از کودکی چاق بودم و تصور می کردم همه آدم ها به این شکل هستند. اصلا درباره چاقی و معایب آن چیزی نمی دانستم و هر وقت صحبت از من می شد از توپولی بودن من تعریف می کردند.
مادرم به همه می گفت: خدا رو شکر، رضا همه چی می خوره و من از اینکه مادرم از غذا خوردن من راضی بود خوشحال بودم.
اولین بار که در مدرسه بچه ها منو بخاطر تپل بودنم مسخره کردند تعجب کردم ولی اصلا ناراحت نشدم چون سال ها بزرگترها منو بخاطر توپول بودن تشویق و تحسین کرده بودند و شنیدن حرفه ای هم سن و سالهام تاثیری در احساس من نداشت.
سال ها گذشت و در دوران راهنمایی بود که واکنش آدم ها نسبت به چاقی من برام اهمیت پیدا کرد و باور کردم که با دیگران تفاوت دارم. از آن زمان بود که تلاش من برای لاغر شدن شروع شد و تا 35 سالگی ادامه داشت.
هربار که برای لاغر شدن اقدام می کردم و موفق نمی شدم بیشتر از قبل باور می کردم که من هرگز لاغر نمی شوم و از طرفی چون وزن من همیشه اضافه تر می شد پذیرفته بودم که چاقی من ارثی است و کاری از من ساخته نیست.
البته موضوع دیگری که باعث تقویت باور ارثی بودن چاقی در من شده بود، صحبت های چشم پزشک درباره ارثی بودن ضعیف بودن چشمام بود.
از همون موقع من باور کردم که یه سری موضوعات در انسان ارثی است و خوب شدنی نیست.
حرف و حدیث های اطرافیان که همیشه درباره چاقی من صحبت می کردند باعث شده بود با اینکه امیدی به لاغر شدن نداشتم اما همیشه به دنبال روشی برای لاغر شدن باشم.
سال ها تلاش ناموفق برای لاغر شدن سبب شده بود که اطمینان من از چاق ماندن و چاق تر شدن صدها برابر لاغر شدن بود اما به حدی از چاقی و مسائل مربوط به آن متنفر بودم که با اینکه از رژیم گرفتن و ورزش کردن نتیجه نمی گرفتم اما هربار به طریق جدیدی مشغول رژیم و ورزش می شدم.
سال ها گذشت و اضافه وزن من به مرور بیشتر شد تا جایی که اضافه وزن من از 130 کیلو گذشت.
هربار که رژیم می گرفتم در هفته های اول مقدار قابل توجهی از وزنم کم می شد اما بجای اینکه از لاغر شدن خوشحال باشم از اینکه دوباره چاق خواهم شد نگران و ناراحت بودم و این نگرش من نشان دهنده باور من نسبت به چاقی بود.
نکته جالب توجه درباره وزن کم کردن های من این بود که هر وقت رژیم می گرفتم در ماه اول بین 5 تا 7 کیلو کم می کردم ولی ماه بد روند کاهش وزن متوقف می شد و تصور می کردم باید مقدار غذای که می خورم را کمتر کنم تا کاهش وزن من ادامه پیدا کنه.
وقتی 100 کیلو بودم در ماه اول همین مقدار رو کم می کردم، وقتی 110 کیلو، 120 کیلو و حتی 130 کیلو بودم همیشه در ماه اول 5 تا 7 کیلو از وزن من کم می شد و روند کاهش وزن در ماه دوم متوقف می شد.
این موضوع باعث شده بود که من باور کنم فقط 5 کیلو می تونم لاغر بشم و از اونجایی که اضافه وزن من بیش از 50 کیلو بود هیچ امید و انگیزه ای برای تلاش کردن جهت لاغر شدن و به تناسب اندام رسیدن نداشتم.
بارها در صحبت هایم با دیگران عنوان می کردم که یک ماهه خودمو کشتم، فقط 5 کیلو کم کردم حالا اگه قرار باشه هربار که می خوام 5 کیلو کم کنم کمتر غذا بخورم و بیشتر ورزش کنم قبل از اینکه متناسب بشم حتما از گرسنگی و ورزش کردن می میرم.
در ذهن من لاغر شدن بیشتر در صورتی امکانپذیر بود که محدودیت غذایی و فعالیت بیشتر داشته باشم و از آنجایی که از یه حدی کمتر نمی تونستم غذا نخورم و ورزش کنم تصور می کردم هرگز نمی توانم متناسب بشم به همین دلیل از یه زمانی به بعد تلاش من دیگه برای متناسب شدن نبود بلکه برای جلوگیری از چاق تر شدن بود که البته در این کار هم موفق نبودم.
به لطف خدا زمان که با موضوع قدرت ذهن آشنا شدم در بدترین شرایط وزنی و جسمی خودم بودم، اضافه وزن زیاد، مشکل قلبی، کمردرد شدید، پادرد و مسائل روحی مرتبط با چاقی باعث شده بود که هیچ امید و انگیزه ای برای لاغر شدن نداشته باشم. اما هنوز هم نمی دانم چه شد که تصمیم گرفتم از طریق قدرت ذهن برای لاغر اقدام کنم.
هرچه بیشتر در مسیر لاغری با ذهن پیش رفتم نه تنها نتایج من در کاهش وزن و سایز بهتر شد بلکه آگاهی من درباره موضوع چاقی و تلاش های بی نتیجه من برای لاغر نشدن هم بیشتر می شد.
من در این مسیر درک کردم که بسیاری از افرادی که درگیر اضافه وزن می شوند بعد از یه مدت که از چاقی آنها گذشت و همچنین اگر چند مرتبه برای لاغر شدن تلاش کنند و نتیجه نگرفته باشند تصور می کنند چاقی آنها به حدی است که هرگز نمی توانند لاغر شوند.
آنها مانند گذشته من تصور می کنند زیاد بودن اضافه وزن آنها، مانعی برای لاغر شدنشان است در صورتی که این یک فکر و نگرش اشتباه است.
شما به هر اندازه اضافه وزن داشته باشید دلیل و توجیه منطقی برای لاغر نشدن نیست.
5 کیلو، 10 کیلو، 15 کیلو، 30 کیلو، 40 کیلو، 50 کیلو، 100 کیلو و هر مقدار که اضافه وزن داشته باشید به این معنی نیست که بدن شما توانایی لاغر شدن را ندارد.
بدن شما همان جسمی است که در طی سال ها و به آرامی توانسته است اضافه وزن شما را ایجاد کند پس این جسم از توانایی فوق العاده ای برخوردار است و می تواند همانگونه که وزن شما را اضافه کرده است اکنون نیز در جهت کاهش وزن و متناسب شدن شما اقدام کند.
برای لاغر شدن ابتدا باید بپذیرید که این شما هستید که تصمیم گرفته اید چاق بمانید.
این تصمیم قطعا به صورت آگاهانه از سوی شما اتخاذ نشده است بلکه به صورت کدها یا فرمول های ذهنی چاق کننده در ذهن شما ثبت شده است و به همین دلیل است که تلاش فیزیکی شما برای لاغر شدن هرگز نتیجه بخش نبوده است.
چاقی وضعیت طبیعی و خواسته جسم شما نیست، بلکه به دلیل برنامه ریزی اشتباه ذهن در شما ایجاد شده است.
هر چقدر که خودتان از چاق بودنتان ناراحت هستید، جسم و روح شما بسیار بیشتر از شما، از این وضعیت خسته و ناراحت است و در مقابل خیلی بیشتر از شما مشتاق لاغر شدن است.
شاید شما هم مثل گذشته من تصور می کنید جسم شما توانایی لاغر شدن ندارد و در مقابل استعداد چاق شدن دارد.
این تصوری است که بسیار از افراد چاق درباره جسم خود دارند اما نگرشی کاملا اشتباه است که به سادگی می تواند مانع لاغر شدن افراد شود.
جسم ما همواره در جهت رفع صدمات و معایب وارد شده به خود در حال تلاش است. شاید صدها بار در زندگی تان جسم شما برای مقابله با یک ویروس دست به کار شده باشد و کلی واکنش های مختلف در جسم شما صورت گرفته باشد تا آن ویروس از بین برده شود و این در حالی است که شما از پروسه انجام آن هیچ اطلاعی ندارید.
بارها در زندگی به جسم خود صدمه وارد کرده اید اما هربار جسم شما با انجام مجموعه ای از کارهایی که هیچ کدام برای شما واضح نبوده است جسم شما را ترمیم کرده است.
اینکه جسم ما همیشه در حال رفع اشکالات بوجود آمده است امری کاملا طبیعی است که همه ما آن را تجربه کرده ایم.
چاقی برای جسم ما مانند هر موضوع دیگری است که موجب خسارت به جسم می شود بنابراین جسم ما همواره در حال تلاش برای رفع چاقی و مشکلات مربوط به آن است اما عقیده و نگرش اشتباه ما درباره جسم سبب شده است که تصور کنیم چاقی ما ارثی است یا به اندازه ای چاق شده ایم که جسم ما توانایی لاغر شدن را ندارد.
به همین دلیل نه تنها به جسم خود برای رهایی از چاقی کمک نمی کنیم بلکه بیشتر از قبل رفتارها و افکاری که منجر به چاقی بیشتر می شوند را تکرار می کنیم.
پس این جسم شما نیست که مانع از متناسب شدن شما می شود؛ بلکه خود شما هستید که از طریق تکرار افکار و رفتار چاق کننده دوست دارید چاق بمانید و در رنج چاقی به سر ببرید.
عادت با چاقی
عادت به درد و رنج چاقی، از عوامل موثر در لاغر نشدن افراد است.
موضوع عادت کردن را در جنبه های مختلف زندگی تجربه کرده اید. شاید روزهای اول که محل کار شما تغییر کرده است از رفت و آمد به محل کار خیلی کلافه و ناراحت بوده اید اما بعد از چند روز بدون ناراحتی این مسیر را هر روز طی می کنید.
هر تغییری که در زندگی ما رخ می دهد چه در جهت بهبود زندگی باشد یا در جهت تخریب زندگی بعد از مدتی برای ما عادی و پذیرفته می شود و این موضوع درباره چاقی هم صدق می کند.
رنجی که امروز شما از چاقی متحمل می شوید به مراتب کمتر از سال ها قبل است و این به دلیل عادت کردن به چاقی است.
این عادت به مرور شور و انگیزه افراد برای لاغر شدن را تخریب و از بین می برد و به همین دلیل بسیاری از افرادی که چاق هستند از یه زمان به بعد نسبت به وضعیت چاقی خود بی تفاوت هستند و هرچقدر که رنج و سختی چاقی بیشتر می شود اما هرگز آنان به فکر تغییر وضعیت خود نخواهند بود چون به درد و رنج چاقی عادت کرده اند.
توجه کردن به مقدار اضافه وزن باعث عادت به رنج چاقی می شود. همه ما در روزهای نخست چاق شدن از چندصد گرم چاق شدن به شدت ناراحت می شدیم اما به مرور مقدار اضافه وزنی که باعث ناراحتی ما می شد بیشتر شد.
من به جایی رسیده بودم که مشاهده یک یا چند کیلو اضافه وزن باعث ناراحتی من نمی شد. اگر به هر دلیل چند ماه وزن نمی کردم و بعد از آن متوجه می شدم که مثلا 10 کیلو چاق تر شده ام برای چند روز احساس بد و ناامیدی در من شکل می گرفت که البته باز هم به آن مقدار و شرایط عادت می کردم.
بنابراین توجه به مقدار اضافه وزن باعث ناامیدی از لاغر شدن و عادت کردن به چاقی می شود و عادت کردن به چاقی یکی از موانع لاغر شدن است.
برای اینکه توان لاغر شدن را در خود افزایش دهید بهتر است به مقدار اضافه وزن خود توجه نکنید.
به این موضوع فکر نکنید که چگونه می توانم 5 کیلو، 10، 15، 20، 30، 40، 50 یا هر مقدار که اضافه وزن دارید را کم کنم.
این فکر و نگرش شما را ناتوان و ناامید می کند.
قرار نیست شما تمام اضافه وزن خود را به یک باره از دست بدهید، پس به تمام آن توجه نکنید.
در مقابل این فکر را در ذهن خود برای مرور کردن جایگزین کنید که به همان طریقی که وزن من به این مقدار رسیده اکنون می خواهم وزنم را به مقدار دلخواهم برسانم.
این فکر در شما اشتیاق و انگیزه لاغر شدن ایجاد می کند.
برای تقویت فرمول ذهنی جدید به این عبارت فکر کنید و درباره آن بنویسید.
چی می شه اگر لاغر بشم؟
پاسخ به این سوال نه تنها شور و شوق لاغر شدن را در ذهن شما افزایش می دهد بلکه تمرکز شما را از چاقی برداشته و بر لاغری که موضوع دلخواه شماست قرار می دهد.
اگر از هر فردی که اضافه وزن دارد سوال کنید که آیا می تواند در چند ماه اضافه وزن خود را دوبرابر کند احتمالا همه پاسخ می دهند: بله این توانایی را دارند.
اما اگر از همین افراد سوال کنید که در طی چند ماه می توانند اضافه وزن خود را کاهش دهند نمی توانند به صورت قاطع جواب دهند و این تفاوت در پاسخ به سوال به نگرش آنها درباره چاق و لاغری ارتباط دارد.
در ذهن همه افرادی که اضافه وزن دارند چاق شدن آسان اما لاغر شدن سخت است به همین دلیل است که همه آنها نسبت به چاق شدن خود در طی چند ماه اطمینان دارند اما از لاغر شدن خود در چند ما اطمینان ندارند.
این نگرش از آنجایی در ذهن افراد چاق ایجاد شده است که آنها نسبت به اضافه وزن خود برنامه ریزی ذهنی و عجله ای ندارند اما برای لاغر شدن همیشه تصمیم می گیرند که چه مقدار از وزن خود را باید کاهش دهند.
دقت کنید برای چاق تر شدن شما فقط به مقداری که باید اضافه کنید توجه می کنید و آن مقدار بسیار کمتر از تمام مقدار اضافه وزن شماست اما برای لاغر شدن به همه اضافه وزن خود توجه می کنید که باید کم شود. به همین دلیل است که نسبت به چاق تر شدن اطمینان و ایمان دارید اما درباره لاغر شدن شک و تردید دارید.
همه ما وقتی به لاغر شدن فکر می کنیم به کاهش تمام اضافه وزن خود فکر می کنیم و از آنجایی که هربار برای لاغر شدن اقدام کرده ایم با تحمل رژیم های سخت و ورزش های طاقت فرسا فقط مقدار کمی از اضافه وزن ما کم شده است بنابراین هر وقت به لاغر شدن فکر میکنیم تصور می کنیم برای کاهش همه اضافه وزن چقدر باید سختی و رنج بکشم؟!
میزان سختی و رنجی که برای لاغر شدن باید متحمل شویم سبب می شود که از همان ابتدا قید لاغر شدن را بزنیم و چاق ماندن را ترجیح دهیم.
اما با اندکی تغییر نگاه درباره روند لاغر شدن به این نتیجه می رسیم که لاغر شدن هم مانند چاق شدن به صورت گرم به گرم صورت می گیرد و جسم ما برای ترمیم آنچه خودش ایجاد کرده دچار زحمت و رنج نخواهد شد.
جسم ما برای لاغر شدن سردرگم نخواهد شد و به خوبی طریق لاغر شدن را می داند بنابرایم به جای فکر کردن به تمام اضافه وزن خود و اینکه چگونه جسم ما این مقدار را از دست خواهد داد به این فکر کنیم که جسم من توانایی ترمیم آسیب های وارد شده به خود را دارد.
چاقی در ذهن ما یک موضوع خاص و پیچیده است درحالی که برای جسم ما تفاوتی بین چاقی و بیده شدن دست وجود ندارد.
جسم ما همانطور که می داند به چه صورت زخم ناشی از بریده شدن انگشت را ترمیم کنم می داند چگونه باید چاقی ایجاد شده را اصلاح و ترمیم کند.
بنابراین به جای تمرکز بر مقدار اضافه وزن خود بر توانایی جسم خود در رفع مشکلات ایجاد شده تمرکز کنید.
منتظر خواندن نوشته های شما هستم
همراه همیشگی شما: رضا عطارروشن
امتیاز 4.35 از 20 رای
با دیگران به اشتراک بگذارید تا امتیاز بگیرید!
سلام دوست عزیزم امیدوارم حالت بهتر شده باشه
راستش رو بگم من که تقریبا یک ونیم ساله دوره رو دارم ولی به اندازه کافی تکرار نکردم مواقعی پیش اومد که فقط گوش میدادم نمیتونستم تمرین انجام بدم بنویسم ولی تقریبا در مسیر بودم وحالا که دوره رو دوباره مثل بار اول دارم گوش میدم می‌نویسم خیلی درکم ناقصه واقعا خیلی کار دارم .
لاغری رو باید یاد بگیری همون طور که تو دانشگاه درس خوندی وهشت ترم طول کشید من و شما هنوز اول راهیم میدونی داری عجله میکنی یادگیری هم تکاملیه منم وقتی اومدم چالش همش ذهنم می‌گفت این که همون شد رژیم یا محدودیت؟ همون رژیم هست با احساس خوب؟
ولی از وقتی ادامه دادم ومیدم فهمیدم که من موضوع رو درک نکردم رژیمی در کار نیست رفتارهات به مرور خیلی ناخودآگاه و طبیعی بهتر میشه وتو دیگه چاقیت متوقف میشه تو از کمتر خوردن رنجی نمیکشی ناخودآگاه زود سیر میشی نمی تونی اصلا یک ذره بیشتر بخوری البته اگه خیلی تو مسیر باشی وخیلی خوب کار کنی این رفتارهات ادامه دار میشه ولی اگه شل کن سفت کن در بیاری یک روز خوب عمل میکنی مثلآ دیگه حرص ولع نداری و زود سیر میشی تحریک به خوردن نمیشی اصلا خودکار انجام میشه
ولی اگه چند روز خوب گوش بدی و چند روز نه ؟رفتارهات برمیگرده سیری رو نمی فهمی همش میخوری همش فکرت درگیر غذاها میشه تفریحی می خوری باید تو مسیر باشی تا رفتارهای ناخودآگاهت بیشتر بشه خودکار درست رفتار کنی ؟
خوب اگر خوبم کار میکنی باز رفتار غلط داری هشیاریت بیشتر میشه خودت میدونی که داری غلط رفتار میکنی وباید خود کنترلی یا کنترل ذهن داشته باشی خود تو رها نکنی که هر طوری خواستی انجام بدی کنترل ذهن فقط تو احساس بد نیست که کنترل ذهن تو غذا هم هست باید فکرتو از خوردن منحرف کنی به چیزهای دیگه فکر کنی توجه تواز غذا دربیاری باید ذهنتو کنترل کنی
شما که میگین من دوس دارم هر طوری دلم خواست بخورم بخوابم لاغر بشم نخوام عمل غلطو درست کنم یا انجام ندم وگرنه میشه رژیم
خوب تو تو عصبانیت دوست داری هر حرفی بزنی فحش بدی بزنی همه چی رو درب وداغون کنی بشکنی یا شاید خودتو بزنی خوب این کارو انجام نمیدی شاید چند تا فحش بدی ولی خود تو دیگه نمیزنی نمیکشی چون عصبانی هستی خودتو کنترل میکنی ذهنتو آروم میکنی یا میری بیرون یا یک لیوان اب میخوری یا میخوابی یا گوشی تو چک میکنی.
تو لاغری هم تو مواقع رفتار اشتباه هشیار باید رفتار کنی ذهنتو کنترل کنی تو میدونی سیری ولی باز شیرینی میخوری خوب باید نگه داری وقتی گرسنه ت بود بخوری نه اینکه تحریک به خوردن بشی خودتو وا بدی
خوب نمی تونی کنترل کنی یکی بخور نصف بخور
البته تو لاغری با ذهن رفتار ها خود بخود درست میشه اگه خوب کار کنی شیرینی دیگه اصلا نمیخوای بخوری ولی مواقعی هم هست که ذهن چاق میاد رو میخواد تو رو منحرف کنه اون جاها هست که باید خودتو نشون بدی
تو حال خوب که همه خوبن خوشحالن تو حال بد هست که آدم عیارش مشخص میشه اونایی که بتونن در مواقع حساس وسخت عالی رفتار کنن نتایج عالی میگیرن
تو لاغری هم اینطوره ما دو وجه داریم خیر و شر .
چاقی و لاغری هم همینطوره تو نمی تونی همواره تو جهت خیر حرکت کنی اصلا نمیشه چون جهان پایه اش بر خیروشر بنا شده طبیعی هست آدم رفتارش بعضی وقتها غلط باشه ولی اگه بتونی بیشتر اوقات حالت خوب باشه یا درست رفتار کنی نتایج عالی می گیری وادم موفقی میشی .
خیلی کار داریم اینجا گلم ادامه بدین همه چیز درس میشه اینم از ترفندهای منفی بافته که میخواد تو رو از مسیر خارج کنه .
میدونی اگه با این آگاهی ها من برم دیگه نیام سایت گوش ندم به خدا نمیتونم به راحتی الآن رفتار هام رو درست کنم اینو خیلی قاطع میگم مثلا در موقع گرسنگی بخورم یا سیر شدم نخورم یا بتونم این حجم کم بخورم و راضی باشم من تا زمانی که رو ذهنم کار میکنم درست رفتار میکنم .
گواه سخنم
خیلی ها تو سایت هستن که لاغر شدن با ذهن ولی رها کردن چاق شدن خوب یاد گرفته بودن دیگه رفتار درست میکردن چرا پس نتونستن همین رفتارها رو ادامه بدن ؟
به حرفهام فکر کنید این نظر اول برای خودم بود باید بخونم زیاد یادم نره
موفق باشی