عجله برای تغییر (قسمت چهارم – 2)

سلام ‌ .

باز هم صحبت در مورد خوردن و نخوردن .

بزرگترین ورودی ذهن ما که باید مراقبت کنیم توجه به همین خوردنها و نخوردنهایمان است .
این که وقتی حرف از عمل پیش می آید و حرف از تغییر عادت همه فکر میکنند عادت ما ریزه خواری و تنبلی و پرخوری و هرچه مربوط به خوردن است باید تغییر کند .
در حالیکه این ها همه محصول است .
اینها را باید رها کرد و به ریشه ی تغییر عادت رسید .

مگر میشود مسیر ذهنی تغییر کند و عادات ذهنی تغییر نکند .
تلاش ما تلاش ذهنیست .
کار روی باورهای ذهنی که عادات ذهنی ما را خلق کرده اند .
همین توجه کردن به خورد و خوراک بزرگترین عادت ذهنی بد است که کانون توجه ما را تا ابد بر این استوار میکند که چاقی و لاغری ما وابسته به خورد و خوراکمان است ‌ .

همین یک باور کافیست ما هرگز نتوانیم لاغر بمانیم . چون ترس از خوردن و توجه به پرخوری ترس از چاق شدن را خلق می کند و هرگز نمی گذارد ما به لاغری توجه کنیم و چاقی ما زاییده ی همین توجهات منفیست .

کانون توجه را از رفتار بیرونی خود برداریم . رفتار بیرونی ما محصول افکار و باورهای درونی ماست .

مسیر ذهنی ما یعنی اصلاح باورهای ذهنی .
تغییر کانون توجه .
علت چاقی ذهن ما کانون توجه ماست .
وقتی کانون توجهمان را روی بودن لاغری استوار کنیم و باور کنیم لاغری هم اکنون هم در ما وجود دارد . در رفتار ما وجود دارد . در فکر ما وجود دارد . در باور ما وجود دارد . هر لحظه در ما هست .
این توجه و تکرار این توجه و توجه به نشانه های این توجه سبب میشود رفتار خود را از زاویه ی دیگری ببینیم و باور کنیم که رفتار ما همواره همسو با باور و توجه ماست . اگر باور و توجه ما روی لاغر بودن باشد رفتاری هم که مشاهده می کنیم رفتار لاغر کننده است .

اگر رفتار خود را چاق کننده می بینیم نشان از این دارد که توجه ما روی چاقیست . کانون توجه خود را تغییر دهیم . لاغر بودن ما پدیده ی مستقلیست که هیچ ربطی به خورد و خوراکمان ندارد .

من عمیقا دارم روی این باور کار می کنم . وقتی کانون توجه خودم را از روی تغذیه بر میدارم میبینم که چقدر آرامتر و با خیال راحتتری در مسیر لاغری گام برمیدارم .
نشانه های لاغر بودن را همه جا میبینم . احساسم تغییر می کند .
چرا انسان عجله میکند ؟ چون فکر میکند نتیجه را در دست ندارد و میخواهد به آن برسد . پس این حس نداشتن است و توجه به نبود آرزوست که او را وادار به عجله کردن میکند ولی وقتی بداند او لاغر است و لاغری در هر زمان و همیشه با اوست آیینه ی کائنات هم به او همین باور را نشان می دهد . او رفتارهای خود را لاغر کننده می بیند . او عادات خود را لاغر کننده میبیند ‌
او اصلا بدی و زشتی در خود نمیبیند . اگر بدی ببیند یعنی باور بد بودن خودش را در فکرش می پروراند . این باور را باید کنار بگذارد و بپذیرد او خلیفه ی خداست و خلیفه ی خدا همواره زیبا خلق می کند و تمام رفتارهای او زیباست . وقتی به باور زیبایی در رفتار برسد هرچه از او سر میزند زیباییست . دلرباییست . لذت است . کار خوب است . او زیبا میشود چون زیبایی را از درون باور کرده است . او زیبا بین میشود چون زیبا بینی را در خود باور دارد . تلاش ذهنی ما اینست که زیبایی خود را باور کنیم . تناسب خود را باور کنیم ‌ .
بدانیم که ما همیشه و در همه حال زیباییم . بدانیم و یقین داشته باشیم ما در همه حال خوش رفتاریم . اگر بدی ببینیم اندیشه مان خراب است .
وقتی اندیشه اصلاح شود بدی دیده نمیشود . پس اگر بدی دیدیم بدانیم بدی را باید از اندیشه دور کنیم و زیبایی را جایگزین کنیم .

کسی که دلبری را در آغوش دارد برای رسیدن به او عجله ای ندارد .
تمام کائنات اگر عجله ندارند چون زیبایی خود را باور دارند . آنها لذت میبرند چون ذهنی ندارند که نبود زیبایی و حس نداشتن را در آنها نگه دارد .

اما خداوند به ما ابزار اختیار را داده تا ما هم از خلق کردن لذت ببریم . پس چرا به جای خلق زیبایی ها و خلق زیبابینی و خلق زیبایی در کانون توجه مدام به خوردن و نخوردن توجه می کنیم .
وقتی اندیشه زشت است هرچقدر هم روی رفتار کار کنیم باز هم رفتاری از ما سر خواهد زد که ما زشتی را مشاهده می کنیم . این زشتی رفتار آیینه ایست که نشان میدهد فکرمان هنوز نازیباست . زیبایش کن . زیبا ببین . باورت را تغییر بده . تو زیبا هستی . تو زیبایی و تناسب و خوبیها را در بر داری . تو به آنها پیوسته ای . احساساتی مثل عجله و انتظار به ما نشان می دهند تو اکنون در مسیر نداشتن آرزویت هستی . آرزویت را احساس کن تا ارتعاشت تغییر کند تا احساسی که به تو وارد میشود انتظار نباشد عجله نباشد .
خداوند در آفرینش من تبارک الله گفت او نگفت اگر خوب باشی لایق تبارک اللهی . او مارا خوب دید . او ما را با تمام وجودمان خوب دید . ما را با تمام ابعاد شخصیتیمان که آفرید عالیترین مخلوق خود دید و گفت تبارک الله حتی ملائکه به او اعتراض کردند که این انسان فساد میکند گفت من چیزی میدانم که شما نمیدانید .
خداوند مارا با تمام خوبیها و بدیها باور کرد و تبارک الله گفت . آن وقت ما چرا زیبایی مطلق خداوند را نمیبینیم و مدام بد و خوب می کنیم و حال خودمان را میگیریم .

من هم اکنون و همیشه از ازل تا ابد زیباترین مخلوق خداوند در کره ی خاکی هستم .
من هم اکنون و همیشه از ازل تا ابد متناسب ترین مخلوق خداوند در کره ی خاکی هستم .
من هم اکنون و همیشه از ازل تا ابد خوش رفتارترین مخلوق خداوند در کره ی خاکی هستم .
من هرکاری که انجام دهم زیباست .
من خودم را با تمام ابعاد شخصیتی ام باور دارم و باور دارم در آفرینش من هیچ کم و کاستی نیست . من کامل و عالی آفریده شده ام .
پس من هم با ندای الهی ام همسو میشوم و به خودم احسنت میگویم و این نگرش را هر روز تکرار میکنم تا زیبا بینی در من تثبیت شود .
تبارک الله احسن الخالقین .
جسم من آفریده ی خدای وجودم است .
و خدای وجودم زیباترین خالق هاست و چه مبارک است این آفرینش . چقدر زیباست این آفرینش .
جسم من زیباترین است .
جسم من متناسبترین است .
من این باورها را در خودم حفظ می کنم و تلاش من در جهت حفظ این باورهاست .
خدایا سپاسگزارم .

پس شما هم دوست نازنینم خودت را باور کن . شما هم اکنون هم زیباترینی . هم اکنون هم زیباترین رفتار را انجام می دهی . هم اکنون هم رفتار شما با باورهایتان کاملا همسوست . باور کنید شما خیلی خوب هستید و خیلی عالی خلق می کنید . شما بهترین مخلوق خداوند در کره ی خاکی هستید ‌. خدایا شکر