همه ما در زندگی علایق ی داریم که برخی از آنها از کودکی در ما شکل گرفته اند و تا به امروز پایدار بوده اند.
برخی دیگر از علایق ما در طی زندگی روزمره در ما ایجاد می شوند که بیشتر تاثیرگرفته از محیط پیرامون ما هستند.
من عقیده دارم زمانی می توانیم در زندگی احساس خوشبختی داشته باشیم که بر اساس علایق خود زندگی کنیم.
زندگی بر اساس علایق بالاترین سطح آزادی را برای ما به ارمغان می آورد.
تصور کنید شما در انتخاب همه جنبه های زندگی خود بتوانید آزادانه رفتار کنید.
- پوشش مورد علاقه خود را داشته باشید
- با فرد مورد علاقه خود زندگی کنید
- در شهر مورد علاقه خود زندگی کنید
- شغل مورد علاقه خود را داشته باشید
- در زمان مورد علاقه خود بخوابید و از خواب بیدار شوید
- غذای مورد علاقه خود را بخورید
- هر کاری که مورد علاقه تان باشد را انجام دهید.
به نظر شما این طریق زندگی کردن چه طعمی دارد؟
متاسفانه بیشتر انسان ها در طول زندگی به دلیل آموزش های اشتباه توسط خانواده و جامعه، بر اساس سلیقه و نظر جامعه مجبور به انتخاب های متفاوت با آنچه مورد علاقه شان است می شوند.
این طریق زندگی کردن نتیجه ای جز احساس یاس و ناامیدی نخواهد داشت.
به زندگی خود در جنبه های مختلف توجه کنید.
چه تصمیماتی در زندگی گرفته اید که منطبق با علایق شما نبوده است.
ممکن است شما به پوشیدن لباس رنگ شاد علاقه داشته باشید اما به دلیل تعریف هایی که درباره پوشش مناسب یا رنگ مناسب شنیده اید ترجیح می دهید رنگی را بپوشید که مورد تائید خانواده یا جامعه باشد.
شاید شما علاقه دارید در شهر دیگری زندگی کنید اما به دلیل تعریف های خانواده و جامعه ترجیح داده اید در شهر فعلی محل سکونت خود زندگی کنید تا فرزند دلسوز والدین یا والدین دلسوز فرزندتان باشید.
احساس شادی و خوشبختی در زندگی شما ارتباط مستقیم با انتخاب بر اساس علایق تان دارد.
هرچه انتخاب های شما در جنبه های مختلف زندگی بر اساس علایق تان باشد شما در زندگی احساس بهتر و شادتری خواهید داشت و از زندگی لذت بیشتری می برید.
پس کاملا واضح است که انتخاب بر اساس علایق تاثیر بسزایی در شرایط کلی زندگی ما دارد.
نکته قابل توجه در مورد علایق این است که ما درباره انتخاب های خود تا حدودی انعطاف پذیر هستیم.
به این معنی که اگر گزینه ای نزدیک به علاقه اصلی ما باشد با انتخاب یا پذیرش آن مشکلی نداریم.
اما اگر گزینه پیش رو فاصله زیادی با علاقه ما داشته باشد و به هر دلیل مجبور به انتخاب آن باشیم احساس خوبی در ما ایجاد نخواهد کرد و باعث بالاگرفتن نجوای ذهنی در ما می شود.
موارد زیادی در زندگی ما وجود دارد که انتخابمان دقیقا منطبق با علایق ما نبود ولی نزدیک به آن بوده است.
شاید شما به رنگ قهوه ای علاقمند باشید و تصمیم گرفته باشید برای خانه خود مبلمان با رنگ قهوه ای تهیه کنید.
اما زمانی که به فروشگاه های متعدد برای مشاهده مدل های موجود مراجعه می کنید مبلمان هایی که قهوه ای هستند ولی با رنگ دیگری ترکیب شده اند نیز مورد توجه شما قرار می گیرند.
دلیل این امر غالب بودن رنگ قهوه ای که موردعلاقه شماست و در ساخت مبلمان به کار رفته است می باشد.
حتما در جستجوی خود مبلمان هایی با رنگ های مختلف می بینید اما اصلا مورد توجه شما قرار نمی گیرند چون با علاقه شما تفاوت بسیاری دارند.
این از ویژگی های ذهن ماست که در مورد انتخاب علایق خود انعطاف پذیر است و ما می توانیم از این ویژگی ذهن خود برای اصلاح یا تغییر عادت های خود استفاده کنیم.
یکی از دلایلی که افرادی همیشه متناسب هستند این است که از این قانون ذهن خود به صورت ناخودآگاه استفاده می کنند.
آنها به مجموعه ای از غذاها علاقه دارند و همواره انتخابشان برای خوردن بر اساس علایق یا تا حدی متغیر است که از انعطاف ذهنی آنها خارج نمی شود.
اما به وضوح مشخص است که افراد چاق به علایق خود در انتخاب غذا یا حد و حدود انعطاف پذیری ذهن خود توجه نمی کنند و به همین دلیل تنوع غذایی افراد چاق بسیار گسترده تر از افراد متناسب است.
علاقه و انعطاف در انتخاب علایق موضوع بسیار مهم و تاثیرگذار در برنامه ریزی مجدد ذهن برای لاغر شدن است که در جلسه سوم به طور مفصل به آن می پردازیم
منتظر خواندن نظرات ارزشمند شما هستم
همراه همیشگی شما: رضا عطارروشن
Rating 4.32 from 37 votes
با دیگران به اشتراک بگذارید تا امتیاز بگیرید!
بسم الله الرحمن الرحیم .
اول چیزی که از این فایل گرفتم اینه که تا آخر همراه دوره بمونیم . جزء افرادی باشیم که رویاشون رو ادامه میدن تا بهش برسن نه جزء افرادی که فقط رویا پروری می کنند . پس وقتی دوره ای رو شروع می کنیم خیلی مهمه که تا آخرش بمونیم و رویامون رو بسازیم
خیلی جاها من اهدافمو رها می کنم اما الان فهمیدم علت رها کردنش این بوده که وقتی واردش شدم دیدم اون رویام نبوده و نمیتونم در اون به حال خوب برسم مثلا رژیمها رو شروع کردیم اما وسط راه حالمون بد میشد و دیگه ادامه نمیدادیم . اما من به شخصه خودم لاغری با ذهن رو دوست دارم و هر چقدر می گذره اتفاقا مشتاقتر میشم که ببینم خب امروز چی میخوام یاد بگیرم یا امروز چطور کار کنم که به رویام نزدیکتر بشم . خلاصه شوق و اشتیاق دارم هم برای درسهای تئوری هم برای درسهای عملی .فکر کنم هدف این تمرین اینه که ما عادت پرخوری رو کم کم با یه عادت دیگه ترکیب کنیم تا به وسیله ی خاصیت انعطاف پذیری ذهن بتونیم به عادت جدید هم علاقه پیدا کنیم . البته نمیدونم فعلا فقط حدس میزنم . روزهای بعد معلوم خواهد شد .
خب من چند مثال میزنم برای خودم که مثلا از چیزی خوشم اومده و وقتی هم که چیز دیگری بهش اضافه کردم بازم خوشم اومده .
حالا فهمیدم که چرا گفتین حتما بایدمزایای عادت مورد نظر رو بنویسیم و باهاش به صلح برسیم و با احساس خوب بیایم ادامه تمرینات .
شاید اگه دوستان اون زمان کمتر شدن چون داشتن با خودشون تمرین میکردن که حسشون به عادت مورد نظر خوب بشه . وگرنه که فکر نمیکنم کسی حرفای شمارو بشنوه و آموزشهای شمارو به کار ببنده و باز دلش نخواد ادامه بده .
چون به نظرم خیلی آموزشهاتون اصولی و صحیحه و واقعا درک میکنید احساس چاقی و لاغری رو و ما داریم در این راه دسته جمعی حرکت می کنیم و احساس تنهایی نمی کنیم . خدا شاهده من از وقتی اومدم در این سایت حالم خیلی خوبه اصلا دلم نمیخواد دیگه برم پیش دوستام . منی که دم به ساعت بیرون بودم تا با رفقام خوش بگذرونم مادرم میگه چرا دیگه بعد از کارت بیرون نمیری . البته اون از خداشه من توی خونه باشم و یه وقتایی بهش کمک کنم البته میگه خونه هم هستی همش سرت تو گوشیه . ولی خودشم داره تعجب می کنه من چجوری هی بهش نمیگم مامان گشنمه یه چی بده بخورم . استاد من تا قبل از این ده روز مدام میگفتم گشنمه . ولی الان اصلا دیگه نمیگم چون فهمیدم اون گرسنگی فرمول ذهنی بود نه نیاز بدن . من تونستم نیاز بدنم رو بشناسم و زمانی که واقعا گرسنه میشم به مامانم میگم و تا حدی هم میخورم که هم سیر میشم هم مزه غذا رو میفهمم و از جایی که دیگه مزه اش کم کم تموم میشه شروع میکنم به نخوردن . به ذهنم آمادگی میدم میگم ببین دیگه مزه نمیفهمی و سیر شدیم و خیلی راحت و با حس خوب غذا رو ترک میکنم .
خب برم سراغ تمرین . باورتون میشه من اصلا نمیدونم به چی علاقه دارم که حالا باید ترکیبش کنم . انقدر چاقی توی مغزم گسترده شده که الان که دارم این تمرینارو حل میکنم به اعماق روزهای گذشته فکر می کنم تا یادم بیاد .
خب اولین موردش بر میگرده به خود رشته ام . من رشته ام ریاضی فیزیک بود رشته مورد علاقم برق گرایش الکترونیک بود اما گرایش مخابرات قبول شدم و من بازم اون و انتخاب کردم و به دانشگاه رفتم . دوست داشتم تهران قبول بشم اما قزوین قبول شدم ولی بعد انتقالی گرفتم اومدم تهران . خلاصه هم از نظر گرایش و هم از نظر شهر یکم با اون خواسته ی من تفاوت داشت .
وقتی فکر می کنم میبینم من کلا آدم منعطفی بودم که چاق شدم .
یعنی خود همین چاقیم به خاطر انعطاف پذیریم بود . خود عادتهای چاقیم که به وجود اومدن یهو که نبود کم کم به خاطر خاصیت انعطاف پذیریمون عادتهای چاقی در ما شکل گرفتن . مثلا سیر بودیم گفتیم حالا بعدش یه چایی هم بخوریم شاید اولین بار که چایی رو خوردیم سختمون بود ولی به خاطر فرمول انعطاف ما تونستیم بگیم خب عیب نداره که حالا چی میشه حالا یه چایی خوردی دیگه و همینطور به مرور عادات چاقی ما جای عادت لاغری که تنظیمات اولیه بودن گرفت . چون به قول شما که از اول یهو چاق نشدیم آروم آروم چاق شدیم .
یکی دیگه از مثالها در مورد انعطاف پدیری در مورد خرید موتور بود . من از این موتور سوزوکی های مشکی و قرمز دوست داشتم ولی خب یه مقدار گرون بود و بابام برام مدل پایینترشو گرفت اما تقریبا طرح و رنگش همون قرمز و مشکی بود ولی خب یکم با اون چیزی که من میخواستم فرق داشت ولی با همینم من حال کردم .
یکی دیگه از مثالها که غذاهای مختلف بود . اوووووه ما اونقدر در غذاخوردن انعطاف داریم که همه ی غذاها رو دوست داریم اصلا نمیدونیم کدوم غذاها رو بیشتر دوست داشتیم . الان که فکر می کنم میبینم من یه زمانی یه سری غذاها رو بیشتر دوست داشتم مثلا ماکارونی من از اول ماکارونی شکلی رو دوس داشتم .هر روزم که میخوردم بازم دوست داشتم بعد کم کم به خاطر انعطافم ماکارونی رشته ای هم بهش اضافه شد . بعد کم کم کوکوی ماکارونی هم بهش اضافه شد . بعد کوکو سیب زمینی بعد انواع کوکوها هم دیدم دوست دارم . بعد برنج و با کوکو هم دیدم دوست دارم بعد ماهی رو هم که اصلا دوست نداشتم کم کم بهش اضافه شد و همینطور این انعطافها و تنوع غذایی زیاد و زیادتر شد دیگه جایی شد که من همه چی دوست داشتم . الان نون بیات خشک شده رو هم میتونم بزنم تو ماست و بخورم . پس صفت انعطاف موجود در من باعث شد انقدر غذاهای مورد علاقه ام زیاد بشه وگرنه از اول من فقط یکی دوتا غذا دوست داشتم .
همینطور مقدار ماده ی غذایی من یهو انقدر پرخور نشدم . به خاطر خاصیت انعطافی مادرم و گولهایی که منو میزد و اینکه حالا اینم بخوره بچم این لقمه رو هم با سالاد بخوره این هواپیا میشه حالا این لقمه رو هم با ماست بخوره ماست بشینه تو هواپیما و… به خورد من داد و من کم کم پرخور شدم و البته خودم از مادرم یاد گرفتم و چیزی که یاد گرفته بودم و ادامه دادم .
به نظرم علت اینکه میگن معمولا چاقها خوش اخلاقن به خاطر همین انعطافشونه که با همه چی سازگارن .
خیلی مثال دیگه داره یادم میاد ولی فعلا کار برام پیش اومده میام بقیه اشو مینویسم فعلا خدانگهدار
ادامه تمرین . با دوستام رفتیم یه دور زدیم برگشتیم عجب هوایی بود . کلی هم برف بازی کردیم جاتون خالی اونا گفتن بریم کافه یه حالی ام اونجا ببریم . من گفتم کار دارم و برگشتم . میدونستم الان که بریم اونجا شروع می کنند به بخور بخور . البته الانم هوا سرده نمیدونم باز باشه یا نه . به هر حال برای اینکه منو از مسیرم نحرف نکنند گفتم کار دارم نمیام . تعجبم کردن گفتن بیا بریم تا آخر شب صفا می کنیم . گفتم نمیام خونه کار دارم . خلاصه من برگشتم که بیام بقیه تمرینام و انجام بدم . راستش من الان خودمو مثل دانشجو می دونم
تازه به خدا اینهمه مطلبی که من اینجا یاد گرفتم تو دانشگاه تو این مدت کم یاد نگرفتم .
راستی فکر کنم دانشگاهم مثل همون رژیمها و آموزشگاههای زبانه که فقط الکی یه سری فرمول میدن بعد توقع دارن ما کار یاد بگیریم در حالیکه کسی که واقعا میخواد الکترونیک کار بشه اید عاشق کارش باشه و خودش تجربی یاد بگیره . یکی از اقوام ما به صورت تجربی الکترونیک رو یاد گرفته یعنی یه عاشق به تمام معنا تمام خونه اش پر از مادر برد و قطعات دیگه است . وقتی مشغول به کار میشه اصلا هیچی نمیفهمه و حتی یه استادم نداشته و اونقدرم کارش عالیه که تقریبا تو محل ما همه کارهای الکترونیکی و برقیشون رو میدن به ایشون . من خودمم یه وقتایی تو دانشگاه سوالی برام پیش می اومد میرفتم پیشش از استادای دانشگامون بهتر موضوع رو درک می کرد . شما هم تجربی به این همه آگاهی رسیدید و شاید روانشناسا انقدر از روح و روان ما با اطلاع نباشن که شما هستید . برای همین خیلی بهتر از اونا راهنمایی می کنید و مطلب رو برای ما باز می کنید .
خب برم ادامه تمرینم .
انعطاف رو من همین الانم داشتم . من کار ایده آلم این بود که خونه باشم و تمرین بنویسم و لذت ببرم ولی چون دوستام اومدن دنبالم تا جاییکه مربوط به ذهن لاغر و فرمولای لاغری بود باهاشون همراه شدم پس انعطاف به خرج دادم کار عملی مورد علاقه مو با یکم انعطاف نسبت به چیزی که میخواستم تغییر دادم .
من وقتی غذا میخورم معمولا دوست دارم با قاشقی غذا بخورم که ضخامتش کم باشه ولی گه یه جایی برم که قاشق حالا یکم ضخیم باشه میخورم ولی انتخابم همون قاشق نازک هست .
موقع لباس خریدن من از رنگ ابی اسمانی خوشم می یاد . ولی چون معمولا چاقم نشون میده آبی پررنگ رو انتخاب می کنم همون آبیه ولی یکم فرق داره و نوع آبیش پررنگتره .
من از شلوار جین بیرون دوز خیلی خوشم میاد ولی چون چاقم و شلوارهای حاضری برام کمرش واینمیسته از شلوار پارچه جین استفاده میکنم میدم خیاط بدوزه که سایزم باشه .
بیشتر انعطافای من به چاقی مربوط میشه . البته درستترش اینه که بگم چاقیم به خاطر انعطاف پذیریم به وجود اومد . پس الانم میتونم به وسیله نیروی انعطاف پذیری در انتخاب خودمو لاغر کنم .
رنگ خونه رو من سفیداستخونی دوست داشتم . ولی پدرم کرمشو یکم بیشتر کرد .
من دوست داشتم بیشتر در کتابخونه دانشگاه درس بخونم ولی دوستام کتابخونه محل رو بیشتر ترجیح میدادن و برای درس خوندن میرفتیم اونجا
من دوست داشتم نهایت ماهی دوبار برم فوتبال ولی دوستام ماهی ۴-۵ بار . خیلی وقتها با اینکه خسته میشدم و بیشتر تماشاچی بودم ولی نعطف بودم و باهاشون همراه میشدم .
من از لامپ smd پروژکتوری خیلی خوشم میاد ولی حالا اگه از لامپای دیگه هم ببینم لازمم بشه میخرم .
من دوست دارم همیشه با اسنپ برم بیرون ولی حالا اگه تپسی هم شد خوبه .
من فیلمهای ژانر وحشت خیلی دوست دارم ولی ژانر جنایی رو هم که شبیهش باشه دوست دارم و نگاه می کنم .
فکر کنم اگه تا فردا هم ادامه بدم کلی چیز پیدا می کنم که در اونها انعطاف به خرج دادم . 😅
جالبه اینم یه نکته حیرت انگیز دیگه من اول تمرین اصلا نمیدونستم چی بنویسم ولی الان داره کلی مورد به خاطرم میاد که من با کمی اختلاف نسبت به اون مورد انعطاف نشون دادم .
سلام و درود .
یکی از دلایلی که من عادت پرخوری رو انجام میدم علاقه به غذاست و دوم علاقه به خوردن غذا و سوم علاقه به تکرار خوردن غذا .
گرچه به مرور زمان به دلیل سیر شدن و از بین رفتن طعم و ارزش غذایی غذاهای وارد شده به بدن بعد از سیر شدن و همچنین احساس ترس از چاقی ، مورد سوم از دایره علاقمندی من حذف شده ، اما هنوز هم به تکرار خوردن غذا علاقه دارم چون مرا یاد علاقه اول و علاقه دوم می اندازد و باوجود ترس از چاقی بعد از پرخوری ، با وجود سیر شدن و با وجود از بین رفتن طعم غذا اما همچنان خوردن زیاد را انتخاب می کنم .
در حقیقت تنها دلیلی که ما غذا خوردن را بعد از سیر شدن تکرار می کنیم خاطره ی علاقمند بودن به غذا و خوردن است .
یعنی کاملا یک فرمول ذهنیست و علت خوردن ما بعد از سیر شدن تنها و تنها دلایل ذهنیست نه جسمی .
در حالیکه ذهن ما به غذا نیاز نداره . چون ذهن ما جسم نیست که نیاز به مصرف غذا داشته باشه . پس با این اوصاف به راحتی و کاملا منطقی میشه علاقه سوم رو از دایره رفتاری حذف کرد .
پس میشه گفت ۴ عامل در علاقه ما به پرخوری انعطاف ایجاد می کنند .
اول : احساس چاقی که ما از تکرار زیاد فعل خوردن داریم خودش میتونه در علاقه به پرخوری انعطاف ایجاد کنه .
دوم : احساس سیری هم میتونه در عادت پرخوری انعطاف ایجاد کنه
سوم : احساس بی مزه شدن غذا هم میتونه در عادت پرخوری انعطاف ایجاد کنه .
چهارم :احساس صلح با پرخوری هم میتونه در عادت پرخوری انعطاف ایجاد کنه .
از این چهارتا ۳تا ی آخر حس خوبن برای من ولی مورد اول برای من یه حس درد آوره و اونم به خاطر اینه که من با چاقی به صلح نرسیدم یعنی هنوز از چاقتر شدن خوشحال نمیشم . البته علتش اینه قدرت رو دادم دست چاقی و فکر می کنم اون منو انتخاب کرده در حالیکه من اون رو انتخاب کردم و وقتی دیگه انتخابش نکنم پس ترس ازچاقی هم دیگه نمیاد .
پس با ۳ مورد دیگه که به عادت مورد نظرم اضافه کردم میتونم تغییراتی در روند عادت پرخوریم ایجاد کنم .
سلام و درود .
علاقه ، انعطاف ، ترکیب . سه موضوعی که در این قسمت مطرح شد .
من در زندگیم به رنگ آبی علاقه دارم . اما انعطاف هم دارم و اون رو با سفید ، مشکی ، سورمه ای هم ترکیب می کنم .
من به کتونی علاقه دارم. ولی انعطاف هم دارم و اون رو با کفش مشکی هم ترکیب میکنم و بعضی روزها اون رو میپوشم .
من به مادرم علاقه دارم ولی انطاف به خرج میدم و علاقه به مادر رو با علاقه به پدر و دوستان و سایر بستگان ترکیب می کنم .
من به غذا علاقه دارم و انطاف به خرج دادم و اون رو با خوردن و پرخوری ترکیب کردم .
من به پرخوری علاقه دارم و حالا میخوام انعطاف به خرج بدم و اون رو با فرمولهای لاغری همراه کنم .
من انعطاف به خرج دادم و لاغری با ذهن رو با پرخوریم ترکیب کردم . یعنی در عین حال که به عادت پرخوری علاقه دارم ، انعطاف به خرج دادم و در کنارش فایلهای لاغری با ذهن رو هم گوش دادم . در کنارش متنها رو هم میخونم .
در کنارش تمرینات تغییر عادت رو انجام میدم . در کنارش نوشته ی برخی دوستان رو هم می خونم .
در کنارش سعی می کنم نکات عملی تمارین رو در زندگیم ازش استفاده کنم .
در کنارش نقطه ی سیری و گرسنگی رو هم پیدا کردم .
در کنارش تمرینات من اینو نخوردم هم انجام دادم .
در کنارش بعضی روزها پیاده روی رو هم انجام میدم .
من این تغییرات رو انجام دادم . پس در سری دوم چالش تغییر عادت تصمیم دارم تغییرات کوچک دیگه ای هم به چیزی که بهش علاقه دارم اضافه کنم .
برداشتم از ۳ فرمول ذهنی در این فایل و متن
اول اینکه بدونیم چه عاملی بیش از همه به ما حس چاقی میده .
من اون موضوع رو پرخوری می دونم . بیش از همه این موضوع به من حس چاقی میده .
پس در سرزمین چاقی به موضوعی که علاقه دارم پرخوریه .
من علاقه به لاغری رو هم دارم به علاقه به پرخوری اضافه می کنم .
چون لاغربودن برام لذتبخش تره تا پرخوری .
احساس لاغری بیشتر بهم آرامش میده تا پرخوری .
احساس آرامشی که در لاغری با ذهن دارم برام لذت بخش تره تا اینکه فقط بخورم و بخورم و از فشار ذهنی و جسمیش رنج بکشم .
من امروز میخوام انعطاف به خرج بدم و علاقه به احساس لاغری رو به علاقه به پرخوری اضافه کنم و این ترکیب جدید یعنی احساس لاغری رو در همه ی زمانها با خودم داشته باشم . شاید با خودمون بگیم مگه میشه هم عادت پرخوری رو مثل گذشته انجام داد و هم احساس لاغری داشت .
خب این یه ترکیب جدیده .
ترکیب قبلی این بود که پرخوری رو ما با احساس رنج همراه میکردیم . در تمریم جلسه قبل دو ترکیب بهش اضافه کردیم .
۱- پذیرش مسئولیت پرخوری
۲- صلح و احساس خوب در هنگام پرخوری .
پرخوری + پذیرش مسئولیت + احساس خوب = ظهور علاقه ی جدید ، انعطاف پذیری ، کاهش احساس چاقی . افزایش احساس لاغری . کم شدن دفعات پرخوری .
حالا قسمت اول رو با محصولات جدید ترکیب می کنیم .
پرخوری + پذیرش مسئولیت + احساس خوب + + علاقه جدید + انعطاف + کاهش احساس چاقی + افزایش احساس لاغری + کم شدن دفعات پرخوری = ؟
حالا این ترکیب جدید رو تکرار می کنم تا ببینم نتیجه چی میشه .
چیزی که به ذهنم میرسه اینه که در این ترکیب جدید علاقه من به پرخوری کمتر میشه و بر عکس علاقه ی من به انجام رفتار متناسب با غذا بیشتر میشه . نمیدونم شایدم این اتفاق نیفته .
باید ترکیب جدید رو امتحان کنم تا ببینم چه نتیجه ای برام داره .
من به ترکیب جدید علاقه دارم و انعطاف به خرج دادم و خودم انتخابش کردم
مسئولیت این ترکیب جدید رو هم میپذیرم .
چیز دیگه ای که برام داره درک بهتر لاغری با ذهن هست . من با ترکیبات جدید مسیر لاغری جدیدی رو در ذهنم ترسیم می کنم که بدون فیلتر چاقی قابل مشاهده است .
نمیدونم ولی حس می کنم فرمولها مثل سیم کشی برق هستند یا مثلا یه صفحه هارد که یه قسمت مکانیکی داره یه قسمت الکترونیکی . در قسمت الکترونیکی کلی قطعه های ریز هستن که اتصال به هم پیدا می کنند و در حقیقت دو قسمتن یکی برای اتصال برق یکی برای انتقال دیتا . نمیخوام خیلی صحبت کنم . اما حس میکنم لاغری با ذهن دقیقا مثل مدارهای الکترونیکی یه هارد هستن که ما با تعییر اتصالات داریم دیتاهاش رو تغییر میدیم . به عبارت ساده تر ما با تغییر سیم کشی ذهنمون داریم مدار الکترونیکی ذهنمون رو تغییر میدیم . حالا از این تغییر چه اطلاعات و دیتاهای جدیدی به دست میاد الله اعلم .
مدار الکترونیکی جدید من اینه . اتصالات آی سی هارو تغییر دادم .
و حالا این مدار در من شکل گرفته .
پرخوری + پذیرش مسئولیت + احساس خوب + + علاقه جدید + انعطاف + کاهش احساس چاقی + افزایش احساس لاغری + کم شدن دفعات پرخوری = ؟
حالا اتصال این آی سی ها چه دیتایی به من میده رو باید در عمل انجام بدم تا ببینم چه نتیجه ای برام داره .
اعتماد به نفس بیشتر .
حال خوب بیشتر .
جاری شدن احساس لاغری بیشتر .
باز هم کاهش بیشتر پرخوری
به تعادل رسیدن احساسم نسبت به غذا .
نسبت به قبل فکر نکردن به غذا
کاهش محدودیت ذهنی و عملی در خودم ایجاد کردن
فعلا فکر می کنم اینارو نتیجه بده ولی در عمل بهتر نتیجه رو نشون میده .
دلم میخواست دوباره تمرین امروز رو با احساس بهتری انجام چون دیروز خیلی کتر داشتم و اصلا نرسیدم تمرینات رو اونجور که دلم میخواد انجام بدم . برای همین امروز جبران کردم و دوباره تمرین رو به حس بهتری انجام دادم .
سلام و عرض احترام
ممنون