با خرس های چاقی مبارزه نکنید

سلام و درود 

چقدر این تصویر ، به خوبی نقشه چاقی رو برامون واضح میکرد .

دقیقا من در این مدت خیلی سعی می کردم که این موانع رو برطرف کنم . 

مثلا علتهای چاقی نوشته شده پرخوری ، خواب زیاد ، ژنتیک .

دقیقا من هر سه ی این عوامل رو برداشتم . 

چطور ؟ 

برای پرخوری که با خودم به صلح رسیدم که پرخوری باعث چاقی نمیشه بلکه خودش واکنشه که در اثر فرمولهای چاقی دیگه خلق شده .

پس ریشه اون رو پیدا می کردم 

و  در اکثر موارد به عزت نفسم مربوط میشد .

یعنی هر جایی که من کم میاوردم پرخوری میکردم . پس تا میتونستم  در لحظاتی که خرسهای چاقی خواب بودند عزت نفسم رو بالا میبردم . 

به خودم اصلا برچسب پرخوری نمیزدم که خرس چاقی بیدار بشه . 

به خودم اصلا برچسب چاقی نمیزدم که خرس چاقی بیدار بشه . 

به دیگران قدرت نمیدادم که خرس چاقی رو بیدار کنم 

به رفتارهام حتی برچسب بد نمیزدم که هی خودمو سرزنش کنم .

برعکس رفتارهای خودم رو تحلیل میکردم و احساسی که اون رفتار رو خلق کرده بود پیدا می کردم 

و اون احساس هم ناشی از یک فکر و باور بود .

من باورهای چاقیم رو شناسایی کردم و همچنان هم در حال شناسایی هستم . 

بازم میگم بیشتر باورهام به خاطر کمبود عزت نفس بود . 

ولی الان خیلی اعتماد به نفس و عزت نفسم رو بالا آوردم و خودم رو تحت هر شرایطی تایید می کنم 

و واقعا هم کار بدی ازم سر نمیزنه .

چون در چالش من اینو نخوردم یاد گرفتم با رفتارهام به صلح برسم و بیشتر به جنبه دلخواه توجه کنم و آروم اروم واکنشهای بهتر رو جایگزین کنم . 

در ضمن عشق به غذا همچنان در وجود من هست و  با خیال راحت و بدون ترس از غذا خوردن یکی از انگیزه های اصلی من برای کاهش وزن بود . 

من فکر میکنم الان ۸۰ شده باشم شایدم کمتر در عکسی که در پروفایلم گذاشتم کاملا مشهود و معلومه . 

عکس سمت چپ مربوط به  اردوی پارساله . و عکس سمت راست اردوی امسال . 

دقیقا تغییر کاملا مشهوده  . 

چون نگرش من در این ۹ ماه به زندگی به خدا به خودم به اطرافیانم به مواد غذایی به رفتارهام تغییر کرده و جسم من هم تغییر کرده . 

داشتم از عشق به غذا می گفتم . 

یکی از تفاوتهای  یک فرد چاق و یک فرد لاغر  احساس اونها به غذاست . 

انسان لاغر غذایی رو که دوست داره خوردنشم دوست داره و تمام 

ولی انسان چاق غذا رو دوست داره خوردنشم دوست داره اما احساس بعدش اینه چون غذایی که دوست داشتم خوردم اولا اینکه زیاد خوردم دوما اینکه چاقم می کنه . 

یعنی  باورهای  اضافه  بعدش میاره .

این باورهای اضافه است که در جسم میشه اضافه وزن .

شخص لاغر باور اضافه نسبت به غذا نداره . دوست داره میخوره و تمام 

همین . 

خب این  باور در جسم میشه عشق میشه سلامتی میشه رهایی میشه لاغری . 

فلسفه نداره در موردش . 

من خیلی سعی کردم فلسفه بافی بعد از خوردنم نداشته باشم . 

شاید جالب باشه ولی وقتی در نوشته های شما عمیق شدم دیدم تفاوت چاقی شما و بنده  استاد گرامی در  عادت نقشه های ذهنی قبل و بعد از غذاست . 

شما بیشتر نقشه های ذهنیتون قبل از غذا بود . 

ولی من نقشه ی ذهنی قبل از غذا ندارم . 

اما بعد از غذا نقشه ذهنی دارم . 

چرا خوردی 

حالا که خوردی چاق میشی 

چرا انقدر زیاد خوردی 

خاک توسرت 

خیلی ببخشید 

الاغ آشغال عوضی آخه چه خبرته و  چنین افکاری . 

سرزنش و تحقیر بیشترین آسیب رو به من زد چون عزت نفسم رو قورت میداد و شدیدا ازم انرژی خواری می کرد . و برای رهایی از این باورها من دوباره به خوردن روی می اوردم تا اروم بشم و این چرخه سالها تکرار میشد . 

این عامل اصلی چاقی در من بود و هیچ وقت نمیزاشت من از غذایی که میخورم لذت ببرم یا سیر بشم  و دقیقا تفاوت چاقی شما و بنده همینه . 

برای همین من خودم تشخیص دادم از طریق الگوهای ذهن خودم لاغر بشم و خوشبختانه موفق هم بودم . 

سرزنش ممنوع  تحت هر شرایطی حق سرزنش کردن خودم رو نمیدم و به ذهنم ایست میدم . 

و به جاش اول خودمو تایید و تحسین می کنم تحت هر عملی و بعد در زمانیکه اون حالت خوابیده علت اون رفتار رو پیدا می کنم و باوری که اون رو خلق کرده . 

و الان مدتهاست که خیلییییی کم شده رفتار پرخوریم . چون دیگه باور ندارم پرخوری من و چاق می کرد . این باور رو برداشتم و پرخوری به همین راحتی رفت . 

من الان از خوردنهام راضی هستم و اصلا هم نه اینکه جلوی خودمو بگیرم فقط به عشق خود غذا پرخوری رو کنار گذاشتم چون نمیخوام حس لذتم از غذا بره .

میخوام اونقدری بخورم که بهم کیف میده و بعدش خرسهای سرزنش فعال نشن . 

سرزنش  و تحقیر بعد از خوردن بزرگترین باور چاقی من بود و من تونستم به لطف خدا و اگاهیهایی که هم سایت دریافت میکردم وهم از ذهن خلاق خودم به کاهش وزنی آسان سلامت و بی نظیر برسم . 

بله من دقیقا با خرس چاقیم و پرخوریم که هر دو واکنش به فرمولهای ذهنیم بودم به صلح رسیدم  و با عشق به غذا خودمو لاغر کردم .

چون من حقمه که از غذایی که میخورم  و هر قدر که دوست دارم بخورم لذت ببرم 

و وقتی چاق باشم نمیتونم این لذت رو تجربه کنم . 

اما وقتی لاغرم خیلی راحت این لذت رو تجربه می کنم . 

چون نقشه قبلی برای غذا در سرم نیست نقشه ی بعدی رو هم پاک می کنم . به نظر خودم که خیلی هم خوب و راحت  لاغر  شدم . ترس از چاقی هم که دیگه ندارم . در نتیجه دو تا لقمه که از گلوم میخواد بره پایین رو ببخشید عذر میخوام زهر مار نمی کنم نوش جان می کنم . 

نوش جان کردن غذا عادت لاغرهاست اما زهر مار کردن غذا عادت چاقهاست . 

خدارو شکر  زور باورهای لاغریم خدارو شکر خیلی بیشتره و مهمتر از همه اینکه این مسیر برای من ادامه داره . 

نه دمنوشه نه رژیمه نه کم خوریه نه محدودیته نه سرزنشه نه محروم کردن خودم از غذاهاست نه قضاوت رفتاره نه هیچی سختی دیگه فقط عشق و راحتی و لذته و همین حس رو تا اخر عمرم دارم به امید خدا و همیشه هم لاغر می مونم . 

چون لاغر موندن از لاغر شدن هم خیلیییی راحتتره . 

چون لاغر شدن هنوز چاقی جزمی همراهته هی خودشو رو می کنه و لاغر موندن جسم لاغر رو به همراه داره و این جسم لاغر به انسان انگیزه لاغر موندن میده . 

سلام بانو . 

نظر خیر شماست .

افتخار می کنم که در حضور اساتید سایت درس پس  میدم . 

قطعا هر که وارد این سایت میشه از جمله شمای بزرگوار  همچون نگین همواره می درخشند . 

چون  مارو خداوند به این مکان شریف هدایت کرد تا همگی در پرتو آگاهیهای الهی از در کنار هم بودن کسب فیض کنیم و البته که نگین جمع ما استاد بزرگوار هستند که همیشه قدر دان لطف ایشان هستم . 

قدردانتون هستم که با جملاتی لطیف بنده رو مورد مرحمت خودتون قرار دادید . قطعا تمام تمام این ویژگی ها در وجود پر بهای خودتون هست و من فقط آیینه ای هستم که شما خودتون رو در اون دیدید . 

براتون بهترینها رو آرزو دارم بانوی عزتمند و شریف .