمی فیزیک و زیست این موضوع رو به خودم اثبات کردم حتی زیست  با این که رشته ام نبود رفتم و مطالعه کردم و کلی آگاهی پیدا کردم . 

خوردن به هیچ وجه من الوجوه چه زیادش چه کمش اصلا چاق کننده نیست و برعکس لاغر کننده است .

چون شما وقتی نخوری انگار که  هیچ هیزمی رو آتش نزدی . ولی وقتی میخورید هیزمهاییست که در آتش میریزید . سرانجام هیزم چیست؟  ایجاد گرما و حرارت و خاکستر و تبدیل شدن به خاک . به عبارتی تجزیه شدن .

دقیقا غذا خوردنم همینه . گرما همون انرژیه و خاکستر  هم مواد  زائدیست که بعد از سوختن از بدن ما دفع میشن . البته این فقط یک مثال بود به اندازه ی یک کتاب میشه در این مورد مطلب نوشت . 

 بیشتر از این شرح نمیدم . 

از نظر من  تنها دلیل چاقی افکار ماست نه خوردن . نه پرخوری و نه هیچ کاری مربوط به خوردن . افکارتون نسبت به اینا چاق کننده است .  نگرشتون هنوز اینا رو چاق کننده می دونه .

پس همیشه لازمه تمرکز کنید روی نخوردن . 

برای همین ترجیح میدم کمتر بنویسم یا فقط در مورد باورهایی بنویسم که دچار تضاد با دیگران نشم . 

بازم بابت کامنت عالیتون ازتون سپاسگزارم . 

سلام استاد گرامی باعث افتخارمه که  جملاتی از متنم رو تایید کردید . 

خدارو شکر . دارم خدمتتون درس پس میدم . ممنون از حسن نگاه شما . 

در پناه خدا باشید . 

سلام .

یکی از عادات من اینه که موقع استرس به غذا پناه میبرم و همش معتقدم که استرس اشتهای منو زیاد می کنه و منو چاق می کنه .در حالیکه یک انسان لاغر اتفاقا اصلا سراغ غذا نمیره بنابراین ما همیشه فکر می کنیم اونا  بی اشتها هستند .

در حالیکه اونا انتخابشون اینه که موقع استرس کارای دیگه انجام میدن که نشون میده استرسی شدن مثلا یکی از کاراشون اینه که تند کاراشون رو انجام میدن . هی این طرف و اون طرف میرن . اروم و قرار ندارن . یا تند و تند صحبت می کنند یا میرن بیرون  یا حتی پرخاش می کنند داد میزنند اما سراغ غذا نمیرن . .

البته این که حالا بعضی از کارهای اونها  هم درست  نیست کار ندارم . 

اما ما خودمون میریم سراغ غذا و بعد میگیم من موقع استرس پر اشتها میشم .

این یه واکنش خود ساخته است که ما خودمون ایجادش کردیم ‌ و اصلا طبیعی نیست . 

طبیعی نیست که ما موقع استرس بخوریم . 

مثلا حیوانات فرار می کنند می دوند اما اتفاقا تنها کاری که نمی کنند خوردنه . حتی اگه  در حال خوردنم باشه مثلا یه حیوون بهشون حمله کنه و اینها دچار استرس بشن همونجا غذا رو میزارن و فرار می کنند ‌ 

این واکنش تقریبا مشابه واکنشهای متناسبین هست اونا هم سراغ غذا نمیرن یا اگه دارن میخورن رها می کنند و از جا بلند میشن . 

پس با همین یه تحقیق کوچیک میشه فهمید پناه بردن به غذا نقطه ی امن نیست چون اگه امن بود حیوانات و انسانهای متناسبی که واکنش طبیعی دارن میرفتن سراغش . 

پس به همین راحتی میشه فهمید که این فرمول غلطه و خوردن در مواقع استرس کار غلطیه و بدتر از اون اینکه مسئولیتشو نمی پذیریم و فرمول غلط دیگه ای رو استفاده می کنیم و میگیم پراشتها میشیم این ۳ کار رو نباید انجام بدیم و یه مدت که آگاهانه انجام ندیم عادت می کنیم . 

من اینجوری فعلا دارم فرمولهای اشتباه رو شناسایی می کنم و دیگه انجامشون نمیدم . 

من سال گذشته متناسب شدم اما روی عادات خوردن و نخوردنم  تازه دارم کار می کنم در حقیقت این کارا رو می کنم که طبق فرمولهای زمان چاقیم عمل نکنم که باز حس چاقی کنم ‌ 

اون زمان که شما نوشته هام رو می خوندید در حال ساخت یه سری دیگه فرمول بودم که چون با روش استاد همسویی نداشت ترجیح دادم  ازشون استفاده نکنم . 

چون وقتی تصمیمم بر اینه که در سایت بنویسم پس باید الگوهایی رو انتخاب کنم که  استاد عزیز هم موافقه ‌ .

پس تصمیم گرفتم روی الگوهای رفتار خوردنم کار کنم که ناخوداگاه حس لاغری بهم میده و منو لاغر نگه میداره . 

چون بیشتر هدفم احساس خوبمه و اینکه دیگه دلم نمیخواد چاق باشم . چاقی اعتماد به نفسم رو میگیره حالمو بد می کنه ناتوانم می کنه نیروم رو میگیره تمرکزم رو میگیره همش نگرانم می کنه رها نیستم در چاقی فکرم اسیره . 

بنابراین میخوام لاغریم رو نگه دارم برای همین روی فرمولهای خوردن و نخوردن کار می کنم چون بیشتر از سایر الگوها روی من اثر میزاره .

ممنون که نظر خیرتون رو برام نوشتید . 

برای شما هم متقابلا بهترینها رو آرزو دارم . امیدوارم و مطمئنم شما هم قطعا در این مسیر الگوهای بی نظیری رو دارید انجام میدید که در راستای لاغر شدنتون بهتون کمک می کنه . 

.

مجددا سلام و عرض احترام خدمت شما استاد بزرگوارم آقای عطار روشن . 

استاد عزیز من فکرامو کردم  به خاطر پاره ای از ملاحظات از فرستادن عکس منصرف شدم . عذرخواهم .

اولین دلیلم اینه که من از منابع مختلفی از آگاهیهای لاغری استفاده کردم . کتابها دوره ها و اطلاعاتی که این سایت شریف یکی از اون مجموعه ها بود . یعنی لاغر شدنم فقط مختص آگاهیهای ناب این سایت نیست .‌ 

دومین دلیلش اینه که  متاسفانه انسانهایی که عزت نفس پایینی دارند ؛ به راحتی از عکسهای شگفت انگیزان این سایت سوء استفاده کرده و من بارها در کانالهای مختلف شاهد بودم که از عکس بچه های این سایت و البته سایر عکسهای موجود در اینترنت به نفع روشهای خودشون بهره برداری کردند .

سومین دلیلش اینه که واقعا لاغرشدن ظاهری برای شخص من دیگه هدف نیست . درسته اولش به خاطر لاغری جسمی وارد این راه شدم ولی حقیقتا من به چیزای دیگه رسیدم که هرکسی واقعا باید خودش لذت این مسیر زیبا رو  تجربه کنه  و اگر کسی  به این انگیزه ی درونی برسه به انگیزه ی بیرونی نیازی نخواهد داشت .

اگر کسی واقعا خودش مشتاق و مومن به تناسب باشه شاید تنها با یک جرقه به این مسیر متعالی هدایت بشه و این مسیر  رو برای ادامه زندگیش انتخاب کنه و تک تک جملات  این سایت حکم همون جرقه رو دارند که اگه کسی آماده باشه روشنش می کنه  . پس به فرستادن معجزه ی من نیازی نداره  و اینکه من واقعا در پی این نیستم کسی حرف منو با دیدن عکسم باور کنه . 

اگر حرف من حرف حق باشه به سند و مدرک نیازی نداره . به راحتی در دل افرادی که مشتاق شنیدن باشند نفوذ می کنه 

گذشته از این  شما اونقدر مطالب عالی در این سایت قرار دادید که  فکر می کنم  انگیزه و اشتیاق فوق العاده ای رو به دیگران ارائه میده .

 واقعیت امر اینه که من فقط و فقط به خاطر وجود خودم لاغر شدم و میخوام لاغر بمونم نه به خاطر دیگران . 

چون من فقط مسئول خودم هستم  و دیگران هم مسئول خودشون .

البته باز دلایل دیگه ای نیز دارم که قابل بیان نیست . 

بنابراین استاد بزرگوارم از اینکه نظرم رو شفاف و بدون رودربایستی خدمتتون عرض می کنم و عکسی برای ارائه در آلبوم شگفتی سازان ارسال نمی کنم امیدوارم منو ببخشید و عذر منو پذیرا باشید . 

سلام ممنون از شما 

بله چشم در اولین فرصت حتما . 

سلام ممنونم نظر لطف شماست . 

قطعا خود شما بهتر از بنده به معارف این راه شریف آشنایی دارید . شکست نفسی میفرمایید . 

من از شما ممنونم که حس خوبی از نوشته ام گرفتید .