ذهن افراد چاق مملو از خاطرات دوران چاقی است و به این ذهن هرگز نمی توان لاغر شد. برای لاغر شدن باید خاطرات لاغری را در ذهن خود ایجاد کنیم و این کار فقط از روش لاغری با ذهن امکانپذیر است.
لاغر شدن مهمترین آرزوی من بود. یادم میاد از سنین نوجوانی برای لاغر شدن تلاش می کردم ولی همیشه از سسعی و تلاشی که انجام می دادم نتیجه ای نمی گرفتم و هر وقت هم با تلاش زیاد مقداری از وزنم کم می شد طولی نمی کشید که دوباره به وزن قبلی بر می گشنم.
با خودم فکر کردم که در تمام سال هایی که من دوست داشتم لاغر بشم ، روش های مختلفی رو امتحان می کردم و درسته که از همه روش ها نتیجه خوبی نگرفتم ولی یک نکنه در تمام انتخاب های من مشترک بود که ارتباط داشت با خاطرات من از چاق بودنم.
هر روشی که برای لاغری استفاده می کردم شباهت زیادی به روش قبلی داشت و این تکرار سبب ایجاد خاطرات چاقی در ذهن من شده بود و هر بار که از انجام روشی نتیجه نمی گرفتم تصویری از شکست در لاغر شدن در ذهن من ثبت می شد و تکرار تصاویر شکست سبب می شد که خاطرات شکست از تلاش برای لاغری در من شکل بگیرد.
شکل گیری خاطرات لاغر نشدن با استفاده از روش های لاغری سبب شده بود که هر بار تصمیم می گرفتم برای لاغر شدن اقدام کنم با انبوهی از تصاویر ناکامی و شکست برای لاغر شدن در ذهنم مواجه می شدم.
مرور خاطراتم درباره لاغر نشدن سبب می شد در استفاده از روش دیگری برای لاغر شدن اشتیاق و انگیزه خود را بعد از چند روز از دست می دادم و آن روش را رها می کردم.
این روندی است که همه افرادی که اضافه وزن دارند تجربه کرده اند و تاثیر خاطرات خود در نتیجه نگرفتن از روشهای لاغری را به خوبی درک می کنند.
هرچه بیشتر از روش های مختلف برای لاغر شدن استفاده کرده و نتیجه نگرفته باشید خاطرات بیشتری در رابطه با لاغر نشدن در ذهن شما ایجاد شده است و همین خاطرات به سادگی شور و اشتیاق شما برای لاغر شدن در تصمیمات و اقدامات بعدی را کاهش داده است.
به طوری که هرچه بیشتر تلاش می کردید که لاغر شوید مدت کمتری می توانستید روشی که در پیش گرفته بودید را ادامه دهید.
خاطرات ما در جنبه های مختلف زندگی تاثیرگذار است، در برخورد ما با اطرافیان، در واکنش به اتفاقات و خیلی از رفتارهای ما ، خاطرات نقش تاثیرگذاری دارند.
لازم به ذکر است که رفتارهای چاق کننده ما همیشه برگرفته از خاطرات ما از چاقی است.
هربار که پرخوری می کردیم و بعد از آن احساس عذاب وجدان داشتیم تصمیم می گرفتیم که دیگه پرخوری نکنیم اما پرخوری بعدی بیشتر و ساده تر انجام می شد و باز حال ما بد می شد و این چرخه باطل ادامه داشت.
این تاثیر خاطرات چاق شدن در ذهن است.
همچنین بارها از چاق تر شدن خود در زمان کمتر نگران شده ایم به این شکل که اگر در شش ماه 3 کیلو وزن ما اضافه می شد به شدت ناراحت و نگران می شدیم و این در حالی بود که 3 کیلو بعدی را در کمتر از شش ماه اضافه می کردیم.
هرچه از زمان شروع چاقی بیشتر سپری شود سرعت چاقی بیشتر می شود چون خاطراتی که از چاق شدن در ذهن ما ایجاد می شود در تشدید چاقی تاثیرگذار است.
انباشته شدن خاطرات چاقی در ذهن ما می تواند به سادگی مانع لاغر شدن ما شود به این شکل که همزمان با استفاده از محتوای آموزشی خاطرات چاقی در ذهن شما مرور می شود و این فرایند باعث ایجاد نگرانی و ترس از لاغر نشدن در شما می شود.
اگر مراقب ترس از لاغر نشدن باشید به سادگی اشتیاق و انگیزه شما برای لاغر شدن را کم کرده و باعث خارج شدن شما از مسیر لاغری با ذهن می شود.
لاغری با ذهن روش فوق العاده ای است که از تمام محتوای ذهنی برای لاغر شدن استفاده می کند. همانطور که در چاق شدن از تمام اطلاعات ذهنی استفاده کرده ایم، برای لاغر شدن هم باید از همین طریق اقدام کنیم.
در روش های مختلف لاغری توجه و تمرکز بر تغییر عادت های چاق کننده است.
به این شکل که ابتدا برای ما تعیین می کنند که میزان اضافه وزن شما چه مقدار است.
سپس مشخص می کنند که برای لاغر شدن نباید از هر ماده عذایی استفاده کنید و فقط حق دارید طبق برنامه ای که برای شما در نظر گرفته می شود غذا بخورید.
همچنین پیشنهاد می کنند میزان سوخت و ساز بدن را با استفاده از حرکات ورزشی بالاتر ببریم تا در مدت زمان کمتر بیشتر لاغر شویم.
این پیشنهادات و موارد مشابه فقط سبب ایجاد تمرکز بیشتر بر چاقی می شود و برخلاف اینکه انتظار داریم با اجرای این دستورالعمل ها لاغر شویم چاق تر می شویم.
البته در مدت اجرای آن دستور العمل ها در بیشتر مواقع مقداری از وزن و سایز ما کم می شود اما با رها کردن آنها به مقدار بیشتر از قبل به وزن و سایز ما اضافه می شود.
زمانی که تمرکز بر تغییر رفتارهایی که چاق کننده تشخیص داده شده اند می کنیم شاید موفق به تغییر آن یا اصلاح آن شویم اما هرگز موفق به تغییرا خاطراتی که تکرار آن رفتارها در ذهن ما ایجاد کرده اند نخواهیم شد.
به همین دلیل زمانی که دست از تلاش برای اصلاح رفتارهای چاق کننده بر میداریم خاطرات چاقی سبب می شود به مرور رفتارهایی که باعث ایجادشان شده ایم را تکرار کنیم.
چون خاطرات چاقی به واسطه افکار و رفتار در ما ایجاد شده اند.
وقتی ما با تلاش سعی کرده ایم فقط رفتار را تغییر دهیم بدون اینکه توجهی به افکار و خاطرات چاقی داشته باشیم، به محض اینکه دست از تلاش برای تغییر رفتار می کشیم، افکار و خاطرات چاقی به جستجوی رفتار بوجود آورنده خود مشغول می شوند.
جستجوی آنها سبب بروز مجدد رفتارهای گذشته ما می شود.
این توضیح مختصر و کاملی از چرایی شکست خوردن ما از روش های قبلی است که برای لاغر شدن استفاده کرده ایم.
در روش لاغری با ذهن ما سعی در تغییر افکار، رفتار و خاطرات چاقی نداریم بلکه طریق عملکرد ما به این شکل است که با استفاده از محتوای آموزشی ابتدا افکار جدید و لاغر کننده در ذهن خود ایجاد می کنیم.
افکار جدید مستلزم رفتار جدید هستند و زمانی که شما با استمرار و تمرین کردن افکار لاغر کننده را در ذهن خود ایجاد می کنید به شکل خودبخود رفتارهای جدید در شما ایجاد می شود.
به طریقی که بسیار نرم و بدون سر و صدا این پروسه انجام می شود و شما متوجه می شوید که مدتی است تمایل شما به خوردن برخی مواد تغییر پیدا کرده است. یا اشتهای قبلی را ندارید یا حرص و ولع گذشته را ندارید.
اینها رفتارهایی است که به واسطه افکار جدید در شما ایجاد می شود.
وقتی افکار ایجاد شد و رفتارها شکل گرفت به شکل خودبخود خاطرات لاغری شروع به شکل گرفتن می کند.
چون شما به مرور رفتارهای متفاوتی نسبت به قبل را انجام می دهید و واکنش های شما تغییر می کند.
رفتار جدید خاطرات جدید بودجود می آورد.
با ایجاد خاطرات جدید در ذهن شما درباره لاغر شدن فرمول لاغری با ذهن تکمیل شده و روند لاغر شدن شما آغاز می شود.
افکار لاغر کننده + رفتار لاغر کننده + خاطرات لاغر کننده = لاغر شدن
همین فرمول را به شکل متفاوت در چاق شدن مورد استفاده قرار داده ایم و همه افراد چاق آن را به خوبی تجربه کرده اند.
افکار چاق کننده + رفتار چاق کننده + خاطرات چاق شونده = چاق شدن
ذکر این توضیحات به منظور واضح شدن اتفاقی که در وجود ما برای لاغر شدن با ذهن صورت می گیرد ضروری است.
باید بدانیم در مسیر لاغری با ذهن چه اتفاقی رخ می دهد و لاغر شدن با ذهن به چه صورت انجام می شود.
آگاهی از پروسه لاغری با ذهن سبب می شود شما با اطمینان و آرامش بیشتری در این مسیر حرکت کنید و به جای تمرکز بر نتیجه نهایی که لاغر شدن است توجه و تمرکز خود را صرف استفاده از محتوای آموزشی و انجام تمرینات کنید.
چون استفاده از محتوای آموزشی و انجام تمرینات قدم اول برای ایجاد افکار لاغر کننده در ذهن ناخودآگاه است.
برای لاغری با ذهن آنچه مهم است تغییر باورها و افکاری است که درباره چاقی در ذهن خود داریم، و این کار نیاز به اشتیاق و استمرار در تغییر کردن دارد.
دیدن تصاویر افرادی که از مسیر لاغری با ذهن استفاده کرده و رویای لاغری خود را به واقعیت تبدیل کرده اند سبب می شود تا خاطره لاغری آنها به شکل رویایی دست یافتنی در ذهن ما مرور شود.
اگر fبا دیدن تصاویر آلبوم شگفتی سازان به احساس خوب و اشتیاق برای ادامه دادن و لاغر شدن می رسید مطمئن باشید در تبدیل خاطرات لاغری آنها به رویای لاغری خود عالی عمل کرده اید.
منتظر خواندن نوشته های شما هستم
همراه همیشگی شما رضا عطارروشن
تمرین این بخش:
1- محتوای نوشتاری را با دقت مطالعه کنید و به شباهت عملکرد خود با آنچه شرح داده شده است توجه کنید.
2- محتوای آموزشی را با دقت گوش کنید.
3- درباره خاطرات چاقی خود شرح دهید. چه خاطره ای از چاق شدن و چاق تر شدن دارید.
4- تجربه خود از تاثیر خاطرات چاقی را در احساس ناامیدی و ترس از چاق تر شدن بنویسید.
5- خاطرات چاقی چه احساسی در شما ایجاد می کند و فکر کردن به لاغر شدن چه حسی در شما بوجود می آورد.
Rating 4.09 from 66 votes
با دیگران به اشتراک بگذارید تا امتیاز بگیرید!
سلاااام
چندین نکته توی این یه فایل کوچولو بود که دوست دارم برداشتم رو ازشون بنویسم.
اول اینکه ما با تجربه کردن یه سری اتفاقات ، اطلاعاتی ازون اتفاق در ذهنمون ثبت میشه که مبنی بر احساس ما در اون لحظه بوده و به این اطلاعات خاطرات میگیم . حتما هم درباره ی غذا نیست ، درباره ی یه مسافرت خوب ، یه مهمونی خوب ، یه دیدار خوب ، یه ورزش خوب و.. خاطرات خوبی در ما شکل میگیره و اگه اتفاقات بدی هم برامون بیوفته خاطرات بدی در ذهن ما به جا میزاره و جالب اینجاست که خود اون خاطره و تصاویرش ممکنه از ذهنمون پاک بشن ولی امکان نداره که احساس ما از اون لحظه از یادمون بره مثلا من یه بار یکی از دوستام که خیلی دوستش دارم رو بغل کردم و احساس خیلی خوبی بهم دست داد الان اون احساس خوب یادم میاد و میتونم حسش کنم ولی اصلا یادم نیست که چی پوشیده بودم؟ یا مثلا رنگ لباسم چی بود؟ چی داشتم میگفتم؟ فقط اون احساسو یادم میاد و این باعث میشه که من بازم دلم بخواد اون احساس رو تجربه کنم چون خاطره ی خیلی خوبی ازش دارم یا بر عکسش هم پیش اومده مثلا من توی دبستان دوستای خوبی نداشتم و اونا اذیتم میکردن ولی من اصلا اسم اونا یا حتی قیافشونو به درستی یادم نیست ولی کامل میتونم احساس بدی که در طول اون زمانا داشتم رو به یاد بیارم ، برای همین دلم نمیخواد به اون روزا فکر کنم یا مثلا اون مدرسه رو ببینم . اینا همش تاثیر خاطراته و توی بحث چاقی هم به شدت تاثیر گذار بوده چرا که ما رفتار هامون رو براساس دستورات ذهنی انجام میدیدم و ذهنمون هم بر اساس خاطرات تصمیم میگیره برای همین بوده که ما روش های خیلی زیادی رو تجربه میکردیم ولی هر بار به خاطر خاطرات شکستی که از دفعه های قبلی در ذهنمون مرور میشد ، مطمعن بودیم که این روش هم جوابگو نیست چون مدام در حال یادآوری خاطرات بد گذشته بودیم و ذهنمون هم بنا بر همون خاطرات مارو هدایت میکرد.
دو: ما از خوردن غذا لذت میبریم و غذارو برای خودمون یه لذت خیلی بزرگ میدونیم پس هر بار خاطرات خوبی در ذهن ما شکل میگیره و این سبب میشه هر بار که با یه غذا و خوراکی خوشمزه که ازش خاطره داریم رو به رو میشیم بیش از نیازمون بخوریم و رفتار درستی دربرابرش نداشته باشیم. مثلا ما وقتی به یه غذای اسپانیایی که حتی اسمش رو هم نمیدونیم فکر کنیم احساس خاصی درونمون شکل نمیگیره ولی اگه به قورمه سبزی یا ماکارونی یا ته دیگ فکر کنیم درونمون یه احساس خوشی به وجود میاد چون ما ازون خوراکی ها یه خاطره ی خوب توی ذهنمون ثبت شده داریم و میتونیم درباره ی اون غذاهایی که قبلا خوردیم و احساسمون در هنگام خوردنشون عالی بوده برنامه ریزی انجام بدیم و این یکی دیگه از دلایل چاقی ماست حالا راه حل چیه؟ اینکه برای خوردن هیچ خوراکی ای برنامه ریزی نکنیم. چرا که با برنامه ریزی درباره ی یه غذا یعنی ما داریم به اون غذا توجه میکنیم و اون ماده وسیله ای برای لذت بردن ما میشه و هر چیزی که برای ذهن ما لذت بخش باشه ذهنمون هی میخواد تکرارش کنه و به ما دستور میده که دفعات بیشتر و به مقدار بیشتری تجربش کنیم، چون در واقع ذهن ما به دوپامین نیاز داره و انجام کارهای لذت بخش این هورمون رو در ذهن ما ترشح میکنه و این خیلی بده که ترشح این هورمون در ذهن به وسیله ی خوردن انجام بشه یعنی رسما میوفتیم توی ریسمان چاقی و هر بار برای اینکه لذت بیشتری ببریم غذای بیشتری میخوریم .پس چی شد؟ باید مثل یه آدم متناسب به غذا ها به دید چیزی که در این دنیا وجود داره تا یکی از نیاز های ما رو بر طرف کنه ، نگاه کنیم و براشون برنامه ریزی نکنیم ، بهشون توجه هم نکنیم. و این کار سختیه اما غیرممکن نیست ، با استمرار در این مسیر لاغزی برای ذهنمون عادی میکنیم که این رفتار درست و شادی آوره ، اینکه بدن سالمی داشته باشیم که با نهایت قدرت برای ما کار میکنه و ما باید مراقبش باشیم و بهش عشق بورزیم نه اینکه اونو با آشغال پر کنیم.
سه: اشتها چیزی نیست که دست خودمون نباشه؛ یعنی اینکه یه نفر دلیل چاقی خودش رو اشتهای زیاد میدونه و طوری دربارش حرف میزنه که انگار یه رفتار جدای از اون هست ، اشتباهه. ما خودمون این رفتار ها رو در خودمون ایجاد کردیم . مهم نیست چند سالمون بوده که چاق شدیم ، این ما بودیم که به این رفتار ها تن دادیم حتی اگه مجبورمون میکردن غذا بخوریم و بعدش چاق شدیم ، این ما بودیم که اون قاشقو توی دهانمون فرو میبردیم نه کس دیگه ای . پس اشتها یه غده ی جدا توی بدنمون نیست که مسئولیت پرخوری ما رو به عهده داشته باشه بلکه این انتخاب های ماست که ما اسمشو گذاشتیم اشتها دقیقا همون طوری که استاد توی چالش من اینو نخوردم گفتن: ما انتخاب هامون زیاده نه اشتهامون.
هر بار که بی لیل یه خوراکی رو میخوریم در صورتی که بهش هیچ نیازی نداریم ، این یعنی ما انتخاب کردیم زیاد بخوریم اسمش پرخوری عصبی نیست. تمام آدمای متناسب عصبانی میشن خیلی هاشونم خیلی بد عصبی میشن ولی من حتی یه بارم ندیدم بعد از عصبانیتشون برن سر یخچال و مثله پو بیوفتن توی یه ظرف عسل و تا تهشو بخورن. فقط ما چاقا اینطوری هستیم و این بهانه ها رو میاریم و تا وقتی هم بهانه بیارم مسئولیت چیزی رو نمیپذیریم و تا زمانی هم که مسئولیت چیزی رو نپذیریم نمیتونیم تغییرش بدیم. پس من وظیفمه درست رفتار کنم اگه نکردم نتیایج متفاوتی به دست نمیارم. من هر بار به این فکر میکنم که به خاطر یه اتفاق خاص دارم پرخوری میکنم به این فکر میکنم که خیلی ها در شرایط من بودن ولی پرخوری نکردن . مثلا همه ی ما آدما وقتی میرن ترن هوایی ، یه واکنش نشون میدن و واکنششون هیجانه و جیغ میکشن و بعضا هم میترسن . فرقی نداره آدم متناسب باشه یا چاق وقتی درباره ی واکنش به یه چیز غیر از غذا حرف میزنیم همه ی ما آدما واکنش های نسبتا شبیه به هم داریم ولی به غذا که میرسه ما کلی بهونه داریم برای پرخوری های وقت و بی وقتمون یکی میگه عصبیه ، یکی میگه بدنم نیاز داره ، یکی میندازه گردن فصل مثلا میگه من تو فصل پاییز بیشتر میخورم ، یکی میندازه گردن اینکه مامانش چیزای خوشمزه میپذه ، خلاصه ما مسئولیت چاقیمونو به عهده نگرفتیم و نباید انتظار اینو داشته باشیم که مسئولیت چیز مهم و ارزشمندی مثل تناسب اندام رو به عهده بگیریم چون اولین قدمش این بوده که ما بدونیم خودمون خودمونو چاق کردیم ولی وقتی این قدمو بر نداشته باشیم پس قدم های بعدی هم فرا نمیرسن.
خدایا شکرت بابت این آگاهی ها
ممنون استاد