در ذهن همه ما خوردن با چاق شدن ارتباط مستقیم دارد. همچنین نخوردن را عامل چاق تر نشدن می دانیم.
به همین دلیل متعجب هستیم که چرا می خورم چاق میشم، اما نمی خورم لاغر نمیشم؟!
نکته جالب اینکه در هر دو مورد تمرکز ما بر چاقی است.
عامل لاغر شدن را پیدا کنید
افراد چاق زیادی در جهان هستند که تصور می کنند برای لاغر شدن باید مقدار کمتری غذا بخورند یا از یه نوع خاص فقط بخورند و همچنین هر روز ورزش کنند تا لاغر شوند این در حالی است ک میلیارها انسان متناسب هر روز ورزش نمی کنند یا بر اساس دستور العمل های نوشته شده غذا نمی خورند.
بنابراین غذا و ورزش کردن عامل لاغر شدن نیست که البته همه ما این عقیده را هم داریم چون بارها رژیم گرفتیم و به اندازه کافی ورزش هم کرده ایم اما لاغر نشدیم یا اگر هم مقداری لاغر شدیم خیلی سریعتر از زمانی که صرف لاغر کردن کردیم دوباره چاق شدیم.
پس برای لاغر شدن باید به دنبال عامل و دلیل دیگری باشیم که تا کنون بهش توجه نکردیم. به عبارتی باید عامل لاغر شدن را کشف کنیم.
چه چیزی عامل لاغر شدن است؟
سال های زیادی از عمرم را درگیر اضافه وزن و تلاش برای لاغر شدن بودم. سابقه 35 ساله من در چاقی سبب شد تا تمام جنبه های زندگی من تحت تاثیر چاقی قرار بگیرد.
در آن سال ها بارها شنیده بودم که خوردن باعث چاقی می شود و بارها از اطرافیانم شنیده بودم که هرچی می خورم چاق میشم ولی وقتی نمی خورم لاغر نمیشم.
هربار که برای لاغر شدن اقدام می کردم اولین راهکاری که به نظرم می رسید رژیم گرفتن بود.
- برای مدتی سعی می کردم غذای سرخ کردنی نخورم
- مقدار نان را به حداقل می رساندم
- برنج را حداکثر 8 تا 10 قاشق می خوردم
- بیشتر سعی می کردم با خوردن سالاد و سبزیجات مقداری از وزن و سایز خودم را کم کنم.
هربار که توسط دیگران به خاطر چاقی مورد نصیحت قرار می گرفتم، اولین راهکار آنها این بود که کمتر غذا بخورم و راهکار دوم هر روز یک ساعت ورزش کنم.
کمتر خوردن و بیشتر فعالیت کردن نسخه ای است که بارها برای همه افراد چاق در جهان صادر شده است اما نتیجه ای از این نسخه تکراری به دست نیامده است.
متاسفانه متولیان لاغر شدن افراد چاق انسانهایی هستند که خودشان لاغر هستند و هیچ درک و شناختی از چاقی ندارند بنابراین تنها راهکاری که به نظرشان می رسد کنترل غذا خوردن یا تعیین مقدار و نوع مواد غذایی است.
به همین دلیل است که سالهای زیادی است انواع برنامه های رژیمی برای کمک به لاغر شدن افراد چاق ایجاد شده است که ماهیت همه آنها رژیم گرفتن است اما به شکل های بی نهایت متنوع این برنامه را ارئه می کنند.
نکته اصلی و مهم این است که فرد چاق با رژیم گرفتن نمی تواند لاغر شود چون حتی اگر غذایی که برای او تعیین شده است را بخورد اما در ذهنت تمایل و علاقه به خوردن غذایی دارد که دوست دارد بخورد اما اجازه خوردن ندارد.
از آنجا که ذهن ما اصل را از بدل تشخیص نمی دهد بنابراین فکر کردن به غذایی که حتی خورده نمی شود می تواند فرد را در معرض چاقی قرار دهد چون ذهن ما نمی فهمد که این فکری که در حال مرور کردن آن هستیم فقط یک فکر است و غذایی خورده نشده است.
چون در ذهن افراد چاق خوردن برابر با چاقی محسوب می شود وقتی به خوردن یک غذا فکر می کنید برای ذهن شما این افکار به منزله خوردن است و خوردن هم در ذهنتان برابر با چاقی است پس فرایند چاق تر شدن تنها با فکر می تواند انجام شود. به همین دلیل است که بسیاری از افراد چاق عقیده دارند چرا می خورم چاق میشم اما نمی خورم لاغر نمیشم؟!
اگر به روند گذشته خود فکر کنید این موضوع برای شما واضح می شود که چگونه با قدرت ذهنتان چاق شده اید.
همه افراد چاق این تجربه را دارند که در شرایطی که برنامه غذایی آنها تغییر نکرده است چاق تر می شدند یعنی برای من به این شکل نبود که به مرور غذا خوردن من بیشتر شده یا تنوع غذایی من گسترده تر شود بلکه با همان غذایی همیشگی به همان مقدار و تنوع من به مرور چاق تر می شدم. به همین دلیل من عقیده پیدا کرده بودم که آب می خورم چاق میشم.
چه چیزی باعث چاق تر شدن من می شد؟
من که نه مقدار غذایم را بیشتر کرده بودم و نه تنوع سفره غذای خانه ما بیشتر شده بود پس چرا هر سال چاق تر می شدم؟
قدرت ذهن و تمرکز بر چاقی و احساس ترس از چاق تر شدن و تنفر از چاقی و همه افکار مشابه باعث چاق تر شدن من می شد بدون اینکه مقدار یا تنوع غذایی من تغییر کنه.
تکرار تعدادی فکر برای مدت طولانی برای چاق تر شدن کافی است.
چرا غذا می خورم چاق میشم
بسیاری از افراد چاق عقیده دارند که غذاها عامل چاقی آنها هستند. من هم عقیده داشتم هر چی می خورم چاق میشم در صورتی که انسانهای متناسب زیادی از همین مواد غذایی می خورند اما لاغر هستند.
همیشه برایم سوال بود:
چرا غذایی که دیگران را چاق نمی کند به راحتی مرا چاق می کند؟
چرا من هرچی می خورم چاق می شم اما دیگران هرچی می خورن لاغر هستند؟! از طرفی چرا نخوردن های من باعث لاغری من نمی شود! اما بارها از افراد متناسب شنیده بودم که بخاطر فقط دو سه روز بهم خوردن نظم غذا خوردنشان لاغر شده اند.
به این عبارت دقت کنید:
به همان سرعتی که من چاق تر می شدم افراد متناسب لاغر تر می شدند و به همان کندی که من لاغر می شدم آنها به وزن و سایز قبلی خود بر می گشتند.
واقعا چرا؟ چرا این همه تفاوت بین دو انسان باید وجود داشته باشد؟
معجزه لاغری با ذهن
به لطف خدا با قرار گرفتن در مسیر لاغری با ذهن به مرور پاسخ همه سوالات و ابهامات ذهنی ام درباره چاقی و لاغری را پیدا کردم و آن چیزی نبود جز قدرت ذهن.
تنها تفاوت من با افراد متناسب در محتویات ذهنی ام بود.
دیدگاه و نگرش من درباره چاقی با افراد متناسب تفاوت داشت و همین عامل کافی بود تا آنها از هر غذایی که دوست دارند می خوردند و همیشه متناسب بودند اما من بارها بخاطر فقط چند تکه خوردن پیتزا چاق تر شده بودم!
شاید شما هم مثل من بارها بخاطر خوردن فلان غذا احساس چاق تر شدن کرده اید.
- بخاطر یک شب شام خوردن در مهمانی احساس چاق تر شدن کرده اید.
- بخاطر خوردن یک بستنی یا چند برش پیتزا احساس خطر چاق تر شدن کرده باشید.
آنچه ما احساس می کنیم ارتباطی به ماده غذایی ندارد بلکه بخاطر نگرش و تعریفی است که از آن ماده غذایی در مغز ما ذخیره شده است.
توجه به این نکته بسیار مهم و تاثیرگذار است.
اطلاعات مربوط به مواد غذایی در مغز ما ذخیره شده اند.
هر بار که آن اطلاعات را مرور می کنید و به احساس چاق تر شدن می رسید در واقع تصویری مجازی در ذهن خود ایجاد می کنید که چاق تر شده اید.
همانگونه که یک نقاش با نگاه کردن به یک صحنه آن را روی بوم نقاشی می کند. مغز هم با توجه کردن به آنچه در ذهن نقش می بنند به شکل دادن جسم می پردازد.
به عبارت خیلی ساده تر، اطلاعات مغزی به صورت تصاویر مجازی در ذهن ایجاد می شوند، سپس مغز آن تصاویر را به واقعیت زندگی ما تبدیل می کند.
درک تفاوت بین ذهن و فکر سبب می شود تا در مسیر لاغری با ذهن نتیجه عالی کسب کنیم.
رفتارهای ما توسط مغز برنامه ریزی می شود اما مغز تحت تاثیر ذهن است.
به همین دلیل است که اگر ما تصمیم بگیریم تغییری در برنامه غذایی یا مقدار خوردن خود ایجاد کنیم آن تصمیم بعنوان دستوری در مغز ایجاد می شود و سپس به رفتار و عمل ما تبدیل می شود.
این تغییر که به صورت دستی توسط ما اعمال شده است تاثیری بر ذهن ما ندارد و باعث تغییر تصاویر مجازی ذهن ما نمی شود به همین دلیل است که رژیم گرفتن باعث لاغری همیشگی ما نمی شود.
نتیجه رژیم گرفتن چیست
همه ما تجربه رژیم گرفتن را داریم. خیلی وقت ها در زمانی که در رژیم هستیم اما همچنان عقیده داریم که غذا می خورم چاق میشم چون در ذهن ما دیگر مقدار غذا اهمیت ندارد بلکه عمل خوردن مهم و چاق کننده شده است.
در مدت رژیم ما خیلی از مواد غذایی که قبلا می خوردیم را دیگر نمی خوریم اما به همان اندازه که خوردن آن مواد غذایی باعث چاقی ما می شود نخوردن آنها باعث لاغری ما نمی شود.
علت این تفاوت در عملکرد مواد غذایی در بدن ما به محتویات ذهنی ما درباره خوردن و نخوردن غذاها ارتباط دارد.
در ذهن همه افراد چاق خوردن یک غذا می تواند باعث چاق تر شدن آنها شود. همچنین آنها اعتقاد دارند که نخوردن یک غذا می تواند مانع چاق تر شدن آنها شود.
یعنی در هر دو حالت خوردن و نخوردن توجه و تمرکز روی چاق شدن و نشدن است.
در این بین هیچ ردپا یا اثری از لاغری مشاهده نمی شود.
شاید به ظاهر ما برخی مواد غذایی را نمی خوریم که لاغر شویم اما در واقع هدف ما از نخوردن، چاق تر نشدن است نه لاغر شدن.
این موضوع را می توان با توجه کردن به دلیل نخوردن های خودمان به راحتی متوجه شویم.
اگر هربار که به هر دلیلی غذایی را نمی خوریم از خودمان سوال می کردیم چرا من این غذا را نمی خورم؟
به وضوح مشخص می شد که تقریبا در همه موارد دلیل ما برای نخوردن هر غذایی ترس از چاق تر شدن بوده است نه لاغر شدن.
فکر اصلی که در پس همه نخوردن های ما وجود دارد چاق تر نشدن است نه لاغر شدن.
حتی شاید بارها شما تصمیم گرفته اید از طریق اجرای فلان برنامه رژیمی لاغر شوید و اتفاقا به خوبی آن برنامه را اجرا کرده باشید اما به این نکته توجه کنید:
- دلیل اینکه لیستی از غذاها مجاز برای خوردن تنظیم می شود چیست؟
- دلیل اینکه مقدار خوردن در هر وعده غذایی با قاشق یا ترازو تعیین می شود چیست؟
به وضوح مشخص است که دلیل اصلی این است که خوردن غذاهای دیگر یا مقدار بیشتر از آنچه تعیین شده است باعث چاق تر شدن ما می شود.
واضح است که در برنامه های رژیمی نیز تمرکز بر روی چاق تر نشدن است.
“دقت کنید”
درست است که برنامه رژیمی تنظیم شده به منظور لاغر شدن است اما از آنجایی که لیست غذاهای مجاز برای خوردن بسیار کمتر از غذاهای غیرمجاز است پس به این معناست که در ذهن ما یا فرد تنظیم کننده برنامه رژیمی احتمال چاق شدن افراد بسیار بیشتر از لاغر شدن آنان است چون تنوع غذاهای چاق کننده به مراتب بیشتر از غذاهای لاغر کننده هستند.
این طرز برخورد و تجربه هایی که ما از تلاش های خود برای لاغر شدن داریم واضح می کند که همواره تمرکز ما بر روی چاقی بوده است و به همین دلیل هیچوقت لاغر نشده ایم.
اهمیت درک تفاوت بین نگرش ما درباره چاقی و لاغری و عملکرد ما برای لاغر شدن سبب شد که تجربه خود در مسیر لاغری با ذهن را با دوستانم از طریق این فایل آموزشی به اشتراک بگذارم.
اطمینان دارم دیدن بارها این فایل آموزشی سبب تغییر در نگرش شما نسبت به موضوع چاقی و لاغری خواهد شد و نتیجه تغییر نگرش شما تغییر جسم شما خواهد بود. چه بخواهید چه نخواهید.
✍️ تمرین آموزشی 📖
برای درک محتوایی آموزشی چرا می خورم چاق میشم اما نمی خورم لاغر نمیشم بعد از خواندن نوشته و تماشای ویدیوی آموزشی درک خود از آگاهی دریافت شده را به صورت شرح انشایی بنویسید و دقت کنید در نوشته خود به سوالات زیر پاسخ دهید.
- تفاوت نگرش ترس از چاق تر نشدن و لاغر شدن را بنویسید.
اگر به تلاش های قبلی خود فکر کنید متوجه می شوید که در ابتدا هدف شما برای شروع به رژیم گرفتن یا ورزش کردن لاغر شدن بوده است اما نگرش و تفکر اصلی شما در هر روز از مدت رژیم یا برنامه ورزشی تلاش برای چاق تر نشدن بوده است.
چرا که اگر غذایی را نمی خوردید به این دلیل بود که اگر می خوردید لاغر نمی شدید یا چاق میشدید.
اگر ورزش می کردید به این دلیل بود که عقیده داشتید اگر ورزش نکنید لاغر نمیشی یا چاق میشی.
به همین دلیل به محض رها کردن رژیم یا ورزش نکردن دوباره چاق می شدیم چون دلیل و عامل چاق نشدن خود را رها کرده بودیم. با توجه به درکی که از این مطلب دارید بنویسید که:
- تلاش های قبلی شما برای لاغر شدن با ذوق و شوق لاغر شدن بوده است یا ترس از چاق تر نشدن یا چاق ماندن؟
فکر کردن به متناسب بودن به ایجاد تصاویر جدید ذهنی لاغر شدن کمک میکند بنابراین سعی کنید تصور کنید شما در وضعیت متناسب هستید و با بودن در وضعیت متناسب به سوال زیر پاسخ دهید.
- نگرش من درباره مواد غذایی در وضعیت متناسب چگونه خواهد بود.
- نگرش من درباره ورزش کردن در وضعیت متناسب چگونه خواهد بود.
- نگرش من درباره قدرت چاقی غذاها در وضعیت متناسب چگونه خواهد بود.
- نگرش من درباره همیشه متناسب بودن در وضعیت متناسب چگونه خواهد بود.
- از محتوای ویدیوی آموزشی برای خود تمرین ایجاد کرده و در بخش نظرات تمرینی که باید انجام دهید را بنویسید.
منتظر خواندن نوشته های شما هستم
همراه همیشگی شما: رضا عطارروشن
امتیاز 4.14 از 83 رای
با دیگران به اشتراک بگذارید تا امتیاز بگیرید!
سلام فرزانه هستم،گام ۱۴از صد گام ،من چند سال پیشم اتفاقی فیلمای ۱۲گام رو دیدم ولی اون موقع اصلا نمیفهمیدم حرفای استاد رو ته تهش فقط میگفتم آها این روش لاغری با ذهنه خب دیگه ذهنم منو لاغر میکنه پس عملکردم این وسط چی میشه!!برای همین من حتی خواهر و برادری که اضافه وزن دارن هم دارم ولی اصلا بهشون معرفی نمیکنم چون باید خودت توی این مسیر قرار بگیری و من باور دارم از طرف خدا تو اوج ناامیدیام دعوت شدم به این راه ،من الان آگاه شدم که تمام روشهای که قبلا رفتم برای لاغر شدن توش تاکید داشتم به چاقتر نشدن و لاغر نشدن چون تمام نگاه و هواسم به خوردن مواد غذایی بود حتی الانم تو این چند روز گاهی اوقات ذهنم به این سمت رفته مثلا دیشب نودل درست کردم با مرغ و سبزیجات بعد نودل شو کم ریختم خواستم بکشم تو بشقاب و بخورم این فکر توی سرم اومد خوبه خب نودلش کمه برای من که دارم لاغر میشم ولی همون لحظه مراقب بودم و کنترل کردم چون من آگاه تر شدم نسبت به روز اولم و میدونم یه روزی میرسه که این افکار دیگه تو سر من نمیاد همین افکار و داشتم که هیچ وقت متناسب نشدم مثلا در گذشته نوشابه نخوردم و میگفتم من نوشابه نمیخورم چون چاق کنندس و این فقط جلوی چاقتر نشدن منو گرفته ،خیلی خیلی مهمه که نگرش و عملکرد من در یک راستا و مسیر باشه و این در لاغری با ذهن اتفاق میفته،نگرش من در وضعیت متناسب به این شکل است که تمام مواد غذایی خوراکیا همگی برای استفاده بشر هستن و من در صورت تمایل از هر کدام که دوست داشتم مصرف میکنم و این نگاه رو ندارم که چیپس ،نوشابه ،بستنی ،سرخ کردنی،فست فود و….منو چاق میکنن
هر زمانی که بدنمون به هر کدوم نیاز داشت در اختیارش قرار میدم بدون ذره ای احساس بد یا عذاب وجدان مصرف میکنم،و نگاهم در گذشته راجب ورزش کردن این بود که باید برم خودمو بکشم اینقدر رو تردمیل بدوم و عرق کنم تا لاغر شم اما از این ب بعد بخوام ورزش کنم فقط و فقط برای حال خوب خودمه چون بعد ورزش کردن که دوش میگیرم بدنم یه حس سبکی خوبی داره برای به دست اوردن اون حس خوشایند ورزش میکنم ،برای اینکه عضله های قوی تری داشته باشم و ورزش کردن رو برای مراقب از جسم سالمم که خدا به من بخشیده انجام میدم .مواد غذایی هیچ قدرتی در چاقتر کردن من یا لاغرتر شدن من ندارن اون قدرت و من با افکارم به اونا میدم ،مثلا همیشه تصورم این بود که آب کرفس‌منو لاغر میکنه
آب کرفس و با اون مزه بدش دماغمو میگرفتم میخوردم
که منو لاغر کنه
آخه این چکاری بود با خودم کردم
منو ببخش فرزانه 😔نگرش من درباره همیشه متناسب بودن به این شکله که من همه چی میخورم هیچ چیزی رو حذف نمیکنم فقط هرزمان که حس کردم سیرم خوردن یک هوسه یا تعارفم میکنن برای خوردن خوراکی میلی ندارم نمیخورم ومراقب نوع نگرش افکارم خییییییلی هستم
و اگاهانه به افکاری که سراغم میاد نگاه میکنم ،ممنونم ازتون که وقت گذاشتین و نوشته منو خوندین🙏🙏
سلام فرزانه هستم گام ۱۵از صد گام ،در گذشته من روشهای مختلفی رو برای لاغر شدن استفاده کردم و انتظار لاغر شدن در من متناسب با هر روشی که میگرفتم متفاوت بود مثلا در رژیم فستینگ میگفتم خب من در روز ۸ساعت اجازه دارم غذا بخورم و خیلی کم میخورم نان و برنج و سیب زمینی و قند اینا رو هم حذف میکردم و از خودم انتظار لاغری داشتم یا در خام گیاه خورای میگفتم وعده های من سبزیجات و میوس معلومه که لاغر میشم یا زمانای که ورزش میکردم میگفتم من ساعتها میام ورزش میکنم من دارم چربی سوزی میکنم معلومه که باید لاغر شم برای بقیه روشها هم به همین شکل انتظارات من برای لاغر شدن متفاوت بود و قسمت دارک داستان اینجا بود که به محض رها کردن هرکدوم از اون روشها وزنی که به سختی و در مدت زمان زیادی کم کرده بودم سریع برمیگشت و نا گفته نماند الان که بهش فکر میکنم اون لحظه ها که رژیم یا ورزش رو رها میکردم دقیقا از خودم انتظار چاق شدن دوباره داشتم .موارد زیادی در گذشته بوده که من انتظار چاقی از خودم رو داشتم مثلا تو مراسمای خاص از قبلش من اماده بودم که مثلا تو شب یلدا من حتما چاق میشم ،یا وقتی میخواستم برم مسافرت ،نوروز و تعطیلاتش و خیلی جاهای دیگه من از خودم انتظار چاق شدن رو داشتم این انتظار فقط برای مراسما نبود زمانای که خیاطی میکردم یا دستیار دندان پزشک بودم و یه تایمی رو مینشستم و فعالیتم کم بود این انتطار و داشتم از خودم زمانای که پیاده رویی و وباشگاه رفتن نداشتمم همینطور اما الان تو مسیر لاغری با ذهن قرار گرفتم یه روش متفاوت و جذاب نسبت به روشهای قبلی که انجام دادم واقعیتش نمیدونم تا چه حد این روش و خوب فهمیدم و اصلا نگاهی که دارم درست هست یا نه چون مدت کمی تو این مسیر هستم و میدونم خیلی مونده که یاد بگیرم از این روش بی نظیر با این حال تغییرات زیادی در رفتار من ایجاد شده احترامی که به خودم میزارم،دوست داشتن خودم اینکه خودم و بدنمو سرزنش نکنم ن بابت اضافه وزن نه بابت غذا و خوراکی های که میخورم ،اینکه اگاهانه به افکاری که تو ذهنم میاد توجه میکنم دیگه خوراکیا رو تفکیک نمیکنم .در ابتدا راحتی این روش منو جذب خودش کرد اینکه همه چی بخورم رژیم و ورزش نیازی نیست و لاغر میشم اما هرچی میگذره چیزای قشنگتری از این راه منو جذب خودش میکنه برای همین عاشق این روش شدم ،بنظر من حالا که تو این مسیر قرار گرفتم باید یکسری کارها رو انجام بدم که از خودم انتظار لاغر شدن رو داشته باشم اینکه مطالب سایت رو کاملا و با دقت بخونم و گوش کنم حتی شده چندبار،دیدگاه های مختلف رو بخونم داخل گروه تلگرام فعالیت داشته باشم و با دوستای گلم تبادل نظر داشته باشم به افراد متناسب نگاه کنم و ازشون یاد بگیرم رفتارهاشونو در برخورد با مواد غذایی ،اگاهانه به افکاری که تو ذهنم میاد توجه کنم ،خودمو دوست داشته باشم شاد باشمو هرروز روی اگاهی خودم کار کنم با مطالعه کتابای مختلف گوش کردن به پادکستهای که دوست دارم ،به اندازه نیازم غذا بخورم زمانهای که سیرم دیگه نگم پول دادم حیفه بریزم حیفه یا بیشتر بخورم دوست دارم این غذا رو بلکه همونجا دست بکشم از غذا خوردن،امروز که خواب موندم و نرسیدم تمرینم و طبق روال هرروز ارائه بدم تمام ذهنم اینجا بود زودتر برم خونه تمرینمو انجام بدم حتی سرکار سه بار فایل گام ۱۵رو گوش کردم مطالب داخل سایت هم خوندم ،الانم که رسیدم خونه با همون لباسا دست به قلم شدم و برام اولویتم انجام تمرینم بود و بعدشم ضبط ویس برای تلگرام با این وجود معلومه که از خودم انتظار متناسب شدن دارم چون تو این راه قدم برداشتم و دارم تلاش میکنم ، براتون آرزوی بهترینا رو دارم دوستای قشنگم ممنونم که وقت گذاشتین و نوشته منو خوندین