گام ۵۳: علت پرخوری و سیر نشدن در مغز

عرض سلام و احترام  ▪︎ 

فایل آموزشی  علت پرخوری و سیر نشدن در مغز ▪︎

گام  ۵۳  از دوره صدگام  ▪︎ 

        <<<<<<<<<<<<<>>>>>>>>>>>>>

■   ابتدا باید  نکات آموزشی این فایلو  بخوبی یاد بگیریم  تا بتونیم  تمرین  خواسته شده  مد نظر استادو که پاسخ به چند سوال هست رو انجام بدیم 

برای اینکه بیشتر بتونم روی موضوعات این فایل تمرکز داشته باشم بهتر دیدم در ابتدای دیدگاهم سوالهارو به خودم یادآوری کنم …من باید  به اینا جواب بدم ▪︎

■  پنج سوال مطرح شده به این شرحند : 

1●نگرش شما درباره پرخوری کردن چیست؟ آیا پرخوری کردن را دلیل چاق شدن می دانید؟

2●نگرش شما درباره خودتان چیست؟ خودتان را فرد پرخوری می دانید یا خیر؟

3● با توجه به انواع علت پرخوری که در محتوای نوشتاری توضیح داده شد چقدر دچار پرخوری فیزیکی و چقدر دچار پرخوری ذهنی می شوید.

4●در گذشته که از رژیم گرفتن برای لاغر شدن استفاده می کردید آیا تاثیری بر کاهش اشتها و پرخوری شما داشته است؟

5●استفاده از آموزش های لاغری با ذهن تا کنون چگونه باعث بهبود علت پرخوری یا اشتها خواهد شد؟

        <<<<<<<<<<<<>>>>>>>>>>>

پاسخ به سوال  اول  :

●نگرش شما درباره پرخوری کردن چیست؟ آیا پرخوری کردن را دلیل چاق شدن می دانید؟

آدمهای چاق  پرخوری رو مهمترین دلیل چاقیشون می دونن  ….  چرا که صد ساله دانشمندان علم تغذیه  میگن  شما پرخوری کردی  که چاق شدی  غذاهایی که می خوری  پر از کالری و انرژیه…..  زیادی ام که می خوری  می خواسته چاق نشی ؟  خوب شدی …  خود من  زمانی که  بیست سال بیشتر نداشتم و تا قبل از اون دو فرزند  شیر به شیر به دنیا آوردم  افکار مربوط به چاقی  تمام فکر و ذکر منو به خودش مشغول  کرد چرا ؟  چون  قبل ازدواجم  ۴۵ کیلو بودم در نهایت لاغری  و پنج کیلو زیر حد استاندارد  وقتی بچه هام به دنیا آمدن و از شیر خودم  سیرشون می کردم  بازم لاغرتر شدم  .. خیلی برام رنج آور شده بود هر کی می رسید  با تعجب می گفت  تو داری محو میشی از روی زمین  نکنه  شوهرت خسیسه  غذا  بهت  نمیده بخوری … می گفتم نه اینطور نیست  اندازه خودمون داریم  همیشه گوشه انبار مواد غذایی  یه کیسه پنجاه کیلویی برنج  داریم  ..همچینم نیست  نداشته باشیم که بخوریم  ..می گفتن خوب پس چته  ؟  می گفتم  تمام شیره جون منو  این دوتا بچه گرفتن   شیر دادن لاغرم کرده   فعالیتم زیاده  بالاخره دوتا بچه و شوهری که غروبا از سرکار می آد غذا می خواد آسایش می خواد  این دوتا  ووروجکم که  جون واسه من  نمی ذارن …  خلاصه که بدجوری از لاغر بودنم شاکی بودم و حسرت این خانومای گوشتالو  رو می خوردم  واقعا  در برابرشون احساس ضعف و کمبود  می کردم  …طبیعیه که دنبال راه حل بودم  باید هر جور شده چند کیلو چاق می شدم   …مادرم که می گفت تو تا سی سالت نشه چاق نمیشی  چون بردی به خودم  …زن همسایه می گفت  شاید مادرت درست میگه  ولی من  با خوردن چاق شدم  …کیلو کیلو شیرینی زبون  می آد تو خونه ی من  با چایی  صبح و عصر می خورم  چون عاشق شیرینی ام   خوراک ناهار و شامم  که برنجه  ….صبا  نصف بربری رو با چاییم می خورم  …  این حرفا  رو که می شنیدم که خودش نمونه عینی اون بود  باور کردم که با پرخوری میشه  براحتی چاق شد  .. اما هر کار می کردم هر چی می خوردم  عین اون خانوم  پرخوری کنم  نمی شد …  پررنگ ترین باور چاق کننده در من  همون  حرفی بود که از مادرم شنیدم   که می گفت  تو تا سی سالت نشه چاق نمیشی  ….برا همین  حرفای اون خانومو  نمی تونستم به واقعیت  جسمم  تبدیل کنم  …  هر کاری کردم که نتونستم برنامه  پرخوری رو  به اون شکل  در رفتار غذاییم جا بندازم  چون حرف مادرم توی ذهنم  تکرار می شد  باید  بشی سی سال …سی سال ….سی سالت بشه  …خوراک بی فایده اس ….هر چقدر به سی  سال نزدیکتر می شدم  انتظارم برای چاق شدن بیشتر میشد  با ذوق و شوق منتظر جشن تولد  سی سالگیم بودم … 

بالاخره  مرز سی سال رو رد کردم  عاشق خوردن هم که بودم  …به هیچ وجه  کسی بهم نگفت تو استعداد  لاغری داری هیچوقت چاق نمیشی   یه چیزی  بهم گفته شد که امکان وقوع داشت   :   حرص و جوش نخور   تحرکتو  کم کن   صبور باش سی سال رو رد کنی   و بالاخره  سال ۷۶ به بعد این اتفاق افتاد  پیش زمینه چاقیم اتفاق افتاد ..بخور و بخوابم که شده بودم  ..اشتها و میلم به غذا  بیشتر شد   و دیگه  می دونستم  که  بزرگترین مانع چاقیم رفع شده  چیزی بود که به گذشت زمان  نیاز داشت  و زمانش  سپری شد  …از نظر ذهنی  قبول کردم  که  دیگه  میشه چند کیلو به وزنم‌ اضافه بشه  و شد….. 

  زمانی که لاغر بودم‌  چشم از استخوانی بودن هیکلم برداشته بودم و  منتظر وقوع شرایطی خاص  بودم و چون حرف مادرمو  کاملا قبول داشتم  باور  داشتم که  پیش بینیش رد خور نداره  و من بالاخره چاق میشم   و   شدم …

چون علت اصلی  چاقیمو  علاوه بر شرط سنی پرخوری  می دونستم هنوزم  این طرز فکر  روی نگرشم  نسبت به خودم  سایه انداخته  و فکر می کنم  اگر میانوعده نخورم و در وعده ها زود سیر بشم   و فواصل  وعده ناهار تا شامم بشه ۶ الی ۸ ساعت  و در وعده  صبحانه چای شیرین نخورم  لاغر میشم …  ( امروز  دو روزه  چای شیرین  صبحانه ارو نخوردم  …  امید دارم همانطوری که استاد عزیزمون  یکشبه  سیگارو  ترک کرد  منم  برای همیشه با چای شیرین صبحانه  خداحافظی کنم …چای شیرین  چاقی نمی آره  اما میزان خوردن هر نوع خوراکی که همراهش باشه ارو   بیشتر می کنه  انگار یک اهرمی هست  جهت تشویق به بیشتر خوردن …اینه که مارو چاق می کنه  نه خوده چای شیرین  )

یعنی در ذهن من  لاغر شدن  ارتباط  تنگاتنگی با نخوردن یا کمتر خوردن داره …. 

سوال دوم :●نگرش شما درباره خودتان چیست؟ خودتان را فرد پرخوری می دانید یا خیر؟

من فکر می کنم  بزرگترین مانع  لاغری من در حال حاضر اینه که فکر می کنم  با خوردن میانوعده    دارم زیادی می خورم  و در وعده ها  زود سیر نمیشم  پس لابد زیادی می خورم  پس در نتیجه  انتظار لاغری در این شرایط از خودم  ندارم  چون مغز من برای خوردن میانوعده زودتر از ۴ ساعت  فشار می آره  راحتم نمی ذاره  نمی دونم چه فرمولایی  دو ساعت بعد از غذا  در مغز من مرور میشه  که منو  عین ربات وادار به خوردن می کنه  فقط دلخوشیم اینه  در خوردن میانوعده در این حالت  اندازه ای می خورم که احساس فشار ذهنی برطرف بشه  …  ولی با اینحال  بازم  زیادی می دونم خوردنشونو  و اعلام نارضایتی می کنم ▪︎  

سوال سوم  :

● با توجه به انواع علت پرخوری که در محتوای نوشتاری توضیح داده شد چقدر دچار پرخوری فیزیکی و چقدر دچار پرخوری ذهنی می شوید.؟

قبل از پاسخ به این سوال   یادآوری   توضیحی  که  استاد درباره  انواع پرخوری بیان فرمودن   ضروری به نظر می آد :

علت پرخوری در چاقها به دو شکله :

• پرخوری جسمی

• پرخوری ذهنی

علت پرخوری بر مبنای پرخوری جسمی به این صورته  که فرد  واقعا  با زیاده روی کردن در مصرف غذا به احساس پرخوری جسمی می رسه و این فشار پرخوری به صورت درد شکمی یا سنگین شدن و احساس خواب آلودگی نمایان میشه ▪︎

(  با این حساب  و با این تعریفی که استاد از پرخوری جسمی  بیان کردن  با اطمینان  می تونم  بگم  من  پرخوری جسمی ندارم  بعداز  غذا  سنگین نمیشم  ،درد و فشار  روی دل  ندارم ، خوابالود نمیشم …   منتها  چون  بیماری  ورم معده دارم  با خوردن  کمترین  میزان غذا  خصوصا  حبوبات و مایعات مثل انواع آشها  و حتی آب خالص     خیلی زود احساس پرخور بودن و‌پرخوری کردن   پیدا می کنم‌ …..) 

در این جلسه  یاد گرفتم که علت پرخوری بر مبنای پرخوری ذهنی به این صورته که فرد به شکل واقعی پرخوری نمی کنه اما در ذهنش با مرور افکار مربوط به پرخوری کردن احساس پرخوری کردن رو ایجاد می کنه  و از جایی که مغز تفاوت بین اصل و بدل رو تشخیص نمی ده پرخوری ذهنی داشتن برای مغز معادل با پرخوری جسمیه  و باعث تحریک و ترشح دوپامین یا سیستم پاداش مغزی می شه .

( با این حساب  می تونم بگم که  احساس  پرخوری در  من  واقعی نیست   چون علائم پرخوری واقعی رو ندارم  اما بر اساس یک تفکری  با خوردن  میانوعده ها با اینکه  کم و ناچیزن  احساس یه آدم پرخور  بهم دست میده …میگم چرا  من قبل از ۴ ساعت  میل به خوردن پیدا می کنم  ؟  سوال من باعث نمیشه این میل نیاد ..می آد و   انگار ذهن و مغزمو فلج می کنه  یعنی تا اون چیزی که  میشه به عنوان میانوعده خورد  رو نخورم  حتی کم ،   آروم نمیشم  ،  می خورم اما  ناراضی ام …   حتی قبل از تجربه احساس  تمایلم به مصرف  میانوعده  دچار استرس و ناراحتی  میشم  اما  یه جورایی  منتظرشم  …   گاهی خودمو  سرزنش می کنم  میگم  وقتی  نیاز به دستشویی  پیدا می کنی   قبلش  استرسی میشی  که ای وای  الانه که   بخوام برم دستشویی  یا میری  میشینی  دم  در  منتظر ش میشی که بیاد ؟    چرا  برای خوردن در زمان خاص  انتظار می کشی  انتظاری  توام با  هیجان و عصبانیت و نگرانی  …..     استاد خداییش  وضعم  خیلی خرابه ها    …..      خیلی نیاز به کمک فکری شما دارم   خودم  بخوبی  می فهمم  اوضاع  روحی و فکریم اصلا   مساعد نیست  )

ادامه درس :

حضرت  استاد  عقیده دارن بنابر توضیحات داده شده  مبارزه کردن با پرخوری از طریق اجرای برنامه های رژیمی یا تصمیم قاطع گرفتن برای پرخوری نکردن تلاش بی نتیجه است چون دستور پرخوری توسط مغز برای ترشح هورمون دوپامین که تامین کننده احساس شادیه  صورت می گیره ▪︎

( با آگاهی  این قسمت  به این نتیجه می رسم که  تصمیم من  مبنی بر نخوردن میانوعده  و فشار وارد کردن به منظور  طولانی کردن  فواصل بین وعده ها  کاری  بیهوده و بی نتیجه برا  منه  .و باید دست از این فاصله گذاری های  دستی و آگاهانه  بردارم .به زبان بدنم گوش بدم  و باهاش تا حدی که شدت فشار مغزیمو  کم کنم کنار بیام عصبی نشم احساسمو بد نکنم    باهاش نجنگم و   به دستور مغزی صادر شده  جواب مثبت بدم  اما هیچ ایرادی نداره  در لیست خوراک روزانه نارضایتی رو  ثبت کنم   و  زیاده روی هم نکنم  باید مثل مادری رفتار کنم که بهانه گیری بچه اشو با دادن یه شکلات  ساکت می کنه   …  در اینصورت  حتی اگر  موقت چاقتر هم بشم جای نگرانی نیست ▪︎ ) 

علاوه بر این زمانی که رژیم می گیریم به شکل فیزیکی خودمونو  در معرض فشار نخوردن قرار می دیم  درحالی که در ذهن ، افکار مربوط به خوردن مرور می شه و به همین دلیل زمانی که رژیم هستیم دچار استرس  و اضطراب  می شیم  چون در ذهن افکار مربوط به خوردن مرور می شه  اما به شکل جسمی این اتفاق رخ نمی ده  در نتیجه  ناهماهنگی بین جسم و ذهن ایجاد می شه.مرور افکار در ذهن درباره خوردن  با خوردن واقعی برای مغز قابل تفکیک نیست بنابراین وقتی رژیم می گیریم‌ اما ذهن درگیر خوردن و نخوردنه …  در واقع شاید پرخوری جسمی نداشته باشیم اما قطعا پرخوری ذهنی خواهیم داشت.▪︎ 

(  برداشت من از این قسمت  این هست که  فشاری که من در نخوردن  میانوعده  به خودم وارد می کنم   مثل همون رژیم گرفتنه  شاید با فشار بخوام نخورم و موفق هم بشم اما  مرور افکار مبنی بر خوردن   نتیجه دلخواه منو  خنثی می کنه  …  یعنی پرخوری جسمی   ندارم   اما به پرخوری ذهنی گرفتار میشم …مغز من   پرخوری واقعی که جسمانی هست با  پرخوری  ذهنی   براش فرقی نداره  در هر صورت  دوپامین رو ترشح می کنه و تصور می کنه که  حسابی خوردم  که نتیجه اش چاق موندن   منه   ….) 

سوال چهار :

●در گذشته که از رژیم گرفتن برای لاغر شدن استفاده می کردید آیا تاثیری بر کاهش اشتها و پرخوری شما داشته است؟

به هیچ وجه  تاثیر  نداشت  تمایل به خوردن رو در من به شکل  تصاعدی  بالا می برد حرص و ولع  خوردن رو چند برابر می کرد به این دلیل که  : 

زمانی که رژیم می گرفتم به شکل فیزیکی خودمو در معرض فشار نخوردن قرار می دادم  درحالی که در ذهنم ، افکار مربوط به خوردن مرور می شد و به همین دلیل  استرس می شدم  اضطراب پیدا می کردم‌ چرا که   در ذهن من  افکار مربوط به خوردن مرور می شد  اما به شکل جسمی این اتفاق رخ نمی داد  در نتیجه  بین جسم و ذهنم   ناهماهنگی اتفاق می افتاد  و به تله  پرخوری ذهنی می افتادم ▪︎ 

سوال  ۵ :

●استفاده از آموزش های لاغری با ذهن تا کنون چگونه باعث بهبود علت پرخوری یا اشتها خواهد شد؟

من وقتی  آموزش ببینم  می فهمم که برای رهایی از پرخوری باید  علت پرخوری رو‌ تشخیص  بدم‌▪︎ الان دیگه  برای ما واضح شده که علت پرخوری به دلیل دستورات مغزی است  بنابراین  نیاز هست که  فرمول چاقی و خطاهای مغز چاق رو  شناسایی و اصلاح کنیم تا به شکل خودبخودی اصلاح در پرخوری و اشتهای ما ایجاد بشه ▪︎

چون از نظر ما دسترسی به مغز نیاز به عمل جراحی داره   در ابتدا  این کار نشدنی به نظر  می آد  اما خبر خوشحال کننده اینه که مغز ما از طریق تمرین و تکرار قابلیت بی نهایت بار برنامه ریزی شدن رو داره ▪︎

حضرت  استاد  عقیده دارن ما می تونیم با یادگیری مهارت اصلاح پرخوری و اشتها در مغز و انجام تمریناتش و  استمرار در تکرار کردن به راحتی فرمان های مغزی رو تغییر بدیم  و به شکل  اتوماتیک از شر پرخوری خلاص  بشیم ▪︎ 

         ■●■●■●■●■●■●■●■●■ 

استاد عزیزم  بابت  این فایل آموزشی عالی از شما  ممنونم   ….. راه درست رو  پیدا کردم   بر من واجب و ضرورته  که  دوره تکرار  رو ازجلسه ۴۱ به بعد رو  رها کنم  و بیام  با تمرکز  و دقت بیشتر  دوره  ارزشمند اصلاح پرخوری در مغز رو  از سر بگیرم  و با عمل به دانسته های این دوره  در ادامه مسیرم به سمت  متناسب شدن  تحول ایجاد کنم  و به مقصد خودم  نزدیکتر  بشم ….  از شما سپاسگزارم   امیدوارم  تمرین امروز رو  جوری انجام داده باشم که  رضایت شما رو هم در پی داشته  باشه ….  خودم که خیلی راضی ام  فکر می کنم خوب  انجام دادم  خودم رو آماده می کنم برای شرکت مجدد  در دوره  اصلاح اشتها در مغز ….

جا داره  از بروز رسانی مجدد  دوره  اصلاح  اشتها و پرخوری در مغز از شما  استاد  توانا و بلندنظر تشکر ویژه داشته باشم  …خیلی خیلی لطف کردید که به جای اینکه  جلسات ویدئویی جدیدتون رو در دوره پیشرفته  لحاظ کنید  به دوره اصلاح  اضافه می کنید … فعلا که شاید خیلی ها نتونن  دوره پیشرفته ارو  تهیه کنن  با  محبت و بلند نظری  شما  از آگاهی های  کم نظیر  دیگه ای  بهره مند میشیم   به یاری خدا با عمل کردن به  این آگاهی ها و گرفتن نتیجه  دلخواه   زحمات شما رو جبران کنیم ….آمین