لاغری با ذهن و تاثیر خاطرات

ما به هر طریقی که چاق شدیم باید متناسب بشیم و این طریق بدون بازگشت هست و دیدیم همه ی ما وقتی چاق شدیم نتونستیم لاغر بشیم و چاقتر هم شدیم (من که خیلی راحت و بدون دغدغه و روش خاصی و یا سختی و یا خوردن خاصی چاق شدم به همین راحتی چاق شدم پس حتما خیلی راحت و بدون هیچ کار خاصی هم لاغر میشم ) .
بهترین راه برگشت از هر مقصدی به سمت مبدا
برگشت از سمت مخالف همون مسیر هست (من از مسیر زیاد خوردن و پرخوری کردن چاق شدم و سمت مخالفش میشه کم خوری و زیاده روی نکردن و من بایداز این راه لاغر بشم و اما من با رژیم و ورزش خاصی پرخوری نکردم و حالا هم با رژیم و ورزش خاصی نمیخوام کم خوری کنم و تا یه سال پیش من چاقی رو یاد گرفته بودم و چاق شده بودم اما حالا مدتها هست میخوام لاغری رو یاد بگیریم و لاغر بشم من به راحتی و آهسته چاق شدم و حالا هم میخوام به راحتی آهسته لاعر بشم ولی میدونم که روند لاغر شدن خیلی سربعتر از چاق شدن هست چون جسم به سمت طبیعی بودن و اصلاح شدن و بهبود پیدا کردن حرکت میکنه و مشتاقتر هست و سرعتش بیشتر هست ).
یکی از موضوعها که نقش خیلی زیادی در تصمیم های ما داره خاطرات ما هست و هر چیزی که در ما احساس ایجاد کنه به عنوان خاطره دخیره میکنیم یعنی چیز ی که در ما تغییر احساسی ایحاد کنه نه هر چیزی در ذهن ما ذخیره میشه مثال:من خودم چون در بارداری هام زیاد چاق میشدم و سنگین میشدم و هیچ لباسی در اون دوران بارداری به تنم نمیرفت و تا مدتها بعد از اون هم به تنم نمیرفت و حتی فعالیتهای روزانه ام رو به سختی انحام میدادم باعث شده بود که من از دوران بارداری خوشم نیاد و حالم بد بشه و تامدتها از هر زن باردار هم زیاد خوشم نمیومد و این بارداری در من تغییر احساسی ایجاد میکنهو من نسبت به بارداری خاطره دارم البته حالا بیشتر به جنبه های خوبش فکر میکنم و زیاد از سختیهاش یاد نمیکنم و یادم هم نمونده و به مرور زمان که هی دارم کمتر بهش فکر میکنم این خاطره هم برای من کمرنگتر میشه قبلا خیلی شدید بود پس باید با فکر نکردن به خاطرات اونها رو کمرنگ کنیم .
اگر به تصمیم های خودتون توحه کنید میتونید تاثیر خاطرات رو ببینید و اگر در مورد موضوعی اطلاعات اشتباه بدیم مغز ما تصمیم اشتباه میگیره و مغز ما با شنیده ها و تجربه های ما تصمیم میگیره و خودش هیچ توانایی نداره (قبلا میگفتم فست فود خیلی خوشمزه هست پس مغز من یاد گرفته بود وقتی فست فود دیدیم زیاد بخورم ).
فکر کردن ما مرور کردن اطلاعات قبلی ما هست .
مثال استاد :اگر ما سالها قبل فقط شنیده باشیم فلانی رو به خاطر کار خلاف دستگیر کرده باشن و اگر حالا بگن همون فرد میخواد بیاد پیش شما اولین چیزی که میاد داخل ذهن شما خلاف کردن اون شخص هست و در تصمیم گیری شما بسیار تاثیر داره که نباید رفت و آمد کنیم و .. در صورتی که اون فرد خیلی تغییر کرده ولی ذهن شما بر اثر خاطره ای که از اون فرد داره تصمیم میگیره .

پس ذهن ما بر اساس اطلاعاتی که بهش دادم تصمیم میگیره که اون اطلاعات رو بهش میگیم خاطره (مثال خودم :من به ذهنم گفتم من هر وقت برم سفر چاق میشم و یا در عید نوروز چاق میشم و یا در مهمانی و رستوران چاق میشم و یا در ماه رمضان چاق میشم ویا گفتم به خوردن فلان غذاها من چاق میشم و ذهنم بر اساس این اطلاعات من تصمیم میگیره من رو چاق می کنه و حتما هم چاق میشدم و همیشه از چند روز قبل از اون ماه و اون روز و و اون هفته ی خاص من این افکار رو مرور میکردم و میترسیدیم و تغییر احساسی رو در خوردم به وجود میاوردم با ترس شدید از ایام خاص و ِغداهای خاص برای ذهنم ثبت کرده بودم هر وقت در این ایام و موقعیتها بودم من رو چاق کن )
هر فردی در اثر برخورد با مواد غذایی یه سری خاطرات در ذهنش مرور میشه مثلا با آوردن اسم قورمه سبزی ممکنه ما خیلی بیشتر بخوریم و به به و چه چه کنیم اما یه آدم خارجی اصلا ممکنه از بو و رنگش خوشش نیاد پس هر کس بر اساس افکاری که داره تصمیم میگیره(منم قبلا با اسم ساندویچ و فست و فود و اون پنیرهای کش دار و و چیپس و پفک و کرانچی با اون طعمهای مختلف چیپس و پفک های فلان مارک و کرانچی های تند و یا قورمه سبزیهایی که خوب جا افتاده باشه و تند هم باشه و فسنجون پر از مرغ و و چلو کباب و کلی از غذاهای دیگه در ذهنم یه سری خاطرات مرور میشد و همون باعث زیاد خوردن من میشد ) پس ذهنت برا اساس خاطره ای که از مواد غذایی داره تصمیم متفاوت میگیره و افراد چاق خیلی اطلاعات کاذب درموردغذا ها دارن و باعث شده فرد چاق هیچ کنترلی در خوردن خودشون نداشته باشن.حالا چطور این اطلاعات کاذب رو در ذهنمون دخیره کردیم با سناریو نویسی مثلا در مورد ته دیگ وای روغنی باشه و یا سیب زمینی هم باشه وقتی میبینمش تا ته اش رو میخورم و یا آبگوشت وای نگو اگر گوشت تازه باشه از شب بزاریم تو دیگ سفالی با نون سنگک باشه و این فرد به اندازه نیازش نمیخوره و افراد چاق برای هر غذا کلی داستان دارن و ذهن چون به اینها عمل میکنه هیچ وقت نمیتونه خودش رو کنترل کنه و همیشه گفتیم اشتهامون خیلی زیاد هست و انگار اصلا دست خودش نیست (در مورد سناریو نویسی منم خیلی داشتم ولی نمیدونستم این باعث چاقی من میشه و تازه با بقیه افراد چاق هم که در تماس بودم اوناا همیشه داشتن از سناریو های خودشون میگفتن و من همیشه بجز سناریوهای خودم در حال جمع آوری سنارییو از بقیه هم بودم و همین باعث شده بود در برخورد با مواد غدآیی من زیاد بخورم که همیشه میگفتم اشتهام زیاده و دست خودم نیست و من مقصر نیستم و نمیدونستم با حرف زدن و تعریف دادنهای در مورد غدا ها حرص،و ولع خوردن ما بیشتر میشه و در برخورد با اونها زیاده روی میکنیم )

اشتها یه واکنش در برخورد با مورد مواد غذایی هست و به خاطر خاطرات ما از مواد غذایی هست (و من هم قبلا از خیلی مواد غذایی خاطره داشتم و پرخوری میکردم و زیاده روی میکردم و اما حالا سعی میکنم فقط به غذاها به عنوان یه ماده برای رفع نیاز جسمم نگاه کنم و نه هیچ چیز دیگه و خیلی با لذت بخورم که اون نیازم برطرف بشه و اگر گرسنه نباشم حتی اگر غذای مورد علاقه ی من باشه نمیخورم و میگم هر وقت گرسنه بودم میخورمش )
تغییر خاطرات در مورد غذاها
و تعییر عادت برا ساس خاطرات در خوردن
اگر میخوای تا ابد متناسب بشی باید ارتباط بین خوردن و خاطرات رو از بین ببری و بدون خاطره با مواد غذایی برخورد کنی(من باید در خوردن چیپس و پفک روی خودم کار کنم و بدون خاطره و سناریو بخورم و در خوردن فست فود هم همین طور وقتی این غداها رو دیدیم خیلی عادی برخورد کنم و به اندازه بخورم و سیر بشم و من امروز همین کار رو کردم ساندویچ داشتم با پنیر و قارچ و من یه دونه خوردم و دیگه ادامه ندادم چون پیعام سیری رو گرفته بودم ولی خودم بگم کمتر هم میتونستم بخورم و من چند لقمه ی اخر رو اصافه خوردم و دقیقا میدونم به خاطر همین خاطره ی من از غدا بود که این کار رو کردم ولی اصلا ناراحت نبودم چون با گدشته ی خودم که دو یا بیشتر ساندویچ میخوردم حالا با یکی خییییلی سیر شدم تازه اضافه هم خوردم این خودش کلی پیشرفت هست و همینکه به تمام رفتارام آگاهم که کجا به چه دلیل زیاده روی کردم همین عالیه ولی بازم میخوام چند لقمه ی اصافه رو در آخر غدام نخورم باید هیچ خاطره ای نداشته باشم و تمام تمرکزم رو روی هدفم و نیاز جسمم بزارم )
و متناسبها ممکنه یه غذایی رو بیشتر دوست داشته باشن ولی همون رو هم به اندازه نیازشون میخورن (بله نمونه اش خواهر خودم وقتی میگه من عاشق شیرینی هستم من تعجب میکنم یاد خودم میفتم که تعجب میکنم که من اگر عاشق چیزی باشم چه طور میخورم ولی این خواهر من بارها گفته فلان شیرینی رو میخوام و یا گرسنه هستم ولی وقتی اون شیرینی رو اوردن براش یا خریدین در حد یه نوک زدن میخوره و میگه دیگه نمیخوام و کلی دلیل میاره برای نخوردنش یا چرا خیلی شیرین بود یا اینکه چرا شیرینیهاش مونده بود یا اینکه چون خودم درستش کردم نمیتونم زیاد بخورم و خلاصه با کلی دلیل نمیخوره و برعکس ما چاقها کلی دلیل داریم که بخوریم وهمین خواهرم بارها گفته گرسنه هستم ولی در حد دو لقمه خورده گفته سیر شدم و نمیتونم بخورم واقعا در حد نیازشون میخورنو لذت میبرن و به هیچ عنوان پرخوری نمیکنن )
.
باید ببینی رفتارت بر اساس چه خاطر ه ای هست .
بعصی رفتارهای ما به خاطر فرهنگ و آداب و رسوم ما هست مثلا سیر هستیم و غذای نذری رو آوردن و میگیم بخوریم چون تبرک هست و اضافه بر نیاز بدن میخوریم و خیلیها رو هم به خاطر سناریویی که از اونها داریم میخوریم باید این خاطره ها رو کمرنگ کنیم پس سعی کنید وقتی غدایی رو دیدی برای چگونه خوردن اون نقشه نکشید (بله من هم بارها شده سیر بودم اما غذای نذری بوده ویا غذایی بوده که خیلی از اون خاطره داشتم و به هزار دلیل خوردم و کلا همیشه با دلیلهای زیادی غدا خوردم ولی از وقتی که در سایت هستم تنها دلیل خودم رو برای خوردن گرسنگی میدونم نه هیچ چیز دیگه قبلا برای تفریح برای لذت بردن برای اسراف نشدن برای مفید بودن برای تقویت شدن برای رفع خستگی برای تست کردن برای اینکه پولش رو دادم برای اینکه سالی یه بار هست برای اینکه از فلان رستوران خاص هست برای اینکه در وعده ی بعدی غدا نیست برای اینکه فعالیتم زیاد بوده برای اینکه اشتهام زیاد هست و …. من همیشه زیاد خوردم بر عکس متناسبها مثلا دختر خودم وقتی نخواد بخوره اصلا تو فکر نیست چه غدایی هست ویا اینکه دیگه ممکنه گیرش نیاد و …)
ما باید آموزشها رو به عمل تبدیل کنیم و بدن من بر اساس اطلاعاتی که من دارم شکل نمیگیره و اگر من کلمه به کلمه حرفهای استاد رو حفظ باشم بدن من تغییر نمیکنه پس باید حرفها رو به عمل تبدیل کنم چطور ؟(دو یا سه لقمه ی اضافه رو نخور چون همون اضافه مثل اشعال هست برای بدنت و جسم تو سطل زباله نیست که اشعال واردش کنی و اون رو پر از بیماری و مریضی میکنی و با هیچ کس از اطرافیانت در مورد غذاها بحث و گفت و گو نکن که حرص وولع پیدا کنی و هر وعده ای که سیر بودی نخور از روی عادت نخور چون جسمت نیاز نداره حتی اگر بقیه خوردن تو نخور و وقتی رفتی تفریح برای لدت بیشتر نباید غدا یا چیپس و پفک بخورم با آگاهی به نیاز گرسنگی جسمت به اون غدا بده من همین چند مورد رو بیشتر رعایت کنم بیشتر به حرفهای استاد عمل کردم ) .
هر روز توجه به وضعیت جسمی داشته باشید و اشتیاق متناسب شدن رو داشته باشید و نمیدونید چقدر وقتی لاغر بشیم زندگیمون متفاوت هست(سبک و شاداب و جوان و زیبا و خوش لباس و شیک پوش و به روز و سلامت و پر از آرامش و آزادی و توانایی و اعتماد به نفس و روابط عالی و روحیه ی عالی و …. هستیم )
.
متناسب شدن حق ما هست اگر رفتارهای ما تغییر بکنن و ما باید طبیعی لاغر بشیم مثل چاق شدن که خیلی طبیعی چاق شدیم بدون زجر و سختی باید باشه

به نام خدای مهربان 

من امروز می خواهم بگم من می‌خوام به همان طریق که چاق شدم لاغر بشم پس من میتونم لاغر بشم و لاغر بمانم چون دارم ازطریق ذهنی لاغر میشم و این تنها راه درست و اصولی لاغر شدن هست .ما در گذشته ازطریق ذهنمون چاق شدیم  پس حالا هم میخواییم از طریق همون ذهنمون  لاغر بشیم .

ما در طی روز  بینهایت تصاویر رو میبینیم .

مغز ما هیچ توانایی برای تصمیم گیری نداره اون  ازطریق شنیدن ها و دیده ها و تجربه های ما تصمیم میگیره .

مثلا در گذشته اگر ما شنیده باشیم فلان آدم ،ادم خوبی نیست ما دوست نداریم با اون  فرد ارتباطی قرار کنیم حتی اگر تغییر کرده باشه و انسان درستی شده باشه اما ما دلمون نمی‌خواد باهاش در ارتباط باشیم و بر اساس اون شنیده های گذشته ی خودمون با اون  شخص برخورد میکنیم و ارتباط برقرار میکنیم .

و یا مثلا اگر در گذشته در یه جایی برای ما اتفاق بدی بیفته دیگه تا سالها از اون مکان بدمون میاد چرا ؟؟چون خاطرات اون مکان برامون مرور میشه وچون اون خاطره برامون ناراحت کننده بود تمام تصمیمات بر اساس اون خاطره شکل میگیره .

پس ذهن ما بر اساس اطلاعاتی که بهش دادیم  تصمیم میگیره که اسم این اطلاعات ما رو میزاریم خاطره 

حالا نقش  خاطره درباره  چاقی و لاغری چیست ؟؟

همه ی ما در مورد غذاها یه سری تعریف ها داریم که باعث میشه ما تصمیم های متفاوتی بگیریم 

مثلا ما ایرانی ها در مورد قورمه سبزی کلی تعریف داریم  که وای سبزیش سرخ بشه و گوشتش گوسفندی باشه و….خیلی عالی میشه    و همون باعث میشه خود به خود بیشتر بخوریم و اما  ممکنه این تعریفها در ذهن افراد در جاهای مختلف دنیا متفاوت باشه و هر کس بر  اساس تعریفای خودش عکس‌العمل متفاوت نشون میده پس همین قورمه سبزی که در ذهن ما کلی خاطره داره ممکنه در ذهن یک فرد خارجی هیچ تعریفی نداشته باشه و یا ممکنه کسی در ذهنش از ماکارانی کلی تعریف داشته باشه که کس دیگه نداشته باشه  و همین باعث میشه افراد رفتارهای مختلفی در مقابل غذاها داشته باشن.

حالا مسأله ای که در افراد چاق وجود داره اما در افراد لاغر وجود نداره این هست که چاق ها کلی اطلاعات کاذب از انواع غذاها دارن که لاغرها ندارن 

چون این اطلاعات با احساسات ما قاطی میشه باعث میشه  چاق ها رفتارهای نادرستی داشته باشن.

پس چاق ها برای خیلی  از غذا ها سناریو دارن 

مثلا من در گذشته برای :

ته دیگ میگفتم وای  من عاشق اون ته دیگ خوردن با غذا هستم و اون برشته بودنش هستم و…

برای فست فود بارها میگفتم من عاشق اون پنیر روی اونها هستم که خیلی  کش میاد و …

برای  ساندویج میگفتم من عاشق اون نون باگت خوشمزه اش هستم ویا اون دستی خوردنش هستم که قاشق و چنگال نداره

برای  انواع سوخاری ها میگفتم من عاشق اون پودر سوخاری  دورموادشون  و اون طعم بینظیرشون هستم و ….

برای چیبس  وپفک  میگفتم من عاشق اون شوری و تردید پفک و اون طعم های خاص چیبس و  کرانچی و پفک و اون خاش خاشی بودنشون هستم .

و همیشه در گذشته وقتی با اونها مواجه میشدم تا تهش رو می‌خوردم و بعدش هم کلی عذاب وجدان داشتم و تازه  بعدش هم از ضررات اونها میگفتم که وای خیلی برای. بدن ضرر دارن و اما می‌خوردم .همیشه تقصیر این رفتارهای پرخوری  خودم رو گردن اشتهام میزاشتم و طوری حرف میزدم که انگار یه چیزی از بیرون میاد به زور غذا وارد بدن من می‌کنه و من هیچ تقصیری ندارم در حالی که تمام رفتارها و عکس العملهای من با غذاها  به خاطر خاطرات و سناریوی هست که من از اونها در ذهنم دارم حتی افرادی که میگن من در موقعیتهای خاص بیشتر میخورم مثلا در ناراحتی و یا شادی و یا  بارداری  و یا بیماری و یا سفر و یا … همش به خاطر این هست که در ذهنشون کلی ورودی از اطرافیان  داشتن که آدم در این جور مواقع زیادتر میخوره و عوامل تحریک کننده هم تا دلتون بخواد هست .

پس من هم باید خاطراتم رو تغییر بدم هم عادتهام رو که بر اساس خاطرات بود ه  رو تغییر بدم 

من باید ارتباط بین خوردن و خاطرات و اطلاعات قبلی رو ازبین ببرم تا موفق بشم و من خیلی در این زمینه روی خودم کار کردم از تکنیکهای استاد در دوره هاشون  استفاده کردم که رابطه ی من با این غذاها متناسب گونه و عادی باشه و خیلی هم نتایج خوبی گرفتم چون بارها گفتم 

این مواد غذایی هیچ فرقی با هم ندارن 

اونها رو تفکیک نمیکنم 

همه برای تامین انرژی جسمی من اومدن 

اونها ترس ندارن.

 رفتار  غذایی من با اونها  ترس داره 

تمام اونها برای لذت بردن من اومدن 

هیچ غذایی با من دشمنی نداره که من روچاق کنه و یکی دیگه رو لاغر کنه .و …..

من الان  خیلی راحت تر  بدون توجه به خاطرات ام غذا مصرف میکنم دقیقا مثل متناسبها رفتار میکنم ممکنه غذایی رو هم بیشتر از یکی دیگه دوست داشته باشم اما همون رو هم یاد گرفتم  به اندازه نیازم مصرف کنم مثل دخترم و یا پسرم و …

رفتار من بر اساس خاطره های داره شکل میگیره  مثلا من بارها شده سیر هستم اما چون غذا رایگان بوده با پولش رو دادم یا خوشمزه بوده یا چون زیاد بوده و یا چون مهمان بودم و یا چون نذری بوده و … من بیشتر از نیازم خوردم و همون اضافه بر نیاز خوردن من باعث چاقی من شده .بعض  از  غذاها هم بر اساس تعریفهایی که دارم زیادتر میخورم و اما من مدتها هست در چند مورد بالا که گفتم زیاده روی در خوردن دارم خیلی بهتر عمل میکنم طوری که خودم و اطرافیانم شگفت زده میشن که چطور اینقدر خوردی  خوب بیشتر. بخور  اما من نمیتونم چون دیگه عطر و بو و شکل  اون غذاها رو گذاشتم عطر و بو و شکل و مزه ی تناسبم و هر گز با دیدن اونها  پر خوردنم زیاده روی نمیکنم و اینقدر این تمرین رو انجام دادم که  ناخود آگاه به اندازه نیازم میخورم و رفتارهای جدیدی دارم .

همین امروز ظهر ناهار پیراشکی داشتم با کالباس  و‌پنیر اما ازبکی بیشتر دوست نداشتم و نتونستم بخورم و اما بعدش بچه هام  چیبس بزرگی خریده  بودن که بخورن و اما نخوردن و من  از جلوی اونها برش داشتم اما فقط دو دونه خوردم و انگار سیر بودم و بهم مزه نداد و الان داخل کابینت هست و گفتم برمیدارم هر وقت نیاز داشتم. میخورم و به زور وارد بدنم هیچ مواد غذایی رو نمیکنم .

من خیلی وقت هست در مهمانی  ها و سفرها و دورهمی ها و تولدها و .. به دنبال نقشه کشیدن برای خوردن نیستم و اصلا حتی دوست دارم به جای بیشتر خوردن بیشتر لذت ببرم و کارهای دیگه بکنم که اینم از مزایای استفاده. از دوره های استاد هست که  کلی ازفرمولها رو در ذهنم جابه جا کرده .و واقعا دیگه به جایی رسیدم که خوردن رو برای رفع نیاز بدنم می‌خوام و غیر از اون در هر زمان دیگه بهم لذت نمیده حالا شاید خطاهایی هم هنوز داشته باشم اما بسیار کم و  نا چیز شدن .و من عاشق این سبک زندگی و خوردن وتفریح کردن و خرید کردن و سلامتی هستم و از خداوند شاکرم که در این مسیرم و دارم این همه تجربه های عالی رو با هم میچشم.

خدایا شکرت کمک کن بازم متناسب تر بشم  چون من در مسیر تغییر کردنم و اصلا طبیعی که من متناسب بشم و اگر من متناسب  نشم پس کی متناسب بشه .من راحت چاق شدم پس  راحت هم لاغر میشم چون در مسیر درست هستم.