عادت ها رفتاری هستند که بارها تکرار می شوند.
بسیاری از افراد تصور می کنند اسیر عادت های خود هستند. این احساس به دلیل تکرار شدن بارها و بارها آن رفتار در فرد ایجاد می شود.
زمانی که شما تصور کنید نمی توانید عادت خودت را تغییر دهید، قدرت تکرار شدن عادت را به آن رفتار می دهید.
در صورتی که این شما هستید که هر بار آگاهانه آن رفتار را تکرار می کنید.
برای تغییر هر عادتی ابتدا لازم است به این درک و باور برسیم که این من هستم که دارم یک رفتار را بارها تکرار می کنم.
باید به این درک برسید که: من علاقه دارم این عادت را تکرار کنم.
آن رفتار هیچ علاقه یا اجباری برای تکرار شدن توسط من را ندارد.
نکته جالب توجه این است که حتما از انجام آن رفتار لذت می بریم اما چگونه است که از تکرار آن احساس ناراحتی و عذاب وجدان پیدا می کنیم؟
به این مثال توجه کنید:
من در یکی از روزهای زیبای زندگی برای اولین بار در منزل یکی از بستگان چای را با ترکیب (خرما + گردو + کنجد) خوردم.
بسیار طعم آن برای من لذت بخش بود.
فردای آن روز طبق معمول زندگی خودم چای را با شکر یا هر چیز دیگری مصرف کردم اما طعم لذت بخش خوردن چای با (خرما + گردو + کنجد) را نداشت و من تصمیم گرفتم از آن خرما برای خودم تهیه کنم.
خرمای مناسب +گردوی سفید + کنجد بو داده محلی تهیه کردم و ترکیب خرما گردو کنجد را برای خودم تهیه کردم.
از آن روز هربار میل به چای خوردم داشتم از خرمای تهیه شده استفاده می کردم و از ترکیب جدیدی که تهیه کرده بودم لذت می بردم.
روزهای زیادی این رفتار را تکرار کردم و به راحتی به عادت من تبدیل شد.
بعد از مدتی وقتی خانه نبودم و می خواستم چای بخورم از اینکه خرما گردو کنجد همراه چای نبود احساس خوبی نداشتم و در واقع چای خوردن برای من لذتی نداشت.
در این شرایط مشخص است که:
من از خوردن چای لذت نمی برم بلکه از خوردم آن چیزی که با چای میخورم لذت می برم.
بعد از مدتی انجام این رفتار برای من لذتبخش نبود اما احساس می کردم توانایی انجام ندادنش را نداشتم.
چون بارها شنیده بودم که ترک عادت ها کار سخت و دشواری است.
در این مستند تبدیل شدن یک رفتار به عادت روزانه که برای شما شرح دادم:
عاملی که باعث عدم رضایت من از انجام رفتاری که روزهای اول بسیار لذتبخش بود شده بود عامل “تکرار کردن” آن رفتار بود.
در واقع تکرار رفتاری که برای من لذت بخش نبود رنج آور شده است اما به دلیل فرمول اشتباه ذهنی که ” من اسیر عادت هایم هستم” قادر به تغییر آن رفتار نیستم.
با اندکی توجه برای ما واضح می شود که هر رفتاری به تکرار تبدیل شده است عامل تکرار شدن آن خودمان بوده ایم اما فراموش کرده ایم و تصور می کنیم آن عادت از ابتدا به شکل رنج آور فعلی وارد زندگی ما شده است.
قدم اول: برای اصلاح یا ترک هر عادت پذیرفتن مسئولیت تبدیل کردن آن رفتار به عادت در خودمان است.:
تا وقتی مسئولیت آن بخش از زندگی که باعث رنج و آزار ما شده است را نپذیریم قادر به اصلاح یا تغییر آن وضعیت نخواهیم بود.
قدم دوم: به صلح رسیدن با رفتاری است که تکرار آن باعث رنجش ما شده است.
باید به مزیت های آن رفتار تکرار شونده توجه کنیم.
لذت هایی که باعث علاقمندی ما به انجام آن رفتار شده است را باید مورد توجه قرار دهیم.
در این صورت احساس خشم و ناراحتی ما نسبت به آن رفتار فروکش خواهد کرد.
با آن رفتار در صلح قرار خواهیم گرفت و به آرامش بیشتری با عادت خود می رسیم.
در این صورت اقدام کردن برای اصلاح یا تغییر آن رفتار بسار ساده تر و البته لذت بخش خواهد بود.
منتظر خواندن نظرات ارزشمند شما هستم
همراه همیشگی شما: رضا عطارروشن
امتیاز 4.24 از 89 رای
با دیگران به اشتراک بگذارید تا امتیاز بگیرید!
سلام دوستان هم مسیر ،
سلام استاد بی نظیر ،
تمرین قسمت دوم از چالش من اینو نخوردم به منظور ترک عادت خوردن نان با برنج و ماکارانی
امروز ۲۱ شهریور ۱۴۰۰
______________________
در حال حاضر تکرار رفتاری که برای من لذت بخشه رنج آور شده اما به دلیل فرمول اشتباه ذهنی که ” من اسیر عادت هایم هستم” قادر به تغییر این رفتارتا به حال نبودم .
خوردن نان‌با برنج همیشه برام‌لذت بخش بوده اما چیزی که رنج آور شده اینه که به این اطمینان رسیدم که این عادت چاق کننده اس و چاقی مدتهاست که برام رنج آوره . پس باید این عادت لذت بخش ترک بشه .
.با اندکی توجه برایم واضح میشه که عامل تکرار شدن هر رفتار تکراری ، خودمان بودیم اما فراموش کردیم و تصور می کنیم آن عادت از ابتدا به شکل رنج آور فعلی وارد زندگی ما شده.
قدم اول: برای اصلاح یا ترک هر عادت ،پذیرفتن مسئولیت تبدیل کردن آن رفتار به عادت در خودمان است.تا وقتی مسئولیت آن بخش از زندگی که باعث رنج و آزار ما شده است را نپذیریم قادر به اصلاح یا تغییر آن وضعیت نخواهیم بود.
و‌من در حال حاضر مسیولیت این عادت را می پذیرم .پس در نتیجه می تونم تغییرش بدم .
قدم دوم: به صلح رسیدن با رفتاری است که تکرار آن باعث رنجش ما شده است.باید به مزیت های آن رفتار تکرار شونده توجه کنیم.لذت هایی که باعث علاقمندی ما به انجام آن رفتار شده است را باید مورد توجه قرار دهیم.در این صورت احساس خشم و ناراحتی ما نسبت به آن رفتار فروکش خواهد کرد.با آن رفتار در صلح قرار خواهیم گرفت و به آرامش بیشتری با عادت خود می رسیم.در این صورت اقدام کردن برای اصلاح یا تغییر آن رفتار بسیار ساده تر و البته لذت بخش خواهد بود.
از خودم پرسیدم چرا خوردن نون با برنج و ماکارانی برام‌لذت بخشه ؟ به این‌جوابها رسیدم : اولا مزه نون رو خیلی دوست دارم خصوصا بعضی از نانهای خاص که علی الخصوص تازه باشن . دوم اینکه‌مصرف نون با هر غذایی باعث میشه زودتر به حس لذت بخش سیری برسم . سوم‌اینکه با خوردن مقدار کمتری از برنج یا ماکارانی ،احساس سیری می کنم ،و این به درد وقتایی خورده که مقدار برنج یا ماکارانی کافی نبوده و با خوردن نون جبران کردم . چهارم اینکه وقتی غذایی رو با نون‌می خورم و سیر میشم ساعات بیشتری در حال سیری خواهم بود و احساس آرامش خوبی دارم . خصوصا اگر ماکارانی رو بخوام بدون‌نان مصرف کنم انگار که خیلی زود دوباره حس گرسنگی می آد سراغم و مجبور میشم دوباره برم از این ماده غذایی مصرف کنم . اما چیزی که مشگل ساز شده اینه نمی تونم مصرف نون و برنجمو کمتر کنم .و جوری می خورم که با فشار مختصر در شکمم ، متوجه سیری میشم . قبلا به حس فشار مختصر اهمیتی نمی دادم‌و به خوردن ادامه می دادم تا احساس فشار به درد تبدیل میشد ولی در حال حاضر با حس فشار مختصر، دیگه‌نمی خورم .این مقدار تغییر در رفتار غذایبم جای خوشحالی داره . وطبق آگاهی های اخیر سیری با احساس فشار در شکم کم یا زیاد علامت زیادی خوردنه . و من می بایست از این غذای لذت بخش به اندازه ای میل کنم که هیچگونه فشاری در شکمم احساس نکنم در عین‌حال با احساس خوب سیری از سر میز غذا بلند شم و برم کنار . من‌باید به جایی برسم که مثل لاغرها بتونم براحتی برنج یا ماکارانی رو بدون‌نان مصرف کنم و زود هم احساس سیری رو تجربه کنم .و دچار سنگینی سر دل نشم .
دومین‌مسیله که به دنبال خوردن‌نان با برنج یا ماکارانی بوجود می آد سنگین شدن‌معده امه درسته که با خوردن نان با هر غذایی احساس سیری خوبی می کنم اما از طرفی معده ام سنگین میشه و طلب چای می کنه .و خوردن‌چای که معمولا سر سیری با یه چیز پر انرژی مثل قند یا شکرپنیر یا شیرینی های دیگه خورده میشه خود عامل چاقی بیشتره .
قصد دارم بعد از پایان انجام این‌چالش و ترک مصرف نون با برنج ،بیام سراغ ترک خوردن‌چای بلافاصله بعد از وعده های غذایی چون می تونه عاملی باشه برای ورود انرژی های اضافی به بدن و در نتیجه چاقتر شدن .
تا تمرین جلسه سوم این‌چالش شمارا به خدا می سپارم
سلام و درود ▪︎
امروز جلسه دوم چالش من اینو نخوردم ▪︎
دیروز نوشتم می خوام مثل متناسبها که عصرانه نمی خورن من هم این عادت رو کنار بگذارم و حدااقلش برای وعده عصر مثل وعده های ناهار و شام رفتار نکنم مثلا اصلا نون با مخلفاتی که چاشنیش می کنم نخورم و به خوردن مقداری میوه و چای با کمترین میزان مواد شیرین کننده اکتفا کنم .
برنامه امروز اینه برای قدم اول نکات لذت بخش این عادت رو بیان کنم چون تا انجام یک رفتار برامون لذت نداشته باشه و همراه با نکات مثبت نباشه هیچوقت بهش عادت نمی کنیم …
من معمولا هر روز ساعت ۲ ناهار می خورم چهار ساعت بعد عصرونه می خورم که معمولا علاوه بر مقداری میوه و چای مقداری هم نون و پنیر باز به همراه خوراکیهایی مثل گوجه یا سبزی یا هر دو یا همراه میوه های خاص فصل تابستون مثل هندونه یا گرمک یا طالبی یا ملون مصرف می کنم …..این رفتار غذایی از این جهت برام لذت بخشه که رفع گرسنگی می کنه برام ..من واقعا ۴ ساعت بعد از ناهار گرسنه ام میشه و نمی تونم تا وعده شام که معمولا ۸ شب هست بدون خوردن میانوعده عصر صبر کنم اذیت میشم از طرفی چون معده ام اسیدش زیاده و بیماری ریفلاکس و سوزش سر دل دارم و معده ام نفخ می کنه این حالت بر شدت گرسنگی به وقت عصر ، دامن می زنه ،،،اگر نون نخورم انگار معده ام می خواد سوراخ بشه ….پس عصرونه خوردن یه جورایی برام از حالت تفریح و لذت از خوردن خارج شده و حالت تسکین و درمان نفخ و سوزش سر دل داره … و از طرفی این عادت بیست ساله منه و ترکش برام سخته ……
من به خوردن نون تازه داغ خیلی علاقه دارم وقتی بوی نون تازه توی فضای خونه ام می پیچه از خودبیخود میشم و نوید یه لذت فوق العاده از خوردن بهم می ده ..و چون منزل ما به نانوایی خیلی نزدیکه وعده عصر بهانه ای هست که من برای رفع گرسنگی و اون حالت سوزش و درد ناشی از نفخ و ورم سر دل برای خوردن عصرانه حال شاد و خوشحالی رو سپری کنم …
خوردن عصرانه به همراه نان تازه به من آرامش میده .لذت از حس سیری و تسکین درد معده امو میده …..
از خوردن عصرونه تقریبا مفصل فکرم تا سه ساعت بعد ،،،از خوردن آزاد میشه انرژی می گیرم برای انجام کار ،، و با آرامش دو ساعت بعد برای وعده شام آشپزی می کنم ، و به غذای در حال پخت ناخنک نمی زنم ،،
و بتازگی دلم می خواد بعد از خوردن عصرانه و انرژی که بهم میده با فایلهای پیاده روی برم پارک محلمون که رفت و برگشتش نیم ساعته ، نیم ساعت ،یکساعتم توی پارک قدم بزنم ،،،حالا اگه بخوام بدون خوردن عصرونه اقدام به اینکار کنم دلضعفه اذیتم می کنه نمی ذاره که از ساعت خوش ، لذت کافی ببرم …
استاد با این چالش می خوان ما عادتهایی رو ترک کنیم که اوایلش برامون لذت بخش بوده ولی چون زیاد تکرار شده دیگه لذت نداره و باعث ناراحتی هم شده …
ولی عادت عصرونه خوردن چهار ساعت بعد از ناهار هیچوقت باعث اذیت و ناراحتی من نبوده هنوزم نیست ولی از اینکه بتونم وعده های غذاییمو به سه وعده کاهش بدم برام مهم شده می خوام انرژی کمتری به بدنم بدم تا سیستم زباله سوزیم به کار بیفته و یک رفتار لاغر کننده در پیش گرفته باشم …
حالا نمی دونم اصلا عصرونه خوردن عادت بدیه یا نه باید به همین شیوه ادامه بدم و خودمو اذیت نکنم فوقش یه تغییراتی از نظر مقدار مصرف نون و‌مخلفاتش ایجاد کنم
استاد اگر راهنمایی بفرمایید ممنون‌میشم …
سلام ▪︎
خیلی خوب مزایای عادتت به پرخوری رو تعریف کردی آفرین ….
درسته پرخوری در شان انسانی ما نیست چون ببخشید در حیات وحش هیچ حیوان پرخور نداریم که اونقدر بخوره که نتونه احتیاجات عادی خودشو برطرف کنه و همه اش بخوابه یا چاق شده باشه نتونه راه بره یا بدوه یا شکار کنه …. سمبل حیوانات از نظر بزرگی جثه ، خرسها هستن ، اما همین حیوان وقتی سیر میشه دیگه نمی خوره …
انسان موجود پیچیده ایه هم می تونه با اخلاق و رفتارش از مقام فرشتگان هم بالاتر بره هم‌می تونه دور از جون شما از حیوانات هم پست تر بشه … قدر مسلم اینکه ما همه بخاطر روح خدایی درونمون نمی خوایم مثل حیوانات رفتار کنیم .ما می خوایم انسان به تمام معنا باشیم همون موجودی که وقتی آفریده شد خالقش به خودش فتبارک الله گفت …
ما در مسیری الهی قدم گذاشتیم که ادامه اش به بهشت دنیا و آخرت ختم میشه …پس با تمام توان برای تحقق رویای خودمون در این مسیر ثابت قدم‌می مونیم …
از شما بابت دیدگاه عالیتون سپاسگزارم
سلام دوست عزیز ،
تبریک بخاطر این آرامش و این حس طلایی که دارید تجربه می کنید …. این احساسات ناب طلایی با هیچی توو دنیا عوض بشو نیست … عالیه واقعا ،
از تبریک روز بانوان و‌مادران زحمتکش و سرافرار ایرانی از سوی شما خیلی خیلی متشکر و ممنونم ….
براتون آرزوی بهترینهارو دارم …در پناه خداوند باشید
دوست عزیز سلام
از دیدگاه عالی شما استفاده کردم ..
یک بار دیگه قسمتی از متنی که نوشتی رو می خونیم :
من راهش رو پیدا کردم . من راه لاغر شدن رو پیدا کردم . خدا بهتون عمر با عزت بده . عجب فرمولی بهمون یاد دادید . فرمولی که رژیم نیست . امروز فهمیدم تفاوت بین رژیم و لاغری با ذهن چیه . در رژیم یا هر روشی مثل اون ما به زور جلوی خودمون رو می گیریم ولی در لاغری با ذهن ما زبان بدن رو پیدا می کنیم . به بدن آگاهی میرسیم . دیگه از غذا نمیترسم . دیگه برای خودم حد نمیزارم . چون بدنم لاغر شدن رو میدونه . نیازش رو میشناسه . اون میدونه . من با خیال راحت میخورم و از یه جایی به بعد بدنم میگه نه . دیگه نمیخوام . وای خدا انگار که دارم تو آسمونا راه میرم از شادی . من الان که دارم میخوابم پر از شادی ام .
هم سیرم . هم لذت بردم . هم به اندازه نیاز جسمم خوردم . هم آرامش دارم . هم سرزنش ندارم . من حالم خیلی خوبه . فردا که از خواب بیدار میشم به یاد لذت امشب با آرامش از خواب بیدار میشم . واقعا دارم با لذت لاغر شدن رو می چشم .
به شما دوست عزیز بابت این احساس خوب و شاد تبریک میگم …
سلام ، مرسی استاد جان ، تکلیف دستم اومد ، ادامه می دم
سلام استاد ،
پاسختون عالی و قابل درک بود ، استفاده کردم ،،،،، تشکر
سلام و درود جناب عطار روشن
استاد یعنی چی احساس خوردن واقعی نیست اما رضایت همیشه واقعیه ….
سلام استاد ، عادت عصرونه خوردن اذیتم نمی کنه کلی هم لذت بخشه اما خودم فکر می کنم اگر حذف یا مختصر بشه می تونه یک رفتار لاغر کننده باشه ……. برادر متناسبم اصلا عادت به خوردن عصرانه نداره می خوام مث اون رفتار کنم …مگه شما نفرمودید که متناسبها الگوی ما هستن ؟