تداووم احساس بد (گام ۱۵)

بنام خداوند جانم و سلام ودورد بر استاد م

من از روزی که وارد سایت استاد شدم وبیش از صدها فایل از ایشون مشاهده کردم دیدم گوش دادم و لذت بردم به یه حقیقتی رسیدم اون احساس خوب داشتن تمام ماجرا ست 

یعنی فقط احساس خوب می‌تونه منو به موفقیت در تناسب اندام در زندکی بهتر  ارتباط خوب باخودم وخدایم برسونه 

من در گذشته واقعا خیلی خودم آزار دادم برای این که مسولیت تمام  گرفتاری ها حال بدی ها وآزمونهای ناگوار دیگران رو به عهده میکرفتم وبخش زیادی از زندکی شخصی من اختصاص داشت به مشکلات دیگران و نتیجه اش هم حال بد خودم استرس اظطراب نگرانی وفکر کردن به اونها برای من شده بود عادت ومن خداروشکر خیلی مشکلات زیادی در زندکی خودم نداشتم واین باعث میشد که بیشتر به مشکلات دیگران بپردازم وصحبت کردن ساعتها در مورد این موضوعات شده بود وظیفه هر روز من وچقدر غم انگیز ه وقتی میفهمی که چطوری خودت وروحت و جسمت رو آزار دادی در حالی که اصلا هیچ وظیفه ای نداشتی 

دقیقا بعد از به آگاهی رسیدن یا حتی کمی قبل تر از آمدن در سایت هم به این نتیجه رسیده بودم  که چقدر دارم خودم رو آزار میدم ودلیلش رو هم مهربونم بودن و با احساس بودن خودم میدونستم ولی بعد از بیداری و به آگاهی رسیدن فهمیدم که هر انسانی مسول شرایط و زندگی خودش هست و بقول استاد عزیزم که امروز فرمودن هر شخصی در زندکی مورد امتحان قرار میگیره و این خودش و روحش وکالبدش هست که باید از این امتحان الهی خوب یا بد بیرون بیاد و این امتحان برای شخص اون هست و هیچ ارتباطی برای من ندارد همینطور که من هم در زندکی خودم مورد امتحان الهی قرار گرفته ام من فقط مسول خودم حال خوب خودم افکار خودم واحساسات خوب خودم هستم 

وهرگز نمیشه اسم این رفتار رو بی خیالی یا بقول دیگران سنگدلی گذاشت چون هرکسی باید مسولیت رفتارهای خودش رو بپذیره و قبول کنه و جسم و روح خودش رو مراقبت کنه 

یاد یکی از فایل های فوق العاده استاد افتادم که میکفتن شما شاید صبح یه قاشق مربا بخوری ولی تا شب ساعتها و بارها بهش فکر کنی واین باعث حال بد و احساس بد در تو بشه 

دقیقا اخبار منفی وناگوار رو دنبال کردن در مورد دیگران به همین شکل هست شاید یه اتفاق برای کسی بیفته و تموم بشه ولی مرور کردن و پرداختن به اون اتفاق وبازگو کردنش برای دیگران باعث آسیب های پی در پی به ذهن و روان وحسم آدم میشه و نتیجه هم حال بد احساس بد رو برایمان همراه خواهد داشت 

من بلد شدم که باید از جسم و روحم وذهنم مراقبت کنم ونزارم آسیبی ببینه و تخریبش نکنم از وقتی که با خدای درونم آشنا شدم و فهمیدم که خدا درون من است بودن من مقدس و جایگاه خدا ی مهربانم هست خیلی زیاد حواسم بهش هست و هرگز برای حال بد دیکزان حال خوب خودم رو خراب نمیکنم من بلد شدم که اتفاقا ت ناگوار در جهان یا حتی کشور خودمن و اطرافیان من هیچ ارتباطی با من نداره و داعم حرف زدن و بهش پرداختن من هم هیچ مشکلی از اونها حل نمیکنه و فقط حال خود من رو بد می‌کنه 

من بلد شدم که همه انسانها در جایی از زندکی مورد امتحان قرار میگیرن و فقط باید خودشون از پس دادن امتحان سربلند بیرون بیان و دخالت کزدن و دلسوزی بیجا کردن ما فقط مانع پیشرفت و تغییرات اونا میشه 

البته این نگرش حتما برای عده ای که به آگاهی و بیداری نرسیدن حتما خوشایند نیست وقبول ندارن ولی من این رفتار هارو با جون دل و روح خودم درک میکنم حتما هم در زندگیم اجرا میکنم تا زندگی با کیفیت تری داشته باشم و مطمعن هستم که خدای مهربانم این روش رو بیشتر دوست داره ولذت می‌بره 

استاد خیلی از شما سپاسگزارم که تمام صحبتهای شما حرف دل من هست و با عشق فراوان درکش میکنم چون عمیقأ بهش رسیدم وحسش میکنم خداروشکر 

سلام استاد عزیز 

 فایل 15 تداوم دراحساس بد داشتن 

 ازون فایل‌هایی بود که چندین بار گوشش دادم و بازم گوش خواهم داد و لذت میبرم به عمق جان من اثر کرد و با تک تک سلولهای وجودم حرفای استاد رو درک کردم و منظور رو گرفتم چون بسیار تجربه کردم این احساس بد داشتن رو در گذشته با پیگیری اخبار منفی 

 یه مدت بود گریه میکردم و به مرز افسردگی رسیده بودم چون شبا میرفتم تو گوشی تا حرفهای مادر بنیتا رو که نوزادش به طرز فجیعی در ماشین خفه شد بود یواشکی گوش بدم و هق هق گریه میکردم  

این موضوع تموم میشد چند وقت دیگه فایلهای سرقت های جدید از مغازه دارها رو می‌دیدم و به همسرم شگردهای جدید دزدان رو گوشزد میکردم که بیشتر مواظب باشه

  یه مدت می‌گذشت و اخبار سیاسی و زن زندگی آزادی رو دنبال میکردم و خونم به جوش میومد و کاری نمی‌تونستم از پیش ببرم و بازم اعصابم بهم می‌ریخت

  کلا کار من شده بود پیگیری اخبار منفی و از همه جا هم این اخبار بد خلاصه میومد و منم با اشتیاق پای تلفن برای این خواهرم اون دوستم همسرم با آب و تاب بارها و بارها در طول روز تعریف میکردم و شاید صدها بار در ذهنم مرورش میکردم و شبا هم خواب ناآرومی داشتم و همیشه اضطراب و یجور دلشوره و نگرانی از آینده و امید نداشتن و بی معنی و پوچ بودن زندگی در ایران بهم دست داده بود که یه وقتی به سرم زده بود حتما باید از ایران بریم شاید ازین اخبار دور بشم و حال من خوب بشه

  در حالی که نمی دونستم این خود منم که دارم اخبار بد رو پیگیری میکنم و میتونم مثل خیلی ها  اینجا زندگی کنم و پیگیر این خبرها نباشم وبا  همون لشکر یه تنه راه خودمو برم و به آرامش برسم

  در صورتی که همسرم و دیگران به من جوری تلقین کرده بودند که اگه پیگیری نکنم یعنی بویی از انسانیت نبردم و وجدان درد خواهم گرفت و من میترسیدم که با پیگیری نکردن یعنی سرمو مثل کبک در برف فرو بردن است  جمله ای که بارها و بارها همسرم به من میگه

 چون من اسم هیچ سیاست مدار و رئیس قوه قضایی حتی در کشورم رو هم نمی‌دونم و بمن می‌گفت که این کار تو افتخار نداره و باید خجالت بکشی 

 اما من الان به درجه ای از ادراک و آگاهی رسیدم که نظر همسرم و دیگران برام اهمیتی نداره و من کار خودمو میکنم  

من دیگه به هیچ وجه چنین اخبار منفی رو دنبال و بازگو و بازنشر نمیکنم

  وقتی هیچ کاری هم از دست من بر نمیاد جز اینکه حال خودم روز به روز بدتر و بدتر میشد و به مرز افسردگی و بیماری های ناجور رسیده بودم و روی آرامش رو نمی‌دیدم و مثل دست بیقرار همش دل من پراز شور و دلهره بود 

 اصلا فکر میکنم تو این صد و ده روز حضورم در این بهشت لاغری مثبت ترین و تاثیرگذارترین کاری که کردم شاید همین آنفالو کردن پیج های خبری بود  چون یادمه از همون روز دوم سوم بود که به استاد روشن گفتم حال و احساس من خوب شده و من دارم به آرامش ذهنی درونی میرسم

  تنها حرفهایی که الان شاید در موقع استراحت گوش بدم  پادکست های مجتبی شکوری یا حرفهای استاد الهی قمشه ای یا آقای مسیحا برزگر و استاد مزدافر و حسین اورا باشه و همچنین جلوتر از همه ی اینا اول حرفهای استاد روشن عزیز و حضور هر روزه در سایت و گوش دادن و نوشتن

  اصلا این نوشتن معجزه ها می‌کنه اگه نترسی و احساس واقعیت رو بدون سانسور بنویسی که تقریبا نودو نه درصد نوشته های من دلی و بدون سانسوره و هر چی که قلبا احساس میکنم به روی کاغذ میارم

  خیلی از بچه ها بمن پیام میدن که ما فکر می‌کنیم تو برای نوشتن هر مطلب کلی کتاب می‌خونی یا تحقیق می‌کنی و من خنده م میگیره  

من می‌نویسم مثل وقتی که داری پیش یه مشاور روانشناسی حقیقت وجودی و احساساتت رو بدون ترس از قضاوت دیگران بیان می‌کنی و همین نوشتن جان مطلب و آگاهی های استاد رو بر من بیشتر فرود میاره چون بعضی وقتا بواسطه ی پیامهای محبت آمیز دوستان نسبت به نوشته هام گاهی نوشته ی خودم رو بارها و بارها میخونم و لذت میبرم

 جوری که خودم هم برای نوشته ی خودم قلب میفرستم  یهو به خودم میام میبینم نزدیک هزار کلمه نوشتم همین جور خود به خودی و یهویی اونم منی که سخت ترین درس مدرسه برای من انشا بود کلا همیشه با نوشتن مشکل داشتم و الان میبینم چه استعداد عجیبی در صریح و ساده نویسی و حرف دل زدن دارم 

 دوستتون دارم و امیدوارم همه ی دوستان دلم به این درجه از رشد و آگاهی برسند و جان مطالب استاد در عمق وجودیشون اثر کنه ملا نویس بودن بدون عمل یه قرون برای من ارزش نداره 

اگه من صدها کلیپ در مورد بستن بند کفش یا چطور بستن  کراوات هم ببینم به اندازه ی یکبار اقدام کردن برای بستن بند کفشم و یا بستن کراوات همسرم ارزش ندارند

 باید به کوچکترین چیزهایی که از هر طریق بر ما فرود میاد عمل کنیم تا لذت و حال خوبشو بچشیم  

وگرنه همه بلدند خوب بنویسند و صحبت کنند  

برنده اونیه که تو زندگیش همه ی اون خونده ها و دانش رو پیاده کنه

  برنده باشیم تو زندگی 😉

(درک عالی، شرح بر اساس محتوا، استفاده از مثال برای منطقی کردن)
.
چرا ما نباید به مسایل دیگران توجه کنیم ؟
منم قبلا به مسایل و مشکلات دیگران خیلی توحه میکردم و غصه میخوردم و میرفتم برای بقیه تعریف میکردم که شنیدی فلانی فرزندش رواز دست د اده و یا فلانی بیماری وحشتناکی گرفته و حالش بد هست و یا فلان جا دزدی شده و … و اگر من هم مشکلی داشتم انتطار داشتم بقیه بیان دورم و با هم همدردی کنن و کمکم کنن
تا اینکه با این قانون اشنا شدم و تونستم خیلی چیزا یاد بگیرم و متوجه شدم چقدر کار اشتباه و خطرناکی میکردم و متوجه شدم من به دنبال مشکلات دیگران نباید باشم و به اونها نباید توجه کنم ولی دیگران که در این مسیر نیستن از من ایراد میگیرن که نه اینطور نیست و نباید نسبت به دیگران بی توحه باشیم و نباید بی محلی کنیم و کلی از من ناراحت میشن اما همین اطرافیانم رو میبینم که همش در مورد بیماری بقیه حرف میزنن یا در مورد مشکلات بقیه حرف میزنن و یا رسانه ها که عادت کردن تمام اتفاق و حوادث بد رو دارن به نمایش میزارن که فلانی بچه اش رو کشت و فلان قتل در فلان کشور انجام شده و …
در واقع اونها میخوان آدم ها توجه اشون رو ببرن روی مسایل و مشکلات و اتفاقهای بد و منفی دیگران .
و اطرافیان ما هم فکر میکنن آدم باید اینجوری باشه و به مسایل و مشکلات دیگران فکر کنه اما ما نباید اینطور باشیم بلکه باید آگاهانه زندگی کنیم و تمام حواس و تمرکز و انرژی خودمون رو روی مسایل و خواسته های خودمون بزاریم و تمرکز بر جنبه های مثبت اطرافمون داشته باشیم که البته از نظر بقیه یا بی رحم یا سنگدل یا بی احساس تلقی میشیم یا میگن تو سرت رو زیر برف کردی و یا خیلی حرفهای دیگه که باید بی توجه به اونها باشیم و ادامه بدیم به این سبک جدید زندگیمون مثل استاد که یه مشکل اگر برای اطرافیانش که شاید خیلی وقته اون رو ندیده پیش اومده تونسته خودش رو کنترل کنه و ناراحت نشه اما همسر استاد کلی گریه و ناراحتی کرده و به استاد هم گفته شما سنگدلی که غصه اش رو نمیخوری و استاد هم در جواب گفتن من متوجه شدم نباید این موضوعات رو دنبال کنم و تحت تاثیر قرار بگیریم و اصلا واکنش نشون نمیدیم و اگر به گوشم برسه در حدی هست که از این گوش وارد میشه و از اون گوشم خارج میشه و واکنش نشون نمیدم و حالا چرا اینطور هست و ما نیاید به اخبار و حوادث و هر اتفاق منفی در اطرافمون واکنش نشون بدیم ؟
در قرآن سوره ی بقره خداوند فرموده ما در زندگی آزمونهایی از انسانها میگیریم با ترس و نقص در اموال یا گرسنگی و بعد گفته بشارت بده به صابرین که گفتن ما از خدایم و به سوی خدا برمیگردیم و به صبر اونها پاداشت میدهیم . یعنی اون آزمون سخته و برای اونها پاداشت در نظر گرفته ایم و اونها که صبر میکنن به اونها پاداشت میدهیم و شاید آزمونها در طول زندگی انسان یک یا دو دفعه باشه و حالا بعضی از انسانها هر روز این اتفاقات بد و حوا دث رو که در اطرفشون میفته رو مرور میکنن و با اتفاقی که برای بقیه افتاده و ذهن نمیتونه تشخیص بده که این اتفاق مال تو هست یا مال بقیه و اون احساسی رو که در تو به وجود امده رو تشخیص میده و درواقع احساسی که از اون خبر میگیرید روی ذهن شما تاثیر میزاره نه اون خبر پس وقتی تو حالت بد میشه میری در آزمون سخت که خداوند وعده داده و ذهنت به حالتی میرسه که زندگی پوچ و درد آور و سخت و پر از رنج هست و این باعث میشه اون فرد به بیماری و انواع مشکلات برسه.
و اما قرار نبوده خدا هر روز از ما آزمون بگیره شاید یه بار یا دو بار در طول زندگی ما اتفاق بیفته اما وقتی من هر روز با دیدن مشکلات بقیه حالا
چه برای شهرت یا کشورت و یا فامیلت باشه تو توجه میکنی ذهنت میگه این فرد انتظارش از زندگی فقط رنج و سختی و مشکلات هست و بی نهایت برای تو از این مشکلات پیش میاد و تو در سختی میفتی و این کار رو نکن و حالا شاید خیلیها نپذیرین و بگن این بی وجدانی هست و یا بنی ادم اعصای یکدیگرن و … حالا هر کس هر طور دوست داره میتونه فکر کنه .
حالا فکر کن آدمها هر روز دارن از خودشون آزمون میگیرن و نمیتونن صبر کنن چون بارها اخبار و حوا دث بد رو دنبال میکنن و برای همدیگه حرف میزنن و زنگ میرنن بهم میگن و ابراز همدردی میکنن و حالا شاید یه کلیپ و اخباری ببینی و رهاش کنی دیگه و اصلا بهش فکر نکنی که این بهترین کار هست اما اگر اون رو مرتب مرور کنی تعداد دفعاتی که شما اون رو مرور میکنی آزمون رو سختتر میکنی و ذهنت انگار به حالت یاس و ناامیدی میرسه و شروع میکنه به خود تخریبی و هر روز با خودت میگی نمیدونم چرا حالم بد و افسردم چون بارها از خودت آزمون میگیری و ذهنت به حالت یاس و ناامیدی میرسه و انگار دیگه دل و دماغ زندگی نداری و بارها این افراد میگن هیچی در این دنیا من رو خوشحال نمیکنه و هیچی در این دنیا برام با اارزش نیست و این دیگه ته تخریب آدم ها هست و همین بعد از مدتی باعث میشه
که جسم شخص رو تخریب کنه و چون اول روحی تخریب شده و بعد هم جسمش تخریب شده پس بعد از مدتی این شخص از دنیا میره پس هر چقدر اون آزمونهای بقیه رو شما تکرار کنید ذهنت اون رو به پای خودت میزاره و چون شما اون حالت بد رو بارها مرور میکنی و اون مرور کردنش فشار رو بر شما تصاعدی بالا میبره و در شما اون حالت بی انگیزگی و افسردگی به وجود میاد پس دیگه انگار اون آروم و قرار در این دنیا رو ندارین پس مراقب باشید و مرتب از خودتون آزمون نگیرید .
منم اون اوایل که ویروس کرونا اومده بود چون من با این دورها و این مسیر آشنا بودم خودم رو کنترل میکردم و هیچ اخباری و آماری رو از تلویزیون و مردم دنبال نمیکردم و یا اگر کسی میخواست در این مورد صحبت کنه میگفتم من دنبال نمیکنم و نمیخوام آمار رو بدونم و خیلیها از من دلخور و ناراحت میشدن و یا من رو خیلی بی خیال میدونستن اما من اهمیت نمیدادم و سبک جدید خودم زندگی میکردم و کلی حال خوب و اتفاقهای خوب رو به سمت خودم در همین مدت کرونا تونستم جذب کنم و خدا رو شکر میکنم و من خوب میدونم که این ذهن من مال من هست و نباید ذهنم رو صرف مشکلات بقیه بکنم و بخوام انرژیش رو با مشکلات بقیه از بین ببرم چون باعث میشه دیگه نتونم خودم از ذهنم به درستی استفاده کنم و زندگی خودم رو نتونم خلق کنم و باعث میشه اون دنیا هم از من باز خواست بشه چرا تو از ذهنت که مال خودت بود استفاده نکردی و اون طور که دوست داشتی زندگی نکردی حالا من چی بگم ؟بگم به خاطر فلانی نشد خوب قابل قبول نیست که فلانی چه ربطی به من و زندگی من داره و هر کس مسولیت زندگی خودش رو بر عهده داره و باید اگاهانه زندگی کنه .