منطق ذهن چاق

به نام خداوند بخشنده وبسیار مهربان

سلام خدمت استاد گرامی وهمگی دوستان عزیزم

منطقی کردن ذهن چاق

ذهن ما همه چیز برای خودش منطقی میکنه 

مثلا من افسرده شده بودم وذهنم منطقیش میکرد که خب تو همسرت خیلی بیرون خونه است وکارش زیاد وتو تنهایی منطقیه افسرده باشی

حالا اینهمه آدم تو دنیا هستن که همسرانشون حتی ماهها ازشون دورن  ولی افسرده نیستن

یا مثلا میگفتم نمیتونی رژیم بگیری پس منطقیه چاق باشی

درصورتی که هیچ فرد متناسبی روزی رژیم نگرفته

یا میگفتم چون ورزش نمیکنی منطقیه چاق باشی یا پیاده روی نمیکنی

ولی بینهایت آدم معلول حتی هست که ورزش که سهله حتی قادر به تکان دادن دست یا پای خودشونم نیستن 

واصلا هم چاق نیستن

مثلااستیون هافکین مثل چوب خشکه از بس لاغره فقط قادر انگشتشو تکان بده 

واصلا هم حتی فعالیت معمول ما رو هم نداره 

اینا نشون میده که آدمها میتونن درهر شرایطی چاق یا متناسب باشن 

ویا حتی لاغر مریض گونه

یعنی همش برمیگرده به ذهن خودمون

مثلا من دوره پیاده روی رو که تهیه کرده بودم تصمیم گرفتم برم پیاده روی 

اما چند روز که رفتم روز ۴ ام پنجم پادرد شدم واومدم نشستم تو خونه 

وذهنم شروع کرد به گفتن اینکه حتی پیاده رویم نمیتونی بکنی وچاق میشی وحالمو خراب کرد وحتی از مسیرم خارج شدم یه مدت کوتاه

ولی بعدش فهمیدم پیاده روی که تبدیل به جبر بشه ولاغری من ومتناسب شدن من وابسته به پیاده رویه باشه اصلا نمیخوامش 

ومن دقیقا مدلی تناسب اندام میخوام که همیشه بتونم انجامش بدم ومنو دررنج وسختی ومحدودیت قرار نده

اگه میرم پیاده روی 

دوست داشته باشم برم وبه اندازه ای که دلم میخواد برم 

نه از زور پادرد نتونم حرکت کنم

یا مثلا دیروز جایی مهمان بودیم

خواهر شوهرم اعتقاد داشت زنی که بچه دار بشه موهاش میریزه دندوناش خراب میشه وخانه داریم آدمو داغون میکنه

وخیلی جالب بود که گفتم نه مادر من دوتا بچه داره نه پوستش خراب شده نه دندونش نه موهاش کم پشت شدن

همه مثل هم نیستن کارخونه هم تا دلت بخواد انجام داده ولی طوریشم نشده 

دید نه نشد گفت چون شاغله روحیش خوبه

درصورتی که سختی وفشاری که مادرم از کار بیرونش متحمل میشد چندین برابر کار خونش بود

میخوام بگم که کلا ذهن آدمها وقتی بخواد یه چیزی رو به خودش اثبات کنه میکنه کاری نداره چطوری هرجور شده منطقیش میکنه

ودقیقا اینجاست که باید جلوش بایستی وبگی نه اینطوری نیست حرفت درست نیست البته به خودت با آدمهای دیگه نمیشه بحث کرد وفقط دردلت بگی من قبول ندارم واصلا هم اینطوری نیست 

من خودم وقتی شاغل بودم بیرون خونه اونقدر حجم کاریم زیاد  بود که موقع برگشت خونه درراه از شدت خستگی گریه میکردم وداشتم دیوانه میشدم

ولی ظاهرمو حفظ میکردم 

اما ازوقتی خانه دار شدم چقدرروحیم خوب شد به خودم تونستم برسم 

با این دوره آشنا شدم اعتماد به نفسم بیشتر شد

ارتباطم با آدمها خدا وهمسرم بهتر شد

ویاد گرفتم چقدر بهتر زندگی کنم به دور از تنش ها 

واتفاقا حرفهای منفی دیگران نمیشنوم وکلی حالم خوب شده

فهمیدم میشه خانه دار بود وپولدار شد پیشرفت کرد 

حالش خوب بود متناسب بود از زندگی لذت برد 

وخلاصه کلی خوشبختی رو تجربه کرد 

حتی دارم برای ذهن خودم منطقی میکنم که اگه روزی مادر شدم حتما همه چی عالی خواهد بود

یه بچه سالم آروم باهوش مهربون ودرستکار دلسوز وزرنگ نصیبم میشه که کمک حالم میشه ومن هم دوران حاملگی خوبی خواهم داشت هم دردوران بزرگ شدنشم خوشبخت ترین مادر دنیا خواهم بود

چرا چیزایی که دوست داریمو منطقی نکنیم برای خودمون 

ومنطقیش کنیم که بچمون اصلا رفتارهای بد بقیه بچه ها رو تکرار نمیکنه  وخیلیم مهربونه 

اصلا خداییشم نمیدونم چرا مردم دوست دارن همه چیز وحشتناک وداغون جلو بدن نمیدونم چی گیرشون میاد

مثلا اون روز منتظر اتوبوس بودم یه دختر بچه خیلی مهربون خیلی باهوش وخوب دیدم که سرزبون دار

باهام دوست شد

کلی مهربونی کرد بهم وخلاصه خیلی دلنشین بود اونقدر که منو یاد بچگی های خودم مینداخت

ودلم واقعا براش ضعف رفت 

ولی مادرش اصلا قدر این فرشته رو نمیدونست 

خیلی تو هم افسرده بودومدام میگفت که دهه نودیا دراکولان واذیت میکنن وزور میگن و… خیلی تو دلم از دستش عصبانی شدم 

گفتم شما باهمچین دختر ماهی اصلا پیر نمیشی

از بس میخندونتت و شاداب وفوق العادست ولی پیر شده بود وافسرده ودل مرده

میدونید چرا چون برا خودش منطقی کرده بود که بچه داشتن مساوی با پیری رنج وسختی افسردگی واذیت

واصلا نمیتونست نشاط بچه اشو ببینه ومن چقدر حض کردم از بودن کنارش واحساس کردم چقدر دلم یه فرشته مثل اونو میخواد دختری که انرژی میداد عجیب وشادی میبخشید

وخیلی خیلی عالی بود

یا مردم فقر برای خودشون منطقی کردن  ولی به قول مادرشوهرم دیشب میگفت مردم ناله میکنن گرونیه ولی همیشه فست فودیا ورستورانا شبا قیامته

اینا همونان که ببینیشون مینالن یعنی باید از دستشون فرار کنی

کلا بهم میرسن از بچه نداشتنشون مینالند از بچه داشتنشون مینالند 

از مردشون از زنشون از کارشون از اجتماعشون 

از همه چی شکایتن  شاکین

بابا به پیر به پیغمبر من وهمسرمم داریم درهمین مملکت زندگی میکنیم ماهم فقر ومریضی ودلخوری وگرونی و….اوه خیلی چیزا رو لمس میکنیم 

ولی منطقیش نمیکنیم برای خودمون 

ما فقیر بودیم ولی به لطف خدا یادگرفتیم نپذیریمش فقر منطقی نکنیم برای خودمون وداره هر روز وهرماه وهرسال از چند سال قبل شرایطمون بهتر میشه

وگرنه کار همونه ماهمون آدما هستیم وتازه شرایط جامعه هم که بهتر نشده

اگه بدتر نشده باشه همونه

ولی ما فقر رو یه چیزی دیدیم که غیر عادیه ونمیخوایمش وباید ثروت مند بشیم بدهیامون بدیم خونه بخریم ماشین بخریم طلا بخریم و….

وخداروشکر اوضاع رو به بهبود نمیگم صد درصد به خواسته هامون رسیدیم والان داریم درقصرمون خاویار میخوریم واستیک وپورشه سوار میشیم ولی خیلی بهتر شدیم وخیلی اوضاعمون خوب شده به لطف خدا 

وبهترم میشه روزی میرسه قصر وپورشه خودمونم خواهیم داشت به لطف خدا

وچاقیم همینه تا وقتی عادی باشه منطقیشیش میکنه ذهن که تو چاقی به این دلیل وآن دلیل

ولی من اومدم گفتم چی چاقی رو نمیخوام 

چاقی منطقی نیست من چاق باشم وداشته باشمش 

غیر طبعیه  غیر منطقیه اصلا هیچی دلیلی وجود نداره ومن هر روز دارم متناسب تر میشم وخداییشم خیلی بهتر شدم روحیم اعتماد به نفسم ارتباطم با خدا با همسرم وکلی تناسب ذهنی پیدا کردم که جسمم هم بالاخره نشانه های واضح خودشو دیر یا زود نشون میده 

وقتی من درمسیر باشم 

وبه خودم هر روز بگم که من طبیعی من اینکه متناسب باشم وبشم 

هر روز سالم تر بشم هر روز شاداب تر بشم سلامت تر بشم 

هر روز احساسم بهتر بشه وهر روز جسمم متناسب تر وزیبا تر بشه 

تناسب انداممون برای خودم منطقیش کنم 

درستش اینکه متناسب بشم وغیر این نیست

دیشب لباس که پوشیدم دیدم متناسب تر شدم واحساسم خیلی بهتر شده بود

خدایا شکرت برای این آگاهی