گام ۸۰: لاغری با ذهن از نگاه امام علی (ع)

و خدایی که در این نزدیکیست. 

من تا قبل از شنیدن این حدیث،فکر میکردم که انسان‌ها دارن به علم ذهن شناسی و کنترلش دست پیدا کردن،پس این مباحث ریشه ی قدیمی داره و میشه با مطالعه از آدمهایی که در گذشته بسیار دانا بودن الهام گرفت و به نکات خوبی رسید.وقتی توی دوران مدرسه یا از تلویزیون و رادیو و … ی حدیثی می‌شنیدم سعی میکردم ازش بگذرم برام جذابیتی نداشت چون اینجوری متوجه شده بودم که فقط این حدیثها و آیه ها و … میخواد منو بیشتر بترسونه ولی از وقتی با آگاهی به این درک رسیدم که میشه انسانهای خوب و آگاهی دهنده توی دنیا پیدا کرد که دارن درس زندگی ب ما یاد میدن،بیشتر احساس رضایت دارم که جمله ای یا نکته ای از شخصی یاد بگیرم‌.مثه همین جمله ای که استاد فرمودن.خیلی جای بحث داره و میشه ساعتها درباره ش حرف خوب زد و به نتیجه ی خوبی رسید.این جمله داره به ما انسانها چه اونهایی که چاق هستن چ لاغر باید روی غذا خوردنشون کنترل داشته باشن،همونطور که خودمون روزانه شاهد هستیم آدم‌های چاق در معرض انواع مشکلات جسمی و حتی روحی که میشه از ظاهر هم متوجه شد،هستن،وقتی من به عنوان ی فرد چاق، که جسم سالمی ندارم قطعا در ذهنم با افکار نادرست خودمو به این روزگار دراوردم،این من بودم که توی ذهنم با موادغذایی سرناسازگاری گذاشتم مثه اینکه غذا کمه،غذا گیر نمیاد،همین ی وعده ست بخور،دیگه تو خونه خودت نمیتونی از این غذا ها درست کنی،همش داشتم درون خودم با جسمم میجنگیدم و بحث داشتم برای خوردن و نخوردنها،یا اینکه از طرف خانواده م تحت فشار بودم و فکر میکردم پدرم داره بهم لطف میکنه و پدری میکنه درسته که اونم ناخواسته داشته به من لطف اشتباه می‌کرده ولی نتیجه ش چی شد.؟اینکه من در هر شرایطی بودم ذهنم درباره ی غذا داشته مرتب بحث میکرده،به جای اینکه از زیبایی های تناسب اندامم لذت ببرم فقط داشتم روی چاق و بدشکل شدنش تمرکز میکردم ولی خدارو شکر که بالاخره متوجه شدم این حس بد رو و تونستم تا حد زیادی افسارش رو بگیرم دستم.من لا تمرین انجام دادن هر روزم دارم روی درون خودم کار میکنم،دارم در خودم انتظار لاغری و تناسب اندام رو به وجود میارم.چون با تمرین انجام دادن و تکرار مکررات دارم ذهنمو از حالت پریشانی به آرامش میرسونم،در طول روز جسمم از حرکت نمی ایسته،همواره داره کار خودشو انجام میده مثه تنفس کردن،ضربان قلب،روده،کلیه کبد و … همگی دارن کار میکنن و ذهنم هم همینطور،اونم داره مدام فعالیت میکنه،که این فعالیت میتونه حال منو خوب یا خراب کنه.من برای ضربان قلبم هیچ کنترلی ندارم ولی برا افکارم چرا،من توانایی اینو دارم که ذهنمو پریشان یا آروم کنم.الان ی دفعه به ذهنم خطور کرد،چرا خداوند شب رو به ما داده؟؟چون اولا اینکه چرخه ی دنیا کامل بشه و بعد هم اینکه،ما با خوابیدن در شب،به آرامش درونی می‌رسیم.چون ما با خوابین کلید خاموشی ذهنمون رو میزنیم و این بزرگترین مزیت و زیباترین کاری هست که خدا برامون خلق کرده چون اگر این خاموشی ذهن نبود معلوم نبود چه زندگی سخت و مشقت باری ما داشتیم.پس باید به شکرانه ی نعمتهای خداوند،سپاسگزار هر لحظه ی داشته هامون باشیم.دیشب ی اتفاق بدی برای من افتاد و من قبول دارم که اشتباه کردم،من مسئولیت اتفاق دیشب رو تمام و کمال به عهده میگیرم.و براش تصمیم گرفتم که ی کار خوبی کنم برای خودم ن برای رضای خدا،که از این افکار آزاردهنده نجات پیدا کنم.اگر این اتفاق چند ساله پیش میفته برای من به جرات میگم شاید خودکشی میکردم،ولی از اونجایی که در مدار خوبی هستم،تونستم با خواب خوبی که دیشب داشتم،چراغ ذهنمو چند ساعتی خاموش کنم و بذارم ی استراحت خوبی کنه تا امروز بتونم حال خوب داشته باشم،از خدا کمک خواستم که منو به ساحل آرامش برسونه،درسته که صددرصد موفق نبودم تا این احساس بد رو برای همیشه از بین ببرم ولی خدا رو شکر تا حدود ۸۰ درصد تونستم خیلی توی ذهنم پر رنگش نکنم.من منتظر این نیستم که خدا عذابم بده،من منتظر این نیستم که خدا پاسخ صبرمو بده.من طبق قانون پیش میرم و نتیجه شو میبینم،من منتظر می مونم و در طول انتظارم خودمو آروم میکنم،افکار خوب میفرستم،تا وقتی جواب رو خواستم بگیرم،جوابی جز حس خوب دریافت نکنم.خدایا ازت ممنونم که بهم آرامش دادی.از استاد بزرگوار هم تشکر میکنم که با این حرفها به حس خوب رسیدم.وقتی خواستم این فایل رو ببینم اولش افکار مزاحم زیادی داشتم و جوری که نتونستم تمرکز کنم ولی بعدش به ایده ای که بهم  گفته شده بود عمل کردم،روی کاغذ افکار بدمو نوشتم و بعد پاره کردم و بعد شروع کردم به دیدن فایل وقتی فایل شروع شد رفته رفته متوجه شدم که این حرفها رو باید می‌شنیدم تا با آرامش الانم برسم.ممنونم خداجونم که به زیباترین راه ممکن منو هدایت میکنی.الهی شکر.

یا حق